0112-KDIL1-2.4012.559.2018.3.JO - Nieodpłatne udostępnianie przez spółkę posiłków na rzecz osób, które łączą ze spółką stosunki prawne oraz pozostałych osób zatrudnionych przez usługodawców spółki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2018 r. (data wpływu 23 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismami z dnia 3 października 2018 r. (data wpływu 8 października 2018 r.) oraz z dnia - brak daty sporządzenia (data wpływu 15 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w związku z utworzeniem stołówki a następnie jej funkcjonowaniem oraz od zakupu usługi od firmy cateringowej - jest nieprawidłowe;

* opodatkowania nieodpłatnego udostępniania posiłków - jest prawidłowe.

W dniu 23 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresach. Wniosek uzupełniono pismem w dniu 8 października 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, wskazanie właściwego urzędu skarbowego oraz w dniu 15 października 2018 r. o pełnomocnictwo dla osoby podpisanej pod uzupełnieniem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka X (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest działającym w ramach międzynarodowej grupy kapitałowej producentem złączy elektrotechnicznych. W celu poprawy warunków pracy oraz wprowadzenia udogodnień dla załogi pracowniczej, Spółka planuje utworzenie stołówki na terenie zakładu.

W stołówce nieodpłatnie wydawane będą posiłki w formie tzw. "szwedzkiego stołu"/bufetu. Udostępnianie posiłków ma na celu poprawę efektywności pracy w systemie zmianowym. Obsługę stołówki w zakresie przygotowania i wydawania posiłków Wnioskodawca powierzy zewnętrznej firmie cateringowej.

Zgodnie z założeniami, stołówka przeznaczona będzie dla użytku:

* pracowników Spółki, tj. osób, z którymi łączą Spółkę stosunki prawne wynikające z umów o pracę, umów cywilnoprawnych oraz innych form zatrudnienia;

* innych osób niż wskazane powyżej, tj. osób zatrudnionych przez usługodawców Spółki, którzy świadczą na jej rzecz usługi "wynajmu" pracowników.

Stołówka będzie dostępna dla wskazanych powyżej grup osób w godzinach pracy zakładu.

W celu utworzenia stołówki, Spółka zaadaptuje budynek znajdujący się na terenie zakładu. W związku z dostosowaniem nieruchomości, Wnioskodawca planuje poniesienie nakładów inwestycyjnych, które obejmować będą wydatki związane z przystosowaniem budynku do nowej funkcji oraz z jego odpowiednim wyposażeniem.

Po utworzeniu stołówki Wnioskodawca będzie ponosił wydatki związane z jej bieżącym funkcjonowaniem - przede wszystkim w związku z zakupem usług od firmy cateringowej. Ponadto, Wnioskodawca będzie ponosił koszty związane z tzw. mediami (np. woda, prąd, itd.). Ze względu na sposób organizacji stołówki w formie tzw. "szwedzkiego stołu"/bufetu Spółka nie wprowadzi ilościowego ograniczenia posiłków w formie wydzielonych porcji. Korzystający będą mieć możliwość, dowolność korzystania ze stołówki, jak również dowolność skomponowania posiłku z dostępnych potraw w dowolnej ilości. W związku z tym, Wnioskodawca nie będzie mógł określić wartości posiłków skonsumowanych przez poszczególne osoby korzystające ze stołówki. Jedynym ograniczeniem w zakresie korzystania ze stołówki będzie konieczność spożycia posiłku na miejscu.

Dodatkowo, możliwość wstępu na stołówkę będą miały jedynie osoby posiadające karty pracownicze Spółki, tj. co do zasady, osoby zaliczone do jednej z dwóch wskazanych powyżej grup osób.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie w stanie ustalić ani tego, które osoby faktycznie skorzystały z omawianego świadczenia, ani wartości udzielanego świadczenia ze względu na brak możliwości ustalenia, w jakim zakresie poszczególne osoby będą korzystały z posiłków w stołówce w danym okresie.

Wnioskodawca będzie finansował wydatki na stworzenie, a następnie na bieżące funkcjonowanie stołówki ze swoich środków obrotowych (wydatki te w żadnej części nie będą finansowane przez Spółkę z środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych).

Nakłady inwestycyjne na utworzenie stołówki, które zamierza ponieść Wnioskodawca, będą stanowić ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (w szczególności zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), o których mowa w art. 2 pkt 14a ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej opis sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące:

W piśmie z dnia 3 października 2018 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na zadane przez tut. Organ pytania:

Pytanie DKIS 1:

"Czy Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT?".

