0112-KDIL1-3.4012.158.2024.1.KK - Dokumentowanie WDT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do zastosowania stawki VAT 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w przypadku gromadzenia wskazanych dokumentów (faktury od przewoźnika towarów oraz bankowego potwierdzenia przelewu, potwierdzającego zapłatę za wysyłkę lub transport towarów).

Opis zdarzenia przyszłego

A Sp. z o.o. (dalej jako: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik podatku VAT i podatnik VAT-UE.

Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej jako: "WDT") na rzecz kontrahentów z różnych państw Unii Europejskiej. Kontrahenci to podmioty posiadające właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

W związku z tym, że 1 stycznia 2020 r. zaczęło być stosowane rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (dalej jako: "Rozporządzenie"), ustanawiające możliwość skorzystania z domniemania dokonania WDT dla celów zastosowania stawki 0% w przypadku zgromadzenia określonych w Rozporządzeniu dokumentów, Spółka rozważa możliwość skorzystania z tego domniemania w przypadku tych dostaw wewnątrzwspólnotowych, gdy towary są transportowane przez osobę trzecią (przewoźnika) działającą na jej rzecz. W celu skorzystania z domniemania WDT (a więc domniemania, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z terytorium kraju do miejsca przeznaczenia, znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty) Spółka zamierza gromadzić następujące dokumenty:

- fakturę od przewoźnika towarów oraz

- bankowe potwierdzenie dokonania przelewu, potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów.

Do faktury od przewoźnika towarów (lub kuriera), pracownik Spółki w większości przypadków będzie mógł pobrać specyfikację transakcji udokumentowanych tą fakturą (ze strony internetowej przewoźnika) lub taką specyfikację otrzyma w wiadomości email. Specyfikacja będzie miała postać pliku elektronicznego w wersji edytowalnej (np. csv, xlsx). Specyfikacja będzie zawierała numer (np. określony jako (...)), który będzie znajdował się również na elektronicznej etykiecie wygenerowanej dla danej wysyłki. Na tej etykiecie, będzie znajdował się obok ww. numeru, również numer zamówienia nadany przez Spółkę dla poszczególnych transakcji WDT.

Spółka nie wyklucza sytuacji, że względem niektórych transakcji nie będzie w posiadaniu specyfikacji dostarczonej przez przewoźnika, jednak mimo to będzie w stanie przy użyciu własnych narzędzi przyporządkować fakturę za usługę transportową do poszczególnych transakcji WDT.

Bankowe potwierdzenie przelewu może być przez Spółkę otrzymane w placówce banku, jednak co do zasady będzie pobierane przez pracownika Spółki z systemu bankowości elektronicznej banku w formacie PDF. Spółka wskazuje, że co do zasady na bankowym potwierdzeniu przelewu nie będzie znajdował się podpis pracownika banku ani pieczęć banku.

Spółka wyjaśnia, że w odniesieniu do każdej dostawy wewnątrzwspólnotowej, będącej przedmiotem wniosku, spełnione będą pozostałe warunki formalne, wymagane dla skorzystania ze stawki VAT 0% dla WDT (np. Wnioskodawca, składając deklarację podatkową, w której wykazuje dostawę wewnątrzwspólnotową, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE; Wnioskodawca terminowo składa poprawną informację podsumowującą; nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny VAT UE, itd). Spełnienie tych pozostałych warunków formalnych nie jest przedmiotem zapytania Spółki.

Spółka, nabywcy jej towarów, przewoźnicy odpowiedzialni za przewóz towarów, z usług których Spółka korzysta, oraz bank, za pośrednictwem którego dokonuje przelewów na rzecz przewoźników, są odrębnymi i niezależnymi od siebie podmiotami prawnymi, których nie łączą żadne powiązania.

Pytanie

Czy dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, w przypadku których towary są transportowane przez niezależnego przewoźnika działającego na rzecz Spółki, Spółka będzie mogła skorzystać z domniemania z art. 45a ust. 1 lit. a i ust. 3 Rozporządzenia i w efekcie zastosować stawkę VAT 0%, jeżeli zgromadzi następujące dokumenty dotyczące konkretnej dostawy:

- fakturę od przewoźnika towarów oraz

- bankowe potwierdzenie dokonania przelewu, potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów, zarówno w przypadku potwierdzenia przelewu (i) uzyskanego od pracownika w oddziale banku oraz (ii) wygenerowanego przez Spółkę w systemie bankowości elektronicznej?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, zgodnie z art. 45a ust. 1 Rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r., do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z określonych w tym przepisie przypadków.

