0112-KDIL1-3.4012.626.2021.1.JK - Stosowanie procedury call-off stock oraz 0% stawki VAT dla WDT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie możliwości stosowania procedury call-off stock oraz prawa do zastosowania stawki podatku 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Uzupełnili go Państwo pismem z 22 grudnia 2021 r. (wpływ 7 stycznia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

1. Wstęp

"A" sp. z o.o. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") z siedzibą w (...) zajmuje się (...). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce. Spółka nie jest zarejestrowana dla celów podatku od wartości dodanej w innych krajach Unii Europejskiej (dalej: "UE").

Wnioskodawca, w ramach jednego z przyjętych procesów logistycznych, przemieszcza wyprodukowane przez siebie w Polsce towary z terytorium Polski do magazynu położonego w Czechach, który jest magazynem spółki świadczącej usługi magazynowe na zlecenie czeskiego nabywcy (dalej: "Nabywca"). Intencją takiego działania Spółki jest umożliwianie Nabywcy pobierania tych towarów z magazynu na bieżąco, wraz z występowaniem określonego zapotrzebowania.

Spółka zawarła z Nabywcą umowę w formie pisemnej regulującą zasady wykonywania tego procesu logistycznego oraz sprzedaży w ramach niego towarów pobieranych przez Nabywcę z magazynu.

2. Przebieg transakcji

Przebieg wspomnianego procesu logistycznego wraz ze sprzedażą towarów, które uregulowane są wspomnianą umową jest następujący:

* Towary są wysyłane z siedziby Spółki do Czech po to, aby towary te były składowane w magazynie w Czechach, a następnie, aby ich własność została przeniesiona na Nabywcę wraz z pobraniem tych towarów z tego magazynu przez Nabywcę;

* Zgodnie z umową zawartą z Nabywcą, Spółka pozostaje właścicielem towaru w trakcie transportu oraz przechowywania w magazynie aż do momentu pobrania tego towaru z magazynu przez Nabywcę zgodnie z jego zapotrzebowaniem;

* Spółka dokonuje transportu swoich towarów przy pomocy Nabywcy - tzn. zgodnie z postanowieniami umowy zawartej pomiędzy Spółką a Nabywcą, towary są transportowane przez Nabywcę działającego w imieniu Spółki;

* Aby wykonać ten transport realizowany w imieniu Spółki, Nabywca zawarł umowę o świadczenie usług logistycznych z zewnętrzną firmą logistyczną;

* Zgodnie z ustaleniami pomiędzy Spółką, Nabywcą a firmą logistyczną, pracownik Spółki kontaktuje się z firmą logistyczną oraz wskazuje, w jakim dniu, o której godzinie i po jaką ilość towaru firma logistyczna powinna wysłać samochody po odbiór towarów w celu ich transportu; następnie Spółka otrzymuje przyjęcie zlecenia wraz z informacją m.in. o numerach tablic rejestracyjnych samochodów, które będą transportować towar;

* Spółka jest odpowiedzialna za jakość dostarczonego towaru;

* W związku z powyższymi faktami transport towarów odbywa się dla Spółki, na zlecenie Spółki, czyli na rzecz Spółki;

* Po wprowadzeniu do magazynu, Nabywca będzie pobierał towar z magazynu na bieżąco, wraz z występowaniem określonego zapotrzebowania, przy czym pobranie towaru nie powinno nastąpić później niż w okresie 12 miesięcy od jego przybycia do magazynu (zwykle będzie to okres nieprzekraczający 90 dni).

Wnioskodawca nie ma siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Czech, dokąd przemieszcza towary z Polski.

Nabywca natomiast jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Czech, a jego nazwa oraz numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu w Czechach są znane Wnioskodawcy w momencie rozpoczęcia transportu i są podawane przez Wnioskodawcę w informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 5 Ustawy o VAT.

3. Sposób prowadzenia ewidencji towarów przesuwanych w ramach procedury call-off stock.

Spółka będzie prowadzić ewidencję, w której będzie rejestrować przesunięcia towarów w ramach procedury call-off stock w następujący sposób:

* Nabywca będzie prowadzić ewidencję magazynową towarów w postaci elektronicznej, do której dostęp będzie posiadać również Wnioskodawca; ewidencja ta będzie zawierać informacje na temat towarów dostarczonych do magazynu jak również później pobranych z magazynu przez Nabywcę;

* Spółka będzie samodzielnie prowadzić w formie elektronicznej ewidencję towarów przesuwanych w ramach procedury call-off stock;

* Wskazane ewidencje będą łącznie zawierały wszystkie elementy ewidencji prowadzonej w ramach procedury call-off stock, o których mowa w art. 54a ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego, tj.m.in. dane dotyczące podatnika wysyłającego towar oraz podatnika, dla którego towar jest przeznaczony takie jak np. nazwa, numer VAT, dane dotyczące przemieszczanych i pobieranych z magazynu towarów takie jak np. ilość towarów, jakość.

