0112-KDIL1-3.4012.372.2021.2.JK - Ustalenie prawa do pełnego odliczenia kwoty podatku VAT od wydatków związanych z użytkowaniem pojazdu samochodowego

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 sierpnia 2021 r. (data wpływu 16 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 14 października 2021 r. (data wpływu 15 października 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia kwoty podatku VAT od wydatków związanych z użytkowaniem pojazdu samochodowego - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia kwoty podatku VAT od wydatków związanych z użytkowaniem pojazdu samochodowego. Przedmiotowy wniosek uzupełniono 15 października 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna od 2012 r. pod nazwą XY, jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Działalność zarejestrowana jest w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy, jednak jej nadzór administracyjny i prowadzenie wszelkich spraw biurowych odbywa się w wynajmowanym lokalu znajdującym się w innym mieście niż zarejestrowana działalności.

Wnioskodawca na chwilę obecną zatrudnia 26 pracowników na podstawie umowy o pracę i prowadzi działalność m.in. w zakresie:

- inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne (PKD 71.12.Z);

- robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD 41.20.Z);

- pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej nieskalsyfikowane (PKD 43.99.Z);

- naprawa i konserwacja urządzeń elektrycznych (PKD 33.14.Z);

- instalowanie maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia (PKD 33.20.Z);

- wykonywanie konstrukcji i pokryć dachowych (PKD 43.91 Z);

- wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych (PKD 43.22.Z).

Wnioskodawca bierze czynny udział w przetargach na wykonanie robót budowlanych.

Wnioskodawca użytkuje samochody osobowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Samochody te są wydawane do użytkowania zatrudnionym pracownikom w celu dojazdu na tereny budowy oraz właściwej realizacji powierzonych im obowiązków służbowych. Pracownicy stawiają się na bazie (miejsce parkowania samochodów znajdujące się w innym mieście niż zarejestrowana działalność i innym niż prowadzone biuro) skąd pobierają samochody i brygadami udają się na tereny budowy.

Wnioskodawca wprowadził zasady korzystania z pojazdów służbowych w Regulaminie używania pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej. Regulamin stanowi, że:

1. Samochody służbowe wykorzystywane są przez Pracodawcę/Użytkowników uprawnionych do korzystania wyłącznie dla celów związanych z działalnością służbową.

2. Samochód służbowy pozostaje do dyspozycji Pracodawcy/Użytkownika tylko i wyłącznie za zgodą Pracodawcy i tylko w czasie pracy lub w czasie pełnienia przez niego obowiązków służbowych na rzecz Firmy.

3. Użytkownik/Pracodawca nie jest uprawniony do korzystania z samochodu służbowego w czasie wolnym od pracy lub w celach niezwiązanych z działalnością służbową /gospodarczą.

4. Podróże prywatne samochodami służbowymi są zabronione.

5. Zabrania się Użytkownikom udostępniania samochodów osobom niezatrudnionym przez Firmę.

6. W przypadku użycia samochodu do celów prywatnych (zabronionych niniejszym regulaminem), użytkownik zostanie pociągnięty do odpowiedzialności finansowej i zostanie obciążony karą w wysokości trzykrotnego wynagrodzenia.

Wnioskodawca na potrzeby działalności opodatkowanej rozpoczął użytkowanie samochodu osobowego marki (...) (nr rej. (...)) w leasingu operacyjnym. W dowodzie rejestracyjnym ww. pojazdu będącego przedmiotem zapytania jest określona liczba miejsc 7, dopuszczalna masa całkowita 3.080 kg, kategoria samochodu M-1 (tzn. zaprojektowane i wykonane do przewozu osób mający nie więcej niż osiem miejsc siedzących oprócz kierowcy).

