0112-KDIL1-3.4012.268.2020.5.JK - VAT w zakresie obowiązku wystawienia faktury dokumentującej czarter jachtu na rzecz firmy hiszpańskiej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2020 r. (data wpływu 3 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia - brak daty sporządzenia pisma - (data wpływu 27 sierpnia 2020 r.) dotyczącym podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury dokumentującej czarter jachtu na rzecz firmy hiszpańskiej (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury dokumentującej czarter jachtu na rzecz firmy hiszpańskiej (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Wniosek uzupełniono w dniu 27 sierpnia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o dowód wpłaty dodatkowej opłaty od złożonego wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce, polegającą na wykonywaniu prac budowlanych i instalacyjnych. W 2019 r. działalność została rozszerzona o wynajem i dzierżawę środków transportu wodnego bez załogi 77.34.Z. Działalność gospodarcza prowadzona jest od dnia xx stycznia 2019 r.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca posiada nieograniczoną jurysdykcję podatkową w Polsce.

Wnioskodawca zawarł w Polsce umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest jacht żaglowy. Wnioskodawca podpisze umowę na trzymiesięczny czarter z firmą hiszpańską czarterującą jachty w Hiszpanii (dalej: "Firma Czarterująca"). Firma Czarterująca posiada siedzibę w Hiszpanii i jest hiszpańskim rezydentem podatkowym oraz jest podatnikiem podatku od towarów i usług w Hiszpanii. Umowa będzie wznawiana automatycznie na kolejne trzymiesięczne okresy. W umowie ustalone jest stałe wynagrodzenie miesięczne należne od Firmy Czarterującej, płatne na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie wystawiał miesięczne faktury na rzecz Firmy Czarterującej.

Wnioskodawca oprócz oddania jachtu w czarter, nie będzie świadczył żadnych innych usług np. wynajem jachtu ze skipperem, organizacja imprez turystycznych itp. Opisany stan sprawy wskazuje, że przedmiotem działalności będzie wyłącznie oddanie jachtu w użytkowanie do Firmy Czarterującej, która z kolei będzie jacht wypożyczać ostatecznym odbiorcom. Wnioskodawca nie będzie stroną umów z ostatecznymi odbiorcami.

W Hiszpanii zostanie wydany na rzecz Wnioskodawcy numer NIP w celu rejestracji jachtu pod hiszpańską banderą. Władze podatkowe w Hiszpanii, traktować będą jacht zarejestrowany pod banderą hiszpańską, jako "zakład" Wnioskodawcy w Hiszpanii, w rozumieniu Polsko-Hiszpańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Konsekwentnie, Wnioskodawca będzie zobligowany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu czarteru jachtu w Hiszpanii.

Ponadto Wnioskodawca będzie musiał zarejestrować się dla celów podatku od towarów i usług w Hiszpanii i wystawiać faktury na rzecz Firmy Czarterującej, zgodnie z hiszpańskimi przepisami podatkowymi.

Z kolei z uzupełnienia wniosku wynika, że:

1. Wnioskodawca będzie musiał zarejestrować się dla celów podatku od towarów i usług w Hiszpanii i wystawiać faktury na rzecz Firmy Czarterującej, zgodnie z hiszpańskimi przepisami podatkowymi. Czyli Wnioskodawca będzie występował wobec Firmy Czarterującej jako hiszpański podatnik VAT - takie przepisy w tym zakresie obowiązują w Hiszpanii.

2. Wnioskodawca będzie musiał rozliczyć podatek od wartości dodanej z wystawionych przez siebie faktur na rzecz Firmy Czarterującej. Z kolei Firma Czarterująca będzie rozliczała podatek od wartości dodanej z faktur, które wystawi bezpośrednio osobom biorącym jacht w czarter.

3. Wnioskodawca będzie posiadał następujące dokumenty:

* umowa leasingu dotycząca konkretnego jachtu oznaczonego co do tożsamości;

* dokumenty rejestracyjne jachtu z jednostkowym unikalnym numerem rejestracyjnym;

* umowę z Firmą Czarterującą, która też będzie zawierała dane jachtu jak wyżej;

* umowy ubezpieczenia ww. jachtu;

* faktury dotyczące leasingu jachtu;

* faktury sprzedaży usług wystawiane przez Wnioskodawcę, dotyczące oddania jachtu w czarter do Firmy Czarterującej;

* rejestry zakupu i sprzedaży w zakresie podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie zobligowany do wystawienia faktur VAT na podstawie ustawy o podatku do towarów i usług, z tytułu umowy na czarter z firmą hiszpańską czarterującą jachty w Hiszpanii (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)?

