0112-KDIL1-2.4012.153.2021.2.PG - Odliczanie VAT od wydatków na samochód osobowy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2021 r. (data wpływu 26 marca 2021 r.), uzupełnionym 31 maja 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków opisanych w pkt 1 i pkt 2 - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków opisanych w pkt 1 i pkt 2. Wniosek uzupełniono 31 maja 2021 r. o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza prowadzić wypożyczalnię samochodów osobowych oraz specjalnych typu Kamper, takich jak np.: (...). Wnioskodawca zamierza również prowadzić sprzedaż samochodów używanych.

W ramach prowadzonej działalności, zapewne zajdzie konieczność aby:

Z kolei w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania:

1. Czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT?

Tak, Wnioskodawca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT.

2. Czy Wnioskodawca odda samochody w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej o podobnym charakterze?

Tak, samochody będą oddane w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy najmu.

3. Czy oddanie w odpłatne używanie pojazdów oraz sprzedaż będzie stanowić przedmiot działalności Wnioskodawcy?

Tak, będzie to stanowić jeden z przedmiotów działalności Wnioskodawcy.

4. Czy faktury z tytułu zakupów towarów i usług związanych z utrzymaniem i eksploatacją samochodów oraz dowozem do klienta i z powrotem do firmy zostaną wystawione na Wnioskodawcę?

Faktury związane z zakupem towarów i usług związanych z utrzymaniem i eksploatacją pojazdów będą wystawione na Wnioskodawcę. Dowód do klienta i z powrotem do firmy, będzie realizowany przez Wnioskodawcę własnymi siłami.

5. Czy najem i sprzedaż samochodów będzie czynnością opodatkowaną podatkiem VAT?

Wynajem będzie opodatkowany podatkiem Vat. Sprzedaż pojazdów będzie opodatkowany podatkiem Vat w przypadku, gdy zakup był opodatkowany podatkiem VAT. Jeżeli zakup byłby na podstawie umowy kupna-sprzedaży lub Faktury Vat marża, sprzedaż byłaby w oparciu o Fakturę Vat marża.

6. Jakie wydatki Wnioskodawca będzie ponosił w związku z dowozem wynajmowanego samochodu do klienta oraz po zakończeniu wynajmu dostarczyć go z powrotem do siedziby firmy?

Wydatki na paliwo.

7. Czy samochody, które Wnioskodawca zamierza wynajmować oraz sprzedawać, będą pojazdami samochodowymi w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony?

Tak. Masa samochodów do 3,5 tony.

8. Czy wynajmowane oraz sprzedawane samochody będą pojazdami samochodowymi w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą?

Tak.

9. Czy wynajmowane i sprzedawane samochody będą pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 albo pkt 2 ustawy ? Jeżeli tak, to należy wskazać którymi i czy spełnienie wymagań dla każdego z tych pojazdów zostało stwierdzone na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań?

Nie.

10. Czy wynajmowane i sprzedawane samochody będą pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 3 ustawy? Jeżeli tak, to należy wskazać czy z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że ww. pojazdy są pojazdami specjalnymi, a spełnienie wymagań dla tych pojazdów zostało stwierdzone na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym?

Nie.

11. Czy wynajmowane i sprzedawane pojazdy będą konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą oraz czy takie przeznaczenie wynika z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym?

Nie.

12. W jaki sposób Wnioskodawca nadzoruje używanie tych pojazdu/pojazdów i w czym to się przejawia?

Samochody będą wynajmowane na postawie umowy najmu na okres wskazany w tejże umowie. Poza okresem najmu samochody będą zaparkowane w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy lub w miejscu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności i pod nadzorem Wnioskodawcy.

13. Czy Wnioskodawca wprowadził procedury (regulaminy), w których został określony sposób używania przedmiotowych samochodów wykluczający użycie tych pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą - innych niż wynajem i sprzedaż?

Wnioskodawca zamierza takie regulaminy wprowadzić.

14. Gdzie te pojazd/pojazdy będą garażowane/parkowane w okresie gdy nie będą wynajęte/sprzedane w godzinach pracy i po godzinach?

Poza okresem najmu samochody będą zaparkowane w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy lub w miejscu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności i pod nadzorem Wnioskodawcy.

15. Czy Wnioskodawca dołoży należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia tych pojazdów do celów prywatnych, należy wskazać jakie czynności zostaną podjęte, w czym ta staranność będzie się przejawiać?

Wnioskodawca dołoży należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia tych pojazdów do celów prywatnych, poprzez wprowadzenia obowiązku rejestrowania każdej czynności (poza okresem w których samochód jest wynajęty) związanej z użyciem tychże samochodów w celach utrzymania ich w należytym stanie i gotowości to eksploatacji (takich jak np.: przejazd do, i z serwisu, przegląd okresowy itp.). Wnioskodawca zamierza również objąć obowiązkiem rejestrację i ewidencję transportu tychże pojazdów do i od Klienta.

16. Czy samochody, które Wnioskodawca będzie wynajmować/będą sprzedawane będą przeznaczone wyłącznie do najmu/sprzedaży, czy też będą one wykorzystywane do innych celów?

Samochody będę przeznaczone wyłącznie do najmu/sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy od kosztów powstałych w wyniku zdarzeń opisanych w punkcie 1 podatnikowi będzie przysługiwało odliczenie 100% naliczonego podatku VAT?

2. Czy od kosztów powstałych w wyniku zdarzeń opisanych w punkcie 2 podatnikowi będzie przysługiwało odliczenie 100% naliczonego podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami, aby mieć prawo do odliczenia 100% naliczonego podatku VAT, od samochodów przeznaczonych wyłącznie na wynajem lub na sprzedaż, nie ma konieczności prowadzenia dla nich kilometrówki oraz zgłaszania ich do Urzędu Skarbowego na druku VAT-26.

