0112-KDIL1-3.4012.636.2018.2.KS - Moment ujęcia dostawy i montażu wytwórni mas bitumicznych w deklaracji VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2018 r. (data wpływu 9 października 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 listopada 2018 r. (data wpływu 3 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu ujęcia dostawy i montażu wytwórni mas bitumicznych w deklaracji VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie określenia momentu ujęcia dostawy i montażu wytwórni mas bitumicznych w deklaracji VAT. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 listopada 2018 r. (data wpływu 3 grudnia 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy i dowód wpłaty brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca podpisał umowę z włoską firmą X na kupno, dostawę, montaż i uruchomienie wytwórni mas bitumicznych. Cena za przedmiot umowy wynosi 1 950 000,00 EURO netto. Zapłata za towar ma nastąpić w 4 ratach:

Pierwszą ratę Wnioskodawca zapłacił dnia 31 lipca 2018 r. W sierpniu otrzymał fakturę zaliczkową z dnia 2 sierpnia 2018 r. wystawioną przez firmę X z VAT 0.00%. Jako podstawę zwolnienia z VAT na fakturze wpisano art. 41 DL 331/93 EUR. Dostawa pierwszej części towaru i jej montaż planowana jest na styczeń-luty 2019 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca na zadane przez tutejszy organ pytania odpowiedział w następujący sposób:

1. Dokąd jest transportowana wytwórnia mas bitumicznych i gdzie jest ona montowana?

Odp. Wytwórnia transportowana jest z Włoch do Polski do bazy Wnioskodawcy.

2. Czy montaż wytwórni mas bitumicznych wymaga od dostawcy (włoskiej firmy) posiadania specjalistycznej wiedzy i umiejętności oraz wykonania szeregu prac specjalistycznych?

Odp. Tak.

3. W jakim momencie zostanie przeniesione prawo do rozporządzania wytwórnią mas bitumicznych jak właściciel przez dostawcę na Wnioskodawcę? Czy nastąpi dopiero po zakończeniu jej montażu i jej uruchomieniu?

Odp. Od daty przekazania technicznego, będzie to miało miejsce po zakończeniu jej montażu i jej uruchomieniu.

4. Czy firma włoska posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, które uczestniczy w transakcji dostawy, montażu i uruchomieniu wytwórni mas bitumicznych?

Odp. Firma włoska nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

5. Czy firma włoska jest zarejestrowana zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174)?

Odp. Nie.

Ponadto Wnioskodawca podkreślił, że w umowie istnieje zapis:

Przedmiot umowy

2.1. Przedmiot umowy stanowią:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawca powinien zaksięgować fakturę zaliczkową, naliczyć VAT naliczony i należny 23% i ująć ją w deklaracji VAT (...) w miesiącu otrzymania faktury zaliczkowej? Czy dopiero w momencie dostawy i montażu części wytwórni za tą część? Czy dopiero w momencie otrzymania faktury końcowej naliczyć VAT naliczony i należny od całości kwoty i wtedy wykazać ją w deklaracji VAT (...)?

Zdaniem Wnioskodawcy, dopiero w miesiącu otrzymania faktury końcowej powinien naliczyć 23% VAT należny i naliczony od całej kwoty umowy. W tym miesiącu ująć ją w deklaracji VAT (...).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy - miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Ustawodawca uznał, że mogą zaistnieć sytuacje, w których poza dokonaniem dostawy towarów, dostawca zobowiązuje się również zainstalować/zamontować dostarczany towar, przy użyciu środków własnych, lub przy wykorzystaniu zasobów innego podmiotu. Ponadto, ustawodawca uznał, że w takich sytuacjach świadczeniem nadającym charakter wszystkim podjętym przez dostawcę czynnościom jest właśnie dostawa towarów.

Przepisy ustawy nie definiują ww. pojęć, które skutkują przesunięciem miejsca świadczenia do państwa, na terytorium którego wykonywany jest montaż lub instalacja towarów. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (wersja internetowa www.pwn.pl), "montaż" to składanie maszyn, aparatów, urządzeń itp. z gotowych części, zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych. Z kolei instalacja to montowanie gdzieś urządzeń technicznych. Należy zwrócić uwagę, że stosownie do cytowanego powyżej art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, do instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Zdaniem tutejszego organu, jako "proste czynności" należy rozumieć działania umożliwiające funkcjonowanie danego towaru i sprzętu, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie, np. korzystając z dołączonej instrukcji. Dlatego też biorąc powyższe pod uwagę za montaż lub instalację należy uznać takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru/sprzętu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podpisał umowę z włoską firmą na kupno, dostawę, montaż i uruchomienie wytwórni mas bitumicznych. Cena za przedmiot umowy wynosi 1 950 000,00 EURO netto. Zapłata za towar ma nastąpić w 4 ratach:

Pierwszą ratę Wnioskodawca zapłacił dnia 31 lipca 2018 r. W sierpniu otrzymał fakturę zaliczkową z dnia 2 sierpnia 2018 r. wystawioną przez włoską firmę z VAT 0.00%. Jako podstawę zwolnienia z VAT na fakturze wpisano art. 41 DL 331/93 EUR. Dostawa pierwszej części towaru i jej montaż planowana jest na styczeń-luty 2019 r.

