0112-KDIL1-3.4012.460.2022.2.AKS - VAT od sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 października 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 20 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży udziału we własności Lokalu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 20 grudnia 2022 r. (wpływ 20 grudnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Informacji Gospodarczej (CEiDG), dokonanego 1 grudnia 2010 r. Przeważającym przedmiotem Pana działalności gospodarczej jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z).

Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa powyżej, jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT.

Jest Pan współwłaścicielem (udział w wysokości 1/2) stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu niemieszkalnego o powierzchni (...) m², położonego na poddaszu kamienicy zlokalizowanej w (...) (dalej: Lokal), dla którego Sąd Rejonowy w (...) prowadzi księgę wieczystą o numerze (...). Księga wieczysta Lokalu została założona 31 marca 2017 r. na skutek jego wyodrębnienia.

Pan wraz z drugim współwłaścicielem Lokalu zamierza dokonać transakcji jego sprzedaży.

Nabył Pan udział w Lokalu na podstawie umowy sprzedaży zawartej z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej 11 maja 2017 r. przed notariuszem. Nabycie udziału w Lokalu przez Pana stanowiło transakcję niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, a zatem nie przysługiwało Panu prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia.

Lokal (udział w Lokalu) został zakupiony przez Pana w celach prywatnych, niezwiązanych z prowadzeniem przez Pana działalności gospodarczej ani zawodowej. W rezultacie Lokal nie był wykorzystywany na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Od momentu nabycia Lokalu (udziału w Lokalu) nie ponosił Pan żadnych wydatków na jego ulepszenie.

Nadmienił Pan, że jest Pan również właścicielem innych niż Lokal nieruchomości (m.in. mieszkań znajdujących się w tej samej kamienicy, co Lokal), które są przedmiotem umów najmu. Umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej przez właściciela jednoosobowej działalności gospodarczej, ale stanowią tzw. najem prywatny. Jednakże podkreślić trzeba, że Lokal od momentu nabycia przez Pana udziału w prawie własności do chwili obecnej nie był udostępniany osobom (podmiotom) trzecim w ramach umowy najmu, dzierżawy itp.

Dążąc do realizacji zamiaru zbycia Lokalu (udziału w Lokalu) i zawarcia w związku z tym planowanej umowy sprzedaży, nie podejmował Pan i nie będzie Pan podejmował względem Lokalu żadnych działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Udział w Lokalu niemieszkalnym będącym przedmiotem wniosku został przez Pana nabyty w celach prywatnych, jako ulokowanie kapitału w nieruchomości. Na moment nabycia nie miał Pan sprecyzowanych dalszych planów związanych z Lokalem.

Lokal niemieszkalny, o którym mowa we wniosku nie był/nie jest w żaden sposób wykorzystywany przez Pana. Nabycie udziału w tym Lokalu miało na celu powiększenie majątku prywatnego (lokata kapitału).

Nie dokonywał Pan w przeszłości sprzedaży innych niż wskazana we wniosku nieruchomości.

Jest Pan właścicielem udziałów w dwóch budynkach niemieszkalnych (nabytych w 2016 r. i 2018 r. w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą; budynki są wynajmowane).

Pierwsze zasiedlenie Lokalu nastąpiło 11 maja 2017 r.

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem wskazanego lokalu a jego sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Pytania

1. Czy planowana przez Pana transakcja sprzedaży Lokalu (udziału wprawie własności Lokalu) nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i tym samym podlega zakresowi podatku VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT?

