0112-KDIL1-2.4012.317.2020.1.NF - Rozliczanie VAT przez gminę w związku z inwestycją w zakresie OZE.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 3 lipca 2020 r. (data wpływu 3 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania daty sprzedaży usługi montażu instalacji OZE na wystawionej przez Wnioskodawcę fakturze końcowej "zerowej" - jest prawidłowe.

W dniu 3 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania daty sprzedaży usługi montażu instalacji OZE na wystawionej przez Wnioskodawcę fakturze końcowej "zerowej".

We wniosku złożonym przez: * Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

Gminę A; * Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

Gminę B

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina A i Gmina B są czynnymi, zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT. W latach 2018 i 2019 Gminy wspólnie realizowały projekt pn. " (...)" polegający na budowie infrastruktury, służącej do wytwarzania energii cieplnej i/lub elektrycznej pochodzącej ze źródeł odnawialnych z możliwością podłączenia do sieci dystrybucyjnej/przesyłowej. Przedmiotem projektu jest dostawa i montaż urządzeń służących do pozyskania energii cieplnej i elektrycznej ze źródeł odnawialnych.

Był to projekt partnerski ("parasolowy") realizowany przez dwie gminy, w którym Beneficjentem realizowanego projektu są Gminy A i B. Odbiorcami ostatecznymi (użytkownikami instalacji) są mieszkańcy tych Gmin.

W dniu (...) grudnia 2017 r. Gmina A zawarła z Województwem umowę o dofinansowanie projektu pn. " (...)" współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi priorytetowej (...) Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Nabywcami ostatecznymi usługi polegającej na montażu instalacji OZE są właściciele nieruchomości, tj. mieszkańcy będący osobami fizycznymi, którzy efekty Projektu będą wykorzystywać w budynkach mieszkalnych na potrzeby własne, a zatem mieszkańcy niedziałający w charakterze podatnika podatku VAT.

Na pokrycie wkładu własnego oraz w celu realizacji projektu zarówno Gmina A, jak i Gmina B podpisały w lutym 2018 r. umowy cywilnoprawne z mieszkańcami, którzy chcieli wziąć udział w Projekcie, na wybraną przez siebie instalację odnawialnego źródła energii.

Przedmiotem umów cywilnoprawnych zawartych z mieszkańcami było określenie wzajemnych praw i zobowiązań dla wykonania kompleksowej usługi montażu instalacji odnawialnych źródeł energii (dostawa i montaż instalacji odnawialnych źródeł energii, nadzór inwestorski, promocja projektu, opracowanie studium wykonalności, opracowanie Programu Funkcjonalno-Użytkowego).

Jedna z umów określała wzajemne zobowiązania organizacyjne i finansowe związane z montażem indywidualnego zestawu OZE. Zgodnie z treścią umowy mieszkańcy:

* deklarowali chęć uczestnictwa w Projekcie,

* zobowiązywali się do partycypacji w kosztach realizacji projektu poprzez wpłaty kwoty wkładu własnego w wysokości 21,82% kosztu kwalifikowanego, powiększonej o podatek VAT od wartości całej instalacji oraz całość kosztów niekwalifikowanych występujących w projekcie,

* oświadczali, że instalacja będzie wykorzystywana tylko na potrzeby socjalno-bytowe domowników.

Na wybraną przez siebie instalację, mieszkańcy dokonali wpłat w roku 2018 w dwóch transzach:

* pierwsza transza w wysokości 80% całkowitych kosztów kwalifikowanych i niekwalifikowanych wraz z należnym podatkiem VAT, z terminem płatności do dnia 20 lutego 2018 r., wyliczona na podstawie prognozowanych kosztów określonych we wniosku o dofinansowanie Projektu,

* druga transza do wysokości pełnego udziału własnego w Projekcie, po rozstrzygnięciu postępowania przetargowego na wyłonienie wykonawcy instalacji i wyliczeniu pełnej kwoty udziału mieszkańca w inwestycji, z terminem płatności do dnia 30 września 2018 r.

Dokonanie wpłat przez mieszkańców było warunkiem niezbędnym uczestnictwa w Projekcie. Wpłaty potraktowane zostały przez Gminy jako zaliczki na poczet przyszłej usługi, polegającej na wykonaniu usługi montażu instalacji OZE.