Wnioskodawca na moment zakupu ww. pojazdu potrzebował pilnie samochodu do przewozu pracowników jednak w tamtej chwili dostępny był tylko samochód w wersji (...), tzn. 7 osobowy samochód w wersji kamper, jednak bez kuchennej zabudowy, bez szafek, bez kuchenki, bez zlewu. W środku pojazdu są tylko miejsca siedzące, dlatego Wnioskujący używa go jako typowego transportera. Jedynie rozwijany dach odróżnia go od innych samochodów przeznaczanych do przewozu osób. W dowodzie rejestracyjnym nie został oznaczony jako "samochód specjalny - kempingowy".

Dodatkowo potwierdzeniem, iż przedmiotowy samochód nie jest typowym kamperem potwierdza § 11 ust. 9 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2016 r. poz. 2022 z późn. zm.), przestrzeń mieszkalna samochodu kempingowego powinna być wyposażona w trwale zamocowane:

czego (...) nie posiada w swoim wyposażeniu, więc Wnioskodawca traktuje go w rzeczywistości jako typowy pojazd do przewozu pracowników na tereny, gdzie świadczy swoje usługi budowlane.

Samochód służbowy (...) będący przedmiotem wniosku jest pojazdem, który nie spełnia warunków do uznania go za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej ze względów konstrukcyjnych (posiada 3 rzędy siedzeń). Wnioskodawca kwalifikuje go jako pojazd, o którym mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, tj. pojazd wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej ze względu na fakt, iż sposób jego wykorzystywania jest potwierdzony prowadzoną skrupulatnie ewidencją przebiegu pojazdu (zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy o VAT), co wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością.

Wpis do ewidencji przebiegu pojazdu dokonywany jest nie później niż z końcem każdego dnia pracy, w którym miało miejsce wykorzystanie pojazdu.

Wnioskodawcza złożył w przewidzianym terminie dla ww. samochodu informację VAT-26, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT, która w miarę potrzeb była aktualizowana.

Wnioskodawca ponosi wszelkie wydatki związane z eksploatacją samochodu będącego przedmiotem wniosku, tj.m.in. koszt zakupu paliwa, przeglądów okresowych, wymiany oleju, opon i innych materiałów eksploatacyjnych, koszt napraw związanych z normalną eksploatacją pojazdu oraz ubezpieczenia komunikacyjnego, a także koszt rat leasingowych (faktury dotyczące ww. wydatków są wystawiane na (...)).

Dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi, gdyż samochód wykorzystywany jest do realizacji celów służbowych, których następstwem jest powstanie podatku należnego poprzez wystawnie faktury sprzedaży za wykonane usługi.

W piśmie z 14 października 2021 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Wnioskodawca wskazał, że istnieją obiektywne okoliczności potwierdzające brak możliwości wykorzystania samochodu marki (...) do użytku prywatnego zarówno przez Wnioskodawcę jak i jego pracowników, na co wskazuje miejsce parkowania samochodu po zakończonej pracy.

Pracownicy po właściwej realizacji powierzonych im obowiązków służbowych nie parkują przedmiotowego samochodu w miejscu ich zamieszkania, tylko samochód jest odstawiany na parking, który dodatkowo oddalony jest od miejsca zamieszkania Wnioskodawcy o około 18 km Następnego dnia roboczego pobierają samochód i udają się na teren budowy.

W związku z czym okoliczność fizycznej odległości samochodu od miejsc zamieszkania uniemożliwia jego wykorzystanie do celów prywatnych.

Wnioskodawca sprawuje nadzór nad przestrzeganiem wprowadzonego regulaminu w firmie w następujący sposób:

- przed rozpoczęciem pracy Wnioskodawca przekazuje kluczyki do samochodu odpowiedniej osobie, która jest za niego odpowiedzialna,

- osoba odpowiedzialna za samochód sporządza szczegółową ewidencję przebiegu pojazdu,

- Wnioskodawca w ciągu dnia kontroluje postępy wykonywanych prac, a tym samym sposób użytkowania samochodu.

Zabezpieczeniem gwarantującym przestrzeganie Regulaminu, a co za tym idzie użycie samochodu do celów prywatnych, jest pociągnięcie do odpowiedzialności finansowej i obciążenie karą w wysokości 3 krotnego wynagrodzenia.