4. Sposób dokumentowania transakcji

Spółka, w celu rejestracji przemieszczenia towarów w procedurze magazynu typu call-off stock z terytorium Polski na terytorium Czech, w tym również w celu wykazania tej transakcji w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na Nabywcę jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (dalej: "WDT") opodatkowana stawką 0% VAT, gromadzi następujące dokumenty:

* umowa zawarta pomiędzy Spółką a Nabywcą dotycząca przebiegu wspomnianego procesu logistycznego ze sprzedażą towarów wraz z aneksem dotyczącym stosowania samofakturowania (wystawiania faktur przez Nabywcę w imieniu i na rzecz Spółki);

* potwierdzenie o dostarczeniu towarów z systemu elektronicznego Nabywcy;

* zamówienie złożone przez Nabywcę;

* dokument CMR, który potwierdza, że towar został dowieziony do magazynu w Czechach;

* faktura wystawiona przez Nabywcę w imieniu i na rzecz Spółki na podstawie ww. aneksu, zgodnie z którym faktury będą wystawiane po pobraniu towaru z magazynu (a zatem po jego dostawie), zawierająca dane Nabywcy oraz specyfikację poszczególnych sztuk załadunku;

* potwierdzenie przelewu stanowiącego zapłatę z tytułu wystawionej przez Spółkę na rzecz Nabywcy faktury;

* protokół z rozliczenia wyników inwentaryzacji magazynu tworzony przynajmniej na koniec każdego roku po przeprowadzeniu tejże inwentaryzacji w magazynie, w którym składowane są towary.

W piśmie z 22 grudnia 2021 r. - będącym uzupełnieniem wniosku - Spółka wskazała, że:

* dopełniła i będzie dopełniać obowiązku o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1 Ustawy o VAT,

* składała i będzie składać informacje podsumowujące VAT UE w których wykazała i będzie wykazywać prawidłowe dane dotyczące wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 Ustawy o VAT, w tym w zakresie przemieszczania w procedurze call-off stock.

Pytania

1. Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca jest uprawniony, w świetle art. 13h oraz 13i Ustawy o VAT, do przemieszczenia towarów w procedurze magazynu typu call-off stock z terytorium Polski na terytorium Czech?

2. Czy w przedstawionym powyżej stanie faktyczny/zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca jest uprawniony, w świetle art. 42 Ustawy o VAT, do stosowania stawki VAT w wysokości 0% dla dostaw realizowanych dla Nabywcy?

Państwa stanowisko w sprawie

1. W przedstawionym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca jest uprawniony, w świetle art. 13h oraz 13i Ustawy o VAT, do przemieszczenia towarów w procedurze magazynu typu call-off stock z terytorium Polski na terytorium Czech.

2. W przedstawionym powyżej stanie faktyczny/zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca jest uprawniony, w świetle art. 42 Ustawy o VAT, do stosowania stawki VAT w wysokości 0% dla dostaw realizowanych dla Nabywcy.

Pytanie nr 1

Warunki zastosowania dla przemieszczenia towarów procedury magazynu typu caIl-off stock

Spółka wskazała, że w celu przemieszczenia towarów z terytorium Polski na terytorium innego kraju UE - w tym przypadku na terytorium Czech, w procedurze magazynu typu call-off stock, konieczne jest kumulatywne spełnienie następujących przesłanek wynikających zasadniczo z przepisu art. 13h ust. 2 i art. 13i Ustawy o VAT, tj.:

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wskazane powyżej warunki, które determinują uznanie, że Wnioskodawca dokonuje przemieszczenia towarów własnych w procedurze magazynu typu call-off stock należy uznać za spełnione.

UZASADNIENIE w zakresie spełnienia przez Wnioskodawcę poszczególnych warunków:

Ad. 1) Podmiot odpowiedzialny za wysyłkę lub transport towarów

[Uwaga ogólna]

Zdaniem Wnioskodawcy przez pojęcie podatnika wysyłającego lub transportującego towar należy w tym przypadku rozumieć Wnioskodawcę. Osobą trzecią działającą na jego rzecz (tj. w tym przypadku na rzecz Wnioskodawcy) jest w omawianym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Nabywca, który transportuje towar na zlecenie Wnioskodawcy za pośrednictwem firmy spedycyjnej. Transportowany towar pozostaje własnością Wnioskodawcy zarówno w trakcie transportu jak i w czasie składowania towaru w magazynie.

[Noty wyjaśniające Komisji Europejskiej]

W przywołanym przepisie art. 13h ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT, ustawodawca wskazał, że procedura magazynu typu call-off stock ma miejsce m.in. jeżeli towary są wysyłane lub transportowane przez podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT UE lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz (...). Zgodnie z wydanymi przez Komisję Europejską notami wyjaśniającymi w sprawie zmian w zakresie unijnego podatku VAT w odniesieniu do procedur magazynu typu call-off stock, transakcji łańcuchowych i zwolnień wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów ("szybkie rozwiązania na 2020 r.") opublikowanymi w grudniu 2019 r. - " (...) Brzmienie przepisów nie wyklucza, że osobą trzecią, o której mowa, może być przewidziany nabywca, ale należy podkreślić, że w tym przypadku przewidziany nabywca powinien transportować towary »na rzecz« dostawcy, co oznacza, że dostawca pozostaje właścicielem towarów podczas transportu i w czasie składowania towarów w magazynie (podkreślenie Wnioskodawcy). Gdyby tak nie było, nie byłaby to procedura magazynu typu call-off stock, lecz bezpośrednia wewnątrzwspólnotowa dostawa, po której następowałoby wewnątrzwspólnotowe nabycie. Oczywiście to zadaniem dostawcy będzie udowodnienie administracji podatkowej, że warunki dla zastosowania uproszczenia dotyczącego procedury magazynu typu call-off stock są spełnione".

[Pojęcie dostawy towarów na rzecz podatnika w orzecznictwie TSUE]

Wnioskodawca zwraca również uwagę na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej: "TSUE"). W wydanych do tej pory wyrokach TSUE odnosił się do pojęcia dostawy towarów dokonanej na rzecz podatnika. Co prawda zaproponowana przez TSUE definicja stworzona została w odniesieniu do przepisu art. 33 Dyrektywy VAT dotyczącego sprzedaży wysyłkowej, niemniej jednak, zdaniem Wnioskodawcy brzmienie i sens tego przepisu, a w konsekwencji proponowaną przez TSUE definicję, można również odpowiednio zastosować na potrzeby art. 13h ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT.