W przypadku udzielenia twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1, w więc uznania, że planowana przez Pana transakcja sprzedaży Lokalu (udziału w prawie własności Lokalu) nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i tym samym podlega zakresowi podatku VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, wnosi Pan o udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 2:

2. Czy planowana przez Pana transakcja sprzedaży Lokalu (udziału w prawie własności Lokalu) podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

W przypadku udzielenia negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 2, a więc uznania, że planowana przez Pana transakcja sprzedaży Lokalu (udziału w prawie własności Lokalu) nie podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wnosi Pan o udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 3:

3. Czy planowana przez Pana transakcja sprzedaży Lokalu (udziału w prawie własności Lokalu) podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Pytanie nr 1

Planowana przez Pana transakcja sprzedaży Lokalu (udziału w prawie własności Lokalu) nie nosi znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i tym samym nie stanowi czynności objętej zakresem podatku VAT przewidzianym mocą art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Pytanie nr 2

Planowana przez Pana transakcja sprzedaży Lokalu (udziału w prawie własności Lokalu) podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Pytanie nr 3

Planowana przez Pana transakcja sprzedaży Lokalu (udziału w prawie własności Lokalu) podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Pana stanowiska

Pytanie nr 1

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Należy przy tym mieć na uwadze, że podatek VAT jest podatkiem zharmonizowanym na płaszczyźnie państw członkowskich Unii Europejskiej, a podstawą prawną owej harmonizacji są przepisy Dyrektywy 112. Taki stan rzeczy wymaga - w świetle orzecznictwa sądowego - aby poszczególne regulacje w zakresie ww. podatku prowadziły do identycznych - pod względem ekonomicznym - skutków w każdym z tych państw (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 października 2017 r., sygn. akt I FSK 120/16).

W konsekwencji wyjaśnić należy, że "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel", o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, należy interpretować w ten sposób, że nie oznacza ono przeniesienia prawa własności towaru w sensie cywilnoprawnym, lecz przeniesienie tzw. władztwa ekonomicznego nad towarem. Innymi słowy, dla zaistnienia dostawy towaru na gruncie podatku VAT konieczne jest stwierdzenie, że doszło do przeniesienia pomiędzy dostawcą a nabywcą władztwa ekonomicznego nad towarem, czemu może, lecz nie musi, towarzyszyć przeniesienie własności w rozumieniu prawa cywilnego (vide np. wyrok TSUE z 8 lutego 1990 r. w sprawie Shipping and Forwarding Enterprise Safe BV, sygn. C-320/88).

Z kolei "władztwo ekonomiczne", o którym mowa powyżej, utożsamia się z praktyczną kontrolą nad towarem i możliwością dysponowania nim, a także ponoszeniem ryzyka jego utraty czy uszkodzenia. O dostawie towaru na gruncie podatku VAT można więc mówić wówczas, gdy nabywca uzyskał wspomnianą w zdaniu poprzednim praktyczną kontrolę i możliwość dysponowania towarem oraz przeniesiono na niego ryzyko utraty bądź zniszczenia tego towaru.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Przy czym, przez rzeczy rozumieć trzeba tutaj zarówno rzeczy ruchome, jak i rzeczy nieruchome. Istotne jest również to, że inaczej niż w prawie cywilnym, przedmiotem dostawy na gruncie podatku VAT może być część rzeczy (np. część budynku, część działki niezabudowanej), nawet jeżeli nie jest ona wyodrębniona pod względem prawnym i w świetle przepisów prawa cywilnego nie może stanowić odrębnego przedmiotu czynności prawnej.

Jednakże dla uznania, że odpłatna dostawa towaru w przedstawionym rozumieniu podlega zakresowi podatku VAT, konieczne jest uprzednie stwierdzenie, że czynności tej dokonuje osoba (podmiot) działająca w tym zakresie w charakterze podatnika VAT (por. np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 15 marca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 842/16 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 listopada 2018 r., sygn. akt I FSK 1401/18). Inaczej mówiąc, przy ocenie, czy analizowana transakcja stanowi czynność podlegającą zakresowi podatku VAT, należy w pierwszej kolejności zbadać, czy osobie (podmiotowi) jej dokonującej można przypisać status podatnika podatku VAT, zdefiniowany w przepisach art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje, w szczególności, czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Dla oceny, czy dana osoba działa przy sprzedaży nieruchomości w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, istotne pozostają kryteria określone przez TSUE w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 oraz C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów i Emilian Kuć i Halina Jeziorska -Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie.