Wszyscy uczestnicy Projektu wpłacili zaliczki na poczet montażu instalacji OZE w roku 2018 w dwóch ratach, w wyznaczonym w umowie terminie, na konta bankowe swoich Gmin. Wpłat gotówkowych do kas urzędu Gmin nie było. Zaliczki wpłacone w roku 2018 stanowiły 100% kwoty kosztów instalacji OZE przypadających na danego mieszkańca, wyliczone na podstawie kosztów poprzetargowych. Wszystkie wpłaty dokonane były przed rozpoczęciem usług montażu instalacji OZE. Usługi montażu instalacji OZE wykonywane były w/na budynkach mieszkalnych, gospodarczych lub na gruncie w drugiej połowie 2018 r. i w pierwszej połowie 2019 r.

Na otrzymane wpłaty od mieszkańców Gmina A nie wystawiła faktur. Podatek VAT należny został obliczony na podstawie zbiorczych dokumentów sprzedaży i odprowadzony do urzędu skarbowego. Mieszkańcy w ustawowym okresie 3 miesięcy od dokonanych wpłat nie występowali do Gmin z żądaniem wystawienia faktur na wpłacone zaliczki.

Również po wykonaniu usługi uczestnicy Projektu nie występowali z wnioskami o wystawienie faktur.

Podatek VAT należny od otrzymanych przez Gminę dotacji, stanowiących dopłatę do ceny urządzeń OZE, Gmina naliczyła na podstawie faktury wewnętrznej i odprowadziła do urzędu skarbowego.

Źródłem finansowania były środki finansowe Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa, które Gmina A i Gmina B uzyskały w ramach dofinansowania przy realizacji przedmiotowego Projektu w wysokości (...)% poniesionych wydatków kwalifikowanych, tj. wydatków związanych z dostawą i montażem urządzeń OZE, zostały wykorzystane wyłącznie na realizację projektu polegającego na wybudowaniu konkretnej instalacji odnawialnych źródeł energii, na konkretnym budynku oraz wkład własny mieszkańca. Powyższe środki stanowiły dofinansowanie do urządzeń OZE. Pozostała kwota pokryta została z wpłat mieszkańców.

W cenie świadczonych usług na rzecz mieszkańców, uwzględniona była wartość wszystkich kosztów związanych z wykonaniem kolektorów słonecznych, instalacji fotowoltaicznych, kotłów na biomasę i pomp ciepła, tj. dostawa i montaż urządzeń, nadzór inwestorski, promocja projektu, opracowanie studium wykonalności, opracowanie Programu Funkcjonalno-Użytkowego. Gmina wykonała więc kompleksową usługę budowlaną na rzecz mieszkańców (uczestników Projektu) polegającą na dostawie i montażu urządzeń na budynkach mieszkalnych uczestników Projektu.

Montaż instalacji OZE w/na budynkach mieszkańców odbywał się sukcesywnie, w drugiej połowie 2018 r. i w pierwszej połowie 2019 r. Do końca czerwca 2019 r. wszystkie instalacje zostały wykonane.

Po zamontowaniu wszystkich instalacji w roku 2019 Projekt został w całości rozliczony z Instytucją Zarządzającą. Instytucja Zarządzająca pozytywnie zweryfikowała przedstawione przez Gminy rozliczenia. Mieszkańcy w związku z końcowym rozliczeniem Projektu nie ponieśli żadnych dodatkowych kosztów i w związku z tym nie dopłacali do ceny wykonanej usługi.

Realizując przedmiotową usługę na rzecz mieszkańca, Gmina posiłkowała się podmiotami trzecimi, tj. firmami wyłonionymi w drodze przetargu, które na jej zlecenie wykonały instalacje. Firmy te były czynnymi podatnikami podatku VAT i nie miały podpisanych umów bezpośrednio z mieszkańcami, a swoje czynności wykonywały bezpośrednio na zlecenie Gminy. Wykonując kompleksową usługę budowlaną na rzecz mieszkańców (uczestników Projektu) Gmina działała w charakterze głównego wykonawcy.

W roku 2020 uczestnicy Projektu, w związku z zakończeniem usługi montażu instalacji odnawialnego źródła energii w/na jego budynku i rozliczeniem Projektu, zgłaszają pisemne i telefoniczne wnioski z żądaniem wystawienia faktury potwierdzającej wykonanie usługi montażu instalacji odnawialnego źródła energii w/na swoim budynku.

