0112-KDIL1-3.4012.1.2021.1.MR - Moment złożenia informacji VAT-23.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 29 stycznia 2021 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL1-3.4012.1.2021.1.MR Moment złożenia informacji VAT-23.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2020 r. (data wpływu 5 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku złożenia informacji VAT-23 w momencie ustalenia faktycznego sposobu wykorzystania danego pojazdu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku złożenia informacji VAT-23 w momencie ustalenia faktycznego sposobu wykorzystania danego pojazdu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się m.in. produkcją autobusów i trolejbusów (dalej łącznie jako pojazdów). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce.

Z uwagi na charakter podpisywanych kontraktów, Spółka może być zobowiązana do odkupienia pojazdów dostarczonych klientom po: (i) upływie określonego czasu, (ii) osiągnięciu określonego przebiegu przez dany pojazd, lub też (iii) po spełnieniu innego warunku. Odkupywanie używanych pojazdów od kontrahentów może wynikać bezpośrednio z umowy, może też być uzasadnione np. chęcią zachowania długofalowej współpracy z kontrahentami, co zwiększa szanse na podpisanie kolejnych kontraktów. Dodatkowo, jest to praktyka powszechnie stosowana w branży Wnioskodawcy często uwarunkowana zapisami w przetargach publicznych.

Niektóre z pojazdów odkupywane są od kontrahentów zagranicznych (zarówno w ramach UE jak i w krajach trzecich), a pojazdy po odkupieniu są przemieszczane do Polski. Nabycie pojazdów następuje poza systemem VAT marża.

Spółka co do zasady dokonuje odkupu pojazdów z zamiarem ich dalszej odprzedaży na rynku używanych pojazdów.

Jednocześnie zdarza się, że po pewnym czasie Spółka podejmuje decyzję o innym wykorzystaniu odkupionych pojazdów. Przykładowo, może zdarzyć się że pojazdy są wykorzystywane na potrzeby własne Spółki. Dzieje się tak w przypadku pojazdów, które zostaną skierowane na testy, których celem jest weryfikacja poszczególnych projektów i modeli pojazdów poprzez ocenę stopnia zużycia poszczególnych elementów pojazdów. Powyższe przekłada się następnie na usprawnienia jakie można wprowadzić w kolejnych modelach pojazdów.

Dodatkowo, niektóre pojazdy mogą być wykorzystywane w ramach przedsiębiorstwa Spółki (np. przekazywanie jako pojazd zastępczy w ramach serwisu pojazdów klientów, pojazd testowy itp.).

W konsekwencji, w zależności od konkretnego przypadku, niektóre pojazdy mogą:

* zostać skierowane do odprzedaży bezpośrednio po ich odkupieniu i przetransportowaniu do Polski (czasami może dochodzić do sprzedaży pojazdów poza terytorium kraju, przy czym przedmiotowy wniosek nie dotyczy takich sytuacji);

* wymagać napraw i dostosowania do Polskich warunków, oczekiwań klientów a następnie zostać odprzedane;

* zostać wykorzystywane w ramach przedsiębiorstwa Spółki.

Należy zaznaczyć, że Spółka ostatecznie wypełnia obowiązek polegający na złożeniu informacji VAT-23. Jednocześnie z uwagi na okoliczności, np.: (i) dostarczenie pojazdu przed przekazaniem Spółce niezbędnych dokumentów do przygotowania i złożenia informacji, w szczególności - brak faktury VAT od dostawcy; (ii) konieczność dokonania fizycznego odbioru pojazdów, w tym konieczność oceny stanu pojazdów przez zespół techników); (iii) konieczność wyjaśnienia ewentualnych nieprawidłowości na fakturze VAT wystawionej przez dostawcę, w niektórych przypadkach może się zdarzyć, że Wnioskodawca wywiąże się z ciążącego na nim obowiązku złożenia informacji VAT-23 po upływie np. 2-3 miesięcy od momentu przemieszczenia pojazdu do Polski. W takim przypadku Spółka reguluje należności podatkowe (włączając odsetki za zwłokę), jednocześnie składa informację VAT-23 wraz z tzw. czynnym żalem.