Jak wskazał TSUE w wyroku z 18 czerwca 2020 r. w sprawie KrakVet Marek Batko sp.k. przeciwko Nemzeti Adó-és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága (C-276/18): "Artykuł 33 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy towary sprzedawane przez dostawcę mającego siedzibę w jednym państwie członkowskim nabywcom mającym siedzibę lub miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim są dostarczane do tych nabywców przez spółkę polecaną przez tego dostawcę, lecz z którą nabywcy mają swobodę zawierania umów do celów tej dostawy, towary te należy uznać za wysłane lub przetransportowane »przez dostawcę lub (na jego rachunek]«, jeżeli rola tego dostawcy jest dominująca w zakresie inicjatywy i organizacji istotnych etapów wysyłki lub transportu tych towarów (podkreślenie Wnioskodawcy), czego zbadanie należy do sądu odsyłającego przy uwzględnieniu wszystkich elementów sporu w postępowaniu głównym".

Oznacza to, zdaniem Wnioskodawcy, że warunek organizacji transportu na rzecz dostawcy można uznać za spełniony, gdy jego rola "jest dominującą w zakresie inicjatywy i organizacji istotnych etapów wysyłki lub transportu tych towarów". W świetle przytoczonego wyroku TSUE, zdaniem Wnioskodawcy, decydujące znaczenie dla stwierdzenia na czyją rzecz jest organizowany transport mają takie fakty jak: kto "steruje" transportem, tj. kto decyduje o takich elementach jak: jakim transportem zostaną przewiezione towary, o terminie przyjazdu i odjazdu, o liczbie zabieranych towarów, o tym, kto "fizycznie zleca" wykonanie transportu (czy np. pracownik Spółki będzie wykonywał telefon lub zlecał transport w systemie), kto będzie podejmował decyzję o ilości zabranego towaru, o tym, kiedy ma przyjechać transport. W będącym przedmiotem niniejszego wniosku stanie faktycznym, powyższe elementy organizacji transportu będą zależeć od Wnioskodawcy, a zatem, na bazie powołanego wyroku transport będzie organizowany na rzecz Wnioskodawcy (bo to on "steruje" transportem).

[Możliwość organizacji transportu wyłącznie na rzecz albo dostawcy albo nabywcy) Niezależnie od powyżej przytoczonych argumentów, Wnioskodawca zwraca również uwagę, że w transakcji pomiędzy dwoma podmiotami transport może być organizowany tylko na rzecz jednego z nich. Nie jest możliwe branie pod uwagę organizacji transportu na rzecz jakiegokolwiek innego podmiotu. Należy zatem ustalić, który z tych podmiotów dysponuje towarem. Logiczne jest bowiem, że transport danego towaru może być realizowany wyłącznie dla tego, kto towarem dysponuje. Nie można transportować towaru dla kogoś, kto nie dysponuje towarem. W przedstawionym stanie faktycznym to Spółka jest podmiotem, który zleca transport niezależnej firmie transportowej. To również Spółka dysponuje towarem: zarówno w świetle postanowień umownych, jak i faktycznej kontroli nad transportem (fizyczne decydowanie o tym kto, kiedy, gdzie i po co przyjedzie oraz kto, kiedy i gdzie dotrze z towarem).

[Odpowiednie zastosowanie przepisów dotyczących rozliczania transakcji łańcuchowych) Argumentem potwierdzającym powyższe tezy są również reguły rozliczania transakcji łańcuchowych.

W przywołanych powyżej notach wyjaśniających Komisji Europejskiej, w części dotyczącej rozliczania transakcji łańcuchowych, wskazano, po części analogicznie jak przy wyjaśnieniach dotyczących stosowania procedury magazynu typu caIl-off stock, że:

"podmiotem pośredniczącym będzie dostawca w łańcuchu, który organizuje (bezpośrednio sam albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz) transport towarów; osoba, która albo sama dokonuje transportu we własnym imieniu, albo zleca go osobie trzeciej działającej na jego rzecz (...).

W związku z tym jej zdaniem (rzecznik J. Kokkot przedstawionym w opinii 3 października 2019 r. w sprawie C-401/18 - przypis Wnioskodawcy) podmiotem pośredniczącym byłby podatnik w łańcuchu, który ponosi ryzyko utraty lub zniszczenia towarów w trakcie transportu (podkreślenie Wnioskodawcy).

Kryterium to może jednak w niektórych przypadkach prowadzić do pewnych trudności praktycznych. Może to być np. sytuacja, w której ryzyko przypadkowej utraty towarów jest podzielone między sprzedawcę i kupującego w pewnych punktach transportu zgodnie z zastosowanymi międzynarodowymi regułami handlu. (...). W takich sytuacjach w celu ustalenia, kto jest podmiotem pośredniczącym, najodpowiedniejszym kryterium byłoby kryterium podatnika w łańcuchu, który samodzielnie transportuje towary lub dokonuje niezbędnych uzgodnień z osobą trzecią w zakresie transportu towarów i zawiera z tą osobą trzecią umowę. Chyba że w takich przypadkach podatnik ten jest w stanie wykazać w sposób zadowalający dla organów podatkowych, że w rzeczywistości transport został dokonany lub umowa została zawarta na rzecz innego podatnika w łańcuchu, który w rzeczywistości ponosił ryzyko przypadkowej utraty towarów podczas transportu. (...), że sam fakt, iż jedna ze stron w łańcuchu płaci za transport, nie wystarczy, aby stwierdzić, że osoba ta jest podmiotem pośredniczącym. (...)".

