0112-KDIL1-3.4012.9.2020.2.TK - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2020 r. (data wpływu 16 stycznia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 marca 2020 r. (data wpływu 20 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki powstałej po podziale, posiadającej nr ewidencyjny 1/23 - jest prawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki powstałej po podziale, posiadającej nr ewidencyjny 1/23. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 marca 2020 r. (data wpływu 20 marca 2020 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wskazuje, że złożony wniosek dotyczy kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży powstałej po podziale działki o numerze ewidencyjnym 1/23 (jednej z 13 powstałych po podziale działek), co do której wydane zostało przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 7 stycznia 2020 r. postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia, znak: (...), UNP: (...), z uwagi na brak opłaty w tej części. Dlatego złożony wniosek dotyczy jedynie działki nr 1/23. W dniu 7 stycznia 2020 r. została już wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacja, znak: (...), UNP: (...) w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży powstałych po podziale działek o numerach ewidencyjnych: 1/8, 1/9, 1/11, 1/14, 1/12, 1/13, 1/16, 1/19, 1/17, 1/18, 1/21 i 1/22. W zakresie skutków podatkowych sprzedaży działek odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał z kolei w dniu 8 stycznia 2020 r. interpretację, znak: (...), UNP: (...).

Zatem przedstawione przy ww. sprawach zdarzenia przyszłe i stanowisko Wnioskodawca podtrzymuje i na potrzeby złożonego wniosku przytacza ponowienie raz jeszcze, odnosząc je do działki o numerze ewidencyjnym 1/23.

Wnioskodawca wskazuje, że ma wyższe wykształcenie rolnicze, jest rolnikiem, posiada nr GUS rolnika, ale nie prowadzi osobiście działalności rolniczej. Aktualnie gospodarstwo Wnioskodawcy składa się z następujących gruntów, o pow. (...) ha:

Odnośnie dotychczas dokonanych przez Wnioskodawcę transakcji zbycia nieruchomości Wnioskodawca wskazuje, że:

Grunty rolne Wnioskodawca do tej pory miał częściowo w użyczeniu, częściowo leżały odłogiem. Odnośnie ww. nieruchomości, którą Wnioskodawca dzierżawi od (...), to nie uprawia jej, lecz od początku dzierżawy wykonuje zabiegi pielęgnacyjne, mające na celu utrzymanie jej w stanie zapewniającym dotychczasową użyteczność. Wnioskodawca podkreśla, że grunty położone w gminie, o pow. (...) ha, są gruntami o bardzo słabej jakości - wskazywana klasa RIVb, RV, N.

Pierwotnie zamiarem Wnioskodawcy było wybudować się z byłą żoną w (...), zaś na nieruchomości dzierżawionej od (...) Wnioskodawca chciał założyć sad. Sprawy osobiste się skomplikowały i 19 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca rozwiódł się (data wyroku rozwodowego). Wnioskodawca wyprowadził się z (...), gdzie został także lokal mieszkalny w bloku i garaż - objęte są postępowaniem o podział majątku wspólnego z byłą żoną Wnioskodawcy i są od czasu wyprowadzki Wnioskodawcy użytkowane przez jego byłą żonę. Nie dysponując zasobami finansowymi, ani mieszkaniem (ani nawet meblami), Wnioskodawca postanowił uzyskać pieniądze ze sprzedaży nieruchomości. Dlatego sprzedał działkę w (...), było ją wówczas najłatwiej sprzedać. Stało się to jak Wnioskodawca wspomniał wyżej w 2008 r. Postępowanie o podział majątku wspólnego toczy się już od wielu lat, obecnie nie jest zakończone nawet przed sądem pierwszej instancji. Jak też zauważył Wnioskodawca, działka w (...) została uznana w ww. postępowaniu o podział majątku wspólnego, jako część majątku wspólnego z byłą żoną.

Jedyne zamrożone pieniądze były w nieruchomości w (...). Tylko ona nie jest objęta postępowaniem o podział majątku wspólnego. Wnioskodawca chciał kupić sobie mieszkanie lub wybudować dom i na to potrzebował pozyskać pieniądze. Część tej nieruchomości, stanowiącej działkę rolną oznaczoną nr 3/3, o pow. (...) ha, sprzedał 5 kwietnia 2018 r. za cenę (...) złotych. Pozostała część jest obecnie przedmiotem podziału, tj. 4 duże działki Wnioskodawca zamierza podzielić na 13 działek. Od 2008 r., a więc przez około 11 lat, Wnioskodawca nie mógł bowiem znaleźć kupca choćby na 1 z 4 dużych wydzielonych wówczas działek z uzyskanymi następnie warunkami zabudowy. Pomimo, że na działkach Wnioskodawca postawił tablicę informującą o zamiarze sprzedania i zlecił 4 grudnia 2008 r. ich sprzedaż w biurze pośrednictwa w (...) (zlecenia do tej pory nie wycofał). Klienci szukają bowiem mniejszych powierzchniowo działek. Potrzeby Wnioskodawcy w zakresie wybudowania domu są nadal aktualne, tym bardziej, że Wnioskodawca ponownie ożenił się i ułożył sobie życie, i chce właśnie w takim domu zamieszkać. Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że jest już starym człowiekiem, emerytem, który wprawdzie prowadzi jeszcze działalność gospodarczą, to jednak w takim wymiarze, na jaki pozwala mu zdrowie.

