0112-KDIL2-1.4011.191.2020.2.JK - Ulga termomodernizacyjna w PIT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2020 r. (data wpływu 13 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2020 r. (data wpływu 23 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi termomodernizacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 13 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi termomodernizacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nabytego w 2011 r. w ramach umowy o dożywocie budynku mieszkalnego jednorodzinnego w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane. Integralną częścią budynku jest garaż, zaś sam budynek posiada dwa wyodrębnione lokale mieszkalne. Budynek wchodzi w skład małżeńskiej wspólności majątkowej. Zbywca nieruchomości 2 kwietnia 2019 r. zrzekł się z przysługującego prawa dożywocia.

Wskazany budynek jest miejscem zamieszkania Wnioskodawcy oraz jego małżonki (dalej małżonkowie). W 2012 r. ze względu na zły stan techniczny budynek przeszedł remont. Budynek nie był wykorzystywany do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych według skali podatkowej zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (u.p.d.o.f.). Nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT.

Małżonka Wnioskodawcy prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie ogólnej praktyki lekarskiej. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 30c u.p.d.o.f. Nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Adres zamieszkania wskazała jako stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej, jednakże nie wykorzystywała i nie wykorzystuje go do celów prowadzenia działalności gospodarczej, gdyż praktykę lekarską świadczy w zakładach leczniczych.

Wspólność ustawowa małżeńska małżonków nie została ograniczona, nie została ustanowiona rozdzielność majątkowa lub rozdzielność majątkowa z wyrównaniem dorobków.

Małżonkowie w 2019 r. podjęli się dokonania przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów. W okresie od kwietnia do lipca 2019 r. ponieśli wydatki na materiały budowlane, urządzenia i usługi określone w przepisach wydanych na podstawie art. 26h ust. 10 u.p.d.o.f.

Wydatki zostały udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę, jak również wystawionymi na rzecz obojga małżonków (dane nabywcy: imiona obojga małżonków, nazwisko, adres zamieszkania), tzw. faktury konsumenckie. Wydatki opodatkowane były podatkiem od towarów i usług i poniesione w kwocie brutto. Sfinansowane zostały ze wspólnego kredytu bankowego obojga małżonków. Przedsięwzięcie termomodernizacyjne zostało zakończone w 2019 r.

Poniesione w związku ze zrealizowanym przedsięwzięciem termomodernizacyjnym wydatki nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej, ani nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek innej formie. Przedmiotowe wydatki nie zostały również zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały odliczone od przychodów na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym oraz nie korzystały z innych ulg podatkowych (innych niż ulga termomodernizacyjna). Wnioskodawca nie dokonywał innych przedsięwzięć termomodernizacyjnych niż opisane w niniejszym wniosku.

Wydatki związane ze zrealizowanym przedsięwzięciem Wnioskodawca chciałby odliczyć od dochodu w zeznaniu rocznym za 2019 r. na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w ramach tzw. ulgi termomodernizacyjnej.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany wskazał, że w złożonych przez niego i małżonkę odrębnych rozliczeniach ulga będzie obliczania z różnych wydatków poniesionych w ramach tego samego przedsięwzięcia termomodernizacyjnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia od podstawy obliczenia podatku wydatków na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w maksymalnej wysokości 53.000,00 zł, w sytuacji gdy małżonka również skorzysta z ulgi termomodernizacyjnej w ramach tego samego przedsięwzięcia termomodernizacyjnego?

2. Czy Wnioskodawca ma prawo dokonać odliczenia od podstawy obliczenia podatku wydatków udokumentowanych fakturami VAT wystawionymi na rzecz obojga małżonków w ramach przysługującego limitu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1.

każdemu z małżonków jako odrębnemu podatnikowi w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje odrębne odliczenie w maksymalnej wysokości 53 000 zł.

Ad. 2.

podatnicy pozostający w związku małżeńskim, między którymi istnieje małżeńska wspólność ustawowa, którzy wspólnie dokonują przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, mają prawo udokumentować poniesione wydatki fakturami VAT wystawionymi łącznie na ich rzecz. Taki dokument pozwoli odliczyć podatnikowi w ramach przysługującego limitu poniesione wydatki, z zastrzeżeniem, że małżonka nie dokona odliczenia w ramach ulgi termomodernizacyjnej z tych samych wydatków.

