0112-KDIL1-3.4012.655.2017.2.JNA - Opodatkowanie podatkiem VAT usługi rezerwacji miejsca hotelowego i sposób dokumentowania tej usługi.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2017 r. (data wpływu 12 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 lutego 2018 r. (data wpływu 12 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania świadczonej usługi rezerwacji miejsca hotelowego i sposobu dokumentowania tej usługi;

* importu usługi rezerwacji miejsca hotelowego i obowiązku rozliczenia podatku należnego i naliczonego w deklaracji VAT

- jest nieprawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonej usługi rezerwacji miejsca hotelowego i sposobu dokumentowania tej usługi oraz w zakresie importu usługi rezerwacji miejsca hotelowego i obowiązku rozliczenia podatku należnego i naliczonego w deklaracji VAT. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 lutego 2018 r. (data wpływu 12 lutego 2018 r.) o uzupełnioną o brakujący podpis Wnioskodawcy kopię wniosku z dnia 6 grudnia 2017 r., przedstawienie opisu stanu faktycznego, sformułowane pytania, przedstawienie stanowiska własnego oraz opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca otrzymuje od klienta zlecenie zarezerwowania miejsca hotelowego w hotelu znajdującym się w innym kraju znajdującym się poza Unią Europejską. Hotele, w których ma miejsce rezerwacja znajdują się w następujących krajach: Gruzja, Kazachstan, Rosja, Uzbekistan. Czynności rezerwacji Wnioskodawca dokonuje bezpośrednio w hotelu lub poprzez specjalnie do tego celu stworzony portal internetowy, z którego Wnioskodawca może korzystać po wykupieniu dostępu do tego portalu. Wspomniany portal działa na podobnej zasadzie jak popularny portal booking.com, ale ten jest dostępny tylko dla firm zajmujących się rezerwacją miejsc hotelowych. Właścicielem tego portalu jest firma ze Stanów Zjednoczonych. Dodatkowo Wnioskodawca ma możliwość dokonania rezerwacji za pośrednictwem polskiej firmy. O tym, u którego dostawcy usługi Wnioskodawca dokonuje rezerwacji decyduje dostępność hotelu oraz jego cena.

Usługi Wnioskodawca nabywa od podatnika. Kontrahent, od którego dokonuje zakupu dokumentuje tą czynność fakturą i jest to:

a. W przypadku rezerwacji miejsca hotelowego bezpośrednio w hotelu, faktura wystawiona przez ten hotel.

b. W przypadku rezerwacji za pośrednictwem portalu działającego w sposób podobny do portalu booking.com, faktura od właściciela tego portalu firmy ze Stanów Zjednoczonych.

c. W przypadku zakupu od polskiej firmy, faktura wystawiona przez polskiego podatnika faktura - VAT marża.

Wnioskodawca świadczy dla klienta usługę rezerwacji miejsca hotelowego. Hotele znajdują się w państwach: Rosja, Uzbekistan, Gruzja, Kazachstan. Wnioskodawca nie korzysta z procedury VAT marża przewidzianej dla biur podróży.

Odbiorcami wymienionej wyżej usługi są:

a. Osoby fizyczne niebędące podatnikami, mające miejsce zamieszkania w kraju.

b. Osoby fizyczne niebędące podatnikami, mające miejsce zamieszkania poza granicami kraju na terytorium Unii Europejskiej.

c. Podatnicy - firmy, mające siedzibę na terytorium kraju.

d. Podatnicy - firmy, mające siedzibę poza terytorium kraju, na terytorium unii europejskiej.

Wnioskodawca otrzymuje zlecenie rezerwacji miejsca hotelowego od klienta, wymienionego wyżej odbiorcy, i dokonuje rezerwacji w przedstawiony wyżej sposób. Faktura za rezerwację miejsca hotelowego od wymienionych wyżej sprzedawców wystawiona jest na Wnioskodawcę, a następnie Wnioskodawca obciąża odbiorcę za tą usługę wystawiając fakturę VAT.

Wykonaną usługę Wnioskodawca dokumentuje w następujący sposób:

a. Do października 2017 r. - faktura za tą usługę posiadała dwie pozycje:

* Usługa turystyczna - gdzie w przeliczeniu na polską walutę odbiorca opłacał kwotę zarezerwowanego miejsca hotelowego ze stawką VAT 23%. Wnioskodawca nie korzysta z procedury VAT marża dla biur podróży.