Gmina A wspólnie z Gminą B w roku 2020 zamierzają wystawić dla każdego uczestnika Projektu, który zwrócił się o wystawienie faktury potwierdzającej wykonanie usługi montażu instalacji OZE, faktury zaliczkowe potwierdzające dokonane wpłaty w roku 2018 oraz fakturę końcową zerową potwierdzającą wykonanie usługi montażu instalacji OZE.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na fakturze końcowej "zerowej" potwierdzającej wykonanie usługi montażu instalacji Odnawialnego Źródła Energii wystawionej po wykonaniu usługi montażu, data sprzedaży usługi/towaru, określona na tej fakturze ma być równoznaczna z datą otrzymania drugiej 100% zaliczki czy z datą faktycznego wykonania instalacji?

Zdaniem Zainteresowanych, wystawiając dla mieszkańca, uczestnika Projektu fakturę końcową potwierdzającą wykonanie usługi montażu instalacji Odnawialnego Źródła Energii w/na jego budynku, po wykonaniu usługi montażu, data sprzedaży usługi/towaru, określona na fakturze końcowej "zerowej", będzie równoznaczna z datą faktycznego wykonania (zamontowania) instalacji w/na budynku mieszkańca, uczestnika projektu a nie z datą otrzymania ostatniej zaliczki stanowiącej 100% ceny instalacji OZE.

Faktura jest podstawowym dokumentem potwierdzającym dokonanie transakcji opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Gminy będące podatnikami VAT mają obowiązek wystawić faktury dla czynności podlegających opodatkowaniu VAT na rzecz innych podatników VAT. Natomiast dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, Gminy mają obowiązek wystawić fakturę sprzedaży tylko na ich wyłączne żądanie. Faktury wystawiane są dla potwierdzenia dokonanej transakcji lub w przypadku gdy przed wykonaniem usługi lub dostawy podatnik otrzyma całość lub część zapłaty. Wówczas wpłaty te traktowane są jak zaliczki wpłacone na poczet przyszłej dostawy lub wykonania usługi.

Zgodnie bowiem z art. 106b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

W myśl art. 106b ust. 3 ww. ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W roku 2018 mieszkańcy Gminy A i Gminy B, uczestnicy Projektu, dokonali wpłat w dwóch terminach (dwóch ratach) na konta bankowe swoich gmin, kwot odpowiadających udziałowi własnemu mieszkańca w partycypacji kosztów budowy instalacji odnawialnych źródeł energii na swoich posesjach. Zgodnie z treścią umów cywilnoprawnych, które zarówno Gmina A jak i Gmina B podpisały z mieszkańcami, uczestnikami Projektu, mieszkańcy byli zobowiązani wnieść wkład własny do inwestycji na poczet wykonania kompleksowej usługi montażu instalacji OZE. Zapłacenie całości wkładu własnego było czynnikiem warunkującym wykonanie u danego uczestnika Projektu montażu instalacji.

Wpłacone przez uczestników Projektu kwoty wkładu własnego, Gminy potraktowały jako zaliczki na poczet wykonania przyszłej usługi montażu.

Po dokonaniu całości wpłat dokonano montażu instalacji na/w poszczególnych budynkach w drugiej połowie 2018 r. oraz w pierwszej połowie 2019 r.

W związku z zawartą z każdym uczestnikiem umową cywilnoprawną, Gminy realizowały odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z przywołanym na wstępie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wpłaty mieszkańców częściowej wartości zestawu fotowoltaicznego, zestawu solarnego, pomp ciepła i kotłów na biomasę montowanych w/na lub na zewnątrz budynków, będących własnością mieszkańców Gminy A oraz Gminy B, na podstawie zawartych z mieszkańcami umów cywilnoprawnych, zawartych między Gminą a właścicielem budynku, były opodatkowane podatkiem VAT.

Gmina A, jak i Gmina B, będące czynnymi podatnikami VAT nie były zobowiązane, na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, do wystawienia faktur dla każdego mieszkańca, którzy wpłacali w roku 2018 wkład własny z tytułu przyszłego montażu instalacji OZE na/w budynkach mieszkańców oraz na nieruchomości. Stanowisko to potwierdził również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji wydanej na wniosek wspólny Gminy A i B (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1d, le dotyczące dokumentowania wniesionej wpłaty od mieszkańców).

Zarówno Gmina A, jak i Gmina B nie wystawiły w związku z tym faktur dla wpłacających, gdyż nie było takiego obowiązku. Podatek VAT należny gminy wyliczyły na podstawie zbiorczych dokumentów sprzedaży, które zostały ujęte w deklaracjach VAT i prawidłowo rozliczone w ustawowych terminach. Podatek VAT został odprowadzony do Urzędu Skarbowego.