Zgodnie zatem z treścią wytycznych Komisji Europejskiej zawartych w notach wyjaśniających w części dotyczącej transakcji łańcuchowych, możliwa jest sytuacja, gdy dostawca w łańcuchu inny niż podmiot pośredniczący wykonuje transport na rzecz podmiotu pośredniczącego, co więcej może być to inny podmiot z łańcucha (podkreślenie Wnioskodawcy]: "Strona transportująca towary na rzecz podmiotu pośredniczącego nie musi być koniecznie osobą trzecią spoza łańcucha czy też przedsiębiorstwem specjalizującym się w transporcie towarów. Może to być którykolwiek z pozostałych dostawców uczestniczących w transakcji łańcuchowej lub nawet ostatni klient. Na przykład, jeden z dostawców pośredniczących w łańcuchu może poprosić pierwszego dostawcę o przetransportowanie towarów do ostatniego klienta. W tej sytuacji ważnym elementem będzie stwierdzenie, który z podatników w ramach łańcucha spełnia warunki określone w sekcji 3.6.5 (warunki te opisane zostały powyżej - przypis Wnioskodawcy). Ten podatnik będzie podmiotem pośredniczącym dla celów art. 36a DV".

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, zdaniem Wnioskodawcy spełnia on niniejszy warunek do zastosowania procedury magazynu typu caIl-off stock.

Ad. 2) Brak siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika wysyłającego lub transportującego towar na terytorium państwa członkowskiego, do którego towary są przemieszczane z terytorium kraju.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca podkreśla, że nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego, do którego towary są przemieszczane z terytorium kraju tj. na terytorium Czech.

Wnioskodawca spełnia zatem niniejszy warunek do zastosowania procedury magazynu typu call-off stock.

Ad. 3) Identyfikacja nabywcy na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Zdaniem Wnioskodawcy pojęcie podatnika podatku od wartości dodanej, na rzecz którego towary są wysyłane lub transportowane należy utożsamiać w analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym z Nabywcą. Przy czym jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Nabywca ten nie jest zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium kraju, tj. Polski i jednocześnie jest zarejestrowany na potrzeby VAT na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju tj. w Czechach, a Spółka w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu zawsze będzie znała zarówno jego nazwę jak i numer identyfikacyjny VAT UE.

Wnioskodawca spełnia zatem niniejszy warunek do zastosowania procedury magazynu typu caIl-off stock.

Ad. 4) Podanie właściwego numeru identyfikacyjnego w informacji podsumowującej oraz rejestracja przemieszczenia towarów w ewidencji.

Wnioskodawca wskazuje, że w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym podaje w informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 5, numer identyfikacyjny Nabywcy nadany mu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych przez właściwe czeskie organy podatkowe.

Nadto, Wnioskodawca w tymże stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym prowadzi rejestrację przemieszczenia towarów z terytorium Polski na terytorium Czech w ewidencji prowadzonej zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 54a ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego, tj. prowadzona przez niego ewidencja zawiera takie elementy jak:

Rejestracja przemieszczeń towarów jest prowadzona w następujący sposób:

* Nabywca będzie prowadzić ewidencję magazynową towarów w postaci elektronicznej, do której dostęp będzie posiadać również Wnioskodawca; ewidencja ta będzie zawierać informacje na temat towarów dostarczonych do magazynu jak również później pobranych z magazynu przez Nabywcę;

* Spółka będzie samodzielnie prowadzić w formie elektronicznej ewidencję towarów przesuwanych w ramach procedury call-off stock;

* Wskazane ewidencje będą łącznie zawierały wszystkie elementy ewidencji prowadzonej w ramach procedury call-off stock, o których mowa w art. 54a ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego, tj.m.in. dane dotyczące podatnika wysyłającego towar oraz podatnika, dla którego towar jest przeznaczony takie jak np. nazwa, numer VAT, dane dotyczące przemieszczanych i pobieranych z magazynu towarów takie jak np. ilość towarów, jakość.

W razie ewentualnej kontroli podatkowej Spółka jest w stanie niezwłocznie zgromadzić i przedstawić organom wszystkie niezbędne dane wynikające z niniejszych ewidencji w czytelnej formie.

Mając na uwadze postać prowadzonej rejestracji, Wnioskodawca zwraca uwagę za przedstawionymi przez Komisję Europejską notami wyjaśniającymi, że: "Przepisy dotyczące procedury magazynu typu call-off stock nie określają, w jakim formacie należy prowadzić ewidencję. W tym zakresie to państwa członkowskie określają odpowiednie warunki. Rozsądne byłoby jednak oczekiwać, że państwa członkowskie będą stosowały pewną elastyczność i nie nałożą zbyt ścisłych ograniczeń, np. prowadzenia wyłącznie oddzielnej ewidencji w formie papierowej, tylko zaakceptują również np. ewidencję elektroniczną (podkreślenie Wnioskodawcy).

Wydaje się również, że dopuszczalne powinny być różne formy ewidencji elektronicznej. Zasadniczym elementem jest tutaj łatwy dostęp do odpowiednich danych dla administracji podatkowej, która powinna być w stanie bez trudności pozyskiwać te dane z systemu elektronicznego podatnika. (...)".

Wnioskodawca spełnia zatem niniejszy warunek do zastosowania procedury magazynu typu call-off stock.

Ad. 5) Termin odebrania towarów z magazynu.

Jak wskazano w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, towar jest odbierany z magazynu przez Nabywcę na bieżąco, wraz z występowaniem określonego zapotrzebowania, przy czym pobranie towaru nie powinno nastąpić później niż w okresie 12 miesięcy od jego przybycia do magazynu (zwykle będzie to okres nieprzekraczający 90 dni). Wnioskodawca spełnia zatem również ten warunek do zastosowania procedury magazynu typu call-off stock.

