0112-KDIL1-3.4012.178.2019.1.KB - Miejsce opodatkowania podatkiem VAT zakupu oraz zbycia towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2019 r. (data wpływu 16 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania na terytorium Polski transakcji zakupu towarów na terytorium Białorusi oraz zbyciu tych towarów na terytorium Rumunii - jest prawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania na terytorium Polski transakcji zakupu towarów na terytorium Białorusi oraz zbyciu tych towarów na terytorium Rumunii.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest firmą handlową zajmującą się hurtową i detaliczną sprzedażą surowców i odczynników chemicznych oraz płyt meblowych, wiórowych, pilśniowych, sklejki, tarcicy. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT-UE.

Wnioskodawca zamierza kupić surowiec - sklejkę od podmiotu mającego siedzibę i zarejestrowanego w Białorusi. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany w Białorusi. Kontrahent białoruski wystawia fakturę z 0% stawką VAT. Przedmiotowy surowiec zostanie kupiony od firmy białoruskiej na warunkach Incoterms 2010 - FCA: to znaczy kontrahent białoruski wyda (załaduje) surowiec z magazynów fabryki sklejki w Białorusi. Surowiec zostanie załadowany na samochód przewoźnika działającego na zlecenie Wnioskodawcy. Z racji braku własnego taboru samochodowego Wnioskodawca w celu przetransportowania surowców od swoich dostawców, czy do swoich odbiorców korzysta z usług wynajętych, profesjonalnych przewoźników. Od momentu załadunku surowca na samochód Wnioskodawca uzyska prawo do rozporządzania nim jak właściciel.

Mając prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, Wnioskodawca dokona sprzedaży przedmiotowego surowca kontrahentowi z Rumunii, który jest zarejestrowany w Rumunii. Sprzedaż do podmiotu rumuńskiego nastąpi na warunkach DAP. Wnioskodawca będzie odpowiadał za organizację przewozu na całej jego trasie, a kontrahent rumuński uzyska prawo do rozporządzania towarem jak właściciel dopiero z chwilą jego odbioru na terytorium Rumunii. Celem ograniczenia kosztów transportu, Wnioskodawca tak zorganizuje transport, że wynajęty przewoźnik przewiezie surowiec bezpośrednio z Białorusi do Rumunii.

Przedmiotowy wywóz surowców zostanie potwierdzony wystawioną przez Wnioskodawcę fakturą z 0% stawką podatku VAT z adnotacją "odwrotne obciążenie" - co oznacza, że obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru. Kontrahent z Rumunii jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE w Rumunii. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE w Rumunii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego opisu sprawy czynności Wnioskodawcy polegające na dokonaniu zakupu towarów na terytorium Białorusi, a następnie zbycie tych towarów z ich przemieszczeniem jednym transportem do swojego odbiorcy na terytorium Rumunii, będą podlegały przepisom ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym wyżej stanie sprawy mamy do czynienia z transakcją łańcuchową, gdzie zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT kilka podmiotów dokonuje sprzedaży tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, a zatem przyjmuje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Zgodnie z art. 22 ust. 2, 3 i 4 ustawy o VAT:

* ust. 2 - w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie;

* ust. 3 - w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

* ust. 4 - w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonaną przez podatnika, który jest podatnikiem z tytułu importu towarów, uważa się za dokonaną na terytorium kraju.

W przedstawionej transakcji to Wnioskodawca wykonuje transport i w ramach pierwszej dostawy uzyskał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel w kraju rozpoczęcia wysyłki, czyli w Białorusi. Z kolei prawo do dysponowania towarem na ostatecznego odbiorcę Wnioskodawca przeniósł dopiero w państwie zakończenia transportu, czyli w Rumunii. Dlatego wysyłkę należy przypisać nabyciu Wnioskodawcy, czyli zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT.

Miejscem dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu. Ze względu na miejsce świadczenia przedmiotowych towarów, dostawa będzie podlegać opodatkowaniu według przepisów białoruskiego prawa podatkowego. Ponieważ towar wywożony będzie z terytorium Białorusi, transakcja ta prawdopodobnie zostanie uznana za eksport tego towaru wg przepisów prawa białoruskiego. Jako transakcja realizowana poza terytorium kraju nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce. W konsekwencji obrót z tego tytułu nie będzie wykazywany w rejestrach prowadzonych na potrzeby VAT oraz deklaracji VAT-7.