Zgodnie z literą "a" tego ustępu, jednym z takich przypadków jest sytuacja, gdy sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a, wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b, potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Z kolei z art. 45a ust. 3 Rozporządzenia wynika, iż do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

ii. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

iii. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Oznacza to, że dla skorzystania z domniemania, sprzedawca musi zgromadzić albo dwa dokumenty wymienione pod literą "a" albo jeden dokument wymieniony w literze "a" i jeden dokument wymieniony w literze "b".

Dokumenty muszą być wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy. Tym samym, w przypadku dostaw, w których to sprzedawca organizuje transport za pomocą zewnętrznego przewoźnika, aby móc skorzystać z domniemania, dostawca musi zgromadzić albo dwa dokumenty z lit. a (np. fakturę od przewoźnika i dokument CMR) albo jeden dokument z lit. a (np. fakturę od przewoźnika) i jeden dokument z lit. b (np. dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów). Dokumenty muszą być wystawione przez dwa różne podmioty, które są niezależne zarówno od siebie, jak i od obu stron transakcji.

W związku z powyższym Spółka uważa, że w przypadku dostaw, w których to ona organizuje transport za pośrednictwem przewoźnika, Spółka będzie mogła skorzystać z domniemania realizacji WDT z art. 45 ust. 1 lit. a i ust. 3 Rozporządzenia i w efekcie zastosować stawkę VAT 0%, jeżeli zgromadzi dla danej dostawy następujące dokumenty: fakturę od przewoźnika towarów oraz bankowe potwierdzenie dokonania przelewu, potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów (bez względu na to, czy potwierdzenie przelewu zostanie odebrane w oddziale banku czy też zostanie wygenerowane bezpośrednio przez Spółkę z systemu bankowości elektronicznej).

Skorzystanie z domniemania realizacji WDT pozwoli Spółce skorzystać ze stawki VAT 0% dla transakcji WDT, bez konieczności gromadzenia innych dokumentów, w szczególności tych wskazanych w art. 42 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza interpretacja indywidualna z 2021 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej "ustawą":

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy (tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel) zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz kontrahentów z różnych państw Unii Europejskiej. Kontrahenci to podmioty posiadające właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

W celu skorzystania z domniemania, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z terytorium kraju do miejsca przeznaczenia, znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, Spółka zamierza gromadzić następujące dokumenty:

- fakturę od przewoźnika towarów oraz

- bankowe potwierdzenie dokonania przelewu, potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów.

Bankowe potwierdzenie przelewu może być przez Spółkę otrzymane w placówce banku, jednak co do zasady będzie pobierane przez pracownika Spółki z systemu bankowości elektronicznej banku w formacie PDF. Spółka wskazuje, że co do zasady na bankowym potwierdzeniu przelewu nie będzie znajdował się podpis pracownika banku ani pieczęć banku.

W odniesieniu do każdej dostawy wewnątrzwspólnotowej, będącej przedmiotem wniosku, spełnione będą pozostałe warunki formalne, wymagane dla skorzystania ze stawki VAT 0% dla WDT (np. Wnioskodawca, składając deklarację podatkową, w której wykazuje dostawę wewnątrzwspólnotową, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE; Wnioskodawca terminowo składa poprawną informację podsumowującą; nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny VAT UE, itd).

Spółka, nabywcy jej towarów, przewoźnicy odpowiedzialni za przewóz towarów, z usług których Spółka korzysta, oraz bank, za pośrednictwem którego dokonuje przelewów na rzecz przewoźników, są odrębnymi i niezależnymi od siebie podmiotami prawnymi, których nie łączą żadne powiązania.

Państwa wątpliwości dotyczą wskazania, czy dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, w przypadku których towary są transportowane przez niezależnego przewoźnika działającego na rzecz Spółki, Spółka będzie mogła skorzystać z domniemania z art. 45a ust. 1 lit. a i ust. 3 Rozporządzenia i w efekcie zastosować stawkę VAT 0%, jeżeli zgromadzi następujące dokumenty dotyczące konkretnej dostawy:

- fakturę od przewoźnika towarów oraz

- bankowe potwierdzenie dokonania przelewu, potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów, zarówno w przypadku potwierdzenia przelewu (i) uzyskanego od pracownika w oddziale banku oraz (ii) wygenerowanego przez Spółkę w systemie bankowości elektronicznej.

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz.Urz.UE.L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

(i) pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz

(ii) co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy. Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

(i) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

(ii) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

(iii) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Przepis art. 45a ust. 1 lit. a rozporządzenia 2018/1912 wprowadza domniemanie przemieszczenia towarów z państwa członkowskiego wysyłki do państwa członkowskiego przeznaczenia. Dotyczy ono przypadku, gdy towary są wysyłane przez sprzedawcę (lub podmiot działający na jego rzecz). Podatnik chcący skorzystać z tego domniemania musi przede wszystkim dysponować określonymi w rozporządzeniu dowodami. Mogą to być dwa dokumenty związane z transportem (typu podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów) lub jeden związany z transportem, a jeden innego rodzaju - polisa ubezpieczeniowa dotycząca transportu; dokumenty urzędowe potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia lub poświadczenie odbioru przez podmiot prowadzący magazyn, do którego towary trafiły. Istotne jest to, aby dokumenty te:

- zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy,

- nie były ze sobą sprzeczne.