Odpowiedź:

Tak, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Pytanie DKIS 2:

"Czy Wnioskodawca jest zobligowany na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodek pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 108, z późn, zm.) do zapewnienia pracownikom posiłków, jeśli tak to proszę wskazać te przepisy?".

Odpowiedź:

Na podstawie przepisów ustawy - Kodeks pracy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapewnienia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, ze względów profilaktycznych. Zobowiązanie to dotyczy określonej grupy pracowników związanych z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1.500 kcal (6.280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1.000 kcal (4.187 kJ) u kobiet, wykonywanym w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10^oC lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25^oC.

Podstawa prawna wynika z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy i rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279).

Pytanie DKIS 3:

"Czy Wnioskodawca jest zobligowany przepisami prawa pracy lub przepisami BHP do zapewnienia pracownikom posiłków?".

Odpowiedź:

Wnioskodawca jest zobowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić, oprócz wody, inne napoje.

Podstawa prawna rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy - Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650, z późn. zm. § 112.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółce przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w związku z utworzeniem (w związku z nakładami poniesionymi na dostosowanie nieruchomości), a następnie funkcjonowaniem stołówki (a w szczególności - w związku z zakupem usług od firmy cateringowej)?

2. Czy nieodpłatne udostępnianie przez Spółkę posiłków na rzecz: (i) osób, które łączą ze Spółką stosunki prawne wynikające np. z umów o pracę, umów cywilnoprawnych, jak również z innych form zatrudnienia oraz (ii) pozostałych osób zatrudnionych przez usługodawców Spółki, będzie stanowić nieodpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Spółce przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w związku z utworzeniem stołówki (w związku z nakładami poniesionymi na dostosowanie nieruchomości), a następnie funkcjonowaniem stołówki (a w szczególności - w związku z zakupem usług od firmy cateringowej).

2. Nieodpłatne udostępnianie przez Spółkę posiłków na rzecz: (i) osób, które łączą ze Spółką stosunki prawne wynikające np. z umów o pracę, umów cywilnoprawnych, jak również z innych form zatrudnienia oraz (ii) pozostałych osób zatrudnionych przez usługodawców Spółki, nie będzie stanowić nieodpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym - nie będzie podlegać ono opodatkowaniu VAT.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska w zakresie odpowiedzi na pytania 1 i 2.

Ad 1

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Odliczenie podatku VAT jest podstawowym prawem podatnika wynikającym z konstrukcji podatku VAT jako podatku od wartości dodanej oraz zasady neutralności. Podstawowym warunkiem przysługiwania tego prawa jest związek nabytych towarów i usług z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie - w opinii Spółki - związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter zarówno bezpośredni, jak i pośredni.

O bezpośrednim związku można mówić np. wtedy gdy nabywane towary służą dalszej odprzedaży jako towary handlowe lub też w sytuacji, gdy nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Natomiast związek pośredni występuje wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem działalności podatnika. Innymi słowy, określone zakupy mają pośredni związek z działalnością opodatkowaną gdy istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami i działalnością podatnika, a dokonany zakup wpływa na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości oraz przyczynia się do generowania obrotu opodatkowanego VAT.

Tym samym, związek poniesionych wydatków z czynnościami opodatkowanymi powinien być rozpatrywany szeroko. Nieuzasadnione, szczególnie w kontekście zasady neutralności podatku VAT, byłoby uzależnianie prawa do odliczenia wyłącznie od wystąpienia bezpośredniego związku poszczególnych wydatków z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi VAT. Ogólne zasady regulujące funkcjonowanie podatku VAT pozwalają podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki o charakterze ogólnym, pomimo braku bezpośredniego związku tych wydatków z konkretnymi czynnościami opodatkowanymi VAT.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że Spółce będzie przysługiwać prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z wydatkami na zakup towarów i usług niezbędnych do utworzenia stołówki (w związku z nakładami poniesionymi na dostosowanie nieruchomości), a następnie bieżącego funkcjonowania stołówki (a w szczególności - w związku z zakupem usług od firmy cateringowej). W opinii Spółki, wszystkie te wydatki pozostają bowiem w pośrednim związku z czynnościami opodatkowanymi VAT, które są realizowane przez Wnioskodawcę.

Poniżej Wnioskodawca prezentuje szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska.