Dostawa towaru z Białorusi do kontrahenta z UE nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy również importu tego towaru, przez który rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Import nastąpi w Rumunii i to kontrahent Wnioskodawcy będzie importerem - będzie dopuszczał towar do obrotu na terenie Rumunii.

W omawianej sytuacji nie wystąpi element przekroczenia terytorium kraju tylko nastąpi przekroczenie obszaru Unii Europejskiej. Import towaru zaistnieje wówczas na terytorium kraju, na którego obszar celny towar zostanie wprowadzony, czyli kraju nabywcy Wnioskodawcy - Rumunii.

W konsekwencji obie opisane w pytaniu czynności nie będą podlegały opodatkowaniu VAT w Polsce. Wnioskodawca nie będzie importerem w Polsce, a sprzedaż na rzecz rumuńskiego nabywcy nie będzie wewnątrzwspólnotową dostawą, a zatem dostawa towarów z Białorusi nie będzie również podlegała opodatkowaniu VAT na terytorium Polski.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że obydwie dostawy opodatkowane są poza terytorium Polski, natomiast ostateczny odbiorca, czyli importer z Rumunii rozliczy VAT z tytułu importu właśnie w Rumunii.

U Wnioskodawcy nie wystąpi w związku z uczestnictwem w tego rodzaju transakcji łańcuchowej żadna czynność, która podlegałaby opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 2 pkt 3 ustawy - przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...).

Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej (...) - art. 2 pkt 5 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy - przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Jak stanowi art. 26a ust. 1 ustawy - miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Przez eksport towarów - zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy - rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a. dostawcę lub na jego rzecz, lub

b. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych - jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Zatem aby uznać daną czynność za eksport towarów, w konsekwencji dokonania czynności dostawy towarów musi dojść do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni) oraz wywóz towarów musi być potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8 (art. 13 ust. 1 ustawy).

Terytorialny charakter podatku od towarów i usług oznacza, że opodatkowaniu podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane na terytorium kraju. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia (dostawy) determinuje miejsce opodatkowania. Miejsce świadczenia wskazuje państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy - w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Powołany przepis reguluje zasady dotyczące dostaw towarów w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu dostaw. Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio przez pierwszy podmiot ostatniemu nabywcy. Jednocześnie każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy. Określenie miejsca świadczenia (dostawy) jest szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest ta dostawa.

Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy - w przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy - w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

W przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę "ruchomą" towarów, pozostałe zaś są dostawami "nieruchomymi".

Cytowany art. 22 ust. 2 zdanie drugie ustawy odnosi się wprost do sytuacji, kiedy towar jest wysyłany (transportowany) przez nabywcę dokonującego również jego dostawy, czyli podmiot kupujący towar i sprzedający ten sam towar. W takiej sytuacji ustawodawca wskazał, że transport (wysyłka) przyporządkowane są dostawie realizowanej dla tego właśnie nabywcy. Jest to założenie domniemane, mogące zostać obalone w przypadku, gdy z warunków dostawy wynika, że transport (wysyłkę) należy przyporządkować dostawie realizowanej przez tego nabywcę.

Natomiast w sytuacji, gdy transport organizowany jest przez pierwszego dostawcę lub ostatecznego nabywcę, transport należy przyporządkować odpowiednio pierwszej lub ostatniej dostawie. Jeśli więc za transport towarów odpowiedzialny jest pierwszy dostawca, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw). Z kolei gdy za transport odpowiedzialny jest ostatni nabywca, transport towarów należy przyporządkować dostawie dla tego nabywcy (ostatniej dostawie w łańcuchu).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza kupić surowiec - sklejkę od podmiotu mającego siedzibę i zarejestrowanego w Białorusi. Kontrahent białoruski wystawia fakturę z 0% stawką VAT. Przedmiotowy surowiec zostanie kupiony od firmy białoruskiej na warunkach Incoterms 2010 - FCA: to znaczy kontrahent białoruski wyda (załaduje) surowiec z magazynów fabryki sklejki w Białorusi. Surowiec zostanie załadowany na samochód przewoźnika działającego na zlecenie Wnioskodawcy. Z racji braku własnego taboru samochodowego Wnioskodawca w celu przetransportowania surowców od swoich dostawców, czy do swoich odbiorców korzysta z usług wynajętych, profesjonalnych przewoźników. Od momentu załadunku surowca na samochód Wnioskodawca uzyska prawo do rozporządzania nim jak właściciel.