Wnioskodawca dołożył należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych pracownika poprzez:

- parkowania samochodu po pracy w miejscu innym, niż miejsce zamieszkania;

- przekazanie samochodu do wykonywania czynności służbowej (a tym samym wyznaczanie celu wyjazdu) tylko osobie odpowiedzialnej i godnej zaufania lub Wnioskodawca sam osobiście dowozi pracowników na tereny budowy;

- kontrolowanie sporządzanych ewidencji przebiegu pojazdów ze stanem faktycznym;

- wprowadzenie kary za ewentualne użycie samochodu niezgodne z Regulaminem.

Samochód w trakcie pracy parkowany jest na terenie budowy, gdzie aktualnie wykonywane są czynności służbowe, natomiast po pracy jest parkowany w Rybniku przy ul. Grzybowej. Wnioskodawca złożył w ustawowym terminie właściwemu urzędowi skarbowemu informację VAT-26 odnośnie samochodu będącego przedmiotem wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy użytkowanie samochodu marki (...) na podstawie umowy leasingu i na warunkach zgodnych z opisanym stanem faktycznym uprawnia Wnioskodawcę do pełnego (100%) odliczenia podatku VAT naliczonego, wykazanego w fakturach dotyczących rat leasingowych, zakupu paliwa oraz innych kosztów bieżącej eksploatacji?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1, ust. 7, ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, będzie miał prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z faktur dotyczących rat leasingowych, zakupu paliwa i innych wydatków związanych z tym pojazdem, gdyż samochód marki (...) jest niezbędny w działalności gospodarczej Wnioskodawcy i jest użytkowany w celu dojazdu pracowników na tereny budowy.

Dodatkowo z posiadanej dokumentacji obiektywnie wynika, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej i nie ma możliwości, aby pracownik/właściciel "prywatnie" skorzystał z firmowego samochodu. Fakt ten wynika z prowadzanej ewidencji przebiegu pojazdu dla celów VAT. Dodatkowo funkcjonuje w firmie Wnioskodawcy Regulamin w sprawie korzystania z samochodów służbowych do celów działalności gospodarczej.

Samochód służbowy może być wykorzystywany wyłącznie do celów służbowych, zabronione jest używanie samochodu do jakichkolwiek celów prywatnych, co potwierdza Regulamin, który stanowi, że:

1. Samochody służbowe wykorzystywane są przez Pracodawcę/Użytkowników uprawnionych do korzystania wyłącznie dla celów związanych z działalnością służbową.

2. Samochód służbowy pozostaje do dyspozycji Pracodawcy/Użytkownika tylko i wyłącznie za zgodą Pracodawcy i tylko w czasie pracy lub w czasie pełnienia przez niego obowiązków służbowych na rzecz Firmy.

3. Użytkownik/Pracodawca nie jest uprawniony do korzystania z samochodu służbowego w czasie wolnym od pracy lub w celach niezwiązanych z działalnością służbową /gospodarczą.

4. Podróże prywatne samochodami służbowymi są zabronione.

5. Zabrania się Użytkownikom udostępniania samochodów osobom niezatrudnionym przez Firmę.

6. W przypadku użycia samochodu do celów prywatnych (zabronionych niniejszym regulaminem), użytkownik zostanie pociągnięty do odpowiedzialności finansowej i zostanie obciążony karą w wysokości 3 krotnego wynagrodzenia.

Ww. regulamin został przedstawiony użytkownikom pojazdu i przez nich zaakceptowany.

Każde użycie pojazdu jest osobiście nadzorowane przez Wnioskodawcę, poprzez wyznaczanie celu wyjazdu, weryfikacji ilości przejechanych kilometrów. Użytek na cele prywatne pracownika jest niemożliwy.

Przedmiotowy pojazd nie jest udostępniany osobom niebędącym pracownikiem Wnioskodawcy.

Prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy o VAT. Wnioskodawca złożył o przedmiotowym samochodzie informację VAT-26, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo Wnioskodawca dodał, iż w gospodarstwie domowym posiada inny samochód, który zaspokaja jego potrzeby osobiste, co jest obiektywną okolicznością potwierdzającą brak wykorzystania przedmiotowego pojazdu przez Wnioskodawcę do użytku prywatnego.

Przedmiotowy samochód jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca umożliwił podatnikom odliczenie podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Artykuł 2 pkt 34 ustawy stanowi, że przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Zatem podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia przez wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany". Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych". Przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony - ze względu na swoje cechy konstrukcyjne - służy co do zasady użytkowi "mieszanemu", a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki.

Przy czym, stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Jednocześnie, zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

a) kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub b) podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Użycie wyrazu "wyłącznie" w art. 86a ust. 5 ustawy, wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika, itp.).

Okolicznościami potwierdzającymi obiektywnie brak możliwości użytku prywatnego może być przykładowo:

- obowiązek zostawiania po godzinach pracy na parkingach przedsiębiorstwa pojazdów używanych przez pracowników, bez możliwości ich pobrania poza tymi godzinami, w tym w weekendy, na cele inne niż wyłącznie działalność przedsiębiorstwa,

- nadzór nad używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, przykładowo za pomocą GPS,

- w przypadku nabywania pojazdów przez podatnika, którego przedmiotem działalności jest odprzedaż tych pojazdów - brak rejestracji tych pojazdów, uniemożliwiający ich poruszanie się po drogach, a w przypadku ich rejestracji - brak możliwości użycia tych pojazdów na cele prywatne; nie mogą to być zatem np. samochody demonstracyjne używane przez pracownika dealera do dojazdów do pracy;

- w przypadku nabywania pojazdów przez podatnika, którego przedmiotem działalności jest wynajem tych pojazdów - określenie reguł wykluczających użytek prywatny,

- używanie (w przypadku pojazdów tzw. lotniskowych) przez służby lotniska pojazdów do przemieszczania się po płycie lotniska, bez możliwości opuszczania przez te pojazdy terenu lotniska.

Na mocy art. 86a ust. 7 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem; 5) liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

f) żuraw samochodowy - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Na mocy art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

Jak stanowi art. 86a ust. 12 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2021 r.), podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Ww. art. 86a ust. 12 ustawy od 1 października 2021 r. obowiązuje w następującym brzmieniu: podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami, nie później jednak niż w dniu przesłania ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3.

Na mocy art. 86a ust. 13 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2021 r.), w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Ww. art. 86a ust. 13 ustawy od 1 października 2021 r. obowiązuje w następującym brzmieniu: w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od pierwszego dnia miesiąca, w którym podatnik złoży tę informację

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna od 2012 r. i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Działalność zarejestrowana jest w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy, jednak jej nadzór administracyjny i prowadzenie wszelkich spraw biurowych odbywa się w wynajmowanym lokalu znajdującym się w innym mieście niż zarejestrowana działalności. Wnioskodawca na chwilę obecną zatrudnia 26 pracowników na podstawie umowy o pracę i prowadzi działalność m.in. w zakresie:

- inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne (PKD 71.12.Z);

- robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD 41.20.Z);

- pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej nieskalsyfikowane (PKD 43.99.Z);

- naprawa i konserwacja urządzeń elektrycznych (PKD 33.14.Z);

- instalowanie maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia (PKD 33.20.Z);

- wykonywanie konstrukcji i pokryć dachowych (PKD 43.91 Z);

- wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych (PKD 43.22.Z).

Wnioskodawca bierze czynny udział w przetargach na wykonanie robót budowlanych. Wnioskodawca użytkuje samochody osobowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Samochody te są wydawane do użytkowania zatrudnionym pracownikom w celu dojazdu na tereny budowy oraz właściwej realizacji powierzonych im obowiązków służbowych. Pracownicy stawiają się na bazie (miejsce parkowania samochodów znajdujące się w innym mieście niż zarejestrowana działalność i innym niż prowadzone biuro) skąd pobierają samochody i brygadami udają się na tereny budowy.