W opinii Wnioskodawcy, z czynnościami opodatkowanymi VAT wykonywanymi przez Spółkę związane będzie udostępnianie nieodpłatnych posiłków zarówno osobom, które łączą ze Spółką stosunki prawne wynikające np. z umów o pracę, umów cywilnoprawnych i z innych form zatrudnienia, jak również pozostałym osobom zatrudnionym przez usługodawców Spółki. Udostępnianie nieodpłatnych posiłków wskazanym grupom osób nie służy bowiem, co do zasady, potrzebom osobistym tych osób, lecz realizuje cele gospodarcze założone przez Spółkę - a konsekwencji - pozostaje w pośrednim związku z całokształtem działalności Wnioskodawcy, która - co do zasady - podlega opodatkowaniu VAT.

W szczególności, Spółka pragnie zwrócić uwagę, że:

* nieodpłatne udostępnianie posiłków przez Spółkę podyktowane jest chęcią poprawy warunków pracy osób, które łączą ze Spółką stosunki prawne (wynikające np. z umów o pracę, umów cywilnoprawnych, jak również z innych form zatrudnienia) oraz osób zatrudnianych przez usługodawców Spółki, wykonujących obowiązki zawodowe w systemie zmianowym; dzięki temu Wnioskodawca może oczekiwać wzrostu efektywności prowadzonej działalności opodatkowanej VAT polegającej na produkcji złączy elektrotechnicznych;

* stołówka oprócz funkcji związanych z wydawaniem posiłków będzie służyła jako miejsce spotkań, pełniące funkcje integracyjne, nakierowane na wzmocnienie relacji pomiędzy załogą pracowniczą, a także poprawę komunikacji oraz zwiększenie poczucia przynależności, w efekcie może zwiększyć się efektywność wykonywanej pracy, co nie pozostanie bez wpływu na działalność opodatkowaną VAT Wnioskodawcy;

* zapewnienie osobom, które łączą ze Spółką stosunki prawne (wynikające np. z umów o pracę, umów cywilnoprawnych, jak również z innych form zatrudnienia), jak i osobom zatrudnionym przez usługodawców Spółki potencjalnej możliwości korzystania z nieodpłatnych posiłków może wpływać pozytywnie na ich motywację oraz efektywność pracy;

* umożliwienie osobom, które łączą ze Spółką stosunki prawne (wynikające np. z umów o pracę, umów cywilnoprawnych, jak również z innych form zatrudnienia) oraz osobom zatrudnionym przez usługodawców Spółki spożywania posiłków w stołówce ograniczy możliwość poszukiwania alternatywnych form konsumpcji, które niejednokrotnie okazują się być bardziej czasochłonne, co jednocześnie będzie miało odzwierciedlenie w usprawnieniu pracy.

Podsumowując, wszystkie ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na zakup towarów i usług w związku z utworzeniem oraz funkcjonowaniem stołówki pozostają w pośrednim związku z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Spółkę, co w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT skutkuje prawem Wnioskodawcy do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z zakupami tych towarów i usług.

Dodatkowo, w opinii Wnioskodawcy, z punktu widzenia związku nieodpłatnego udostępniania posiłków z czynnościami opodatkowanymi VAT przywołane powyżej argumenty odnoszą się w równym stopniu do osób, które łączą ze Spółką stosunki prawne na zasadzie umów o pracę, umów cywilnoprawnych i innych form zatrudnienia, jak i do osób zatrudnionych przez usługodawców Spółki. Nie pozostawia wątpliwości fakt, że osoby zatrudnione przez usługodawców Spółki przebywają na terenie zakładu, działając w interesie Spółki i przyczyniają się tym samym do realizowanej przez nią działalności gospodarczej.

Ad 2

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Z kolei, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisem mogącym potencjalnie znaleźć zastosowanie w omawianym zdarzeniu przyszłym jest art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, który dotyczy użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

W świetle powyższego przepisu, warunkiem opodatkowania podatkiem VAT należnym czynności nieodpłatnego udostępniania posiłków jest to, aby:

* nieodpłatne udostępnianie posiłków następowało do celów innych niż działalność gospodarcza prowadzona przez Spółkę oraz

* Spółce przysługiwało, w całości lub w części, prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z utworzeniem i funkcjonowaniem stołówki.

Warunek odnoszący się do przysługiwania Spółce prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, w świetle odpowiedzi przedstawionej na pytanie I, będzie - zdaniem Wnioskodawcy - spełniony w omawianej sprawie.