W powyższym wyroku TSUE stwierdził, co następuje:

"35. (...) dostawę terenu budowlanego należy uznać za podlegającą podatkowi VAT na podstawie prawa krajowego, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

36. Z orzecznictwa wynika w tej mierze, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec.s. 1-3013, pkt 32).

37. Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37).

38. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

39. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT.

40. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych.

41. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności".

Z powyższego wyroku TSUE wynika, że przy ocenie, czy transakcja sprzedaży nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, należy uwzględniać czynności podejmowane na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego, poprzedzających daną transakcję, przy czym szczególne znaczenie mają te czynności, które wiążą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania w zakresie zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 sierpnia 2020 r. (sygn. akt I FSK 2037/17): "jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej".

Kryterium decydującym o zakwalifikowaniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do czynności stanowiącej przejaw wykonywania działalności gospodarczej jest zatem podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, zbycie nieruchomości nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Pojęcie "majątek prywatny" nie występuje na gruncie przepisów ustawy o VAT. W orzecznictwie organów podatkowych wskazuje się - z powołaniem na wyrok TSUE z 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 Dieter Armbrecht, dotyczący kwestii opodatkowania sprzedaży, przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych - że "majątek prywatny" to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej (vide np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 grudnia 2018 r., znak: 0113-KDIPT1-3.4012.810.2018.1.EG, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 8 czerwca 2021 r., sygn. akt I SA/Bd 258/21).

W wyroku z 6 lipca 2018 r. (sygn. akt I FSK 1419/16) Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że ocena, czy dana osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane (dokonując ich dostawy), działa w charakterze podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, wymaga ustalenia, że działalność tej osoby w tym zakresie "przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze)". Działalność ta - w ocenie Sądu - musi jednakże stanowić (zasadniczo) ciąg wymienionych przykładowo czynności, nie jest wystarczające stwierdzenie faktu zaistnienia jedynie pojedynczych z nich.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 7 lipca 2020 r. (sygn. akt I SA/Bd 76/20): "przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości, należy uwzględnić wszystkie etapy tej aktywności. Ocena podejmowanych działań powinna uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno".

Dla oceny, czy dany podmiot dokonując sprzedaży działa w charakterze podatnika podatku VAT, nie ma natomiast znaczenia, w jakich celach nieruchomość będąca przedmiotem transakcji została nabyta (vide np. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 29 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 636/15). Również kwestia przeznaczenia uzyskanych ze sprzedaży środków pieniężnych na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych jest zdarzeniem obojętnym z punktu widzenia oceny, czy dana osoba sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika podatku VAT. Nie mają też znaczenia zamiar czy motywy, jakimi kieruje się podmiot, rozpoczynając działalność gospodarczą, ani jakie potrzeby zaspokaja z uzyskanych środków pieniężnych (vide np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 czerwca 2017 r., sygn. akt I FSK 451/17).

Natomiast dla oceny statusu zbywcy nieruchomości jako podatnika podatku VAT może mieć znaczenie to, czy nieruchomość ta była wykorzystywana przez zbywcę do wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT (np. wynajem czy dzierżawa nieruchomości - por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1414/12).

Jednocześnie jednak sam fakt prowadzenia przez osobę fizyczną określonego rodzaju działalności gospodarczej, w tym transakcji związanych z nieruchomościami, nie oznacza, że podmiot taki nie może dokonywać działań w ramach majątku prywatnego (vide np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 czerwca 2016 r., sygn. akt I FSK 1946/14, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 12 września 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 884/17, orzeczenie prawomocne).

Analogicznie, samo posiadanie statusu podatnika VAT nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki, należy uznać za rodzącą obowiązki w VAT (vide np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15 marca 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 842/16, orzeczenie prawomocne).

Warto jednocześnie odnotować, że zarządzanie majątkiem prywatnym nie wyklucza podejmowania takich kroków, aby w razie zbywania majątku uzyskać jak najlepszą cenę (vide np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 18 grudnia 2019 r., sygn. akt I SA/GI 798/19, orzeczenie nieprawomocne).

