0112-KDIL1-3.4012.81.2020.2.TK - VAT w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2020 r. (data wpływu 25 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 czerwca 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 czerwca 2020 r. (data wpływu 8 czerwca 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym. W dniu xx września 1992 r. drogą darowizny od ojca stał się właścicielem nieruchomości rolnej z zabudowaniami składającej się z działek nr 7, 8 i 9 o łącznej powierzchni 10 ha położonej we wsi. Działka nr 7 o powierzchni 4,2183 ha na wniosek Wnioskodawcy dnia xx kwietnia 2018 r. Decyzją Wójta Gminy została podzielona na działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, od czego Wnioskodawca zapłacił opłatę adiacencką.

Działka nr 1 została przekazana Gminie na drogę, działka nr 2 została sprzedana w listopadzie 2018 r., działka nr 3 została sprzedana w listopadzie 2019 r., działka nr 4 została sprzedana w maju 2019 r., działka nr 5 została sprzedana w styczniu 2020 r., działka nr 6 jest uprawiana.

Ponadto działki nie zostały odrolnione. Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonywać uzbrojenia działek i przy sprzedaży nie korzystał z pomocy pośredników w obrocie nieruchomościami.

W uzupełnieniu z dnia 1 czerwca 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Nigdy nie był i nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Był i nadal jest rolnikiem i wszystkie działki, tj. 1, 2, 3, 4, 5, 6, powstałe w wyniku podziału działki nr 7, od momentu darowizny do momentu zbycia uprawiał jako rolnik. Działkę 6 uprawia nadal, a działkę I przekazał Gminie na poszerzenie drogi gminnej.

3. Podział działki nr 7, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym w 2009 r., dokonany został aby wydzielić działkę nr 1 i przekazać ją gminie na poszerzenie drogi gminnej, działki nr 2, 3, 4 i 5 - celem ich ewentualnej sprzedaży i działki nr 6, którą nadal uprawia.

4. Działkę nr 7, która została podzielona na działki 1, 2, 3, 4, 5, 6, nabył w roku 1992 w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego.

5. Działki nr 7, która została podzielona na działki 1, 2, 3, 4, 5, 6, nie udostępniał osobom trzecim. Dotyczy to wszystkich wydzielonych działek. Działka nr 1 została przekazana Gminie na drogę, działki nr 2, 3, 4 i 5 sprzedał, a działkę 6 nadal uprawia.

6. W stosunku do wszystkich przedmiotowych działek nie ponosił żadnych nakładów w celu ich uatrakcyjnienia.

7. Nie ogłaszał sprzedaży działek w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu i nie podejmował innych działań marketingowych. Dotyczy to wszystkich działek, powstałych w wyniku podziału.

8. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez niego w działalności gospodarczej. Był i jest rolnikiem i zawsze prowadził gospodarstwo rolne - uprawiał ziemię.

9. Przedmiotowe działki były wykorzystywane przez niego na cele działalności rolniczej. Prowadził gospodarstwo rolne jako rolnik ryczałtowy zwolniony od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Dotyczy to każdej z działek wydzielonych z działki nr 7, tj. nr 1, 2, 3, 4, 5, 6. Działkę 6 uprawia dalej, a nr 1 przekazał Gminie.

10. Z przedmiotowych działek dokonywane były przez niego zbiory, które przeznaczał częściowo na potrzeby własne, a częściowo sprzedawał je.

11. Dla przedmiotowych działek na moment sprzedaży sporządzony był miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie występował o jego sporządzenie. Plan sporządzony był przez Gminę. Przedmiotowe działki, nr 1, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5 oraz część działki nr 6, obręb w obszarze określonym na rysunku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru położonego między ulicami C, B i T w środkowo-zachodniej części wsi, zatwierdzonego Uchwałą z dnia xx marca 2009 r., opublikowaną (...), leżą na terenie oznaczonym symbolem 4MN. Jak wynika z planu, dla terenów oznaczonych na rysunku planu symbolem od 1MN do 5MN ustala się następujące przeznaczenie podstawowe:

* zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna w rozumieniu przepisów odrębnych, w układzie wolnostojącym lub bliźniaczym;

oraz przeznaczenie uzupełniające:

* usługi z zakresu handlu detalicznego, finansów, obsługi firm i klienta, zdrowia i opieki społecznej, niepublicznych usług oświatowych, turystyce;

* sieci infrastruktury technicznej oraz związane z nim urządzenia.

Działka 1 leży na terenie oznaczonym symbolem 2KDL. Dla terenów oznaczonych na rysunku planu symbolem 2KDL ustała się następujące szerokości dróg w liniach rozgraniczających od 1KDL do 4KDL - drogi lokalne o szerokości 10m.

12. W odniesieniu do przedmiotowych działek na moment sprzedaży nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Dotyczy to każdej działki.

13. Na moment sprzedaży przedmiotowe działki były niezabudowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż wyżej wymienionych działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 1 czerwca 2020 r.), od sprzedaży przedmiotowych działek, tj. działki nr 2, nr 3, nr 4 i nr 5 Wnioskodawca nie płaci podatku od towarów i usług.