Podsumowując, w ocenie Spółki spełnia ona wszystkie warunki, by zastosować procedurę magazynu typu call-off stock. Mając zatem na względzie przedstawioną argumentację, Spółka wnosi o potwierdzenie, iż jest uprawniona do stosowania tejże procedury dla opisanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym sytuacji.

Pytanie nr 2

Dokumentowanie transakcji przemieszczenia towarów własnych w procedurze magazynu typu call-off stock w celu wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% VAT

Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 13i Ustawy o VAT, jeżeli warunki określone w art. 13h ust. 2 Ustawy o VAT są spełnione, WDT, o której mowa w art. 13 ust. 1 Ustawy o VAT, uznaje się za dokonaną przez podatnika, o którym mowa w art. 13h ust. 2 pkt 2 Ustawy o VAT, na terytorium kraju w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na podatnika podatku od wartości dodanej, któremu te towary mają być dostarczone, o ile przeniesienie to nastąpi w terminie 12 miesięcy od dnia wprowadzenia towarów do magazynu w procedurze magazynu typu call-off stock.

Przy czym, zgodnie z art. 42 ust. 1 i 1a Ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Jak zostało podniesione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, zarówno warunek wskazany w pkt 1, 3 jak i warunek wskazany w pkt 4 powyżej, są przez Wnioskodawcę spełnione. Spółka dokonuje bowiem dostaw na rzecz Nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (nadany przez właściwy organ w Czechach), Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE, a także dopełnia obowiązku złożenia tzw. informacji podsumowującej w odpowiednim terminie i we właściwej formie. W zakresie spełnienia warunku wskazanego w pkt 2 powyżej, Wnioskodawca przedstawia wyjaśnienia w dalszej części niniejszego wniosku.

Dowody dokumentujące wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich na terytorium innego państwa członkowskiego zgodnie z Ustawą o VAT

Spółka podkreśla także, że w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym posiada dowody dokumentujące wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich na terytorium innego kraju członkowskiego (tj. na terytorium Czech), o czym stanowi art. 42 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT - tym samym Spółka spełnia również warunek wskazany w pkt 2 powyżej. Zgodnie z przepisem art. 42 ust. 3 Ustawy o VAT, wskazanymi dowodami są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Przy czym w ocenie Spółki, posiadanie specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku w postaci odrębnego od faktury dokumentu nie jest konieczne do zastosowania stawki 0% VAT z tytułu WDT. Zdaniem Spółki, jeżeli na fakturze wskazano dane, które powinna zawierać specyfikacja poszczególnych sztuk załadunku (m.in. nazwa i ilość towarów), to faktura taka stanowi w istocie specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Tezę tą potwierdza przykładowo Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 9 czerwca 2014 r., sygn. ILPP4/443 -117/14-2/BA, w której organ wskazał, że "w związku z tym, że faktura jaką Spółka posiada w swojej dokumentacji zawiera treść wypełniającą znamiona specyfikacji, to dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy (specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku) nie musi być przez nią sporządzony oddzielnie".

Ponadto, zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 11 Ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty wymienione w ust. 3 tego przepisu nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

* korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,

* dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,

* dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku - inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,

* dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jednocześnie, Spółka pragnie podkreślić, iż wymieniony powyżej katalog tzw. dokumentów pomocniczych ma charakter otwarty, co oznacza, iż podatnik ma prawo potwierdzać fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim również innymi niż wymienione w art. 42 ust. 11 Ustawy o VAT dokumentami.

Jak wskazują bowiem przedstawiciele doktryny prawa podatkowego, w celu udokumentowania WDT podatnik może posłużyć się zupełnie dowolnymi dokumentami. Takie stanowisko zostało również potwierdzone w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: "NSA"), w uchwale wydanej przez poszerzony skład siedmiu sędziów z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której stwierdzono m.in. że przepisy wskazane w art. 42 powinny być stosowane z uwzględnieniem normy określonej w art. 180 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w świetle której "jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem". Co więcej, NSA wskazał wyraźnie, iż dowody określone w art. 42 ust. 3 i 4 Ustawy o VAT nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych. Dlatego też w przypadku, gdy podatnik nie dysponuje kompletem dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 i 4 Ustawy o VAT, bądź posiadane dokumenty zawierają pewne braki formalne, może on posłużyć się innymi dowodami potwierdzającymi dokonanie WDT.

W tej samej uchwale stwierdzono także, że "dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju".

Dlatego zdaniem Spółki posiadana przez nią dokumentacja w postaci kopii faktury ze specyfikacją ładunku, potwierdzenie o dostarczeniu towarów z systemu elektronicznego Nabywcy i uzupełniona innymi dowodami wskazanymi w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym jest wystarczająca dla zastosowania stawki 0% z tytułu WDT.

Dokumenty otrzymywane drogą elektroniczną

Zdaniem Spółki, przepisy art. 42 ust. 2 i ust. 11 Ustawy o VAT nie zawierają wymogu, by dokumentacja potwierdzająca dokonanie WDT gromadzona była wyłącznie w formie papierowej. Tym samym, zdaniem Spółki, dopuszczalne jest, aby niektóre dokumenty przyjęty formę elektroniczną, bądź też były Spółce przesłane w formie elektronicznej. Spółka zwróciła uwagę, iż do takiego wniosku prowadzi m.in. analiza wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 lutego 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 1909/08), w którym Sąd stwierdził, iż: "z przywołanych przepisów nie wynika wymóg, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowe charakter transakcji miały formę papierową. Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Zgodzić się zatem należy z twierdzeniem, że dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem".