Reasumując, stwierdzić należy, że dla oceny, czy transakcja sprzedaży nieruchomości jest dokonywana przez podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, istotne są obiektywne, a nie subiektywne przesłanki, które pozwalają odróżnić działania noszące cechy profesjonalności (działalności gospodarczej) od tych, które mieszczą się w granicach sprawowania zarządu majątkiem prywatnym jako sfery osobistej (prywatnej).

Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych kluczowy dla oceny handlowego charakteru danej działalności jest zamiar ujawniany w trakcie sprzedaży towaru, a nie w momencie jego nabycia. Przedmiotem profesjonalnego obrotu mogą być również składniki majątku nabyte pierwotnie do celów osobistych i w takich celach wykorzystywane - ważne, by w momencie sprzedaży gruntów podatnik podjął w istocie aktywne i planowe działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców (vide np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 stycznia 2013 r., sygn. akt I FSK 237/12, z 29 sierpnia 2014 r., sygn. akt I FSK 1229/13 oraz z 24 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 172/16)

Należy jednak podkreślić, że w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego jednolicie przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 9 października 2014 r., sygn. akt I FSK 2145/13; z 3 marca 2015 r., sygn. akt I FSK 1859/13; z 11 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 716/14 oraz z 29 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 636/15).

Również w orzecznictwie organów podatkowych wskazuje się, że aktywność "handlową" sprzedającego przekraczającą zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich (vide np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 września 2019 r., znak: 0113-KDIPT1-3.4012.535.2019.1.KS).

Mając na uwadze poczynione wyżej rozważania, stoi Pan na stanowisku, że dokonując transakcji sprzedaży Lokalu (udziału w prawie własności Lokalu), nie będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT. Świadczy o tym okoliczność, że Lokal nigdy nie stanowił składnika majątkowego ani towaru handlowego w pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy ani nigdy nie był wykorzystywany do prowadzenia przezeń działalności gospodarczej. W szczególności nieruchomość ta nie była przedmiotem umowy o korzystanie z innym podmiotem (np. umowy najmu, dzierżawy, użyczenia).

Ponadto, nie sposób twierdzić, że zbyciu Lokalu towarzyszyć będzie charakterystyczna dla producentów, handlowców i usługodawców aktywność, którą byłoby można uznać za przejaw działalności gospodarczej w odniesieniu do tej transakcji. W stosunku do nieruchomości Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował kompleksu działań charakteryzujących profesjonalistę działającego na rynku obrotu nieruchomościami - przykładowo nie podejmował i nie zamierza podejmować działań mających na celu uatrakcyjnienie przedmiotu transakcji, np. działań marketingowych i inwestycyjnych ani innych podobnych, w tym w szczególności działań wymagających zaangażowania większych środków finansowych, czasu, organizacji czy wiedzy, a tym samym nie podejmował (i podejmował nie będzie) związanego z tym ryzyka, co byłoby typowe dla prowadzenia działalności gospodarczej.

Również fakt posiadania innych nieruchomości będących przedmiotem najmu i fakt wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę nie mają wpływu na prawnopodatkową ocenę planowanej obecnie transakcji sprzedaży Lokalu (udziału w Lokalu). Jak bowiem wyjaśniono, uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku VAT, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Tylko okoliczności faktyczne towarzyszące konkretnej transakcji mogą i powinny być brane pod uwagę przy badaniu przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. W szczególności osoba fizyczna, zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, może dokonywać pewnych czynności w charakterze podatnika VAT, jak i dokonywać innych czynności w ramach zarządu majątkiem prywatnym (nie działając wówczas w charakterze podatnika VAT).