* Usługa rezerwacji miejsca hotelowego - była to opłata za wykonaną usługę rezerwacyjną ze stawką VAT 23%.

b. Od listopada 2017 r. - faktura za wykonaną usługę zawiera jedną pozycję:

* Usługa rezerwacji miejsca hotelowego - na co składa się wartość zarezerwowanego miejsca hotelowego w przeliczeniu na walutę polską powiększona o opłatę za czynność rezerwacji tego miejsca hotelowego ze stawką VAT 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 7 lutego 2018 r.).

1. Czy opisana wyżej usługa podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem VAT i jeżeli tak to w jakiej stawce?

2. Czy przedstawiony sposób fakturowania tej usługi na odbiorcę jest prawidłowy?

3. Czy od opisanego wyżej zakupu rezerwacji miejsca hotelowego należy rozpoznać import usług rozliczając w deklaracji VAT podatek należny i naliczony?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Usługa podlega opodatkowaniu w Polsce w stawce podatku VAT 23%, w przypadku odbiorców krajowych będących podatnikami. W przypadku osób niebędących podatnikami oraz odbiorców mających siedzibę poza terytorium kraju, usługa nie będzie podlegała opodatkowaniu.

2. Przedstawiony sposób fakturowania od listopada 2017 r. jest prawidłowy.

3. Od opisanego wyżej zakupu należy rozpoznać import usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez terytorium kraju - stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia (opodatkowania) danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy - na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą.

Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej wynikającej z art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W myśl art. 28c ust. 1 ustawy - miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

Jednakże w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami.

I tak, stosownie do art. 28e ustawy - miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepisowi art. 28e ustawy odpowiada zapis art. 47 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) - zwanej dalej Dyrektywą - zgodnie z którym, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia "nieruchomość" oraz pojęcia "usługi związanej z nieruchomościami". Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. (Dz.Urz.UE.L Nr 284 z 26 października 2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) - zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 - pojęcie "nieruchomość", jak również wyjaśnił, na czym polegają "usługi związane z nieruchomościami". Art. 13b, 31a rozporządzenia 282/2011 stosuje się od dnia 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Jak stanowi art. 13b rozporządzenia 282/2011 - do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za "nieruchomość" uznaje się:

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011 - usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

Natomiast stosownie do art. 31a ust. 2 lit. i rozporządzenia 282/2011 - ustęp 1 obejmuje w szczególności świadczenie usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, łącznie z prawem do przebywania w określonym miejscu na podstawie praw do korzystania z nieruchomości w oznaczonym czasie i podobnych.

Ustęp 1 nie ma natomiast zastosowania do pośrednictwa w świadczeniu usług zakwaterowania hotelowego lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, jeżeli pośrednik działa w imieniu i na rzecz osoby trzeciej (art. 31a ust. 3 lit. d rozporządzenia 282/2011).

Jak wynika z przywołanych regulacji unijnych, usługi pośrednictwa w świadczeniu usług zakwaterowania hotelowego nie wpisują się w zakres usług związanych z nieruchomościami, o ile pośrednik działa w imieniu i na rzecz osoby trzeciej.

Zgodnie z art. 31 rozporządzenia 282/2011 - usługi świadczone przez pośredników, którzy działają w imieniu i na rzecz innych osób, polegające na pośrednictwie w świadczeniu usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub w sektorach o podobnej funkcji są objęte zakresem stosowania:

W myśl art. 44 Dyrektywy, któremu odpowiada art. 28b ustawy - miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Stosownie do art. 46 Dyrektywy - miejscem świadczenia usług na rzecz osób niebędących podatnikami przez pośrednika działającego w imieniu i na rzecz osób trzecich jest miejsce, w którym dokonywana jest podstawowa transakcja zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy.

Odpowiednikiem art. 46 Dyrektywy jest art. 28d ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich jest miejsce, w którym dokonywana jest podstawowa transakcja.

Aby właściwie określić miejsce świadczenia sprzedawanej przez Wnioskodawcę usługi należy w pierwszej kolejności zdefiniować jaka usługa jest przez niego wykonywana.

