0112-KDIL1-2.4012.56.2020.1.PG - Stawka podatku dla usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych na terytorium Unii Europejskiej i poza nim.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2020 r. (data wpływu 6 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe - w zakresie stawki podatku dla usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych na terytorium Unii Europejskiej i poza nim (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

* nieprawidłowe - w zakresie stawki podatku dla usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i poza nim (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

W dniu 6 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie stawki podatku dla usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych na terytorium Unii Europejskiej i poza nim (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz w zakresie stawki podatku dla usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i poza nim (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa przy zawieraniu umów o świadczenie usług turystyki jako agent turystyczny. Usługi te świadczone są na rzecz podmiotów świadczących usługi turystyki zarówno na terytorium UE jak i poza terytorium UE (dalej: touroperatorzy).

Wnioskodawca świadcząc usługi pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej, na terytorium Unii Europejskiej oraz zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i poza terytorium Unii Europejskiej działa w imieniu i na rzecz touroperatorów.

Touroperatorzy posiadają siedzibę działalności na terytorium Polski. Wnioskodawca świadczy swoje usługi na podstawie umów zawieranych z touroperatorami.

Umowy te podzielić można na trzy typy:

1. Umowy, gdzie stawka prowizji określona została jako kwota netto + 23% VAT - stawka 23% jest wprost wpisana w umowie.

2. Umowy, w których stawka prowizji określana jest bez podania w umowie konkretnie, czy jest to stawka netto, czy brutto.

3. Umowy, w których stawka prowizji określana jest wprost jako kwota brutto, np.: "podane stawki prowizyjne są kwotami brutto i zawierają 23% VAT".

Faktury za usługi pośrednictwa wystawiane są przez agenta, bądź od razu przez touroperatora w systemach samofakturowania.

Odnośnie typu umów, w których kwota prowizji została określona jako kwota netto plus 23% VAT, wskazać należy, iż co do zasady w dalszych postanowieniach umów tego typu wskazywana jest wprost całkowita kwota prowizji zawierająca ww. podatek.

Wnioskodawca planuje audyt dokumentów stanowiących podstawę jego rozliczeń z touroperatorami.

Ze względu na powyższe, Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie prawidłowej stawki VAT jaka powinna być stosowana w przypadku świadczenia usług pośrednictwa dotyczących:

* usług turystyki świadczonych na terytorium Unii Europejskiej,

* usług turystyki świadczonych poza terytorium Unii Europejskiej,

* usług turystyki świadczonych zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i poza terytorium Unii Europejskiej.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania.

1. Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować do opodatkowania usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej oraz jaką stawkę należy zastosować do opodatkowania usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych na terytorium Unii Europejskiej? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

2. Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować do opodatkowania usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i poza terytorium Unii Europejskiej? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad 1.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia MF, usługi pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki opisanych w stanie faktycznym powinny być opodatkowane stawką 0%, w odniesieniu do usług, które będą faktycznie wykonywane poza terytorium Polski i Wspólnoty Europejskiej. Zgodnie z przywołanym przepisem rozporządzenia, obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do usług świadczonych przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, jeżeli pośredniczą oni w transakcjach dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej. Należy ponadto zaznaczyć, że kwestie odnoszące się do zwolnienia usług pośrednictwa uregulowane zostały także w art. 153 Dyrektywy VAT. Zgodnie z tym przepisem, państwa członkowskie zwalniają usługi świadczone przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osoby trzeciej, jeśli pośredniczą oni w transakcjach, o których mowa w rozdziałach 6, 7 i 8 lub w transakcjach dokonywanych poza terytorium Wspólnoty.

Stawka podatku VAT dla podmiotu świadczącego usługę turystyki, o której mowa w art. 119 ust. 1 ustawy VAT, co do zasady wynosi 23%. Stosownie jednak do art. 119 ust. 7 ustawy VAT, w przypadkach gdy usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone (wykonywane) poza terytorium Unii Europejskiej, usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%.

Artykuł 119 ust. 8 ustawy o VAT wskazuje ponadto, że jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone (wykonywane) zarówno na terytorium Unii Europejskiej, jak i poza nim, to usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% tylko w części, która dotyczy usług świadczonych poza terytorium Unii Europejskiej.

Artykuł 119 ustawy VAT ma zastosowanie do usług turystyki świadczonych przez touroperatora, na rzecz i w imieniu którego Wnioskodawca działa jako pośrednik.