Dużo pieniędzy Wnioskodawca wydaje na lekarzy, stomatologów, leki, badania, suplementy oraz sprawę sądową o podział majątku wspólnego, która toczy się od 2010 r. W ostatnim czasie Wnioskodawca pilnie potrzebuje pieniędzy na zabieg operacyjny (...) w prywatnej klinice w Warszawie. Przy czym zabieg (w listopadzie 2019 r.) już się odbył i jego koszt to kwota około (...) złotych (...), obecnie jest zaplanowany kolejny zabieg operacyjny tego (...) w tej samej klinice.

Wnioskodawca chore ma (...). Ten fakt ostatecznie przesądził, że Wnioskodawca właśnie teraz zdecydował się na podział nieruchomości w (...), o pow. (...) ha (stanowiącej obecnie 4 duże działki o pow. od (...) ha do (...) ha) na 13 mniejszych działek i wewnętrzną drogę dojazdową tak, aby przy braku możliwości sprzedaży dużych działek, dokonać kolejno sprzedaży mniejszych działek. Wnioskodawca podkreśla, że nieruchomość w (...) kupił w 2000 r. za środki pochodzące z darowizny od rodziców. Nabycie nieruchomości nastąpiło do majątku prywatnego i nie było dokonane z zamiarem sprzedaży. Wnioskodawca wskazał, że jest emerytem, prowadzi też (od kilkunastu lat) działalność zawodową rzeczoznawcy majątkowego, w związku z którą jest podatnikiem podatku VAT, przy czym korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, a także nie zamierza prowadzić takiej działalności w przyszłości.

Z uwagi na dodatkowe pytania sformułowane przy poprzednim wniosku Wnioskodawca udziela następujących wyjaśnień:

* nieruchomość od dnia zakupu była użytkowana rolniczo w ramach użyczenia (nieodpłatnie) przez małżeństwo rolników, po podziale działki nie będą już wykorzystywane w żaden sposób,

* nieruchomość po zakupie, została oddana w użyczenie (nieodpłatne) na podstawie ustnej umowy, małżeństwu rolników, a teraz nie będzie już wykorzystywana w żaden sposób,

* dla terenu, na którym położona jest ta nieruchomość (którą Wnioskodawca zamierza podzielić), nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i Wnioskodawca nie występował o uchwalenie dla tego terenu takiego planu,

* po podziale, Wnioskodawca nie zamierza występować o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla nowopowstałych 13 działek,

* Wnioskodawca nie zamierza podejmować czynności zmierzających do uzbrojenia tego terenu, doprowadzenia mediów, ogrodzenia, działań marketingowych itp.,

* Wnioskodawca zamiar sprzedaży tych działek ogłosi wyłącznie na tablicy umieszczonej na tej nieruchomości, nie będzie ogłaszał w mediach ani w sieci internetowej,

* jak Wnioskodawca podał, nie zamierza na tej nieruchomości budować domu, ponieważ związał się od kilkunastu lat z (...) (po rozwodzie i przeprowadzce do (...)) i nie interesuje go już powrót w rejon (...),

* 13 czerwca 2008 r. Wnioskodawca sprzedał niezabudowaną działkę w (...), o pow. (...) m², z warunkami zabudowy za (...) zł, działka była zakupiona w dniu 15 marca 2001 r., na której Wnioskodawca miał zamiar się wybudować, ale zmienił swoje plany, kiedy dowiedział się, że po sąsiedzku powstanie duży obiekt kościelny (...), a takie sąsiedztwo nie interesowało Wnioskodawcy, ponadto, w dniu 10 grudnia 1999 r. Wnioskodawca kupił nieruchomości położone w (...) (w tym były również działki 13 szt., które teraz chce podzielić) o łącznej powierzchni (...) ha, z której sprzedał 5 kwietnia 2018 r. (...) ha typową działkę rolną, za cenę (...) zł,

* po nabyciu tej nieruchomości w (...), Wnioskodawca oddał ją na podstawie ustnej umowy w użyczenie (nieodpłatnie, uiszczany był wyłącznie podatek rolny), małżeństwu rolników.