W celu wskazania co należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie pomiędzy Volker Ludwig a Finanzamt Luckenwalde C-453/05, gdzie TSUE stwierdził, że: "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Natomiast w sprawie z dnia 13 grudnia 2001 r. pomiędzy Commissioners of Customs & Excise a CSC Financial Servises Ltd C-235/00, TSUE wskazał na znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13B (d) (5): "odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy. Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Z powyższego wynika, że nie wystąpi pośrednictwo gdy zaistnieją następujące przesłanki:

* podmiot "pośredniczący" przyjmuje rolę którejkolwiek ze stron umowy,

* działalność "pośrednika" polega na świadczeniu usług wchodzących w zakres umowy dotyczącej produktu,

* działalność "pośrednika" polega na świadczeniu usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów.

Ponadto, żeby uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest, aby pośrednik wykonywał przynajmniej niektóre z niżej wymienionych czynności:

* wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy,

* uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę,

* prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji,

* nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że działalność pośrednictwa dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo to ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca otrzymuje od klienta zlecenie rezerwacji miejsca hotelowego w hotelu znajdującym się w kraju spoza terytorium Unii Europejskiej i dokonuje tej rezerwacji bezpośrednio w hotelu lub poprzez specjalnie do tego celu stworzony portal internetowy. Faktura za rezerwację miejsca hotelowego wystawiana jest na Wnioskodawcę, a następnie obciąża on klienta za tę usługę doliczając opłatę za czynność rezerwacji tego miejsca hotelowego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że wykonywana przez Wnioskodawcę usługa nie może być uznana za usługę pośrednictwa, ponieważ Wnioskodawca przyjmuje rolę jednej ze stron umowy, tj. jest on nabywcą usługi rezerwacji miejsca hotelowego.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy - w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi.

Wnioskodawca dokonując zakupu usługi rezerwacji miejsca hotelowego, a następnie jej odprzedaży wraz z doliczoną opłatą pobiera wynagrodzenie z tytułu sprzedaży usługi rezerwacji miejsca hotelowego.

Tym samym należy stwierdzić, że Wnioskodawca bierze udział w świadczeniu usługi rezerwacji miejsca hotelowego na rzecz swoich klientów. Zakup a następnie sprzedaż usługi rezerwacji miejsca hotelowego w sytuacji, gdy usługa ta nie stanowi elementu składowego innego świadczenia, nie zmienia charakteru tej usługi, a podmiot odprzedający tę usługę jest traktowany jak usługodawca. Zatem Wnioskodawcę należy uznać za pomiot świadczący usługę rezerwacji miejsca hotelowego.

Katalog usług związanych z nieruchomościami jest otwarty. Każdą usługę, która dotyczy konkretnej nieruchomości należy analizować pod kątem powiązania z nieruchomością. Zgodnie z powołanymi przepisami jedynie świadczenie usług, które pozostaje w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością, mieści się w zakresie jego stosowania. Konieczne jest, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia.

Ponadto należy wskazać, że usługi związane z nieruchomościami są zawsze opodatkowane w kraju położenia nieruchomości, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu są wykonywane, gdzie ma siedzibę usługodawca oraz gdzie faktycznie (fizycznie) wykonuje tę usługę. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia.

Jak wynika z opisu sprawy, usługa rezerwacji miejsca hotelowego dotyczy hoteli znajdujących się na terytorium państw trzecich.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że usługa rezerwacji miejsca hotelowego ma charakter usługi związanej z nieruchomościami (art. 31a ust. 2 lit. i rozporządzenia 282/2011) i zgodnie z art. 28e ustawy, miejscem jej świadczenia, a zarazem opodatkowania, jest miejsce położenia nieruchomości. Oznacza to, że usługa nabywana i świadczona przez Wnioskodawcę na nieruchomości znajdującej się na terytorium państwa trzeciego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Podsumowując, świadczona przez Wnioskodawcę usługa rezerwacji miejsca hotelowego nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na tle powyższego rozstrzygnięcia stawisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, zgodnie z którym w przypadku gdy usługobiorcami są podatnicy z terytorium kraju usługa rezerwacji miejsca hotelowego podlega opodatkowaniu w Polsce stawką podatku w wysokości 23%, a w przypadku usługobiorców niebędących podatnikami oraz mających siedzibę poza terytorium kraju, usługa nie będzie podlegała opodatkowaniu, oceniane całościowo jest nieprawidłowe.

O sposobie rozliczania ewentualnego podatku, jego wysokości oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia przesądzają w takim przypadku przepisy kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia usługi (dany hotel).