Ad. 1.

W świetle art. 26h ust. 1 u.p.d.o.f., podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Zgodnie z art. 26h ust. 2 ww. ustawy, kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem.

Wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku (art. 26h ust. 3 cyt. ustawy). Stosownie do art. 26h ust. 4 ustawy, jeżeli poniesione wydatki były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę wydatku uważa się wydatek wraz z podatkiem od towarów i usług, o ile podatek ten nie został odliczony na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.

Odliczeniu nie podlegają - zgodnie z treścią art. 26h ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki w części, w jakiej zostały:

Przepis art. 5a pkt 18b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje budynek mieszkalny jednorodzinny jako budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, z późn. zm.).

Stosownie do art. 3 pkt 2a Prawa budowlanego, ilekroć w ustawie jest mowa o: (...) budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Natomiast w myśl art. 3 ust. 1 i 1a u.p.d.o.f. osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w 2019 r. jako współwłaściciel budynku mieszkalnego jednorodzinnego wspólnie z małżonką dokonał jednego przedsięwzięcia termomodernizacyjnego. Poniósł na ten cel wydatki, sfinansowane z kredytu bankowego, udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez podatników podatku od towarów i usług niekorzystających ze zwolnienia z tego podatku. Wnioskodawca nie odliczył podatku od towarów i usług na podstawie ustawy o VAT, jak również nie ujął tych wydatków w ciężarach kosztów uzyskania przychodu. Poniesione wydatki nie zostały mu w jakikolwiek formie zwrócone.

Z treści powyższych uregulowań wynika, że prawo do odliczenia od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1, wydatków poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego przysługuje podatnikowi, z zastrzeżeniem, że kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w stosunku do wszystkich jego przedsięwzięć. Ponadto Wnioskodawca posiada w Polsce ośrodek interesów życiowych i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Reasumując Wnioskodawca spełnia wszystkie przesłanki pozwalające skorzystać z tzw. ulgi termomodernizacyjnej, zaś ustawodawca wyraźnie wskazał, że beneficjentem tej ulgi jest podatnik niezależnie czy pozostaje w związku z małżeńskim czy nie. Tak więc, każdemu z małżonków jako odrębnemu podatnikowi w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje odrębne odliczenie w maksymalnej wysokości 53 000 zł.

Ad. 2.

W świetle art. 31 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (k.r.o.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku wspólnego należą w szczególności:

Zgodnie z art. 36 § 1 k.r.o. oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.

Stosownie do art. 43 § 1 k.r.o. oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Natomiast w myśl art. 26h ust. 3 u.p.d.o.f. wysokość wydatków (dot. przedsięwzięcia termomodernizacyjnego) ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku.

Powołane przepisy wskazują, że majątek wspólny małżonków został ukształtowany jako wspólność łączna. Wspólność łączna charakteryzuje się brakiem wyodrębnienia udziałów we wspólności i pozostaje w ścisłym związku ze stosunkiem osobistym, tzn. pozostawaniem w związku małżeńskim. Wspólność majątkowa pomiędzy małżonkami obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Oznacza to, że każdy małżonek ma prawo do wszystkich przedmiotów łącznie, jak i do każdego z osobna, a nie tylko do określonego ułamkowo udziału.

Przedkładając powyższe na kanwę niniejszej sprawy należy wskazać, że każdy wydatek poczyniony przez Wnioskodawcę i udokumentowany wystawioną na jego rzecz fakturą dokonany był w ramach wspólności majątkowej małżonków. Dokonany był ze środków wspólnych i posłużył na sfinansowanie termomodernizacji majątku wspólnego. Analogicznie należy spojrzeć na wydatki udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na rzecz małżonków. Dokumentują one termomodernizację majątku wspólnego i pokryto je również ze środków wspólnych małżonków, a zatem również wnioskodawcy.

Uwzględniając stan faktyczny sprawy oraz przywołane przepisy należy stwierdzić, że faktury VAT wystawione na rzecz małżonków, a dotyczące materiałów budowlanych, urządzeń i usług, związanych z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego potwierdzają wydatki poniesione przez Wnioskodawcę.