Niemniej, zdaniem Wnioskodawcy, pierwszy z wyżej wymienionych warunków - tj. wydawanie nieodpłatnych posiłków do celów innych niż działalność gospodarcza prowadzona przez Spółkę - w omawianej sprawie nie jest spełniony. W konsekwencji, nieodpłatne udostępnianie posiłków przez Spółkę na rzecz omawianych grup osób nie będzie stanowić nieodpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym - Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do opodatkowywania tego świadczenia podatkiem VAT.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia szczegółowe uzasadnienie powyższego stanowiska w odniesieniu do:

Nieodpłatne udostępnianie posiłków przez Spółkę zarówno na rzecz osób, które łączą ze Spółką stosunki prawne wynikające np. z umów o pracę, umów cywilnoprawnych i z innych form zatrudnienia, jak również osób zatrudnionych przez usługodawców Spółki jest realizowane na cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i nie może być uznane za nieodpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

W opinii Wnioskodawcy, bez względu na to czy osobę korzystającą z nieodpłatnych posiłków łączy ze Spółką stosunek prawny czy jest ona zatrudniona przez usługodawcę Spółki, to korzystanie z nieodpłatnych posiłków pozostaje w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, w szczególności z uwagi na to, że:

* nieodpłatne udostępnianie obiadów przez Spółkę podyktowane jest chęcią poprawy warunków pracy wykonywanej w systemie zmianowym, dzięki czemu Wnioskodawca może oczekiwać wzrostu efektywności prowadzonej działalności opodatkowanej;

* stołówka oprócz funkcji związanych z wydawaniem posiłków będzie służyła jako miejsce spotkań, pełniące funkcje integracyjne, nakierowane na wzmocnienie relacji pomiędzy załogą pracowniczą poprawę komunikacji oraz zwiększenie poczucia przynależności, co może zwiększyć efektywność wykonywanej pracy;

* umożliwienie spożywania posiłków w stołówce ograniczy możliwość poszukiwania alternatywnych form konsumpcji, które niejednokrotnie okazują się być bardziej czasochłonne, co w konsekwencji będzie miało odzwierciedlenie w usprawnieniu pracy;

* zapewnienie podmiotom, które łączą ze Spółką stosunki prawne, potencjalnej możliwości korzystania z nieodpłatnych posiłków może wpływać na ich motywację oraz efektywność pracy.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska przedstawionego we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w związku z utworzeniem stołówki a następnie jej funkcjonowaniem oraz od zakupu usługi od firmy cateringowej - jest nieprawidłowe;

* opodatkowania nieodpłatnego udostępniania posiłków - jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT - spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia usług gastronomicznych. Posiłkując się zatem definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, że usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu.

Ponadto, z art. 232 Kodeksu Pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917, z późn. zm.) wynika, że pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Stosownie do art. 237¹⁵ § 1 Kodeksu pracy, Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy.

Ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac (art. 237¹⁵ § 2 Kodeksu pracy).

Przepisy wykonawcze regulujące powyższe obowiązki to:

* rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279),

* rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest działającym w ramach międzynarodowej grupy kapitałowej producentem złączy elektrotechnicznych. W celu poprawy warunków pracy oraz wprowadzenia udogodnień dla załogi pracowniczej, Spółka planuje utworzenie stołówki na terenie zakładu. W stołówce nieodpłatnie wydawane będą posiłki w formie tzw. "szwedzkiego stołu"/bufetu. Udostępnianie posiłków ma na celu poprawę efektywności pracy w systemie zmianowym. Obsługę stołówki w zakresie przygotowania i wydawania posiłków Wnioskodawca powierzy zewnętrznej firmie cateringowej.

Zgodnie z założeniami, stołówka przeznaczona będzie dla użytku:

* pracowników Spółki, tj. osób, z którymi łączą Spółkę stosunki prawne wynikające z umów o pracę, umów cywilnoprawnych oraz innych form zatrudnienia;

* innych osób niż wskazane powyżej, tj. osób zatrudnionych przez usługodawców Spółki, którzy świadczą na jej rzecz usługi "wynajmu" pracowników.