W związku z tym do Wnioskodawcy działającego jako agent na rzecz innych touroperatorów zastosowanie znajdzie cyt. wcześniej § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia MF.

Z przepisu rozporządzenia wynika, że dla zastosowania stawki podatku 0% muszą być spełnione dwa warunki:

* pośrednik musi działać w imieniu i na rzecz osób trzecich,

* transakcja, w której uczestniczy pośrednik jest dokonywana poza terytorium Unii Europejskiej.

Wnioskodawca, świadcząc usługi pośrednictwa, działa w imieniu i na rzecz touroperatora. Co do drugiego warunku, należy zauważyć, że w przepisie tym występuje odniesienie do miejsca dokonywania transakcji głównej. Przepis ten nie odnosi się do "miejsca świadczenia usługi" w rozumieniu ustawy o VAT, lecz do miejsca faktycznego dokonania transakcji.

Opisany powyżej sposób wykładni rzeczonej regulacji aprobowany jest przez organy podatkowe - można wskazać tu na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 października 2015 r. (znak: IPPP2/4512-708/15-2/DG), gdzie zaznaczono, iż do opodatkowania usługi pośrednika realizowanej w imieniu i na rzecz touroperatora zastosowanie " (...) znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 0% na podstawie § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia, tylko w takim zakresie, w którym transakcja jest dokonywana (odbywa się faktycznie) poza terytorium Wspólnoty np. w Egipcie bądź Australii. Nie ma natomiast zastosowania do usługi dokonywanej na terytorium Polski lub innego kraju Wspólnoty".

W rezultacie, do usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz touroperatora zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 0%, na podstawie § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia MF, tylko w przypadku, gdy usługa turystyki jest dokonywana (odbywa się faktycznie) poza terytorium Wspólnoty. Nie będzie ona natomiast miała zastosowania, gdy usługa turystyki realizowana jest na terytorium Polski lub innego kraju Wspólnoty - wówczas usługa podlegać powinna opodatkowaniu według stawki podstawowej.

Ad 2.

Jak wynika z treści przywoływanego powyżej art. 119 ust. 8 ustawy o VAT, ustawodawca dopuszcza możliwość opodatkowania dwoma stawkami VAT (23% i 0%) usługi turystyki świadczone zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i poza tym terytorium. Powyższe stanowi wyjątek od ogólnych zasad opodatkowania VAT, wynikający ze specyfiki szczególnego systemu rozliczania VAT przy świadczeniu usług turystyki - zasadniczo bowiem jednolita usługa, stanowiąca pojedynczą pozycję na fakturze, powinna podlegać opodatkowaniu przy zastosowaniu jednej stawki na tej fakturze wykazanej.

Usługi pośrednictwa dotyczące usług turystyki nie są objęte szczególnym systemom VAT-marża, nie mogą zatem podlegać opodatkowaniu przy zastosowaniu dwóch stawek VAT. Nie podlega też żadnej wątpliwości, iż usługa pośrednictwa dotycząca usługi turystyki stanowiącej jedną całość, realizowanej na terytorium UE oraz poza tym terytorium, stanowi pojedynczą usługę, która nie powinna być dzielona dla celów podatkowych (tj. dla celów opodatkowania jej części przy zastosowaniu różnych stawek), w przypadku, gdy do podziału takiego podatnika nie uprawnia żaden przepis ustawy podatkowej.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż literalne brzmienie regulacji ustawy o VAT oraz rozporządzenia MF nie pozwala na sformułowanie jednoznacznej odpowiedzi na pytanie według jakiej stawki należy opodatkować usługę pośrednictwa dotyczącą usługi turystyki świadczonej faktycznie zarówno na terytorium UE jak i poza tym terytorium.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie zachodzą zatem niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisu prawa podatkowego, zgodnie natomiast z art. 2a Ordynacji podatkowej, wątpliwości takie rozstrzygać należy się na korzyść podatnika.

Przyjąć należy zatem, iż w przypadku gdy choćby część usługi turystyki świadczona jest poza terytorium UE Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki 0% do opodatkowania usługi pośrednictwa dotyczącej tej usługi turystyki.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, do opodatkowania usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i poza terytorium Unii Europejskiej należy zastosować stawkę 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest:

* prawidłowe - w zakresie stawki podatku dla usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych na terytorium Unii Europejskiej i poza nim,

* nieprawidłowe - w zakresie stawki podatku dla usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i poza nim.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez terytorium kraju - stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) (art. 2 pkt 3 ustawy).