Wnioskodawca wskazał, że wytwórnia mas bitumicznych transportowana jest z Włoch do Polski do bazy Wnioskodawcy. Jej montaż wymaga od dostawcy (włoskiej firmy) posiadania specjalistycznej wiedzy i umiejętności oraz wykonania szeregu prac specjalistycznych. Prawo do rozporządzania wytwórnia mas bitumicznych jak właściciel przez dostawcę na Wnioskodawcę zostanie przeniesione od daty przekazania technicznego, będzie to miało miejsce po zakończeniu jej montażu i jej uruchomieniu. Firma włoska nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz nie jest zarejestrowana zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy.

Ponadto Wnioskodawca podkreślił, że w umowie istnieje zapis dotyczący przedmiotu umowy, a mianowicie przedmiotem umowy jest: dostawa 1 szt. wytwórni mieszanek mineralno-asfaltowych, dostawa urządzeń i wyposażenia technicznego na bazę produkcyjną Kupującego, nadzór nad montażem, uruchomienie wytwórni i szkolenie personelu.

Mając na względzie opis sprawy oraz przedstawione powyżej przepisy należy stwierdzić, że czynności wykonywane na rzecz Wnioskodawcy przez włoską firmę stanowią transakcję dostawy towaru z montażem, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, opodatkowaną w miejscu dokonywania montażu tego towaru, czyli na terytorium Polski.

Według art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy - podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

o w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,

o w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4, c. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane przepisy przewidują sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca towaru, jeśli dokonał on nabycia od dostawcy spoza terytorium kraju. Wynika z nich, że dla uznania nabywcy za podatnika zagraniczny dostawca towarów, który posiada siedzibę działalności gospodarczej poza Polską i nie posiada na terytorium kraju stałego miejsca prowadzenia działalności, nie może być zarejestrowany w Polsce dla celów VAT (przy dostawie towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej). Jeśli zatem towary, z miejscem świadczenia (dostawy) w Polsce, dostarczane są przez podmiot niemający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, i podmiot ten nie jest zarejestrowany w Polsce, to nabywca tych towarów będzie podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu tych transakcji. Oznacza to przesunięcie obowiązków w zakresie rozliczenia (odprowadzenia podatku) z dostawcy na nabywcę, na zasadzie tzw. odwrotnego obciążenia.

Jak wynika z okoliczności sprawy, włoska firma nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, jak również nie jest zarejestrowana zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy. Montaż maszyny (wytwórni mas bitumicznych) jest dokonywany przez włoską firmę na terytorium Polski, a miejscem opodatkowania przedmiotowej transakcji jest Polska, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że podatnikiem z tytułu transakcji dostawy wytwórni mas bitumicznych z montażem dokonywanej przez włoską firmę jest Wnioskodawca, jako nabywca tego towaru, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy - jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Zgodnie z tą regulacją, podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy. Jednakże w sytuacji, gdy przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi podatnik otrzyma całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Przepisy ustawy nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku dostawy towarów z montażem. Wobec tego, obowiązek podatkowy z tytułu opisanej dostawy towarów z montażem na rzecz nabywcy, jako podmiotu zobowiązanego do rozliczenia tej transakcji, powstaje z chwilą dokonania dostawy, tj. przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Należy jednak zauważyć, że realizacja kontraktu, który ma charakter dostawy towaru z montażem, różni się od klasycznego wydania towaru, gdyż wiąże się ona, obok fizycznego przekazania towaru, z wykonaniem prac montażowych czy instalacyjnych. O dokonaniu dostawy towaru z montażem zawsze decyduje jej faktyczne wykonanie. Przy czym w sytuacji, gdy dostawa jest poprzedzona zapłatą zaliczki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tej zaliczki w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Należy zaznaczyć, że przepisy ustawy nie zawierają definicji zaliczki, zadatku, przedpłaty, raty.