Nigdy nie był i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a sprzedane działki nie były sprzedawane w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Sprzedaż wymienionych wyżej działek związana była ze zwykłym wykonywaniem prawa własności - zarządzaniem majątkiem. Wnioskodawca działki te osobiście uprawiał, nie były one wydzierżawiane czy wynajmowane osobom trzecim. Nie dokonywał uzbrojenia działek, które sprzedał, nie prowadził działań marketingowych. Nie występował o opracowanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ani o warunki zabudowy i zagospodarowania terenu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów - w rozumieniu art. 7 ustawy - podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu dla danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekając, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W świetle powyższego w niniejszej sprawie konieczne stało się ustalenie, czy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to następuje w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym. W dniu xx września 1992 r. drogą darowizny od ojca stał się właścicielem nieruchomości rolnej z zabudowaniami składającej się z działek nr 7, 8 i 9 o łącznej powierzchni 10 ha. Działka nr 7 o powierzchni 4,2183 ha na wniosek Wnioskodawcy dnia xx kwietnia 2018 r. Decyzją Wójta Gminy została podzielona na działki nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, od czego Wnioskodawca zapłacił opłatę adiacencką.

Działka nr 1 została przekazana Gminie na drogę, działka nr 2 została sprzedana w listopadzie 2018 r., działka nr 3 została sprzedana w listopadzie 2019 r., działka nr 4 została sprzedana w maju 2019 r., działka nr 5 została sprzedana w styczniu 2020 r., działka nr 6 jest uprawiana. Ponadto działki nie zostały odrolnione. Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonywać uzbrojenia działek i przy sprzedaży nie korzystał z pomocy pośredników w obrocie nieruchomościami.

Wnioskodawca nigdy nie był i nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany był i nadal jest rolnikiem i wszystkie działki, tj. 1, 2, 3, 4, 5, 6, powstałe w wyniku podziału działki nr 7, od momentu darowizny do momentu zbycia uprawiał jako rolnik. Działkę 6 uprawia nadal, a działkę I przekazał Gminie na poszerzenie drogi gminnej. Podział działki nr 7, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzonym w 2009 r., dokonany został aby wydzielić działkę nr 1 i przekazać ją gminie na poszerzenie drogi gminnej, działki nr 2, 3, 4 i 5 - celem ich ewentualnej sprzedaży i działki nr 6, którą nadal uprawia. Działkę nr 7, która została podzielona na działki 1, 2, 3, 4, 5, 6, Wnioskodawca nabył w roku 1992 w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Zainteresowany działki nr 7, która została podzielona na działki 1, 2, 3, 4, 5, 6, nie udostępniał osobom trzecim. Dotyczy to wszystkich wydzielonych działek. Działka nr 1 została przekazana Gminie na drogę, działki nr 2, 3, 4 i 5 sprzedał, a działkę 6 nadal uprawia. Wnioskodawca w stosunku do wszystkich przedmiotowych działek nie ponosił żadnych nakładów w celu ich uatrakcyjnienia. Zainteresowany nie ogłaszał sprzedaży działek w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu i nie podejmował innych działań marketingowych. Dotyczy to wszystkich działek, powstałych w wyniku podziału. Działki nie były wykorzystywane przez niego w działalności gospodarczej. Wnioskodawca był i jest rolnikiem i zawsze prowadził gospodarstwo rolne. Przedmiotowe działki były wykorzystywane przez niego na cele działalności rolniczej. Zainteresowany prowadził gospodarstwo rolne jako rolnik ryczałtowy zwolniony od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Dotyczy to każdej z działek wydzielonych z działki nr 7, tj. nr 1, 2, 3, 4, 5, 6. Działkę nr 6 uprawia dalej, a nr 1 przekazał Gminie. Z przedmiotowych działek dokonywane były przez Wnioskodawcę zbiory, które przeznaczał częściowo na potrzeby własne, a częściowo je sprzedawał. Dla przedmiotowych działek na moment sprzedaży sporządzony był miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie występowałem o jego sporządzenie. Plan sporządzony był przez Gminę. Przedmiotowe działki nr 1, nr 2, nr 3, nr 4, nr 5 oraz część działki nr 6 leżą na terenie oznaczonym symbolem 4MN. Jak wynika z Planu Zagospodarowania Przestrzennego Gminy, dla terenów oznaczonych na rysunku planu symbolem od 1MN do 5MN ustala się następujące przeznaczenie podstawowe: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna w rozumieniu przepisów odrębnych, w układzie wolnostojącym lub bliźniaczym; oraz przeznaczenie uzupełniające: usługi z zakresu handlu detalicznego, finansów, obsługi firm i klienta, zdrowia i opieki społecznej, niepublicznych usług oświatowych, turystyce; sieci infrastruktury technicznej oraz związane z nim urządzenia. W odniesieniu do przedmiotowych działek na moment sprzedaży nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Dotyczy to każdej działki. Na moment sprzedaży przedmiotowe działki były niezabudowane.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawcy działa w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia ww. nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Wnioskodawca nie podejmował czynności zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowych działek - nie występował o ich przekształcenie, nie uzyskiwał dla nich warunków zabudowy, nie doprowadził do nich żadnych mediów, nie ogrodził działek, nie utwardzał dróg wewnętrznych. Nie podejmował również żadnych działań marketingowych, nie ogłaszał sprzedaży w środkach masowego przekazu takich jak internet, prasa, czy radio. Zatem Wnioskodawca nie zachowywał się jak handlowiec, a sprzedaż przedmiotowych działek stanowiła jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W rozpatrywanej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby określona sprzedaż została uznana za opodatkowaną podatkiem VAT nie jest wystarczające stwierdzenie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego, w związku ze sprzedażą, jako podatnika podatku od towarów i usług.

Podsumowując, w związku z dostawą działek nr 2, 3, 4 i 5 Wnioskodawca korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, ponieważ nie wypełnił przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy i nie wystąpił w roli podatnika podatku od towarów i usług. Sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. działek nie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem należy stwierdzić, że sprzedaż działek nr 2, 3, 4 i 5 nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.