Mając prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, Wnioskodawca dokona sprzedaży przedmiotowego surowca kontrahentowi z Rumunii, który jest zarejestrowany w Rumunii. Sprzedaż do podmiotu rumuńskiego nastąpi na warunkach DAP. Wnioskodawca będzie odpowiadał za organizację przewozu na całej jego trasie, a kontrahent rumuński uzyska prawo do rozporządzania towarem jak właściciel dopiero z chwilą jego odbioru na terytorium Rumunii. Celem ograniczenia kosztów transportu, Wnioskodawca tak zorganizuje transport, że wynajęty przewoźnik przewiezie surowiec bezpośrednio z Białorusi do Rumunii.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że w niniejszej sprawie Wnioskodawca będzie uczestniczył w transakcji łańcuchowej, w ramach której będzie miała miejsce dostawa towarów pomiędzy sprzedawcą z kraju trzeciego - Białorusi a Wnioskodawcą oraz (następnie) pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą z innego państwa członkowskiego - Rumunii. W ramach tych dostaw towar transportowany będzie bezpośrednio od pierwszego dostawcy z terytorium Białorusi do nabywcy na terytorium Rumunii, tj. z pominięciem terytorium kraju. Wobec tego, nabywane przez Wnioskodawcę towary nie będą przywożone na terytorium kraju ani następnie Wnioskodawca nie będzie dokonywał wywozu tych towarów z Polski. Zatem dostawy towarów realizowane w ramach transakcji łańcuchowej w żaden sposób nie będą związane z terytorium Polski - zarówno nabycie towarów przez Wnioskodawcę, jak i ich sprzedaż ostatecznemu odbiorcy będzie miała miejsce na terytorium innych państw.

Tym samym, skoro w ramach opisanych transakcji towary będą transportowane z pominięciem terytorium Polski, z punktu widzenia rozliczenia przedmiotowych dostaw na gruncie krajowych regulacji z zakresu podatku od towarów i usług nie ma znaczenia, która z transakcji w łańcuchu zostanie uznana za dostawę "ruchomą", do której należy przypisać wysyłkę.

Nabycie towarów od kontrahenta z Białorusi nie będzie stanowiło dla Wnioskodawcy importu towarów na terytorium kraju, ponieważ pomimo przywozu towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej miejscem, w którym towary te będą znajdowały się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej nie będzie terytorium Polski. Czynność ta nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy także wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ponieważ w wyniku dokonanej dostawy towary nie będą wysyłane ani transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

Ponadto, dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Rumunii nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, ponieważ wywóz towarów nie będzie następował z terytorium Polski na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jak i eksportu towarów, ponieważ towary nie będą wysyłane ani transportowane z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej.

Tym samym zarówno nabycie towarów przez Wnioskodawcę od dostawcy z Białorusi, jak i dostawa tych towarów na rzecz nabywcy z Rumunii nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Ani bowiem nabycie przez Wnioskodawcę towaru od pierwszego dostawcy, ani sprzedaż tego towaru do ostatecznego odbiorcy, nie będzie wypełniało w omawianym przypadku dyspozycji art. 5 ustawy.

Jednocześnie, mając na uwadze terytorialność podatku VAT trzeba dodać, że zasady opodatkowania opisanych transakcji podlegają regulacjom kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia przy dostawie towarów. Zatem to przepisy tego państwa wskażą, w jaki sposób należy opodatkować dokonane przez Wnioskodawcę nabycie oraz dostawę towarów. Natomiast niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwalifikacji czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, nie rozstrzyga natomiast, gdzie i w jaki sposób należy opodatkować wykonywane przez Wnioskodawcę czynności, które nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. Przepisy ustawy nie regulują transakcji dokonywanych poza terytorium Polski, gdyż takie transakcje nie podlegają polskim przepisom podatkowym.

Reasumując, czynności Wnioskodawcy polegające na dokonaniu zakupu towarów na terytorium Białorusi, a następnie zbycie tych towarów z ich przemieszczeniem jednym transportem do swojego odbiorcy na terytorium Rumunii nie będą podlegały przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to sposobu wystawienia przez Wnioskodawcę faktury dokumentującej dostawę towarów na rzecz kontrahenta z Rumunii, wykazania transakcji w deklaracji VAT-7 oraz opodatkowania nabycia i dostawy towarów poza terytorium kraju.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.