* w najbliższych latach, po zakończeniu postępowania sądowego z byłą żoną, Wnioskodawca planuje sprzedaż połowy nieruchomości położonej w (...), która zostanie przyznana mu przez Sąd; są to bardzo wysokiej klasy bonitacyjne niezabudowane grunty rolne (II, III kl.), objęte szczególną ochroną ze względu na wysoką bonitację, dla tego terenu brakuje obowiązującego planu i ze względu na wysokie klasy gruntu, nie ma możliwości uzyskania decyzji o warunkach zabudowy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki po podziale przez podatnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług ?

Zdaniem Wnioskodawcy, ewentualna transakcja, mająca za przedmiot sprzedaż powstałej z podziału mniejszej działki (jednej z trzynastu) w (...), nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stanowić będzie ona bowiem przejaw zarządu majątkiem prywatnym i nie pozostaje związana z działalnością gospodarczą. Przedmiotem sprzedaży wnioskodawca zamierza uczynić wszystkie 13 działek.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Dlatego wskazana sprzedaż będzie stanowić odpłatną dostawę towaru. Jednakże, warunkiem opodatkowania podatkiem VAT jest także spełnienie drugiej przesłanki, tj. ww. sprzedaż powinna zostać wykonana przez podmiot, który zgodnie z tą ustawą ma przy tej czynności status podatnika podatku VAT. Ta sytuacja nie zachodzi wobec Wnioskodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (ust. 1). Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (ust. 2).

Wnioskodawca stałby się zatem podatnikiem podatku VAT, gdyby przyjąć, że w odniesieniu do określonej czynności zaangażował on środki podobne do tych, które są wykorzystywane przez handlowca, osobę która na stałe (zawodowo) trudni się daną branżą i dla celów zarobkowych. Takie okoliczności nie zajdą w sytuacji Wnioskodawcy. Nie staje się bowiem podatnikiem osoba, która wykonuje prawo własności w stosunku do swojej nieruchomości w sposób nie wykraczający poza działania zarządu swoim majątkiem. Należy przy tym uwzględnić całokształt okoliczności podejmowanych w związku z zamiarem zbycia przedmiotu swojej własności przez Wnioskodawcę.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że Wnioskodawca zamierza zbyć swoją własność, którą nabył w 2000 r. za środki finansowe pochodzące z darowizny od rodziców. Nie można zatem przypisać Wnioskodawcy zamiaru prowadzenia działalności gospodarczej nacechowanej na nabywanie i dalszą odsprzedaż nieruchomości, choćby z uwagi na znaczny upływ czasu. Świadczy o tym również fakt, że Wnioskodawca zamierzał pierwotnie wybudować na nieruchomości w (...) dom rodzinny, jednak jego sytuacja osobista skomplikowała się, w efekcie Wnioskodawca rozwiódł się ze swoją pierwszą żoną (2005 r.). Od 2010 r. trwa przed sądem postępowanie o podział majątku wspólnego, które do dzisiejszego dnia nie zakończyło się nawet w pierwszej instancji. W 2008 r. Wnioskodawca sprzedał niezabudowaną działkę oznaczoną nr 2/1, z warunkami zabudowy, o pow. (...) ha, za kwotę (...) złotych, która to działka została następnie uznana w ww. postępowaniu o podział majątku wspólnego, jako część majątku wspólnego z byłą żoną. Jedyną stabilizację w swoich poczynaniach Wnioskodawca mógł upatrywać sprzedaży nieruchomości w (...).