Według art. 29a ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do ust. 6 tego artykułu - podstawa opodatkowania obejmuje:

Powołany przepis art. 29a ust. 6 ustawy wskazuje, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia stanowiącego podstawę opodatkowania, przy czym nie precyzuje w sposób szczegółowy jakie są to elementy i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą usługą, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany ze świadczoną usługą, którym usługodawca obciążył usługobiorcę, powinien być włączony do podstawy opodatkowania.

Zatem w przypadku świadczenia usługi za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego pobieranego od usługobiorcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez usługodawcę wartość (cenę) usługi, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. usługi).

Przechodząc do kwestii sposobu dokumentowania świadczonej przez Wnioskodawcę usługi na rzecz klienta należy wskazać, że w niniejszej sprawie przedmiotem świadczenia jest jedno świadczenie w postaci usługi rezerwacji miejsca hotelowego. Tym samym całość zapłaty należnej z tytułu danej usługi rezerwacji miejsca hotelowego (obejmująca opłatę za czynność rezerwacji tego miejsca hotelowego) powinna być udokumentowana wystawieniem faktury, w której w części zasadniczej przeznaczonej na wskazanie nazwy towaru lub usługi winna znaleźć się wyłącznie nazwa właściwa dotycząca świadczenia usługi rezerwacji miejsca hotelowego.

Faktury są dokumentami sformalizowanymi i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla w sposób prawidłowy zdarzenie gospodarcze. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe. Umieszczenie zatem na fakturze w części przeznaczonej na nazwę (rodzaj) towaru lub usługi kilku rożnych świadczeń może sugerować, że przedmiotem sprzedaży było kilka odrębnych świadczeń, a nie jedno świadczenie.

Wobec powyższego, na fakturze dokumentującej taką sprzedaż - a precyzyjniej rzecz ujmując, w tej jej części, która odzwierciedla elementy obligatoryjne w świetle przepisów prawa - powinna widnieć tylko jedna pozycja - usługa rezerwacji miejsca hotelowego. W pozycji tej - co należy wywodzić z treści art. 29a ust. 1 w zw. z ust. 6 ustawy - powinna być zsumowana wartość nabytej usługi rezerwacji miejsca hotelowego oraz opłaty doliczanej przez Wnioskodawcę za czynność rezerwacji tego miejsca hotelowego.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

I tak, zgodnie z art. 106a ustawy - przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

Jak stanowi art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy - faktura powinna zawierać:

Jak stanowi art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy - faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b - danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14.

W świetle przytoczonego wyżej art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy, jeśli miejscem świadczenia dostawy towarów lub świadczenia usług jest terytorium państwa trzeciego, faktura może nie zawierać:

* numeru, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

* stawki podatku;

* sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

* kwoty podatku, od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Tym samym skoro, jak wyżej już wyjaśniono, miejscem świadczenia usługi rezerwacji miejsca hotelowego jest terytorium państwa trzeciego, to faktura wystawiona przez Wnioskodawcę za tę usługę nie powinna zawierać stawki podatku.

Podsumowując, sposób fakturowania usługi rezerwacji miejsca hotelowego z wykazaną stawką podatku w wysokości 23% na rzecz klienta jest nieprawidłowy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe, pomimo że od listopada 2017 r. Wnioskodawca prawidłowo ujmuje na fakturze usługę rezerwacji miejsca hotelowego w jednej pozycji, ponieważ nie powinien on wykazywać na tej fakturze stawki podatku.

Pojęcie importu usług zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 9 ustawy jako świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również - stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy - osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę w sytuacji, gdy miejscem świadczenia (opodatkowania) usługi - zgodnie z przepisami ustawy - jest terytorium Polski. Powiązanie tego mechanizmu z regulacjami w zakresie określenia miejsca świadczenia usług ma na celu, z jednej strony opodatkowanie usług w miejscu ich konsumpcji, a z drugiej strony, zaoszczędzenie usługodawcy obowiązków związanych z rejestracją oraz rozliczeniem podatku.

Miejscem świadczenia (opodatkowania) nabywanej usługi rezerwacji miejsca hotelowego - usługi związanej z nieruchomościami - nie jest terytorium kraju. Zatem Wnioskodawca nie jest podatnikiem w tytułu jej nabycia i nie spoczywa na nim obowiązek rozliczenia tej usługi na zasadach importu usług.

Podsumowując, od zakupionej usługi rezerwacji miejsca hotelowego Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozpoznania importu usługi i rozliczenia w deklaracji VAT podatku należnego i naliczonego od nabytej usługi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.