Skorzystanie przez podatnika z domniemania przewidzianego w art. 45a ust. 1 rozporządzenia 282/2011 nie oznacza automatycznie, że dokonana przez niego dostawa towarów będzie korzystała ze zwolnienia (stawki 0%) dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Aby podatnik mógł skorzystać ze zwolnienia (stawki 0%) muszą zostać spełnione również pozostałe warunki określone w art. 138 Dyrektywy VAT (odpowiednio art. 42 ust. 1 i 1a ustawy).

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza, że stawka 0% nie ma zastosowania. W takiej sytuacji dostawca może udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy:

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 42 ust. 1a ustawy:

Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

- chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Przy tym w myśl art. 42 ust. 11 ustawy,

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest "łączne" posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy, dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wskazali Państwo, że w celu potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów będą Państwo gromadzić fakturę od przewoźnika towarów oraz bankowe potwierdzenie dokonania przelewu, potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów.

W tym miejscu zauważyć należy, że faktura od przewoźnika towarów, jako jeden z dowodów wysyłki lub transportu towarów, została wymieniona w art. 45a ust. 3 lit. a rozporządzenia 282/2011.

Z kolei bankowe potwierdzenie przelewu tytułem zapłaty za wysyłkę lub transport towarów stanowi jeden z dokumentów wymienionych w art. 45a ust. 3 lit. b ppkt (i) rozporządzenia 282/2011. Wskazali Państwo, że potwierdzenie przelewu może być przez Państwa otrzymane w placówce banku, jednak co do zasady będzie pobierane przez pracownika Spółki z systemu bankowości elektronicznej banku w formacie PDF. Wskazali Państwo również, że co do zasady na bankowym potwierdzeniu przelewu nie będzie znajdował się podpis pracownika banku ani pieczęć banku.

Należy wskazać, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. Zauważyć również należy, że to banki, w związku z upowszechnianiem zdalnych kanałów dostępu do rachunków bankowych, w tym za pośrednictwem bankowości elektronicznej, określają wiarygodne sposoby potwierdzania dokonywanych przelewów. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony przez Państwa bank w formie elektronicznej, a przy tym dokument ten nie budzi wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach rozporządzenia 282/2011.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że gromadząc fakturę od przewoźnika towarów oraz bankowe potwierdzenie dokonania przelewu z tytułu zapłaty za wysyłkę lub transport towarów, potwierdzą Państwo dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów pojedynczymi dokumentami wymienionymi - odpowiednio - w art. 45a ust. 3 lit. a oraz lit. b rozporządzenia 282/2011. Wskazane dokumenty nie będą pozostawały ze sobą w sprzeczności, będą spełniały domniemanie dokonania wysyłki lub transportu towarów, a ponadto będą wydane przez dwie różne strony, niezależne od siebie nawzajem. Jak bowiem podali Państwo w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka, nabywcy jej towarów, przewoźnicy odpowiedzialni za przewóz towarów, z usług których Spółka korzysta, oraz bank, za pośrednictwem którego dokonują Państwo przelewów na rzecz przewoźników, są odrębnymi i niezależnymi od siebie podmiotami prawnymi, których nie łączą żadne powiązania.

W konsekwencji, w sytuacji kiedy towary zostaną wysłane lub przetransportowane przez przewoźnika i będą Państwo posiadali wskazane dokumenty (fakturę od przewoźnika towarów oraz bankowe potwierdzenie dokonania przelewu, potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów), będą Państwo mogli skorzystać z domniemania wymienionego w art. 45a ust. 1 lit. a rozporządzenia 282/2011 i zastosować dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawkę podatku w wysokości 0%.

Podsumowując, dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, w przypadku których towary są transportowane przez niezależnego przewoźnika działającego na rzecz Spółki, Spółka będzie mogła skorzystać z domniemania z art. 45a ust. 1 lit. a i ust. 3 rozporządzenia 282/2011 i w efekcie zastosować stawkę VAT 0%, jeżeli zgromadzi fakturę od przewoźnika towarów oraz bankowe potwierdzenie dokonania przelewu, potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów, zarówno w przypadku potwierdzenia przelewu (i) uzyskanego od pracownika w oddziale banku oraz (ii) wygenerowanego przez Spółkę w systemie bankowości elektronicznej.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zastrzegam, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi dysponuje podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:

Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

* Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.).