0112-KDIL1-3.4012.49.2019.1.AP - Prawo do odliczenia VAT przez gminę w związku z realizacją projektu w zakresie infrastruktury rekreacyjnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2019 r. (data wpływu 31 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT stanowiącego koszt budowy kompleksu sportowo-rekreacyjnego, na budowę którego pozyskano środki z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT stanowiącego koszt budowy kompleksu sportowo-rekreacyjnego, na budowę którego pozyskano środki z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje swoje zadania zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm.). W szczególności zadania własne obejmują sprawy, do których należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty m.in. w zakresie kultury fizycznej i turystyki w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).

W celu realizacji przedsięwzięcia polegającego na zagospodarowaniu działki nr 3 poprzez budowę kompleksu sportowo-rekreacyjnego, będącego miejscem wspólnego spędzania czasu wolnego dla społeczności Gminy, miejscem imprez kulturalno-rozrywkowych, miejscem integracji, sportu, zabawy - rekreacji w dniu 8 grudnia 2017 r. Burmistrz Miasta i Gminy podpisał umowę o dofinansowanie ww. inwestycji w ramach poddziałania 19.2 "Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność" w ramach działania "Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER" objętego programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w zakresie operacji typu: Budowa lub przebudowa ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej lub rekreacyjnej lub kulturalnej. Zakres rzeczowy przedsięwzięcia obejmował w szczególności: budowę drewnianej zadaszonej sceny plenerowej, realizację placu z utwardzoną nawierzchnią przed sceną, budowę drewnianej altany, budowę drewnianej wiaty z paleniskiem, budowę placu zabaw (bujak sprężynowy, piramida, huśtawka wahadłowa, zestaw zabawowy), wykonanie siłowni zewnętrznej, wykonanie ścieżek i nasadzeń zieleni. Realizacja inwestycji tej doprowadziła do powstania ww. infrastruktury, która to spowodowała poprawę warunków życia mieszkańców. W związku z ww. inwestycją Gmina nie zamierza prowadzić jakiejkolwiek zarobkowej działalności, inwestycja ta nie generuje dla Gminy jakichkolwiek dochodów, nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Powstała infrastruktura jest i będzie udostępniana bezpłatnie wszystkim użytkownikom.

Gmina zaznacza, że do wniosku o dofinansowanie załączyła dokument "Oświadczenie o kwalifikowalności VAT", w którym wskazano, że Gmina nie ma możliwości odliczenia podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego ma możliwość odzyskania podatku VAT stanowiącego koszt budowy ww. kompleksu sportowo-rekreacyjnego, na budowę którego pozyskano środki z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on możliwości odzyskania podatku VAT w związku z poniesionymi wydatkami związanymi z realizacją ww. inwestycji.

Gmina zauważa, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) "Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych".

Oznacza to, że Gmina nie może zostać uznana za podatnika podatku od towarów i usług w przypadku gdy wykonuje czynności, które mieszczą się w ramach jej zadań ustawowych, a jak wskazano powyżej (zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym) zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w szczególności w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych należy do zadań ustawowych Gminy.

Ponadto, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług "W zakresie, w jakim towary i usług są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...)". Gmina wyjaśnia, że zrealizowany plac zabaw nigdy nie będzie służył wykonywaniu przez podatnika VAT (Gminę) działalności gospodarczej - do wykonywania czynności opodatkowanych. Zgodnie z regulaminem plac jest dostępny bezpłatnie i dostęp nie jest w żaden sposób ograniczany czy regulowany. W związku z powyższym dokonując literalnej interpretacji przepisów prawa bezspornym jest, że Gmina nie może dokonywać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, tzw. odliczenia, ponieważ nie osiąga z tytułu posiadania placu zabaw opodatkowanych podatkiem VAT dochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Artykuł 87 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm.) - gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy - do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy - zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje swoje zadania zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym. W celu realizacji przedsięwzięcia polegającego na zagospodarowaniu działki nr 3 poprzez budowę kompleksu sportowo-rekreacyjnego, będącego miejscem wspólnego spędzania czasu wolnego dla społeczności Gminy, miejscem imprez kulturalno-rozrywkowych, miejscem integracji, sportu, zabawy - rekreacji w dniu 8 grudnia 2017 r. Burmistrz Miasta i Gminy podpisał umowę o dofinansowanie ww. inwestycji w ramach poddziałania 19.2 "Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność" w ramach działania "Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER" objętego programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w zakresie operacji typu: Budowa lub przebudowa ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej lub rekreacyjnej lub kulturalnej. Zakres rzeczowy przedsięwzięcia obejmował w szczególności: budowę drewnianej zadaszonej sceny plenerowej, realizację placu z utwardzoną nawierzchnią przed sceną, budowę drewnianej altany, budowę drewnianej wiaty z paleniskiem, budowę placu zabaw (bujak sprężynowy, piramida, huśtawka wahadłowa, zestaw zabawowy), wykonanie siłowni zewnętrznej, wykonanie ścieżek i nasadzeń zieleni. Realizacja tej inwestycji doprowadziła do powstania ww. infrastruktury, która to spowodowała poprawę warunków życia mieszkańców. W związku z ww. inwestycją Gmina nie zamierza prowadzić jakiejkolwiek zarobkowej działalności, inwestycja ta nie generuje dla Gminy jakichkolwiek dochodów, nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Powstała infrastruktura jest i będzie udostępniana bezpłatnie wszystkim użytkownikom.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Realizacja przedsięwzięcia odbywała się w ramach władztwa publicznego i Gmina realizując tę inwestycję działała jako organ administracji publicznej i mogła korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym. W takim ujęciu Gmina bez wątpienia nie może być uznana za podatnika, gdyż realizowała ona w tym zakresie zadania własne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że Gmina zrealizowała opisaną inwestycję w ramach zadań nałożonych na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została ona powołana, zatem w tym zakresie działała w ramach reżimu publicznoprawnego. Tym samym w analizowanym przypadku Gmina nie ponosiła wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nabywając towary i usługi nie działała w charakterze podatnika podatku VAT. Zatem, w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione.

W związku z wydatkami poniesionymi na realizację ww. inwestycji, Gmina nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Gmina w stosunku do przedmiotowej inwestycji nie działała jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie ma zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Reasumując, Gmina nie ma możliwości odzyskania podatku VAT stanowiącego koszt budowy kompleksu sportowo-rekreacyjnego, na budowę którego pozyskano środki z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Tym samym stanowisko Gminy jest prawidłowe.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości dotyczących możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocy bezzwrotnej. Zasady i przepisy podatkowe powołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Gminie przy dokonaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Gminę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.