W tak opisanym stanie faktycznym, w szczególności biorąc pod uwagę brak określonego ustawowo terminu na złożenie informacji VAT-23, Spółka planuje:

* dokonywać zapłaty podatku VAT na zasadach ogólnych (potencjalnie, wraz z należnymi odsetkami, które powstałyby w związku z przekroczeniem czternastodniowego terminu na zapłatę podatku - o ile taka sytuacja wystąpi);

* składać do właściwego urzędu informację VAT-23 po ustaleniu faktycznego wykorzystania danego pojazdu oraz zgromadzeniu wszelkiej niezbędnej dokumentacji koniecznej do prawidłowego wypełnienia i złożenia informacji VAT-23, traktując ten moment jako pierwszy moment pozwalający na prawidłowe wypełnienie ciążącego na niej obowiązku, co oznacza, brak konieczności składania tzw. czynnego żalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie postępował prawidłowo, składając informację VAT-23 dopiero w momencie ustalenia faktycznego sposobu wykorzystania danego pojazdu oraz zgromadzenia niezbędnej dokumentacji koniecznej do prawidłowego wypełnienia i złożenia informacji VAT-23?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie postępować prawidłowo składając informację VAT-23 właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego po ustaleniu faktycznego wykorzystania danego pojazdu oraz zgromadzeniu wszelkiej niezbędnej dokumentacji koniecznej do prawidłowego wypełnienia i złożenia informacji VAT-23, traktując ten moment jako pierwszy moment pozwalający na prawidłowe wypełnienie ciążącego na niej obowiązku, co oznacza, brak konieczności składania tzw. czynnego żalu.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o VAT, art. 9 ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1.

nabywcą towarów jest:

a.

podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

b.

osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

- z zastrzeżeniem art. 10; 2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit.a.

Zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy o VAT w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 103 ust. 4 ustawy o VAT, przepis art. 103 ust. 3 ustawy o VAT znajduje również zastosowanie w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8 ww. ustawy, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.

Stosownie do art. 103 ust. 5 ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.

Wypełniając regulację art. 103 ust. 7 ustawy o VAT, Minister Finansów w rozporządzeniu z 27 maja 2019 r. w sprawie wzoru informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1007) określił wzór takiej informacji i jest nim druk VAT-23, stanowiący załącznik do ww. rozporządzenia.

Należy przy tym zauważyć, że przepisy ustawy o VAT nie określają terminu złożenia informacji VAT-23. W szczególności brak jakiegokolwiek wskazania momentu, okresu, czy też terminu w jakim podatnicy powinni złożyć wspomnianą informację.

Brak informacji co do terminu złożenia deklaracji VAT-23 również na samym druku (w tym, w obecnie obowiązującej wersji nr 3).

Żaden z przywołanych powyżej przepisów nie reguluje również sytuacji (ani nie wskazuje sposobu postępowania) gdy decyzja o rejestracji danego pojazdu zostaje podjęta po upływie 14 dniowego terminu na zapłatę podatku.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki należy przyjąć, iż skoro w momencie nabycia pojazdów, nie jest planowana ich rejestracja (ani ich używanie na terenie kraju) lecz założeniem jest że odkupione pojazdy zostaną sprzedane, obowiązek złożenia informacji VAT-23 powstaje dopiero w momencie zmiany przeznaczenia autobusów, tu: podjęcia decyzji o rejestracji lub wykorzystaniu danego pojazdu inaczej niż towar handlowy.

Dodatkowo, Spółka nie zawsze ma fizyczną możliwość złożenia informacji VAT-23 Z uwagi na np. brak wszystkich wymaganych dokumentów i danych (z uwagi na przedłużający się odbiór pojazdu, brak lub konieczność korekty faktury otrzymanej od dostawcy).

W konsekwencji, z uwagi na obiektywne okoliczności, Spółka planuje składać do właściwego urzędu informację VAT-23 po ustaleniu faktycznego wykorzystania danego pojazdu oraz zgromadzeniu wszelkiej niezbędnej dokumentacji koniecznej do prawidłowego wypełnienia i złożenia informacji VAT-23, traktując ten moment jako pierwszy moment pozwalający na prawidłowe wypełnienie ciążącego na niej obowiązku, co oznacza, brak konieczności składania tzw. czynnego żalu.

W związku z tym, Wnioskodawca będzie postępować prawidłowo składając informację VAT-23 właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w momencie podjęcia decyzji o rejestracji (lub wykorzystywaniu) pojazdów.

Warto przy tymi zaznaczyć, że powyższe nie wpływa na moment powstania obowiązku podatkowego (oraz konieczność rozliczenia podatku), który powstaje na zasadach ogólnych.