Powyższe okoliczności, a w szczególności zakres, stopień zaangażowania i cel działania Wnioskodawcy, prowadzą do wniosku, że planowaną transakcję należy zakwalifikować jako mieszczącą się w granicach niepodlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT zarządu majątkiem prywatnym. W konsekwencji stoi Pan na stanowisku, że planowana transakcja sprzedaży Lokalu (udziału w prawie własności Lokalu) nie podlega zakresowi podatku VAT, w szczególności w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ nie nosi ona znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Pytanie nr 2

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez "pierwsze zasiedlenie" rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich (art. 2 pkt 14 ustawy o VAT):

W Pana ocenie przyjąć należy, że do pierwszego zasiedlenia Lokalu, w rozumieniu powyższej definicji, doszło 11 maja 2017 r. kiedy zawarto umowę sprzedaży części budynku i nabył Pan na własność udział w prawie własności Lokalu. Należy przy tym abstrahować od nieznanych Panu okoliczności dotyczących ewentualnych wcześniejszych czynności dokonywanych przez poprzedniego właściciela Lokalu (czy też bardziej ściśle części nieruchomości, gdzie obecnie znajduje się wyodrębniony Lokal), a mogących prowadzić do wcześniejszego pierwszego zasiedlenia.

W tym miejscu nadmienić ponadto trzeba, że zgodnie z orzecznictwem organów podatkowych, z którym Pan się zgadza, dla kwestii ustalenia momentu pierwszego zasiedlenia nie ma znaczenia okoliczność ustanowienia odrębnej własności Lokalu (vide interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z 28 lutego 2020 r., znak. 0112-KDIL1-2.4012.705.2019.2.AG, z 14 marca 2018 r., znak: 0115-KDIT1-3.4012.26.2018.1.MD, z 2 sierpnia 2018 r., znak: 0115-KDIT1-3.4012.301.2018.2.JC).

Mając na względzie stan faktyczny odnoszący się do Lokalu, w szczególności następujące okoliczności - mianowicie, iż:

a) księga wieczysta Lokalu została założona 31 marca 2017 r. na skutek jego wyodrębnienia;

b) Lokal (udział w Lokalu) został przez Wnioskodawcę nabyty 11 maja 2017 r., które to nabycie (przeniesienie prawa własności) traktować należy jako pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT;

c) właściciele Lokalu nie ponosili wydatków na jego ulepszenie - uznać należy, że dostawa tego Lokalu - jako dokonywana po upływie dwóch lat od jego pierwszego zasiedlenia - podlegać będzie zwolnieniu od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Pytanie nr 3

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 ww. przepisu, o ile łącznie spełnione pozostają następujące warunki:

Mając na względzie stan faktyczny odnoszący się do Lokalu, w szczególności następujące okoliczności - mianowicie, iż:

1) w stosunku do Lokalu (udziału w Lokalu) Wnioskodawcy jako dokonującemu dostawy nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z uwagi na fakt, że zakup Lokalu (udziału w Lokalu), który miał miejsce w 2017 r. nie podlegał w ogóle zakresowi podatku VAT;

2) Wnioskodawca jako dokonujący dostawy Lokalu (udziału w Lokalu) nie ponosił wydatków na jego ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - uznać należy, że dostawa tego Lokalu podlegać będzie zwolnieniu od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą":