Tym samym Wnioskodawca jako podatnik ma prawo udokumentować wydatki poniesione na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego fakturami VAT wystawionymi na rzecz obojga małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26h ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

W myśl ww. przepisu adresatami ulgi termomodernizacyjnej są podatnicy podatku dochodowego opłacający podatek według skali podatkowej, 19% stawki podatku oraz opłacający ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, będący właścicielami lub współwłaścicielami jednorodzinnych budynków mieszkalnych, ponoszący wydatki na realizację przedsięwzięć termomodernizacyjnych. Ponadto, odliczenie przysługuje pod warunkiem zakończenia przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w okresie do 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Zgodnie z art. 5a pkt 18b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, budynek mieszkalny jednorodzinny, o którym mowa w ww. art. 26h ust. 1 to budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186).

Zgodnie z art. 3 pkt 2a ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Z kolei art. 5a pkt 18c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje przedsięwzięcie termomodernizacyjne jako przedsięwzięcie termomodernizacyjne w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2018 r. poz. 966 oraz z 2019 r. poz. 51).

W myśl art. 2 pkt 2 ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów użyte w ustawie określenia oznaczają przedsięwzięcia termomodernizacyjne - przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

Katalog wydatków podlegających odliczeniu znajduje się w załączniku do rozporządzenia Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie określenia wykazu rodzajów materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2489).

Wśród nich wymienia się m.in. wydatki na nabycie ogniwa fotowoltaicznego wraz z osprzętem, a także montaż instalacji fotowoltaicznej.

Odliczeniu podlegają wydatki na materiały budowlane i urządzenia:

Odliczeniem objęte są również wydatki na następujące usługi:

W myśl art. 26h ust. 2 kwota odliczenia nie może przekroczyć 53.000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem.

Stosownie do art. 26h ust. 3 ww. ustawy, wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku. Jeżeli poniesione wydatki były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę wydatku uważa się wydatek wraz z podatkiem od towarów i usług, o ile podatek ten nie został odliczony na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług (art. 26h ust. 4 ww. ustawy).

Natomiast, zgodnie z art. 26h ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczeniu nie podlegają wydatki w części, w jakiej zostały:

Powyższa regulacja wskazuje na brak możliwości odliczenia wydatków, których podatnik nie poniósł, gdyż zostały mu zrefinansowane (zwrócone). Odliczeniu podlegają te wydatki, których ciężar ekonomiczny ponosi podatnik (uszczuplają jego majątek). Nie ma także możliwości odliczenia wydatków, które w jakiejkolwiek formie pomniejszyły już zobowiązanie podatkowe podatnika.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki (art. 26h ust. 6 ww. ustawy).

W myśl art. 26h ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwota odliczenia nieznajdująca pokrycia w rocznym dochodzie podatnika podlega odliczeniu w kolejnych latach, nie dłużej jednak niż przez 6 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Zgodnie z art. 26h ust. 8 ww. ustawy, podatnik, który po roku, w którym dokonał odliczeń, otrzymał zwrot odliczonych wydatków na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, jest obowiązany doliczyć odpowiednio kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot. W przypadku niezrealizowania przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w terminie, o którym mowa w ust. 1, podatnik dolicza kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym upłynął ten termin (art. 26h ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dodatkowo należy wyjaśnić, że jeżeli poniesione wydatki na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego zostaną sfinansowane kredytem bankowym, to w ramach ulgi termomodernizacyjnej można odliczyć poniesione wydatki na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, które zostały zapłacone bez względu na wysokość spłaconego kredytu, z którego zostały sfinansowane.

Źródło finansowania tych wydatków (kredyt, pożyczka) nie ma znaczenia dla możliwości skorzystania z ulgi, jeżeli to podatnik ostatecznie ponosi wydatek (czy to bezpośrednio ze swoich dochodów czy też zaciągając kredyt, który następnie spłaca). Zatem, jeżeli wydatki są sfinansowane kredytem/pożyczką, których spłata obciąża podatnika, wówczas są traktowane jako sfinansowane przez podatnika i podlegają odliczeniu.