Powyżej wskazane podejście jest prezentowane również przez organy podatkowe. Przykładowo:

* Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 1 sierpnia 2019 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.293.2019.2.PR) stwierdził, że "Przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. (...) dokumenty przewozowe (listy przewozowe CMR) gromadzone i przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnego przechowywania ich w formie papierowej, będą miały moc dowodową dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy".

* Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 2 lutego 2018 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.614.2017.3.IT) stwierdził, że "Dla zastosowania stawki w wysokości 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest konieczne zatem posiadanie oryginałów dokumentów w formie papierowej, wystarczy ich wersja elektroniczna. Jeżeli są to dokumenty przesyłane w formie elektronicznej, niebudzące wątpliwości co do ich autentyczności, mogą one stanowić dowody (dokumenty) potwierdzające, że towary będące przedmiotem danej wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju".

* Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 7 czerwca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.117.2017.1.KB) przyjął za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym gromadzone przez wnioskodawcę w formie elektronicznej wysłane nabywcom zbiorcze zestawienia faktur oraz otrzymane od tych nabywców potwierdzenia stanowiły dokumentację wystarczającą do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT.

* Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 17 lipca 2015 r. (sygn. IBPP4/4512-191/15/EK) wskazał, iż "zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu w formie elektronicznej, skanem czy faxem".

Analogiczne stanowisko zaprezentowane zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 lipca 2013 r. (sygn. IPPP3/443-484/13-4/JK), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 22 maja 2014 r. (sygn. ITPP3/443 -98/14/MD), interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 10 marca 2015 r. (sygn. IPTPP2/443-929/14-2/DS) oraz z 18 lutego 2015 r. (sygn. IPTPP2/443-856/14 -4/IR).

Takie podejście wynika również z treści objaśnień podatkowych z 17 grudnia 2020 r. w sprawie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dla celów podatku od towarów i usług, w których wskazano, że każda forma dokumentu - również elektroniczna, jest dopuszczalna dla celów dowodowych zastosowania stawki 0% do WDT - jeżeli zatem podatnik dysponuje dokumentem elektronicznym lub dokumentem udostępnionym w formie elektronicznej (np. e-mail, skan lub faks dokumentu), w tym wygenerowanym za pośrednictwem systemu elektronicznego np. systemu EDI czy ERP to może on stanowić dowód, o którym mowa w analizowanych przepisach Ustawy o VAT. Wnioskodawca zwraca uwagę, że zastosowanie się do niniejszych objaśnień podatkowych chroni podatnika w sposób analogiczny jak w przypadku wydanej w jego sprawie interpretacji indywidualnej.

Mając na względzie powyższe uwagi, w ocenie Spółki otrzymywane przez nią drogą elektroniczną dokumenty wymienione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, potwierdzające transport przesyłki z terytorium Polski na terytorium Czech, będą stanowić dowód, o którym mowa w art. 42 ust. 3 i 11 Ustawy o VAT.

Podsumowując, w ocenie Spółki posiadane przez nią dokumenty są wystarczające w celu zastosowania stawki 0% VAT dla dokonywanych WDT. Mając zatem na względzie przedstawioną argumentację, Spółka wnosi o potwierdzenie, iż ma ona prawo do zastosowania 0% stawką VAT dla tych transakcji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze. zm.), zwaną dalej "ustawą":

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Ilekroć w przepisach jest mowa o: 1) terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy:

Przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej, a także Irlandię Północną w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.Urz.UE.L 29 z 31.01.2020 str. 7 z późn. zm. 2).

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy:

Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zatem, co do zasady, przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Ponadto, stosownie do art. 13 ust. 3 ustawy:

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powołany przepis rozszerza więc pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju Unii Europejskiej, które mają służyć działalności gospodarczej podatnika. W takim przypadku dostawca pełni jednocześnie rolę nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Przy czym, stosownie do art. 13h ust. 1 ustawy:

Przemieszczenia towarów w procedurze magazynu typu call-off stock nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3.

Zgodnie z art. 13h ust. 2 ustawy:

Procedura magazynu typu call-off stock ma miejsce, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W myśl art. 13i ustawy:

Jeżeli warunki określone w art. 13h ust. 2 są spełnione, wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1, uznaje się za dokonaną przez podatnika, o którym mowa w art. 13h ust. 2 pkt 2, na terytorium kraju w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na podatnika podatku od wartości dodanej, któremu te towary mają być dostarczone, o ile przeniesienie to nastąpi w terminie 12 miesięcy od dnia wprowadzenia towarów do magazynu w procedurze magazynu typu call-off stock.

Na podstawie art. 13I ust. 1 ustawy:

Jeżeli w terminie, o którym mowa w art. 13i, nie nastąpiło przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej lub podatnika go zastępującego ani nie zaszła żadna z okoliczności określonych w art. 13k, uznaje się, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3, ma miejsce w dniu następującym po upływie tego terminu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 5 ustawy

Podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

5) przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-off stock, o której mowa w dziale II rozdziale 3b, oraz o zmianach w zakresie tej procedury zawartych w informacjach - zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

W myśl art. 109 ust. 11c ustawy:

Podatnicy, którzy przemieszczają towary z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w procedurze magazynu typu call-off stock, o której mowa w dziale II rozdziale 3b, są obowiązani prowadzić ewidencję tych towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 54a ust. 1 rozporządzenia 282/2011.