Natomiast ilekroć jest mowa o terytorium państwa trzeciego - w myśl art. 2 pkt 5 ustawy - rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Pod pojęciem sprzedaży, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa przy zawieraniu umów o świadczenie usług turystyki jako agent turystyczny. Usługi te świadczone są na rzecz podmiotów świadczących usługi turystyki zarówno na terytorium UE jak i poza terytorium UE (dalej: touroperatorzy). Wnioskodawca świadczy swoje usługi na podstawie umów zawieranych z touroperatorami. Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa w imieniu i na rzecz touroperatorów.

Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie prawidłowej stawki VAT, jaka powinna być stosowana w przypadku świadczenia usług pośrednictwa dotyczących:

* usług turystyki świadczonych na terytorium Unii Europejskiej,

* usług turystyki świadczonych poza terytorium Unii Europejskiej,

* usług turystyki świadczonych zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i poza terytorium Unii Europejskiej.

Podstawowa stawka podatku - na mocy art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zwrócić uwagę, że w stosunku do usług turystyki, ustawodawca przewidział szczególne procedury dotyczące m.in. określania podstawy opodatkowania tych usług.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Jak wynika z art. 119 ust. 2 ustawy - przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Stawka podatku VAT dla podmiotu świadczącego usługę turystyki, o której mowa w art. 119 ust. 1 ustawy, co do zasady wynosi 23%.

W myśl art. 119 ust. 7 ustawy - usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%, jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone poza terytorium Unii Europejskiej.

Jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone zarówno na terytorium Unii Europejskiej, jak i poza nim, to usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% tylko w części, która dotyczy usług świadczonych poza terytorium Unii Europejskiej (art. 119 ust. 8 ustawy).

Wskazać w tym miejscu należy, że warunkiem stosowania szczególnych procedur opodatkowania usług turystyki zawartych w art. 119 ustawy jest działanie na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek. Pośrednik, który w taki sposób nie działa nie może skorzystać z procedury zawartej w tym przepisie.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca działa w imieniu i na rzecz touroperatorów, a nie na rzecz nabywców usług turystycznych we własnym imieniu i na własny rachunek, zatem art. 119 ustawy nie będzie miał zastosowania do świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady stosowania stawek obniżonych zostały określone między innymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 marca 2020 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2020 r. poz. 527) - zwanego dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia - obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do usług świadczonych przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, jeżeli pośredniczą oni w transakcjach dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej.

Ustawa o podatku od towarów i usług, ani akty wykonawcze wydane na jej podstawie nie precyzują pojęcia pośrednictwa. W tym celu odwołać należy się do słownikowego pojęcia pośrednictwa. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej, mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; występowanie w roli łącznika lub rozjemcy. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, pośredniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie stwierdzić należy, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo.

Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, że bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema osobami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

Z przepisu § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia wynika, że dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% muszą być spełnione dwa warunki:

Wnioskodawca powziął wątpliwość, jaką stawkę podatku powinien zastosować do świadczonych przez niego usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej oraz dokonywanych na terytorium Unii Europejskiej.

W przedmiotowej sprawie pierwszy warunek będzie spełniony, ponieważ Wnioskodawca będzie pośredniczył w świadczeniu usług turystycznych działając w imieniu i na rzecz touroperatorów, którzy świadczą usługi turystyczne na rzecz turystów. Co do drugiego warunku należy zauważyć, że w przepisie tym występuje odniesienie do miejsca dokonywania transakcji głównej, w pośredniczeniu której uczestniczy pośrednik. Przepis ten nie odnosi się do "miejsca świadczenia usługi" określanego na podstawie art. 28a-28o ustawy, lecz do faktycznego miejsca dokonywania transakcji, które musi znajdować się poza terytorium Unii Europejskiej.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dla świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz touroperatorów usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej będzie miała zastosowanie stawka podatku w wysokości 0% na podstawie § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia. Natomiast stawka 0% nie będzie miała zastosowania dla świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz touroperatorów usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych na terytorium Unii Europejskiej.

Odpowiadając zatem na pytanie nr 1 Wnioskodawcy należy stwierdzić, że do opodatkowania usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej należy zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 0%. Natomiast do opodatkowania usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych na terytorium Unii Europejskiej należy zastosować podstawową stawkę podatku w wysokości 23%.

