0112-KDIL1-2.4012.42.2018.2.MR - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działki należącej do majątku prywatnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2018 r. (data wpływu 22 stycznia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2018 r. (data wpływu 3 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 marca 2018 r. o wskazanie przedmiotu wniosku oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Państwo X i Y - małżonkowie - są obecnie czynnymi podatnikami VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2005 r. W dniu 28 grudnia 2004 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabył od małżonków Z połowę działki opisanej jako grunt niezabudowany - jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej do swojego majątku dorobkowego.

Działka nie podlegała żadnym przekształceniom, jednakże w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego opisana jest jako tereny działalności gospodarczej oznaczone na rysunkach planu symbolem PU, na obszarze zorganizowanej działalności inwestycyjnej. Obecnie Wnioskodawca wraz z małżonką zamierza sprzedać działkę (wraz z jej współwłaścicielami) przedsiębiorstwu, które planuje na działce inwestycję polegającą na budowie centrum magazynowo-logistyczno-produkcyjnego z częściami socjalno-biurowymi i infrastrukturą towarzyszącą. W styczniu br. została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży nieruchomości.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Ad 1

Stan faktyczny dotyczy podpisanej już przedwstępnej umowy sprzedaży działki, zaś zdarzenie przyszłe to podpisanie umowy przenoszącej własność działki (umowy właściwej).

Ad 2

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w związku z rozpoczęciem działalności jako kopalnia (...).

Ad 3

Nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej.

Ad 4

Wnioskodawca nie udostępniał i nie zamierza udostępniać nieruchomości mającej być przedmiotem sprzedaży osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych.

Ad 5

Wnioskodawca sprzedawał nstp. nieruchomości:

Ad 6

Środki ze sprzedaży Wnioskodawca planuje wykorzystać do bieżącej działalności, spłacić kredyty i leasingi a także na rozwój kopalni, zakup nowych maszyn.

Ad 7

Wnioskodawca nie wnioskował o objęcie gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę.

Ad 7

Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonać nakładów zmierzających do zwiększenia wartości, bądź atrakcyjności nieruchomości oraz przygotowanie jej do sprzedaży (uzbrojenie terenu, ogrodzenie, doprowadzenie mediów).

Ad 8

Działkę Wnioskodawca kupił od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie obniżał kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż z tytułu zakupu działki został odprowadzony podatek od czynności cywilnoprawnych.

Ad 9

Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy transakcja sprzedaży działki podlega VAT?

2. Jeśli tak, to jaką należy zastosować stawkę?

3. Jeśli transakcja podlega VAT, to które z małżonków - Wnioskodawca, czy jego małżonka - powinno ująć tę transakcję w swojej deklaracji VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży działki podlega ustawie o VAT z uwagi na art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - oboje małżonkowie są czynnymi podatnikami VAT. Należna do zastosowania stawka VAT: 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Z uwagi na to, że nabywca zamierza zabudować działkę i prowadzić na niej działalność gospodarczą oraz takie jest przeznaczenie działki w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego - nie ma zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z VAT.

Ponieważ sprzedaż działki mieści się w zakresie prowadzonej działalności przez Wnioskodawcę - zdaniem Wnioskodawcy - fakturę sprzedaży w całości powinien wystawić Wnioskodawca oraz ująć ją w swojej deklaracji VAT, natomiast małżonka Wnioskodawcy nie rozliczałaby VAT z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby w ramach określonych transakcji podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2005 r. i jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w związku z rozpoczęciem działalności jako kopalnia.... W dniu 28 grudnia 2004 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabył połowę działki opisanej jako grunt niezabudowany - jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej do swojego majątku dorobkowego. Działka nie podlegała żadnym przekształceniom, jednakże w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego opisana jest jako tereny działalności gospodarczej oznaczone na rysunkach planu symbolem PU, na obszarze zorganizowanej działalności inwestycyjnej. Wnioskodawca nie wnioskował o objęcie gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę. Obecnie Wnioskodawca wraz z małżonką zamierza sprzedać działkę (wraz z jej współwłaścicielami) przedsiębiorstwu, które planuje na działce inwestycję polegającą na budowie centrum magazynowo-logistyczno-produkcyjnego z częściami socjalno-biurowymi i infrastrukturą towarzyszącą. W styczniu br. została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży nieruchomości.

Nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie udostępniał i nie zamierza udostępniać nieruchomości mającej być przedmiotem sprzedaży osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Wnioskodawca dokonał już wcześniej sprzedaży kilku nieruchomości.

Środki ze sprzedaży Wnioskodawca planuje wykorzystać do bieżącej działalności, spłacić kredyty i leasingi a także na rozwój kopalni, zakup nowych maszyn.

Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonać nakładów zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności nieruchomości oraz przygotowanie jej do sprzedaży (uzbrojenie terenu, ogrodzenie, doprowadzenie mediów).

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy transakcji sprzedaży przedmiotowej działki będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Po pierwsze, na wstępie należy ustalić, czy z tytułu sprzedaży przedmiotowej działki Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika VAT, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że nieruchomość wskazana we wniosku nie była i nie jest wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zatem należy przeanalizować czy Wnioskodawca w odniesieniu do planowanej sprzedaży działa jako podatnik podatku od towarów i usług, co wymaga oceny okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy - w związku z planowaną sprzedażą działki - za podatnika podatku od towarów i usług.

Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca prowadzi co prawda działalność gospodarczą i z tego tytułu jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jednakże - jak wynika z opisu sprawy - przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Działka ta była nabyta przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej do majątku prywatnego.

Ponadto, Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nie udostępniał i nie zamierza udostępniać nieruchomości mającej być przedmiotem sprzedaży osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonać nakładów zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności nieruchomości oraz przygotowanie jej do sprzedaży (uzbrojenie terenu, ogrodzenie, doprowadzenie mediów). Środki ze sprzedaży Wnioskodawca planuje wykorzystać do bieżącej działalności, spłacić kredyty i leasingi a także na rozwój kopalni, zakup nowych maszyn.

Zatem w analizowanej sprawie w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej działki, Wnioskodawca nie będzie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie będzie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanej we wniosku działki porównywalnych do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy oraz przepisy prawne mające w tym zakresie zastosowanie należy stwierdzić, że sprzedaż działki nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany, w związku z tą dostawą będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania prywatnym majątkiem, co oznacza, że nie będzie wypełniał przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z cyt. wcześniej art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (...).

Z kolei, przez sprzedaż należy rozumieć - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy - odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W orzecznictwie i doktrynie podkreśla się przy tym, że z punktu widzenia opodatkowania czynności podatkiem VAT istotne jest nie tyle przeniesienie prawa własności, lecz przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Zatem, chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Użycie określenia "jak właściciel" oznacza, że moment powstania obowiązku podatkowego nie jest uzależniony od przeniesienia prawa własności rzeczy, ale uzyskania możliwości ekonomicznego dysponowania rzeczą przez nabywcę. Definicję "dysponowania rzeczą jak właściciel", należy rozumieć szeroko. Wydanie rzeczy rozumieć należy zatem w znaczeniu potocznym, tj. jako fizyczne umożliwienie dysponowania towarem. Niemniej jednak wydanie musi nastąpić w związku z dostawą towarów.

Jak wskazano powyżej, w związku z dostawą przedmiotowej działki Zainteresowany będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania prywatnym majątkiem, co oznacza, że nie będzie wypełniał przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Skoro dostawa wymienionej we wniosku działki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bo Wnioskodawca nie jest podatnikiem z tego tytułu, to również umowa przedwstępna nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jak również umowa właściwa nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Reasumując, transakcji sprzedaży przedmiotowej działki nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że nie udziela się odpowiedzi na pytania nr 2 i 3, gdyż Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego żony oraz pozostałych współwłaścicieli przedmiotowej działki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.