Według Słownika Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005 r.:

* zaliczka oznacza część należności wpłacaną lub wypłacaną z góry na poczet tej należności (str. 1221);

* zadatek oznacza sumę pieniędzy wręczaną przy zawieraniu umowy w celu zapewnienia jej wykonania (str. 1210);

* przedpłata oznacza część ceny towaru wypłacaną w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie (str. 774);

* rata oznacza część należności pieniężnej, płatną w oznaczonym terminie (str. 831).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że aby daną wpłatę pieniężną móc uznać za przedpłatę, zaliczkę, zadatek lub ratę, musi ona zostać dokonana na poczet przyszłej konkretnej transakcji. Zatem w momencie wpłaty musi być znany towar czy usługa, na które zostaną one przeznaczone.

Podkreślić należy, że zaliczka nie jest dodatkową czynnością podlegającą opodatkowaniu lecz jest integralnie związana z daną usługą lub sprzedażą konkretnego towaru, na poczet których została uiszczona. W przypadku zaliczek ustawodawca określił jedynie inny moment powstania obowiązku podatkowego niż w przypadku sprzedaży świadczonej bez pobrania zaliczki. Zatem, zaliczka powinna podlegać opodatkowaniu na takich samych zasadach jak świadczenie którego dotyczy.

Jak wynika z opisu sprawy zapłata za towar ma nastąpić w 4 ratach:

Pierwszą ratę Wnioskodawca zapłacił dnia 31 lipca 2018 r., natomiast w sierpniu otrzymał fakturę zaliczkową z dnia 2 sierpnia 2018 r.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy stwierdzić, że w związku z dokonaniem w dniu 31 lipca 2018 r. zapłaty zaliczki (pierwszej raty) na poczet przyszłej dostawy wytwórni mas bitumicznych wraz z montażem dla Wnioskodawcy (będącego dla tej transakcji podatnikiem zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy) powstał obowiązek podatkowy, na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, tj. z chwilą jej zapłaty i Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia podatku należnego z tego tytułu.

Natomiast otrzymana przez Wnioskodawcę faktura zaliczkowa z dnia 2 sierpnia 2018 r. nie wpływa na moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług w przedmiotowej sprawie.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 14 ustawy - minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

W załączniku nr 1 do mającego zastosowanie w sprawie rozporządzenia z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 856) został zawarty wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7, natomiast w załączniku nr 3 do tego rozporządzenia, zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K).

Z ww. objaśnień wynika, że w części C. "Rozliczenie podatku należnego" poz. 32 i 33 wypełnia nabywca, jeżeli jest on podatnikiem z tytułu nabycia towarów zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia. Dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe. Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowi (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego.

W związku z powyższym Wnioskodawca powinien wykazać w deklaracji VAT-7 w poz. "Dostawa towarów, dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy" - poz. 32 i 33 zapłatę zaliczki (pierwszej raty) z tytułu transakcji dostawy wytwórni mas bitumicznych wraz z ich montażem, w miesiącu powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca.

Podsumowując, obowiązek podatkowy z tytułu zapłaty przez Wnioskodawcę zaliczki (pierwszej raty) na poczet przyszłej dostawy wytwórni mas bitumicznych wraz z jej montażem powstał na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy w dacie dokonania wpłaty pierwszej raty, tj. 31 lipca 2018 r. Wobec tego Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia podatku naliczonego oraz należnego i wykazania ich w deklaracji VAT-7 z tego tytułu w momencie powstania obowiązku podatkowego, tj. w deklaracji za miesiąc lipiec.

Pozostałą część kwoty, płatną w przeciągu 14 dni po odbiorze i podpisanym protokole odbioru technicznego, należy rozliczyć - na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy - z chwilą dokonania dostawy towaru, tj. przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, co jak wskazał Wnioskodawca będzie miało miejsce od daty przekazania technicznego, po zakończeniu montażu i uruchomieniu wytwórni mas bitumicznych.

Odpowiadając natomiast na zadane pytania, należy wskazać, że w związku z zapłatą zaliczki przez Wnioskodawcę na poczet dostawy wytwórni z montażem nie powinien on wykazywać podatku naliczonego i należnego 23% w deklaracji VAT-7 w miesiącu otrzymania faktury zaliczkowej, ani też w momencie dostawy i montażu części wytwórni za tę część. Wnioskodawca nie powinien również dopiero w momencie otrzymania faktury końcowej rozliczyć podatku naliczonego i należnego od całości kwoty i wtedy wykazać ją w deklaracji VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Ponadto należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej - składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z powyższego wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie określenia momentu ujęcia dostawy i montażu wytwórni mas bitumicznych w JPK zostało wydane postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 11 grudnia 2018 r. nr 0112-KDIL1-3.4012.738.2018.1.KS.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.