Stołówka będzie dostępna dla wskazanych powyżej grup osób w godzinach pracy zakładu. W celu utworzenia stołówki, Spółka zaadaptuje budynek znajdujący się na terenie zakładu. W związku z dostosowaniem nieruchomości, Wnioskodawca planuje poniesienie nakładów inwestycyjnych, które obejmować będą wydatki związane z przystosowaniem budynku do nowej funkcji oraz z jego odpowiednim wyposażeniem. Po utworzeniu stołówki Wnioskodawca będzie ponosił wydatki związane z jej bieżącym funkcjonowaniem - przede wszystkim w związku z zakupem usług od firmy cateringowej. Ponadto, Wnioskodawca będzie ponosił koszty związane z tzw. mediami (np. woda, prąd, itd.). Ze względu na sposób organizacji stołówki w formie tzw. "szwedzkiego stołu"/bufetu Spółka nie wprowadzi ilościowego ograniczenia posiłków w formie wydzielonych porcji. Korzystający będą mieć możliwość dowolność korzystania ze stołówki, jak również dowolność skomponowania posiłku z dostępnych potraw w dowolnej ilości. W związku z tym, Wnioskodawca nie będzie mógł określić wartości posiłków skonsumowanych przez poszczególne osoby korzystające ze stołówki. Jedynym ograniczeniem w zakresie korzystania ze stołówki będzie konieczność spożycia posiłku na miejscu. Dodatkowo, możliwość wstępu na stołówkę będą miały jedynie osoby posiadające karty pracownicze Spółki, tj. co do zasady, osoby zaliczone do jednej z dwóch wskazanych powyżej grup osób. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie w stanie ustalić ani tego, które osoby faktycznie skorzystały z omawianego świadczenia, ani wartości udzielanego świadczenia ze względu na brak możliwości ustalenia, w jakim zakresie poszczególne osoby będą korzystały z posiłków w stołówce w danym okresie. Wnioskodawca będzie finansował wydatki na stworzenie, a następnie na bieżące funkcjonowanie stołówki ze swoich środków obrotowych (wydatki te w żadnej części nie będą finansowane przez Spółkę z środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych). Na podstawie przepisów ustawy - Kodeks pracy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapewnienia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, ze względów profilaktycznych. Wnioskodawca jest zobowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić, oprócz wody, inne napoje - jak wskazał wynika to z prawa pracy.

W rozpatrywanej sprawie, w pierwszej kolejności, wątpliwości Spółki dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w związku z utworzeniem stołówki a następnie jej funkcjonowaniem oraz od zakupu usługi od firmy cateringowej.

W odniesieniu do wątpliwości Spółki należy wskazać, że decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jak już wcześniej wskazano, aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, itp.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że umożliwienie skorzystania ze stołówki przez pracowników Spółki, jak i innych osób zatrudnionych przez usługodawców Spółki, gdzie mogą skomponować dla siebie posiłek w dowolnej ilości - służy zaspokajaniu osobistych, prywatnych potrzeb pracowników oraz pozostałych osób i odbywa się bez związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Brak jest argumentów przemawiających za innym podejściem, skoro - jak sam wskazał Wnioskodawca - jedynym ograniczeniem w zakresie korzystania ze stołówki będzie konieczność spożycia posiłku na miejscu. Ponadto, jak wskazał Zainteresowany, jest on zobowiązany do zapewnienia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, odpowiednie posiłki i napoje ze względów profilaktycznych, na podstawie art. 232 Kodeksu pracy. Jednocześnie każdy z pracowników Spółki, jak i inne osoby zatrudnione przez usługodawców Spółki będą mieć możliwość i dowolność korzystania ze stołówki.

W tym miejscu należy zauważyć, że w wyroku z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 Danfoss i AstraZeneca przeciwko Skatteministeriet Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zaznaczył, że: "Poza sporem jest, że zwykle do pracownika należy wybór rodzaju, dokładnego czasu lub miejsca spożywania posiłku. Pracodawca w tym zakresie nie interweniuje, ponieważ obowiązkiem pracownika jest jedynie powrót do miejsca pracy o odpowiedniej porze i wykonywanie swoich zwykłych zajęć. (...) Wydawanie posiłków pracownikom ma co do zasady na celu zaspokojenie potrzeb prywatnych i należy do sfery wyboru pracownika, w której pracodawca nie interweniuje (...)." (pkt 57 wyroku).