Tym samy stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również stawki podatku jaką powinien on zastosować do świadczonych przez niego usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i poza terytorium Unii Europejskiej.

Wyjaśnić należy, że stosowanie stawki 0% jest odstępstwem od powszechnie obowiązujących zasad opodatkowania i może mieć miejsce tylko w przypadkach wyraźnie wskazanych w przepisach ustawy bądź rozporządzeń wydanych na jej podstawie. W § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia jasno wskazano, że obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do usług świadczonych przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, jeżeli pośredniczą oni w transakcjach dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej, a zatem w pozostałych transakcjach, tj. dokonywanych na terytorium kraju oraz Unii Europejskiej stawka ta nie może być stosowana.

Wobec tego nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przypadku gdy choćby część usługi turystyki świadczona będzie poza terytorium Unii Europejskiej, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do opodatkowania usługi pośrednictwa dotyczącej tej usługi turystyki. Błędne jest również stwierdzenie Wnioskodawcy, że literalne brzmienie rozporządzenia nie pozwala na sformułowanie jednoznacznej odpowiedzi, jaką stawką należy opodatkować usługę pośrednictwa dotyczącą usługi turystyki świadczonej zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i poza nim. Właśnie z literalnego brzmienia § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia jednoznacznie wynika, że stawka podatku w wysokości 0% ma zastosowanie tylko dla usług pośrednictwa w transakcjach dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej.

Zatem w odpowiedzi na pytanie nr 2 Wnioskodawcy należy stwierdzić, że do opodatkowania usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i poza terytorium Unii Europejskiej należy zastosować dwie stawki podatku: stawkę w wysokości 0% w transakcjach dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej oraz stawkę w wysokości 23% w odniesieniu do części usług dotyczących pozostałych transakcji, tj. dokonywanych na terytorium Unii Europejskiej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzeń przyszłych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej tutejszy organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Ponadto tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie stawki podatku dla usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych na terytorium Unii Europejskiej i poza nim (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz w zakresie stawki podatku dla usług pośrednictwa w sprzedaży usług turystyki dokonywanych zarówno na terytorium Unii Europejskiej jak i poza nim (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Natomiast pozostała część wniosku w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 3-6 zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Ponadto informuje się, że zasadę in dubio pro tributario należy rozumieć w ten sposób, że jeśli występują wątpliwości, co do znaczenia przepisu w konkretnej sytuacji faktycznej, których nie będzie można usunąć w wyniku prawidłowo prowadzonej wykładni przepisów prawa podatkowego, to wówczas, stosując art. 2a Ordynacji podatkowej, należy przyjąć znaczenie przepisów korzystniejsze dla podatnika (por. interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 2015 r., PK4.8022.44.2015, Dz. Urz. MF z 2016 r. poz. 4). Zatem dopiero, gdy wykładnia przepisu przy zastosowaniu wszystkich jej aspektów (językowego, systemowego, funkcjonalnego) nie daje zadowalających rezultatów, organ jest zobowiązany rozstrzygać powstałe w ten sposób wątpliwości na korzyść podatnika.

Przez "korzyść podatnika" należy rozumieć optymalne dla niego rozwiązanie prawne spośród tych, które zarysowały się w trakcie wykładni przepisu. To, jakie rozwiązanie jest korzystniejsze dla podatnika, wskazuje sam podatnik prezentując swoje stanowisko w tym zakresie. Wskazywana przez podatnika interpretacja przepisu i sposób jego zastosowania mogą zostać zakwestionowane przez organ podatkowy poprzez wykazanie, że treść przepisu nie budzi wątpliwości na tle tej konkretnej sprawy albo - jeżeli przepis budzi pewne wątpliwości - poprzez wykazanie, że wątpliwości te da się usunąć, a wynik prawidłowo przeprowadzonej wykładni przepisu jest inny niż wskazywany przez podatnika. Zasada ta mogłaby być naruszona w sytuacji, gdyby zachodziły istotne i niedające się usunąć wątpliwości.

W ocenie tutejszego organu, przepisy stanowiące podstawę wydania niniejszej interpretacji, przy zastosowaniu prawidłowej wykładni językowej i celowościowej, nie budzą wątpliwości, co do swojego znaczenia i sposobu zastosowania w rozpatrywanej sprawie, wobec czego nie mogą być objęte skutkami przyjętej w art. 2a Ordynacji podatkowej zasady.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn. zm.) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.