Ad 1. Czynności opisane w punkcie 1 to czynności stanowiące integralną część usługi najmu samochodu, której sprzedaż opodatkowana jest podatkiem VAT 23%. W związku z powyższym podatnikowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia 100% naliczonego podatku VAT od kosztów powstałych w wyniku realizacji tychże czynności, bez konieczności prowadzenia kilometrówki i zgłaszania pojazdu do US na druku VAT-26.

Ad 2. Czynności opisane w punkcie 2 to czynności konieczne do realizacji, aby przedmiot najmu utrzymać w należytym stanie technicznym oraz gotowości do eksploatacji przez klientów. W związku z powyższym podatnikowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia 100% naliczonego podatku VAT od kosztów powstałych w wyniku realizacji tychże czynności, bez konieczności prowadzenia kilometrówki i zgłaszania pojazdu do US na druku VAT-26.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca zapewnił zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno, tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Jak stanowi art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe - stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy - rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do zapisu art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Zatem zgodnie z powyższymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany". Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych". Przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony - ze względu na swoje cechy konstrukcyjne - służy co do zasady użytkowi "mieszanemu", a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

a. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub b. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Użycie wyrazu "wyłącznie" w art. 86a ust. 5 ustawy, wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów (np. jazda próbna, użytek służbowy podatnika, itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, ale jest wykorzystywany przez podatnika także do innych celów, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wymagane elementy. W sytuacji zatem, gdy podatnik przeznacza samochód także do innych celów, wykluczając przy tym, poprzez wprowadzenie w przedsiębiorstwie zasad jego używania możliwość wykorzystywania tego pojazdu w celach prywatnych, ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku, jednakże pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W tej sytuacji nie można bowiem uznać, że pojazd jest przeznaczony wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Stosownie do treści art. 86a ust. 7 ustawy - ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem; 5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

Ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności (art. 86a ust. 6 ustawy).

W świetle art. 86a ust. 12 ustawy - podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Przez "poniesienie wydatku" należy rozumieć dokonanie wpłaty zaliczki na poczet zakupu towaru czy usługi lub też nabycie towaru czy usługi, w zależności od tego, która z tych sytuacji wystąpiła jako pierwsza.

Na mocy art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT - zamierza prowadzić wypożyczalnię samochodów osobowych oraz specjalnych typu Kamper, takich jak np.: (...). Wnioskodawca zamierza również prowadzić sprzedaż samochodów używanych. W ramach prowadzonej działalności, zapewne zajdzie konieczność aby:

Wnioskodawca odda samochody w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu. Oddanie w odpłatne używanie pojazdów oraz sprzedaż będzie stanowić jeden z przedmiotów działalności Wnioskodawcy. Faktury związane z zakupem towarów i usług związanych z utrzymaniem i eksploatacją pojazdów będą wystawione na Wnioskodawcę. Dowód do klienta i z powrotem do firmy, będzie realizowany przez Wnioskodawcę własnymi siłami. Wynajem będzie opodatkowany podatkiem Vat. Sprzedaż pojazdów będzie opodatkowany podatkiem Vat w przypadku, gdy zakup był opodatkowany podatkiem VAT. Jeżeli zakup byłby na podstawie umowy kupna-sprzedaży lub Faktury Vat marża, sprzedaż byłaby w oparciu o Fakturę Vat marża. Samochody, które Wnioskodawca zamierza wynajmować oraz sprzedawać, będą pojazdami samochodowymi w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Wynajmowane oraz sprzedawane samochody będą pojazdami samochodowymi w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy. Samochody będą wynajmowane na podstawie umowy najmu na okres wskazany w tejże umowie. Poza okresem najmu samochody będą zaparkowane w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy lub w miejscu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności i pod nadzorem Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza wprowadzić regulaminy, w których zostanie określony sposób używania przedmiotowych samochodów wykluczający użycie tych pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą - innych niż wynajem i sprzedaż. Wnioskodawca dołoży należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia tych pojazdów do celów prywatnych, poprzez wprowadzenia obowiązku rejestrowania każdej czynności (poza okresem w których samochód jest wynajęty) związanej z użyciem tychże samochodów w celach utrzymania ich w należytym stanie i gotowości to eksploatacji (takich jak np.: przejazd do, i z serwisu, przegląd okresowy itp.). Wnioskodawca zamierza również objąć obowiązkiem rejestrację i ewidencję transportu tychże pojazdów do i od Klienta. Samochody będą przeznaczone wyłącznie do najmu/sprzedaży.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków opisanych w pkt 1 i pkt 2.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodem osobowym w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania VAT fakt jego wykorzystywanie wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego w nim pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w odniesieniu do samochodów osobowych, o których mowa we wniosku, nie będą spełnione przesłanki do uznania, że są one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika i tym samym Wnioskodawca nie będzie mieć prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od wydatków wymienionych w pkt 1 i 2 z nimi związanych.

Opisany we wniosku sposób wykorzystania samochodów osobowych i ich nadzór kontrolny wprowadzony przez Wnioskodawcę nie jest wystarczający aby przyjąć, że samochody te będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Należy bowiem zauważyć, że samo parkowanie pojazdu w miejscu zamieszkania, co do zasady, pozwala na potencjalne wykorzystanie samochodu do celów prywatnych. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych. W żaden sposób nie zmienia tego wprowadzony regulamin, w którym zostanie określony sposób używania przedmiotowych samochodów wykluczający użycie tych pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Zatem w tej sytuacji samochody, o których mowa we wniosku, nie można uznać, że będą one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika i tym samym Wnioskodawca stosownie do art. 86a ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy nie będzie mieć prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Podsumowując:

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy oceniając całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.