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, której prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych regulacji prawnych wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Trybunał w orzeczeniu tym potwierdził, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Zatem "majątek prywatny" to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości istotne jest, czy w danej sprawie w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjął Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np. w przypadku nabycia terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia jednej z wymienionych czynności, tylko wtedy działania sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ze wskazanych regulacji należy wywnioskować, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Przeważającym przedmiotem Pana działalności gospodarczej jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z). Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa powyżej, jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT. Jest Pan współwłaścicielem (udział w wysokości 1/2) stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu niemieszkalnego o powierzchni (...) m², położonego na poddaszu kamienicy zlokalizowanej w (...), dla którego Sąd Rejonowy w (...), prowadzi księgę wieczystą o numerze (...). Księga wieczysta Lokalu została założona 31 marca 2017 r. na skutek jego wyodrębnienia. Pan wraz z drugim współwłaścicielem Lokalu zamierza dokonać transakcji jego sprzedaży. Nabył Pan udział w Lokalu na podstawie umowy sprzedaży zawartej z osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej 11 maja 2017 r. Nabycie udziału w Lokalu przez Pana stanowiło transakcję niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, a zatem nie przysługiwało Panu prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia. Lokal (udział w Lokalu) został zakupiony przez Pana w celach prywatnych, niezwiązanych z prowadzeniem przez Pana działalności gospodarczej ani zawodowej. W rezultacie Lokal nie był wykorzystywany na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Od momentu nabycia Lokalu (udziału w Lokalu) nie ponosił Pan żadnych wydatków na jego ulepszenie. Nadmienił Pan, że jest Pan również właścicielem innych niż Lokal nieruchomości (m.in. mieszkań znajdujących się w tej samej kamienicy, co Lokal), które są przedmiotem umów najmu. Umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej przez właściciela jednoosobowej działalności gospodarczej, ale stanowią tzw. najem prywatny. Lokal od momentu nabycia przez Pana udziału w prawie własności do chwili obecnej nie był udostępniany osobom (podmiotom) trzecim w ramach umowy najmu, dzierżawy itp. Dążąc do realizacji zamiaru zbycia Lokalu (udziału w Lokalu) i zawarcia w związku z tym planowanej umowy sprzedaży, nie podejmował Pan i nie będzie Pan podejmował względem Lokalu żadnych działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia. Udział w Lokalu niemieszkalnym będącym przedmiotem wniosku został przez Pana nabyty w celach prywatnych, jako ulokowanie kapitału w nieruchomości. Na moment nabycia nie miał Pan sprecyzowanych dalszych planów związanych z Lokalem. Lokal niemieszkalny, o którym mowa we wniosku nie był/nie jest w żaden sposób wykorzystywany przez Pana. Nabycie udziału w tym Lokalu miało na celu powiększenie majątku prywatnego (lokata kapitału). Nie dokonywał Pan w przeszłości sprzedaży innych niż wskazana we wniosku nieruchomości. Jest Pan właścicielem udziałów w dwóch budynkach niemieszkalnych (nabytych w 2016 r. i 2018 r. w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą; budynki są wynajmowane). Pierwsze zasiedlenie Lokalu nastąpiło 11 maja 2017 r. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem wskazanego lokalu a jego sprzedażą upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Pana Wątpliwości dotyczą ustalenia, czy planowana transakcja sprzedaży udziału w prawie własności Lokalu będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a Pan w stosunku do tej dostawy będzie występować w charakterze podatnika podatku VAT.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpią okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W rozpatrywanej sprawie nie zaistnieją bowiem przesłanki świadczące o takiej Pana aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości, która będzie porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Taka kwalifikacja prawnopodatkowa wiąże się przede wszystkim z faktem, że nabył Pan przedmiotowy Lokal do wykorzystywania go na potrzeby osobiste (jako lokata kapitału). Nie wykorzystywał Pan ww. Lokalu w Pana działalności gospodarczej, przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana odpłatnie przez osoby trzecie, tj. nie była przedmiotem najmu, ani żadnych innych umów cywilnoprawnych. Nie dokonywał Pan wcześniej zbycia innych nieruchomości. Dążąc do realizacji zamiaru zbycia Lokalu (udziału w Lokalu) i zawarcia w związku z tym planowanej umowy sprzedaży, nie podejmował Pan i nie będzie Pan podejmował względem Lokalu żadnych działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia.

W rozpatrywanej sprawie sprzedaż Lokalu, należy uznać za czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, będzie korzystał Pan z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Zatem, sprzedaż Lokalu należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży omawianego Lokalu niemieszkalnego, co w konsekwencji pozbawia sprzedaż tej nieruchomości cech czynności podlegających opodatkowaniu przewidzianych mocą art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, planowana przez Pana transakcja sprzedaży udziału w prawie własności Lokalu nie nosi znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy i tym samym nie będzie podlegać zakresowi podatku VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że nie udziela się odpowiedzi na pytania oznaczone we wniosku nr 2 i 3, ponieważ oczekiwał Pan na nie odpowiedzi tylko w przypadku uznania Pana za podatnika VAT w związku ze sprzedażą udziału we współwłasności Lokalu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2561). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2561).