Obecnie na wniosek mieszkańca, który zwrócił się z żądaniem wystawienia faktury potwierdzającej wykonanie usługi montażu instalacji odnawialnego źródła energii w/na jego budynku, Gminy zamierzają wystawić faktury zaliczkowe, do każdej otrzymanej wpłaty w roku 2018 oraz fakturę końcową "zerową" potwierdzającą datę wykonania (zamontowania) instalacji odnawialnego źródła energii. Faktura ta będzie dodatkowym dowodem potwierdzającym wyświadczenie usługi montażu instalacji. Będzie to faktura "zerowa" z kwotą do zapłaty "zero" złotych, w której podatek VAT zostanie "wyzerowany". Fakturami zaliczkowymi Gminy udokumentują dokonane wpłaty, natomiast fakturą końcową udokumentują moment wykonania usługi montażu.

Faktura końcowa powinna być wystawiona zgodnie z art. 106f ust. 1 ustawy i powinna zawierać:

k.p.= (ZBxSP)/ (100+SP)

Gdzie:

k.p. - oznacza kwotę podatku,

ZB - oznacza kwotę otrzymanej całości lub części zapłaty,

SP - oznacza stawkę podatku; 4. dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, cenę jednostkową netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług bez kwoty podatku, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość zamówienia lub umowy z uwzględnieniem kwoty podatku.

Natomiast zgodnie z art. 106f ust. 4 ustawy, w przypadku gdy wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą otrzymanie części zapłaty, a faktury te obejmują łącznie całą zapłatę, ostatnia z tych faktur powinna zawierać również numery poprzednich faktur.

Zgodnie z tym zapisem, jeżeli Gminy otrzymały od nabywcy usługi całą należność przed wykonaniem usługi i wystawiły faktury zaliczkowe na otrzymane wpłaty, to po dokonaniu dostawy towarów lub wykonaniu usługi nie powinny już wystawić faktury końcowej, gdyż zgodnie z powołanym przepisem ostatnią (końcową) fakturą jest faktura dokumentująca ostatnią wpłatę przed dokonaniem dostawy towarów czy wykonaniem usługi.

Zarówno w Gminie A, jak i Gminie B faktury zaliczkowe, wystawione do wpłaconych w roku 2018 zaliczek, obejmować będą całość zapłaty przed wykonaniem usługi.

Obowiązujące przepisy prawa nie wykluczają jednak możliwości wystawienia faktury końcowej po wykonaniu usługi. Faktura końcowa będzie w tym przypadku dodatkowym dokumentem potwierdzającym wyświadczenie usługi.

Faktury końcowe będą wystawiane dla usługi montażu każdej instalacji (urządzenia) z osobna, gdyż w różnych terminach usługa została wykonana, u poszczególnych uczestników Projektu. Moment wykonania usługi jest różny dla poszczególnych rodzajów instalacji.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury.

W związku z powyższym Gminy uważają, że data sprzedaży usługi/towaru, określona na fakturze końcowej zerowej, będzie równoznaczna z datą faktycznego wykonania (zamontowania) instalacji w/na budynku mieszkańca, uczestnika Projektu, a nie z datą otrzymania ostatniej zaliczki stanowiącej 100% ceny instalacji OZE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 2 pkt 31 ustawy, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych, powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1.

W myśl jednak art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Na podstawie art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 - jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów - co do zasady - podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT, chyba że wystąpią przesłanki wskazane w art. 106b ust. 3 ustawy, tj. osoba ta (nabywca) wystąpi w przewidywanym w przepisie terminie z żądaniem wystawienia faktury. Natomiast, żądanie wystawienia faktur, po upływie okresu 3 miesięcy (zarówno od dokonanych wpłat, bądź też dostawy towaróww.yświadczenia usługi) nie rodzi po stronie podatnika obowiązku wystawienia faktury. Wskazać należy, że wystawienie faktur po upływie trzymiesięcznego terminu jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika i to do niego należy decyzja dotycząca jej wystawienia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy zrealizowali projekt pn. " (...)" polegający na dostawie i montażu urządzeń służących do pozyskania energii cieplnej i elektrycznej ze źródeł odnawialnych. Nabywcami ostatecznej usługi polegającej na montażu OZE są właściciele nieruchomości, z którymi Gminy zawarły umowy cywilnoprawne. Mieszkańcy dokonali wpłat w roku 2018 na wybraną przez siebie instalację.

