0112-KDIL1-3.4012.7.2017.3.AP

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2017 r. (data wpływu 3 marca 2017 r.), uzupełnionym pismami z dnia 12 kwietnia 2017 r. (data wpływu 14 kwietnia 2017 r.) oraz z dnia 12 kwietnia 2017 r. (data wpływu 18 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wykonywanej usługi - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wykonywanej usługi. Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 12 kwietnia 2017 r. (data wpływu 14 kwietnia 2017 r.) oraz z dnia 12 kwietnia 2017 r. (data wpływu 18 maja 2017 r.) poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, przedstawienie własnego stanowiska odnośnie udokumentowania wykonywanej usługi, wpłatę brakującej opłaty oraz podpis pod uzupełnieniem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, podatek VAT rozlicza na zasadach ogólnych. W ramach prowadzonej działalności świadczone są usługi transportu towarów dla kontrahenta austriackiego. Usługi świadczone są na podstawie bieżących zleceń transportowych. Do każdego frachtu wystawiana jest faktura VAT na zasadach ogólnych. W miesiącu lutym Wnioskodawca otrzymał od swojego kontrahenta z Austrii dokument Gutschrift, który stanowi rodzaj noty uznaniowej. Zgodnie z umową ustną zleceniodawca austriacki uznaje konto jego firmy stałą miesięczną kwotą, która stanowi cenę umowną za gotowość do podstawienia pod załadunek specjalistycznych naczep typu MEGA. Wystawiony przez kontrahenta dokument Gutschrift jest podstawą do dokonania przelewu na rachunek bankowy jego firmy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 kwietnia 2017 r. (data wpływu 14 kwietnia 2017 r.) Wnioskodawca wskazał, że kontrahent austriacki prowadzi działalność gospodarczą poza granicami naszego kraju pod nazwą (...) i jest zgłoszony na potrzeby podatku pod numerem VAT (...). Jest to znana w całej Europie firma spedycyjna, spełniająca definicję podatnika w myśl art. 28a.

W ww. uzupełnieniu podano również, że w myśl art. 28b ust. 1 ustawy o VAT usługi świadczone na rzecz podatników są opodatkowane zasadniczo w miejscu gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej i to kontrahent austriacki jest zobowiązany do zapłaty podatku od wartości dodanej z tytułu nabycia usługi.

Umowa z kontrahentem zawarta została na czas nieokreślony. Ustalono, że rozliczenie za tą usługę będzie dokonywane w okresach miesięcznych - na koniec każdego miesiąca. Kontrahent austriacki uznaje firmę Wnioskodawcy dokumentem Gutschrift na koniec każdego miesiąca, przykładowo za miesiąc marzec 2017 r. dokument wystawiany jest 31 marca 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z punktu widzenia ustawy o VAT uznanie przez kontrahenta stałą umówioną kwotą, zgodnie z powyższym opisem, można uznać za odrębną usługę, dla której należy dodatkowo wystawić fakturę VAT i wykazać w rejestrach sprzedaży VAT jako "Sprzedaż poza terytorium kraju"?

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), dokumentem wystarczającym do udokumentowania wykonanej usługi jest wystawiany przez austriackiego kontrahenta dokument Gutschrift, który Wnioskodawca każdorazowo otrzymuje na koniec każdego miesiąca. Nie ma potrzeby dodatkowego fakturowania tej usługi przez jego firmę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W przedmiotowej sprawie zleceniobiorca austriacki uznaje konto firmy Wnioskodawcy stałą miesięczną kwotą, która stanowi cenę umowną za gotowość do podstawienia pod załadunek specjalistycznych naczep typu MEGA. Wystawiony przez kontrahenta dokument Gutschrift jest podstawą do dokonania przelewu na rachunek bankowy firmy Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę art. 8 ust. 1 ustawy należy stwierdzić, że otrzymana przez Wnioskodawcę od kontrahenta austriackiego stała miesięczna kwota jest związana z określonym zachowaniem Wnioskodawcy - gotowością do podstawienia pod załadunek specjalistycznych naczep typu MEGA - a zatem świadczeniem przez niego usługi.

Podkreślić należy, że opodatkowaniu podatkiem VAT w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane - na tle przepisów o miejscu świadczenia - za wykonane w tym państwie. Zatem określenie miejsca świadczenia danej transakcji determinuje jej miejsce opodatkowania.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy - na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Kontrahent austriacki spełnia definicję podatnika, o której mowa w art. 28a ustawy.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym - miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Do usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta austriackiego nie znajdują zastosowania zastrzeżenia wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy. Zatem miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz podatnika z innego kraju członkowskiego jest miejsce, w którym nabywca usługi posiada siedzibę działalności gospodarczej, co oznacza, że w analizowanym przypadku usługa polegająca na gotowości do podstawienia pod załadunek specjalistycznych naczep typu MEGA, nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

I tak, zgodnie z art. 106a ustawy - przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy - faktura powinna zawierać:

Z treści art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy wynika, że faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14.

W świetle przytoczonego wyżej art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy, jeśli miejscem świadczenia dostawy towarów lub świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika, faktura może nie zawierać:

* kwot wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

* stawki podatku;

* sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

* kwoty podatku, od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Przepis art. 109 ust. 3a ustawy stanowi, że podatnicy świadczący usługi, których miejscem świadczenia nie jest terytorium kraju, są obowiązani w prowadzonej ewidencji podać nazwę usługi, wartość usługi bez podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, uwzględniając moment powstania obowiązku podatkowego określany dla tego rodzaju usług świadczonych na terytorium kraju. W przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19a ust. 1-3 i 8.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że dla usług mających miejsce świadczenia poza terytorium kraju obowiązek podatkowy nie powstaje. Usługi świadczone poza terytorium kraju należy jednak ujmować w prowadzonej ewidencji, deklaracji VAT oraz informacji podsumowującej w dacie, w której powstawałby obowiązek podatkowy, gdyby usługi te były świadczone w Polsce.

Jak wskazał Wnioskodawca, kontrahent austriacki jest zobowiązany do zapłaty podatku od wartości dodanej z tytułu nabycia usługi.

Mając na uwadze powołane przepisy należy zatem stwierdzić, że uznanie przez kontrahenta austriackiego stałą umówioną kwotą na rzecz Wnioskodawcy jest związane z określonym zachowaniem Wnioskodawcy, a zatem świadczeniem przez niego usługi - polegające na gotowości do podstawienia pod załadunek specjalistycznych naczep typu MEGA - dla której należy wystawić fakturę VAT i którą należy wykazać w rejestrach sprzedaży VAT. Faktura ta nie powinna zawierać danych, o których mowa w art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy, lecz wyrazy "odwrotne obciążenie".

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w zakresie udokumentowania wykonywanej usługi. Natomiast w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usługi zostało wydane postanowienie z dnia 23 maja 2017 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.93.2017.1.AP.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.