Zdaniem Wnioskodawcy, oprócz oddania jachtu w czarter, nie będzie On świadczył żadnych innych usług np. wynajem jachtu ze skipperem, organizacja imprez turystycznych itp. Opisany stan sprawy wskazuje, że przedmiotem działalności będzie wyłącznie oddanie jachtu w użytkowanie do Firmy Czarterującej, która z kolei będzie jacht wypożyczać ostatecznym odbiorcom. Wnioskodawca nie będzie stroną umów z ostatecznymi odbiorcami.

W Hiszpanii zostanie wydany na rzecz Wnioskodawcy numer NIP w celu rejestracji jachtu pod hiszpańską banderą. Władze podatkowe w Hiszpanii, traktować będą jacht zarejestrowany pod banderą hiszpańską, jako "zakład" Wnioskodawcy w Hiszpanii, w rozumieniu Polsko-Hiszpańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Konsekwentnie Wnioskodawca będzie zobligowany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu czarteru jachtu w Hiszpanii.

Ponadto, Wnioskodawca będzie musiał zarejestrować się dla celów podatku od towarów i usług w Hiszpanii i wystawiać faktury na rzecz Firmy Czarterującej, zgodnie z hiszpańskimi przepisami podatkowymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawowe znaczenie ma w tej sytuacji przepis art. 28j Ustawy VAT, zgodnie z którym:

28j (Miejsce świadczenia usług wynajmu środków transportu]

1. Miejscem świadczenia usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu jest miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do dyspozycji usługobiorcy.

2. Przez krótkoterminowy wynajem środków transportu, o którym mowa w ust. 1, rozumie się ciągłe posiadanie środka transportu lub korzystanie z niego przez okres nieprzekraczający 30 dni, a w przypadku jednostek pływających - przez okres nieprzekraczający 90 dni.

3. Miejscem świadczenia usług polegających na wynajmie, innym niż wynajem krótkoterminowy, środków transportu na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, gdzie usługobiorca posiada siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, z zastrzeżeniem ust. 4.

4. Miejscem świadczenia usługi wynajmu statku rekreacyjnego, innego niż wynajem krótkoterminowy, na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym statek rekreacyjny jest faktycznie oddawany do dyspozycji usługobiorcy, pod warunkiem że usługodawca faktycznie świadczy tę usługę ze swojej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, znajdujących się w tym miejscu.

Analiza tego przepisu, w związku ze stanem sprawy prowadzi do następującego wniosku: * Czarter krótkoterminowy:

Co do zasady miejscem świadczenia usług wynajmu jachtu Firmie Czarterowej, będzie Hiszpania, jeśli wynajem nie przekracza 90 dni (tzn. krótkoterminowy); bez znaczenia w tym przypadku jest status Firmy Czarterowej (tzn. czy jest VAT-owcem czy nie); w takim przypadku Wnioskodawca powinien wystawiać fakturę z zaznaczeniem, że miejscem świadczenia jest Hiszpania, taka faktura będzie bez polskiego VAT.

* Czarter inny niż krótkoterminowy:

Na rzecz Firmy Czarterowej, która jest podatnikiem VAT - Firma Czarterowa jest podatnikiem hiszpańskiego VAT - 21%, miejscem świadczenia usług wynajmu jachtu Firmie Czarterowej, będzie Hiszpania, w takim przypadku Wnioskodawca powinien wystawiać fakturę z zaznaczeniem, że miejscem świadczenia jest Hiszpania, taka faktura będzie bez polskiego VAT.

Jednocześnie z uwagi posiadania tzw. "zakładu" w rozumieniu Umowy DTT, Wnioskodawca będzie musiał wystawiać faktury w Hiszpanii, zgodnie z hiszpańskimi regulacjami w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a, o czym stanowi art. 2 pkt 4 ustawy.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Na mocy art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powołanych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady usługa świadczona na rzecz podatnika, inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy, podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Ponadto, w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi krótkoterminowego wynajmu środków transportu.