Zatem, powołany przepis art. 109 ust. 11c ustawy wprowadza wymóg prowadzenia przez dostawcę towarów ewidencji dotyczącej przemieszczania towarów w procedurze magazynu typu call-off stock. Przy czym, szczegółowy zakres danych, jakie powinna zawierać ewidencja, wynika z art. 54a ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) z dnia 15 marca 2011 r. 282/2011 ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77 z 23.03.2011 str. 1 ze. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem", do którego wprost odsyła ww. przepis ustawy.

Stosownie do art. 54a ust. 1 rozporządzenia:

Ewidencja, o której mowa w art. 243 ust. 3 dyrektywy VAT, która ma być prowadzona przez każdego podatnika, który przemieszcza towary w ramach procedury magazynu typu call-off stock, zawiera następujące informacje:

Natomiast w myśl art. 243 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 11 grudnia 2006 r. (Dz. U.UE.L.2006.347.1),

Każdy podatnik, który przemieszcza towary w ramach procedury magazynu typu call-off stock, o której mowa w art. 17a, prowadzi ewidencję umożliwiającą organom podatkowym zweryfikowanie prawidłowego stosowania tego artykułu.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca (dalej "Spółka") zajmuje się (...). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce. Spółka nie jest zarejestrowana dla celów podatku od wartości dodanej w innych krajach Unii Europejskiej (dalej: "UE").

Wnioskodawca, w ramach jednego z przyjętych procesów logistycznych, przemieszcza wyprodukowane przez siebie w Polsce towary z terytorium Polski do magazynu położonego w Czechach, który jest magazynem spółki świadczącej usługi magazynowe na zlecenie czeskiego nabywcy (dalej: "Nabywca"). Intencją takiego działania Spółki jest umożliwianie Nabywcy pobierania tych towarów z magazynu na bieżąco, wraz z występowaniem określonego zapotrzebowania.

Spółka zawarła z Nabywcą umowę w formie pisemnej regulującą zasady wykonywania tego procesu logistycznego oraz sprzedaży w ramach niego towarów pobieranych przez Nabywcę z magazynu.

Towary są wysyłane z siedziby Spółki do Czech po to, aby towary te były składowane w magazynie w Czechach, a następnie, aby ich własność została przeniesiona na Nabywcę wraz z pobraniem tych towarów z tego magazynu przez Nabywcę.

Zgodnie z umową zawartą z Nabywcą, Spółka pozostaje właścicielem towaru w trakcie transportu oraz przechowywania w magazynie aż do momentu pobrania tego towaru z magazynu przez Nabywcę zgodnie z jego zapotrzebowaniem.

Spółka dokonuje transportu swoich towarów przy pomocy Nabywcy - tzn. zgodnie z postanowieniami umowy zawartej pomiędzy Spółką a Nabywcą, towary są transportowane przez Nabywcę działającego w imieniu Spółki.

Aby wykonać ten transport realizowany w imieniu Spółki, Nabywca zawarł umowę o świadczenie usług logistycznych z zewnętrzną firmą logistyczną.

Zgodnie z ustaleniami pomiędzy Spółką, Nabywcą a firmą logistyczną, pracownik Spółki kontaktuje się z firmą logistyczną oraz wskazuje, w jakim dniu, o której godzinie i po jaką ilość towaru firma logistyczna powinna wysłać samochody po odbiór towarów w celu ich transportu; następnie Spółka otrzymuje przyjęcie zlecenia wraz z informacją m.in. o numerach tablic rejestracyjnych samochodów, które będą transportować towar.

Spółka jest odpowiedzialna za jakość dostarczonego towaru.

W związku z powyższymi faktami transport towarów odbywa się dla Spółki, na zlecenie Spółki, czyli na rzecz Spółki.

Po wprowadzeniu do magazynu, Nabywca będzie pobierał towar z magazynu na bieżąco, wraz z występowaniem określonego zapotrzebowania, przy czym pobranie towaru nie powinno nastąpić później niż w okresie 12 miesięcy od jego przybycia do magazynu (zwykle będzie to okres nieprzekraczający 90 dni).

Wnioskodawca nie ma siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Czech, dokąd przemieszcza towary z Polski.

Nabywca natomiast jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Czech, a jego nazwa oraz numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu w Czechach są znane Wnioskodawcy w momencie rozpoczęcia transportu i są podawane przez Wnioskodawcę w informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 5 Ustawy o VAT.

Spółka będzie prowadzić ewidencję, w której będzie rejestrować przesunięcia towarów w ramach procedury call-off stock w następujący sposób:

* Nabywca będzie prowadzić ewidencję magazynową towarów w postaci elektronicznej, do której dostęp będzie posiadać również Wnioskodawca; ewidencja ta będzie zawierać informacje na temat towarów dostarczonych do magazynu jak również później pobranych z magazynu przez Nabywcę;

* Spółka będzie samodzielnie prowadzić w formie elektronicznej ewidencję towarów przesuwanych w ramach procedury call-off stock;

* Wskazane ewidencje będą łącznie zawierały wszystkie elementy ewidencji prowadzonej w ramach procedury call-off stock, o których mowa w art. 54a ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego, tj.m.in. dane dotyczące podatnika wysyłającego towar oraz podatnika, dla którego towar jest przeznaczony takie jak np. nazwa, numer VAT, dane dotyczące przemieszczanych i pobieranych z magazynu towarów takie jak np. ilość towarów, jakość.

Spółka dopełniła i będzie dopełniać obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1 Ustawy o VAT oraz składała i będzie składać informacje podsumowujące VAT UE w których wykazała i będzie wykazywać prawidłowe dane dotyczące wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 Ustawy o VAT, w tym w zakresie przemieszczania w procedurze call-off stock.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy jest/będzie On uprawniony, w świetle art. 13h oraz 13i ustawy, do przemieszczania towarów w procedurze magazynu typu call-off stock z terytorium Polski na terytorium Czech oraz czy w świetle art. 42 ustawy, jest/będzie On uprawniony do stosowania stawki VAT 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów realizowanych dla Nabywcy z Czech.