Gmina A wspólnie z Gminą B w roku 2020 zamierzają wystawić dla każdego uczestnika projektu, który zwrócił się o wystawienie faktury potwierdzającej wykonanie usługi montażu instalacji OZE, faktury zaliczkowe potwierdzające dokonane wpłaty w roku 2020 oraz fakturę końcową zerową potwierdzającą wykonanie usługi montażu instalacji OZE.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące określenia na fakturze daty sprzedaży usługi montażu instalacji OZE, jako daty otrzymania drugiej 100% zaliczki, czy też jako daty faktycznego wykonania instalacji.

Zasady dotyczące wystawiania faktur zostały określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.

Na mocy art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

Zgodnie z art. 106f ust. 3 ustawy, jeżeli faktura, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje całej zapłaty, w fakturze wystawianej po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi sumę wartości towarów lub usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części zapłaty. Faktura, o której mowa w zdaniu pierwszym, powinna również zawierać numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. W przypadku gdy wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą otrzymanie części zapłaty, a faktury te obejmują łącznie całą zapłatę, ostatnia z tych faktur powinna zawierać również numery poprzednich faktur (stosownie do art. 106f ust. 4 ustawy).

Wskazać należy, iż generalnie faktura jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego sprzedaży/zakupu. Faktura jest dokumentem o charakterze sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej). Co do zasady zatem, faktura musi być wystawiona zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

W świetle przepisów ustawy, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury, w szczególności w części dotyczących danych obligatoryjnych umieszczonych na fakturze.

W niniejszej sprawie należy wskazać, że jeżeli fakturą zaliczkową podatnik udokumentował już całą należność, po dokonaniu dostawy towaru czy wykonaniu usługi nie wystawia się już faktury końcowej. W takim przypadku ostatnią (końcową) fakturą jest faktura dokumentująca ostatnią wpłatę przed dokonaniem dostawy towarów czy wykonaniem usług.

Powyższe wynika wprost z art. 106f ust. 4 ustawy, w przypadku gdy wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą otrzymanie części zapłaty, a faktury te obejmują łącznie całą zapłatę, ostatnia z tych faktur powinna zawierać również numery poprzednich faktur.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca co do zasady nie powinien wystawić faktury końcowej w przypadku otrzymania i udokumentowania otrzymanych wcześniej zaliczek obejmujących całą zapłatę za usługę. Jednocześnie należy zaznaczyć, że obowiązujące przepisy prawa podatkowego nie zabraniają wystawiania faktur końcowych, które będą dodatkowym dowodem potwierdzającym wyświadczenie usługi i z których wynikać będzie, że należność w całości została uregulowana. Jeżeli zatem w przypadku, gdy Wnioskodawcy wystawią fakturę końcową, gdy uprzednio do tej samej transakcji wystawią faktury zaliczkowe (100%), w takiej fakturze końcowej powinien zostać "wyzerowany podatek".

Odnośnie terminu wystawienia faktury tzw. końcowej, fakturę tę wystawia się, co do zasady, nie później niż 15. dnia od dnia wydania towaru czy wykonania usługi. Natomiast jeżeli żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone po upływie miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia od dnia zgłoszenia żądania. Faktura powinna zawierać wszystkie informacje określone w art. 106e ust. 1 ustawy. Ponadto faktura ta powinna zawierać numery faktur zaliczkowych wystawionych do otrzymanych wpłat od Mieszkańców.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że w świetle art. 106e ust. 1 pkt 6 ustawy, faktura powinna zawierać datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury. Zwrot "data sprzedaży" jest tożsamy

z określeniem "data dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi" pod warunkiem, że data opisana na fakturze jako "data sprzedaży" będzie faktycznie odnosić się do daty dokonania dostawy lub wykonania usługi.

Tym samym, jeżeli Wnioskodawcy zdecydują się na udokumentowanie wpłat na żądanie Mieszkańców, wówczas powinni wystawić fakturę końcową "zerową", w której "data sprzedaży" będzie równoznaczna z datą faktycznego wykonania instalacji OZE w/na budynku mieszkańca.

Mając na uwadze stanowisko Wnioskodawcy - zgodnie z którym data sprzedaży usługi/towaru, określona na fakturze końcowej zerowej, będzie równoznaczna z datą faktycznego wykonania (zamontowania) instalacji w/na budynku mieszkańca, uczestnika Projektu, a nie z datą otrzymania ostatniej zaliczki stanowiącej 100% ceny instalacji OZE - należało uznać je za prawidłowe.

Należy również podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.