Zgodnie z art. 28j ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu jest miejsce, w którym te środki transportu są faktycznie oddawane do dyspozycji usługobiorcy.

Przez krótkoterminowy wynajem środków transportu, o którym mowa w ust. 1, rozumie się ciągłe posiadanie środka transportu lub korzystanie z niego przez okres nieprzekraczający 30 dni, a w przypadku jednostek pływających - przez okres nieprzekraczający 90 dni - art. 28j ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 28j ust. 3 ustawy, miejscem świadczenia usług polegających na wynajmie, innym niż wynajem krótkoterminowy, środków transportu na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, gdzie usługobiorca posiada siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, z zastrzeżeniem ust. 4.

Stosownie do treści art. 28j ust. 4 ustawy, miejscem świadczenia usługi wynajmu statku rekreacyjnego, innego niż wynajem krótkoterminowy, na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym statek rekreacyjny jest faktycznie oddawany do dyspozycji usługobiorcy, pod warunkiem że usługodawca faktycznie świadczy tę usługę ze swojej siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, znajdujących się w tym miejscu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce, polegającą na wykonywaniu prac budowlanych i instalacyjnych. W 2019 r. działalność została rozszerzona o wynajem i dzierżawę środków transportu wodnego bez załogi 77.34.Z. Działalność gospodarcza prowadzona jest od dnia xx stycznia 2019 r.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT oraz posiada nieograniczoną jurysdykcję podatkową w Polsce.

Wnioskodawca zawarł w Polsce umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest jacht żaglowy. Podpisze on umowę na trzymiesięczny czarter z firmą hiszpańską czarterującą jachty w Hiszpanii. Firma Czarterująca posiada siedzibę w Hiszpanii i jest hiszpańskim rezydentem podatkowym oraz jest podatnikiem podatku od towarów i usług w Hiszpanii. Umowa będzie wznawiana automatycznie na kolejne trzymiesięczne okresy. W umowie ustalone jest stałe wynagrodzenie miesięczne należne od Firmy Czarterującej, płatne na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie wystawiał miesięczne faktury na rzecz Firmy Czarterującej. Oprócz oddania jachtu w czarter, nie będzie on świadczył żadnych innych usług np. wynajem jachtu ze skipperem, organizacja imprez turystycznych itp. Przedmiotem działalności będzie wyłącznie oddanie jachtu w użytkowanie do Firmy Czarterującej, która z kolei będzie jacht wypożyczać ostatecznym odbiorcom. Wnioskodawca nie będzie stroną umów z ostatecznymi odbiorcami.

W Hiszpanii zostanie wydany na rzecz Wnioskodawcy numer NIP w celu rejestracji jachtu pod hiszpańską banderą, oraz będzie On musiał zarejestrować się dla celów podatku od towarów i usług w Hiszpanii i wystawiać faktury na rzecz Firmy Czarterującej, zgodnie z hiszpańskimi przepisami podatkowymi. Wnioskodawca będzie występował wobec Firmy Czarterującej jako hiszpański podatnik VAT - takie przepisy w tym zakresie obowiązują w Hiszpanii. Ponadto, Wnioskodawca będzie musiał rozliczyć podatek od wartości dodanej z wystawionych przez siebie faktur na rzecz Firmy Czarterującej. Z kolei Firma Czarterująca będzie rozliczała podatek od wartości dodanej z faktur, które wystawi bezpośrednio osobom biorącym jacht w czarter.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy będzie On zobligowany do wystawienia faktur VAT na podstawie ustawy o podatku do towarów i usług, z tytułu umowy na czarter z firmą hiszpańską czarterującą jachty w Hiszpanii.

Należy wskazać, że zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego, czarter to wynajem statku lub samolotu na określony kurs lub czas.

Przenosząc ww. przepisy na grunt analizowanej sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy jacht zostanie wyczarterowany na okres do 90 dni i będzie to okres ciągły - czarter ten będzie stanowił usługę krótkoterminowego wynajmu środków transportu, a miejscem świadczenia usługi będzie kraj, w którym zostanie on faktycznie oddany do dyspozycji usługobiorcy.

Zatem w sytuacji, gdy jacht będzie czarterowany na okres do 90 dni, w sposób ciągły i zostanie on faktycznie oddany do dyspozycji usługobiorcy na terytorium kraju, usługa ta będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce stawką właściwą dla tej usługi.