Biorąc pod uwagę okoliczności analizowanej sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że do przemieszczenia towarów z terytorium Polski do magazynu w Czechach, które będą przedmiotem sprzedaży znajdzie zastosowanie procedura magazynu typu call-off stock. Spełnione bowiem w przedmiotowej sprawie są wszystkie warunki określone w art. 13h ust. 2 ustawy, przy spełnieniu których zastosowanie znajduje procedura magazynu typu call-off stock.

Spółka - zarejestrowana jako podatnik VAT UE - przemieszcza wyprodukowane przez siebie towary z terytorium Polski do magazynu położonego w Czechach, który jest magazynem spółki świadczącej usługi magazynowe na zlecenie czeskiego Nabywcy.

Zgodnie z umową zawartą z Nabywcą, Spółka pozostaje właścicielem towaru w trakcie transportu oraz przechowywania w magazynie aż do momentu pobrania tego towaru z magazynu przez Nabywcę zgodnie z jego zapotrzebowaniem.

Własność towarów zostaje przeniesiona na Nabywcę wraz z pobraniem przez Niego tych towarów z tego magazynu, przy czym pobranie towaru nie powinno nastąpić później niż w okresie 12 miesięcy od jego przybycia do magazynu (zwykle będzie to okres nieprzekraczający 90 dni). Wnioskodawca nie jest zarejestrowany dla celów podatku od wartości dodanej w innych niż Polska krajach Unii Europejskiej. Nabywca natomiast jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Czech, a jego nazwa oraz numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu w Czechach są znane Spółce w momencie rozpoczęcia transportu i są podawane przez Wnioskodawcę w informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 5 ustawy. Ponadto Spółka będzie prowadzić ewidencję towarów przesuwanych w ramach procedury call-off stock oraz składała i będzie składać informacje podsumowujące VAT UE, w których wykazała i będzie wykazywać prawidłowe dane dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Podsumowując, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, gdzie zgodnie z umową zawartą z Nabywcą, Spółka pozostaje właścicielem towaru w trakcie transportu oraz przechowywania w magazynie aż do momentu pobrania tego towaru z magazynu przez Nabywcę zgodnie z jego zapotrzebowaniem, Wnioskodawca jest/będzie uprawniony, w świetle art. 13h oraz 13i ustawy, do przemieszczenia towarów w procedurze magazynu typu call-off stock z terytorium Polski na terytorium Czech.

Przemieszczenia towarów, do którego ma zastosowanie procedura magazynu typu call-off stock nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy. Jednocześnie, w sytuacji, gdy łącznie spełnione są warunki wymienione w art. 13h ust. 2 ustawy, podatnik, o którym mowa w art. 13h ust. 2 pkt 2 ustawy (tj. podatnik wysyłający/transportujący towary) rozpoznaje w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy (o ile przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel nastąpi w terminie 12 miesięcy od dnia wprowadzenia towarów do magazynu w procedurze magazynu typu call-off stock).

Przekładając powyższe ustalenia na grunt rozpoznawanej sprawy należy wskazać, że w momencie przemieszczania towarów z Polski do magazynu w Czechach, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług na terytorium Polski z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy. Natomiast Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług na terytorium Polski z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na Nabywcę.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy:

Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy:

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%: 1) stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy:

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Na mocy art. 42 ust. 1a ustawy:

Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

a) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

b) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 - chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Powyższe warunki, wskazane w art. 42 ust. 1 ustawy, muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

4) (uchylony) - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Wskazać należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz.Urz.UE.L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

(i) pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz

(ii) co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

(i) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

(ii) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

(iii) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest "łączne" posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3, 4 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Zatem posiadanie przez dostawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy uprawnia do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka, w celu rejestracji przemieszczenia towarów w procedurze magazynu typu call-off stock z terytorium Polski na terytorium Czech, w tym również w celu wykazania tej transakcji w momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na Nabywcę jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką 0% VAT, gromadzi następujące dokumenty:

* umowa zawarta pomiędzy Spółką a Nabywcą dotycząca przebiegu wspomnianego procesu logistycznego ze sprzedażą towarów wraz z aneksem dotyczącym stosowania samofakturowania (wystawiania faktur przez Nabywcę w imieniu i na rzecz Spółki);

* potwierdzenie o dostarczeniu towarów z systemu elektronicznego Nabywcy;

* zamówienie złożone przez Nabywcę;

* dokument CMR, który potwierdza, że towar został dowieziony do magazynu w Czechach;

* faktura wystawiona przez Nabywcę w imieniu i na rzecz Spółki na podstawie ww. aneksu, zgodnie z którym faktury będą wystawiane po pobraniu towaru z magazynu (a zatem po jego dostawie), zawierająca dane Nabywcy oraz specyfikację poszczególnych sztuk załadunku;

* potwierdzenie przelewu stanowiącego zapłatę z tytułu wystawionej przez Spółkę na rzecz Nabywcy faktury;

* protokół z rozliczenia wyników inwentaryzacji magazynu tworzony przynajmniej na koniec każdego roku po przeprowadzeniu tejże inwentaryzacji w magazynie, w którym składowane są towary.

Uwzględniając powołane przepisy prawa oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty potwierdzać będą dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i tym samym (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) będą upoważniać Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Podsumowując, w przedstawionym powyżej stanie faktyczny/zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca jest/będzie uprawniony, w świetle art. 42 ustawy, do stosowania stawki VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów realizowanych dla Nabywcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

- stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).