Należy wskazać, że konieczność zapewnienia przez Wnioskodawcę możliwości skorzystania ze stołówki na terenie zakładu nie wynika z żadnych przepisów, jak również nie jest niezbędne dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem pracownicy są zobowiązani świadczyć pracę niezależnie od możliwości skorzystania z miejsca jakie daje z własnej woli pracodawca, a gdzie mogą oni skonsumować zrobione przez siebie posiłki. To do pracownika należy decyzja czy skorzysta ze stołówki oraz kiedy, zatem zależy ona wyłącznie od woli pracownika i nie przekłada się na działalność opodatkowaną Wnioskodawcy (Pracodawcy).

Zatem umożliwienie pracownikom skorzystania ze stołówki - tj. w sytuacji, gdy jedynym ograniczeniem w zakresie korzystania ze stołówki będzie konieczność spożycia posiłku na miejscu - ma na celu zaspokojenie ich potrzeb prywatnych, zatem nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup związany z nabyciem towarów i usług w związku z utworzeniem stołówki a następnie jej funkcjonowaniem oraz od zakupu usługi od firmy cateringowej.

W przedmiotowej sprawie wydatki, które poniesie Wnioskodawca w celu utworzenia stołówki, oraz jej funkcjonowaniem, a także nabywanie usług od firmy cateringowej nie będą związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, gdyż jak wskazano powyżej służą one do zaspokojenia potrzeb prywatnych pracowników Spółki jak i osób zatrudnionych przez usługodawców Spółki.

Podsumowując, Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług w związku z utworzeniem stołówki (w związku z nakładami poniesionymi na dostosowanie nieruchomości), a następnie funkcjonowaniem stołówki (a w szczególności - w związku z zakupem usług od firmy cateringowej).

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 we wniosku jest nieprawidłowe.

Ponadto, w rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego udostępniania przez Spółkę posiłków na rzecz (i) osób, które łączą ze Spółką stosunki prawne wynikające np. z umów o pracę, umów cywilnoprawnych, jak również z innych form zatrudnienia oraz (ii) pozostałych osób zatrudnionych przez usługodawców Spółki.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym i odbiorcą, a w zamian za wykonanie świadczenia zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za nie wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Podkreślić jednak należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

I tak, w art. 8 ust. 2 ustawy postanowiono, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Dla stwierdzenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia.

Aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Konsekwentnie opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów. Są to zatem te wszystkie nieodpłatne świadczenia usług, które odbywają się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. W przypadku nieodpłatnych świadczeń realizowanych na rzecz pracowników będą to także świadczenia, które nie są związane ze stosunkiem pracy ale zaspakajają prywatne/osobiste potrzeby pracownika, a ich zaspokojenie przez pracodawcę wynika wyłącznie z jego dobrej woli.

Jeżeli natomiast nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, tzn. nieodpłatne świadczenie usług będzie wykonane w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

W wyroku z dnia 16 października 1997 r. C-258/95 (Julius Fillibeck Söhne GmbH & Co. KG) Trybunał Sprawiedliwości doszedł do wniosku, że co do zasady, pracodawca, organizując dla pracowników dojazd do zakładu, świadczy nieodpłatną usługę na ich prywatny użytek. Pracodawca w normalnych warunkach nie ma obowiązku zapewnienia pracownikom dojazdu do miejsca pracy, a to w jaki sposób pracownik dostanie się do pracy jest jego indywidualną sprawą. Niemniej jednak, jeżeli z okoliczności wynika, że działalność prowadzona przez podatnika wymaga, aby pracodawca zapewnił transport pomiędzy domem a miejscem pracy, wówczas należy przyjąć, że usługa ta świadczona jest w celu nie innym niż działalność gospodarcza podatnika, natomiast prywatne korzyści pracownika wynikające z możliwości skorzystania z transportu mają znaczenie drugorzędne względem potrzeb podatnika.

W świetle powyższego, oceniając, czy dana usługa służy działalności przedsiębiorstwa podatnika, należy zbadać, czy jest ona dla tego celu niezbędna, jak również zważyć, czyja korzyść jest dominująca. Jeżeli korzyść podatnika przeważa nad korzyścią pracownika, wówczas świadczenie to zachowuje swój nieodpłatny charakter i nie podlega opodatkowaniu.