Natomiast w przypadku usługi czarteru jachtu na okres nieprzekraczający 90 dni gdy jacht zostanie faktycznie oddany do dyspozycji usługobiorcy poza terytorium kraju, miejsce świadczenia znajduje się poza krajem i tym samym podlega ona opodatkowaniu na terytorium kraju, w którym oddano jacht do dyspozycji klientowi, według zasad określonych w tym państwie.

W przypadku zaś, gdy jacht zostanie wyczarterowany na okres dłuższy niż 90 dni na rzecz podatnika, miejsce świadczenia i opodatkowania usługi będzie ustalone zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia (opodatkowania) usług jest terytorium państwa, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca podpisał umowę na trzymiesięczny czarter z firmą hiszpańską czarterującą jachty w Hiszpanii. Umowa będzie wznawiana automatycznie na kolejne trzymiesięczne okresy. Wskazał również, że świadczy usługi na rzecz podatnika, który posiada siedzibę w Hiszpanii i jest hiszpańskim podatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem miejsce opodatkowania usługi czarteru jachtu, zawartej z firmą hiszpańską czarterującą jachty w Hiszpanii, ustalone będzie wg zasady ogólnej, czyli zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy. Miejscem świadczenia czyli opodatkowania tej usługi będzie więc terytorium Hiszpanii.

Zasady dotyczące wystawiania faktur zawarte zostały w Rozdziale 1 Działu XI ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

W myśl art. 106a pkt 2 lit. a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika.

Należy zaznaczyć, że polskie przepisy określające zasady wystawiania faktur stosuje się - co do zasady - do sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, czyli w celu dokumentowania odpłatnych dostaw towarów i odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, eksportu towarów oraz wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Kwestia obowiązku rejestracji dla potrzeb podatku od wartości dodanej na terytorium Hiszpanii, sposobu dokumentowania czynności mających miejsce świadczenia i opodatkowania na terytorium tego kraju, rozliczania podatku i jego wysokości oraz podmiotu zobowiązanego do jego rozliczenia są autonomicznymi zagadnieniami porządku prawnego obowiązującego w Hiszpanii, regulowanymi przez akty prawne wydane przez upoważnione do tego organy i instytucje mające siedziby w tym kraju.

Zatem, na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 106a pkt 2 lit. a ustawy, polski podatnik ma obowiązek wystawić fakturę dokumentującą jego sprzedaż na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej w przypadku, gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i nie została między stronami zawarta umowa na "samofakturowanie".

W związku z faktem, iż - jak wskazał Wnioskodawca - będzie musiał zarejestrować się dla celów podatku od towarów i usług w Hiszpanii i wystawiać faktury na rzecz Firmy Czarterującej, zgodnie z hiszpańskimi przepisami podatkowymi, czyli Wnioskodawca będzie występował wobec Firmy Czarterującej jako hiszpański podatnik VAT oraz Wnioskodawca będzie musiał rozliczyć podatek od wartości dodanej z wystawionych przez siebie faktur na rzecz Firmy Czarterującej - nie znajdzie zastosowania art. 106b ust. 1 ustawy, a więc Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawienia faktury na podstawie ustawy o podatku do towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie zobligowany do wystawienia faktur VAT na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy o podatku do towarów i usług, z tytułu umowy na czarter jachtu z firmą hiszpańską czarterującą jachty na terenie Hiszpanii.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3, zgodnie z którym "Wnioskodawca powinien wystawiać fakturę z zaznaczeniem, że miejscem świadczenia jest Hiszpania, taka faktura będzie bez polskiego VAT" jest nieprawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury dokumentującej czarter jachtu na rzecz firmy hiszpańskiej (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Natomiast w kwestii dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu opłat leasingowych ponoszonych na podstawie zawartej umowy leasingu jachtu oraz innych wydatków na nabycie towarów i usług związanych bezpośrednio ze świadczeniem usług czarteru jachtu na terytorium Hiszpanii (pytanie oznaczone we wniosku nr 4), zostało wydane postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia z dnia 10 września 2020 r. nr 0112 -KDIL1-3.4012.366.2020.1.JK. Ponadto w kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i nr 2) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.