Wnioskodawca chciał stworzyć swoje centrum życiowe, najpierw indywidualnie, zaś od czasu, gdy ponownie się ożenił, wspólnie ze swoją żoną. Wnioskodawca chce wybudować dom. Na to jednak potrzeba środków finansowych. Te okoliczności, jak również w ostatnim czasie potrzeby zdrowotne zdecydowały też, że w 2018 r. zbył działkę rolną w (...) i następnie rozpoczął procedurę podziału nieruchomości w (...), o pow. (...) ha (stanowiącej obecnie 4 duże działki o pow. od (...) ha do (...) ha) na 13 mniejszych działek i wewnętrzną drogę dojazdową. Wnioskodawca podkreśla przy tym, że podział ten jest racjonalnym działaniem. Grunty o znacznym areale trudno jest bowiem sprzedać. Zatem w przypadku podjęcia decyzji o sprzedaży dużych działek należy liczyć się z koniecznością podziału, gdyż w przeciwnym razie do sprzedaży może nie dojść. Działaniom Wnioskodawcy nie można przypisać znamion prowadzenia działalności gospodarczej i z tego względu, że zwyczajowo przyjęte jest, iż osoby fizyczne, które sprzedają swoje nieruchomości, korzystają z biur świadczących usługi pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, czy umieszczają tablicę informacyjną w tej kwestii. Czymś naturalnym jest także, że sprzedający chce uzyskać najwyższą cenę. W tym miejscu należy zauważyć, że Wnioskodawca uzyskał warunki zabudowy około 11 lat temu, wcześniej zaś zamierzał sam wznieść na tej nieruchomości dom rodzinny. Nie sposób zatem byłoby czynić zarzutu, że sprzedając grunt po takim czasie, Wnioskodawca będzie działać dla osiągnięcia zysku i osiągnie zysk. Ma tutaj duże znaczenie cała sytuacja ekonomiczna w tym czasie, związana zarówno ze zmieniającym się rynkiem nieruchomości jak i wartością pieniądza. Upływ czasu i cel zamierzenia Wnioskodawcy, którym w dalszym ciągu jest wybudowanie domu oraz zapewnienie środków finansowych na leczenie, mają w tych okolicznościach ogromne znaczenie. Wszystkie te czynności podejmowane w całym tym opisanym, długim czasie, przesądzają, że w ocenie Wnioskodawcy nie sposób dla celów zamierzonej transakcji uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku VAT. Stanowią one bowiem przejaw zarządu majątkiem prywatnym, a nie zorganizowanych działań handlowych.

Wnioskodawca wskazuje przy tym, iż w tych okolicznościach uzyskał dla pozostałych 12 działek w dniu 7 stycznia 2020 r. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak: (...), UNP: (...) w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży powstałych po podziale działek o numerach ewidencyjnych: 1/8, 1/9, 1/11, 1/14, 1/12, 1/13, 1/16, 1/19, 1/17, 1/18, 1/21 i 1/22, w której stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów - w rozumieniu art. 7 ustawy - podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Wnioskodawca ma w rozpatrywanej sprawie wątpliwość, czy sprzedaż opisanej we wniosku działki powstałej po podziale, o nr ewidencyjnym 1/23, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy.

W świetle powyższego, należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy - w związku ze sprzedażą działki nr 1/23 - za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej. Nigdy nie prowadził też działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, a także nie zamierza prowadzić takiej działalności w przyszłości. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać m.in. działkę nr 1/23, powstałą w wyniku podziału 4 większych nieruchomości niezabudowanych. Nabycie nieruchomości nastąpiło do majątku prywatnego i nie było dokonane z zamiarem sprzedaży. Co istotne w analizowanym przypadku - Wnioskodawca:

* nieruchomości kupił z myślą wybudowania na nich domu, ale po rozwodzie i wyprowadzce zmienił plany,

* nabycie nieruchomości nie było opodatkowane podatkiem VAT,

* z tytułu nabycia nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku,

* po zakupie, nieruchomości zostały oddane w użyczenie (nieodpłatne) małżeństwu rolników,

* nieruchomości od dnia zakupu były użytkowane rolniczo w ramach użyczenia (nieodpłatne) przez małżeństwo rolników, po podziale działki nie będą już wykorzystywane w żaden sposób,

* nieruchomości po zakupie zostały oddane w użyczenie (nieodpłatne) na podstawie ustnej umowy, małżeństwu rolników, a teraz nie będą już wykorzystywane w żaden sposób,

* dla terenu, na którym położone są przedmiotowe nieruchomości (które Wnioskodawca zamierza podzielić), nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego i Wnioskodawca nie występował o uchwalenie dla tego terenu takiego planu,

* po podziale, Wnioskodawca nie zamierza występować o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla nowopowstałych 13 działek,

* Wnioskodawca nie zamierza podejmować czynności zmierzających do uzbrojenia tego terenu, doprowadzenia mediów, ogrodzenia, działań marketingowych itp.,

* chęć sprzedaży tych działek Wnioskodawca ogłosi wyłącznie na tablicy umieszczonej na danej nieruchomości, nie będzie ogłaszał w mediach ani w sieci internetowej.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie przez Wnioskodawcę działki powstałej po podziale, o nr ewidencyjnym 1/23 nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tej działki, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży opisanej we wniosku działki nr 1/23 Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż opisanej działki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działki powstałej po podziale, o nr ewidencyjnym 1/23 nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tej transakcji nie będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT - zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy - prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji stanowisko przedstawione we wniosku oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.