W drugim wyroku z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 (Danfoss and Astra Zeneca) Trybunał stwierdził, że co do zasady wydawanie pracownikom nieodpłatnych posiłków, służy zaspokojeniu ich prywatnych potrzeb w rozumieniu art. 6 ust. 2 Szóstej Dyrektywy. Jeżeli natomiast ze szczególnych okoliczności wynika, że zapewnienie posiłków przez pracodawcę nie służy zaspokajaniu prywatnych potrzeb tych ostatnich i nie jest dokonywane w celach innych niż związane z działalnością przedsiębiorstwa, wtedy osobista korzyść, jaka wynika z tego dla pracowników, wydaje się mieć jedynie charakter uboczny względem potrzeb przedsiębiorstwa. Podobnie jak w pierwszym powołanym wyroku, także i w tym orzeczeniu Trybunał podkreślił znaczenie ścisłego związku pomiędzy działalnością gospodarczą podatnika, a świadczoną nieodpłatnie usługą. Wskazał ponadto, że usługa ta powinna służyć przede wszystkim interesom podatnika, a korzyść pracownika powinna mieć charakter uboczny.

Zatem za usługi dokonane do celów działalności gospodarczej należy uznać takie, które mają związek z potrzebami tej działalności. Związek z działalnością gospodarczą mają natomiast takie czynności, których wykonanie jest celowe dla osiągnięcia bądź poprawienia efektów tej działalności. Ta celowość istnieć może również wtedy, gdy taka usługa nieodpłatna nie jest niezbędna do osiągnięcia efektu działalności gospodarczej, ale obiektywnie może na te efekty wpływać.

Mając na uwadze kryteria wynikające z powołanego orzecznictwa TSUE można wywieść wniosek, że co do zasady takie usługi, w których zasadniczą korzyść odnoszą pracownicy, należałoby uznać za świadczone na ich osobiste cele, a w konsekwencji usługi te będą podlegały opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy. Z drugiej jednak strony, jeżeli usługa taka nie jest świadczona przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności lub ma z nią luźny związek, to można mówić o świadczeniu usługi nie tyle na cele osobiste, lecz przede wszystkim w ramach innej działalności. W tym przypadku również czynność ta objęta jest opodatkowaniem zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy.

Ponadto należy wskazać, że istotną kwestią dla zastosowania przepisu art. 8 ust. 2 ustawy jest ustalenie, czy występuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Takie podejście znajduje potwierdzenie w opinii Rzecznika Generalnego z dnia 23 października 2008 r. w powołanej wyżej sprawie C-371/07, który stwierdził, że " (...) możliwość odliczenia podatku naliczonego stanowi wyraźną przesłankę jedynie dla zastosowania art. 5 ust. 6 lub art. 6 ust. 2 lit. a, jednakże sądzę, że w art. 6 ust. 2 lit. b ma charakter bezwzględnie dorozumiany. Nie ma w tym przypadku charakteru wyraźnego zasadniczo z uwagi na to, że przepis ten odnosi się głównie do usług świadczonych przez pracowników, a koszty pracowników (w formie wynagrodzenia) nie są obciążone podatkiem VAT. Jednakże w przypadku, gdy kompleksowa dostawa winna być sklasyfikowana, jako dostawa usług, wykorzystane towary zazwyczaj będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a podstawą opodatkowania w odniesieniu do wszystkich transakcji wymienionych w art. 6 ust. 2 stanowi »suma wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie usług« (art. 11 część A ust. 1 lit. c). Objęcie tą podstawą opodatkowania kosztu dostaw, od których podatek naliczony nie podlegał odliczeniu, byłoby sprzeczne nie tylko z systematyką art. 5 ust. 6 i art. 6 ust. 2 w całości, ale również z fundamentalną zasadą neutralności podatku VAT dla podatników" - vide pkt 40 opinii.

Mając zatem na uwadze powyższe należy uznać, że w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkiego innego nieodpłatnego świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wówczas zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Zatem brak prawa do odliczenia z uwagi na związek wydatków z czynnościami innymi niż działalność gospodarcza podatnika powoduje, że nie występuje obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego świadczenia usług.

Mając na uwadze fakt, że jedną z przesłanek opodatkowania nieodpłatnego przekazania usług jest, aby podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonywanych zakupów, to w przedmiotowej sprawie - jak już wcześniej wskazano - Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem usług od firmy cateringowej, nieodpłatne udostępnianie posiłków nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, nieodpłatne udostępnianie przez Spółkę posiłków na rzecz: (i) osób, które łączą ze Spółką stosunki prawne wynikające np. z umów o pracę, umów cywilnoprawnych, jak również z innych form zatrudnienia oraz (ii) pozostałych osób zatrudnionych przez usługodawców Spółki, nie będzie stanowić odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe, lecz z uwagi na inne uzasadnienie niż wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.