Jak wskazano w opisach zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w 2019 r. jako współwłaściciel budynku mieszkalnego jednorodzinnego wspólnie z małżonką dokonał jednego przedsięwzięcia termomodernizacyjnego. Poniósł na ten cel wydatki, sfinansowane z kredytu bankowego, udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez podatników podatku od towarów i usług niekorzystających ze zwolnienia z tego podatku. Wnioskodawca nie odliczył podatku od towarów i usług na podstawie ustawy o VAT, jak również nie ujął tych wydatków w ciężarach kosztów uzyskania przychodu. Poniesione wydatki nie zostały mu w jakikolwiek formie zwrócone. Wątpliwość Zainteresowanego budzi, czy ma on prawo do odliczenia od podstawy obliczenia podatku wydatków na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w maksymalnej wysokości 53.000,00 zł, w sytuacji gdy małżonka również skorzysta z ulgi termomodernizacyjnej w ramach tego samego przedsięwzięcia termomodernizacyjnego oraz czy Wnioskodawca ma prawo dokonać odliczenia od podstawy obliczenia podatku wydatków udokumentowanych fakturami VAT wystawionymi na rzecz obojga małżonków w ramach przysługującego limitu.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Zatem to każdy z małżonków jako odrębny podatnik jest uprawniony do skorzystania z ulgi określonej w art. 26h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak mieć na względzie, że zgodnie ze wskazanym już art. 26h ust. 3 cyt. wyżej ustawy, wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku.

Tak więc z ulgi termomodernizacyjnej może skorzystać podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego, który poniósł wydatki na przedsięwzięcie termomodernizacyjne oraz posiada dokument (fakturę) potwierdzający ich poniesienie. Zatem w sytuacji, gdy oboje małżonkowie pomiędzy którymi istnieje ustrój wspólności majątkowej ponoszą wydatki na termomodernizację budynku mieszkalnego należącego do ich majątku wspólnego, to oboje mają prawo do skorzystania z odliczenia jeżeli dysponują fakturą potwierdzającą poniesienie przez nich wydatku. W przypadku faktur wystawionych na oboje małżonków każdy z małżonków ma prawo do odliczenia 50% poniesionych wydatków. Jeżeli faktura jest wystawiona na jednego z małżonków to odliczenia dokonuje ten małżonek na którego jest wystawiona.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia oraz wskazane uregulowania prawne stwierdzić należy, że - co do zasady - każdemu z małżonków przysługuje prawo do odliczenia ulgi, o której mowa w art. 26h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości limitu, tj. 53 000 zł. Przy czym należy mieć na względzie, że podatnik winien posiadać fakturę - wystawioną na jego nazwisko - dokumentującą poniesienie wydatków. Zatem stanowisko w odniesieniu do pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe. W sytuacji natomiast, gdy wydatki udokumentowane są fakturą wystawioną na obojga małżonków każdy z nich ma prawo odliczenia w ramach wyżej wskazanego limitu 50% poniesionych wydatków udokumentowanych tymi fakturami. Zatem stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym podatnicy pozostający w związku małżeńskim, między którymi istnieje małżeńska wspólność ustawowa, którzy wspólnie dokonują przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, mają prawo udokumentować poniesione wydatki fakturami VAT wystawionymi łącznie na ich rzecz, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie wskazał proporcji w jakiej chce odliczyć wydatki z faktur wystawionych na oboje małżonków, należało uznać za również za prawidłowe. Przy czym wyraźnie należy zaznaczyć, że owe odliczenie po stronie Wnioskodawcy nie może przekroczyć limitu 53 000 zł (uwzględniając również wydatki udokumentowane fakturami wystawionymi na jego nazwisko) oraz 50% wydatków udokumentowanych fakturami wystawionymi na obojga małżonków.

Ponadto informuje się, że z uwagi na fakt, że wniosek został złożony przez jednego ze współwłaścicieli mieszkania interpretacja nie wywołuje skutków prawnych po stronie drugiego ze współwłaścicieli, tj. po stronie małżonki Zainteresowanego, która jeśli chce uzyskać interpretację winna wystąpić z odrębnym wnioskiem spełniającym warunki określone w art. 14b i nast. Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID- 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.