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacjach indywidualnych:

* sygn. 0112-KDIL1-3.4012.488.2018.1.KM z 19 września 2018 r., w której wskazano m.in., że "...biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że Spółka postępuje prawidłowo składając - w momencie podjęcia decyzji o rejestracji danego pojazdu - informację VAT-23. Należy zgodzić się ze stanowiskiem Spółki, że żaden przepis ustawy ani przepisy wykonawcze nie określają terminu złożenia informacji VAT-23. W związku z tym złożenie przez Spółkę informacji VAT-23 w momencie podjęcia decyzji o rejestracji danego pojazdu jest prawidłowe".

* sygn. 0114-KDIP1-2.4012.581.2019.1.MC z 2 grudnia 2019 r., w której wskazano, że "...mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca postępuje prawidłowo składając właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informację VAT-23 W momencie podjęcia decyzji o rejestracji Samochodów zarówno z Grupy 1, jak i Samochodów z Grupy 2, zgodnie z art. 103 ust. 5 ustawy. Należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że przepisy ustawy nie określają terminu złożenia informacji VAT-23. Zatem, złożenie przez Wnioskodawcę informacji VAT-23 w momencie podjęcia decyzji o rejestracji Samochodów z Grupy 1 i Samochodów z Grupy 2 jest prawidłowe".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów na terytorium kraju;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1.

nabywcą towarów jest:

* podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

* osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A

- z zastrzeżeniem art. 10;

2.

dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit.a.

Na podstawie art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 20 ust. 9 ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tych towarów, nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się m.in. produkcją autobusów i trolejbusów. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce. Z uwagi na charakter podpisywanych kontraktów, Spółka może być zobowiązana do odkupienia pojazdów dostarczonych klientom po: (i) upływie określonego czasu, (ii) osiągnięciu określonego przebiegu przez dany pojazd, lub też (iii) po spełnieniu innego warunku. Odkupywanie używanych pojazdów od kontrahentów może wynikać bezpośrednio z umowy, może też być uzasadnione np. chęcią zachowania długofalowej współpracy z kontrahentami, co zwiększa szanse na podpisanie kolejnych kontraktów. Dodatkowo, jest to praktyka powszechnie stosowana w branży Wnioskodawcy często uwarunkowana zapisami w przetargach publicznych. Niektóre z pojazdów odkupywane są od kontrahentów zagranicznych (zarówno w ramach UE jak i w krajach trzecich), a pojazdy po odkupieniu są przemieszczane do Polski. Nabycie pojazdów następuje poza systemem VAT marża. Spółka co do zasady dokonuje odkupu pojazdów z zamiarem ich dalszej odprzedaży na rynku używanych pojazdów. Jednocześnie zdarza się, że po pewnym czasie Spółka podejmuje decyzję o innym wykorzystaniu odkupionych pojazdów. Przykładowo, może zdarzyć się że pojazdy są wykorzystywane na potrzeby własne Spółki. Dzieje się tak w przypadku pojazdów, które zostaną skierowane na testy, których celem jest weryfikacja poszczególnych projektów i modeli pojazdów poprzez ocenę stopnia zużycia poszczególnych elementów pojazdów. Powyższe przekłada się następnie na usprawnienia jakie można wprowadzić w kolejnych modelach pojazdów. Dodatkowo, niektóre pojazdy mogą być wykorzystywane w ramach przedsiębiorstwa Spółki (np. przekazywanie jako pojazd zastępczy w ramach serwisu pojazdów klientów, pojazd testowy itp.).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Spółka będzie postępowała prawidłowo składając informację VAT-23 dopiero w momencie ustalenia faktycznego sposobu wykorzystania danego pojazdu oraz zgromadzenia niezbędnej dokumentacji koniecznej do prawidłowego wypełnienia i złożenia informacji VAT-23.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Stosownie do art. 99 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.

Na podstawie art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Jednocześnie, w myśl art. 103 ust. 4 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.

Stosownie zaś do art. 103 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 5, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowej identyfikacji środka transportu, w tym jego przebieg oraz datę pierwszego dopuszczenia do użytku (art. 103 ust. 7 ustawy).

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 103 ust. 7 ustawy, Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 27 maja 2019 r. w sprawie wzoru informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1007) określił wzór informacji i jest to druk VAT-23, stanowiący załącznik do ww. rozporządzenia.