Wnioskodawca wprowadził zasady korzystania z pojazdów służbowych w Regulaminie używania pojazdów samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej. Regulamin stanowi, że:

1. Samochody służbowe wykorzystywane są przez Pracodawcę/Użytkowników uprawnionych do korzystania wyłącznie dla celów związanych z działalnością służbową.

2. Samochód służbowy pozostaje do dyspozycji Pracodawcy/Użytkownika tylko i wyłącznie za zgodą Pracodawcy i tylko w czasie pracy lub w czasie pełnienia przez niego obowiązków służbowych na rzecz Firmy.

3. Użytkownik/Pracodawca nie jest uprawniony do korzystania z samochodu służbowego w czasie wolnym od pracy lub w celach niezwiązanych z działalnością służbową /gospodarczą.

4. Podróże prywatne samochodami służbowymi są zabronione.

5. Zabrania się Użytkownikom udostępniania samochodów osobom niezatrudnionym przez Firmę.

6. W przypadku użycia samochodu do celów prywatnych (zabronionych niniejszym regulaminem), użytkownik zostanie pociągnięty do odpowiedzialności finansowej i zostanie obciążony karą w wysokości trzykrotnego wynagrodzenia.

Wnioskodawca na potrzeby działalności opodatkowanej rozpoczął użytkowanie samochodu osobowego marki (...) (nr rej. (...)) w leasingu operacyjnym. W dowodzie rejestracyjnym ww. pojazdu będącego przedmiotem zapytania jest określona liczba miejsc 7, dopuszczalna masa całkowita 3.080 kg, kategoria samochodu M-1 (tzn. zaprojektowane i wykonane do przewozu osób mający nie więcej niż osiem miejsc siedzących oprócz kierowcy).

Samochód służbowy (...) będący przedmiotem wniosku jest pojazdem, który nie spełnia warunków do uznania go za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej ze względów konstrukcyjnych (posiada 3 rzędy siedzeń). Wnioskodawca kwalifikuje go jako pojazd, o którym mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, tj. pojazd wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej ze względu na fakt, iż sposób jego wykorzystywania jest potwierdzony prowadzoną skrupulatnie ewidencją przebiegu pojazdu (zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy o VAT), co wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością.

Wnioskodawca ponosi wszelkie wydatki związane z eksploatacją samochodu będącego przedmiotem wniosku, tj.m.in. koszt zakupu paliwa, przeglądów okresowych, wymiany oleju, opon i innych materiałów eksploatacyjnych, koszt napraw związanych z normalną eksploatacją pojazdu oraz ubezpieczenia komunikacyjnego, a także koszt rat leasingowych (faktury dotyczące ww. wydatków są wystawiane na (...)).

Dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi, gdyż samochód wykorzystywany jest do realizacji celów służbowych, których następstwem jest powstanie podatku należnego poprzez wystawnie faktury sprzedaży za wykonane usługi.

W związku z powyższym, Wnioskodawca ma wątpliwości czy ma prawo do pełnego (100%) odliczenia podatku VAT naliczonego, wykazanego w fakturach dotyczących rat leasingowych, zakupu paliwa oraz innych kosztów bieżącej eksploatacji ww. samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej w celu dojazdu pracowników na teren budowy.

W przedmiotowej sprawie istotne są przepisy art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a i art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Co do zasady, w celu dokonania pełnego odliczenia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jej celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Nie można uznać wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej gdy np. zostaną ustalone zasady używania pojazdów, jednakże nie istnieją żadne zabezpieczenia gwarantujące ich przestrzeganie; przykładowo istnieje zakaz używania przez pracowników pojazdów do celów prywatnych, jednakże nikt nie weryfikuje czy zakaz ten jest respektowany.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że istnieją obiektywne okoliczności potwierdzające brak możliwości wykorzystania samochodu marki (...) do użytku prywatnego zarówno przez Wnioskodawcę jak i jego pracowników, na co wskazuje miejsce parkowania samochodu po zakończonej pracy. Pracownicy po właściwej realizacji powierzonych im obowiązków służbowych nie parkują przedmiotowego samochodu w miejscu ich zamieszkania, tylko samochód jest odstawiany na parking, który dodatkowo oddalony jest od miejsca zamieszkania Wnioskodawcy o około 18 km Następnego dnia roboczego pobierają samochód i udają się na teren budowy. W związku z czym okoliczność fizycznej odległości samochodu od miejsc zamieszkania uniemożliwia jego wykorzystanie do celów prywatnych.

Ponadto Wnioskodawca sprawuje nadzór nad przestrzeganiem wprowadzonego regulaminu w firmie w następujący sposób:

- przed rozpoczęciem pracy Wnioskodawca przekazuje kluczyki do samochodu odpowiedniej osobie, która jest za niego odpowiedzialna,

- osoba odpowiedzialna za samochód sporządza szczegółową ewidencję przebiegu pojazdu,

- Wnioskodawca w ciągu dnia kontroluje postępy wykonywanych prac, a tym samym sposób użytkowania samochodu.

Zabezpieczeniem gwarantującym przestrzeganie Regulaminu, a co za tym idzie użycie samochodu do celów prywatnych, jest pociągnięcie do odpowiedzialności finansowej i obciążenie karą w wysokości 3 krotnego wynagrodzenia.

Wnioskodawca dołożył należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych pracownika poprzez:

- parkowanie samochodu po pracy w miejscu innym, niż miejsce zamieszkania;

- przekazanie samochodu do wykonywania czynności służbowej (a tym samym wyznaczanie celu wyjazdu) tylko osobie odpowiedzialnej i godnej zaufania lub Wnioskodawca sam osobiście dowozi pracowników na tereny budowy;

- kontrolowanie sporządzanych ewidencji przebiegu pojazdów ze stanem faktycznym;

- wprowadzenie kary za ewentualne użycie samochodu niezgodne z Regulaminem.

Samochód w trakcie pracy parkowany jest na terenie budowy, gdzie aktualnie wykonywane są czynności służbowe.

Ponadto, sposób wykorzystywania pojazdu jest potwierdzony prowadzoną skrupulatnie ewidencją przebiegu pojazdu, zgodnie z art. 86a ust. 7 ustawy, co wyklucza jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością. Wpis do ewidencji przebiegu pojazdu dokonywany jest nie później niż z końcem każdego dnia pracy, w którym miało miejsce wykorzystanie pojazdu. Wnioskodawcza złożył również w przewidzianym terminie dla ww. samochodu informacje VAT-26, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy.

W świetle powyższych okoliczności, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie zostały spełnione warunki do uznania, że ww. pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Wnioskodawca posiada bowiem wewnętrzny regulamin określający sposób użytkowania pojazdu wykorzystywanego wyłącznie do działalności gospodarczej oraz sprawuje nadzór nad przestrzeganiem ww. regulaminu. Ponadto postanowienia tego regulaminu jednoznacznie wykluczają możliwość użycia tego pojazdu w innym celu, w szczególności wykluczają używanie pojazdu do celów prywatnych.

Wobec powyższego, Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT jest uprawniony do pełnego odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy - z faktur dotyczących rat leasingowych, zakupu paliwa oraz innych kosztów bieżącej eksploatacji ww. samochodu wykorzystywanego wyłącznie do działalności gospodarczej.

Podsumowując, użytkowanie samochodu marki (...) na podstawie umowy leasingu w sposób zgodny z opisanym stanem faktycznym uprawnia Wnioskodawcę do pełnego (100%) odliczenia podatku VAT naliczonego, wykazanego w fakturach dotyczących rat leasingowych, zakupu paliwa oraz innych kosztów bieżącej eksploatacji, na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.