Z cytowanych powyżej przepisów ustawy wynika, że jeżeli podatnik podatku od towarów i usług (rozliczający ten podatek na zasadach ogólnych), przywozi nabyty z innego państwa Unii Europejskiej środek transportu, który będzie chciał zarejestrować na terytorium Polski lub jeżeli ten środek transportu nie podlega rejestracji, ale będzie użytkowany na terytorium Polski - jest zobowiązany wpłacić należny podatek od towarów i usług we właściwym urzędzie skarbowym w ciągu 14 dni licząc od dnia powstania obowiązku podatkowego. Podatnik jest także zobowiązany do przedłożenia naczelnikowi urzędu skarbowego na określonym formularzu (VAT-23) informacji o nabytym środku transportu, wraz z załączoną kopią faktury potwierdzającej nabycie środka transportu.

W przedmiotowej sprawie, Spółka co do zasady dokonuje odkupu pojazdów z zamiarem ich dalszej odsprzedaży na rynku używanych pojazdów. Jednocześnie zdarza się, że po pewnym czasie Spółka podejmuje decyzję o innym wykorzystaniu odkupionych pojazdów. Przykładowo, może zdarzyć się że pojazdy są wykorzystywane na potrzeby własne Spółki. Dzieje się tak w przypadku pojazdów, które zostaną skierowane na testy, których celem jest weryfikacja poszczególnych projektów i modeli pojazdów poprzez ocenę stopnia zużycia poszczególnych elementów pojazdów. Dodatkowo, niektóre pojazdy mogą być wykorzystywane w ramach przedsiębiorstwa Spółki (np. przekazywanie jako pojazd zastępczy w ramach serwisu pojazdów klientów, pojazd testowy itp.). W konsekwencji, w zależności od konkretnego przypadku, niektóre pojazdy mogą: zostać skierowane do odprzedaży bezpośrednio po ich odkupieniu i przetransportowaniu do Polski; wymagać napraw i dostosowania do Polskich warunków, oczekiwań klientów a następnie zostać odprzedane lub zostać wykorzystywane w ramach przedsiębiorstwa Spółki.

Z okoliczności sprawy wynika również, że Spółka ostatecznie wypełnia obowiązek polegający na złożeniu informacji VAT-23 właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w momencie podjęcia decyzji o rejestracji (lub wykorzystaniu) pojazdów. Jednocześnie z uwagi na okoliczności, np.: (i) dostarczenie pojazdu przed przekazaniem Spółce niezbędnych dokumentów do przygotowania i złożenia informacji, w szczególności - brak faktury VAT od dostawcy; (ii) konieczność dokonania fizycznego odbioru pojazdów, w tym konieczność oceny stanu pojazdów przez zespół techników); (iii) konieczność wyjaśnienia ewentualnych nieprawidłowości na fakturze VAT wystawionej przez dostawcę, w niektórych przypadkach może się zdarzyć, że Wnioskodawca wywiąże się z ciążącego na nim obowiązku złożenia informacji VAT-23 po upływie np. 2-3 miesięcy od momentu przemieszczenia pojazdu do Polski. W takim przypadku Spółka reguluje należności podatkowe (włączając odsetki za zwłokę), jednocześnie składa informację VAT-23 wraz z tzw. czynnym żalem.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że Spółka będzie postępowała prawidłowo składając informację VAT-23 po ustaleniu faktycznego wykorzystania danego pojazdu i podjęciu decyzji o jego rejestracji oraz zgromadzeniu wszelkiej niezbędnej dokumentacji koniecznej do prawidłowego wypełnienia i złożenia informacji VAT-23, bez konieczności składania czynnego żalu. Należy zgodzić się również ze stanowiskiem Spółki, że żaden przepis ustawy ani przepisy wykonawcze nie określają terminu złożenia informacji VAT-23. Ustawa o podatku od towarów i usług nakłada jednak na podatnika obowiązek obliczenia i wpłaty podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie postępował prawidłowo składając informację VAT-23 dopiero w momencie ustalenia faktycznego sposobu wykorzystania danego pojazdu oraz zgromadzenia niezbędnej dokumentacji koniecznej do prawidłowego wypełnienia i złożenia informacji VAT-23, bez konieczności składania czynnego żalu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowo, należy wskazać, że Spółka podejmując w terminie późniejszym decyzję o rejestracji pojazdu jest zobowiązana zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy do obliczenia i wpłacenia na rachunek urzędu skarbowego, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, podatku należnego wraz odsetkami od 14-tego dnia od dnia powstania obowiązku podatkowego do dnia zapłaty podatku.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl