0112-KDIL1-1.4012.500.2019.2.HW - Zwolnienie limitowe z VAT a usługi nadzoru inwestorskiego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2019 r. (data wpływu 12 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2020 r. (data wpływu 18 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ustawy. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 lutego 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 25 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą polegającą na sprawowaniu samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie zgodnie z ustawą - Prawo Budowlane, to jest funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego lub/i kierownika budowy/robót. Zakres działalności obejmuje również sporządzanie dokumentacji projektowych oraz kosztorysów inwestorskich. W ramach sporządzanych projektów zamawiający niejednokrotnie wymaga pełnienia nadzoru autorskiego. PKD klasyfikuje taką działalność pod numerem 71.12.Z - działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany nie zamierza wykonywać jakichkolwiek czynności doradczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto w piśmie z dnia 12 lutego 2020 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Zainteresowany wskazał, co następuje.

1. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym od dnia 10 września 2014 r. podatnikiem VAT.

2. Wartość sprzedaży dotycząca prowadzonej działalności nie przekroczyła w roku 2018 kwoty 200.000,00 zł.

3. Wartość sprzedaży dotycząca prowadzonej działalności nie przekroczyła w roku 2019 kwoty 200.000,00 zł.

4. Wnioskodawca, prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie sprawowania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, to jest funkcji inspektora nadzoru lub (i) kierownika budowy i robót zgodnie z ustawą - Prawo Budowlane nie wykonuje, ani też nie będzie wykonywał w przyszłości jakichkolwiek czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów usług.

5. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności nie polegają na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień charakterystycznych dla usług doradztwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyższym Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku płacenia podatku od towarów i usług VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na charakter usług, które Wnioskodawca prowadzi, polegających na pełnieniu samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, to jest funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego lub (i) kierownika budowy i robót, których zakres obejmuje również sporządzanie dokumentacji projektowych oraz kosztorysów inwestorskich oraz pełnienia nadzoru autorskiego w ramach prowadzonych projektów inwestorskich - zgodnie z ustawą - Prawo budowlane, których wartość nie przekracza kwoty 200.000 zł w roku podatkowym, Wnioskodawca uważa, że ma prawo skorzystać ze zwolnienia w zakresie podatku od towarów i usług. Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy o VAT, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych; 3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy o VAT wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 tej ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

* prawnicze,

* w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

* jubilerskie.

W świetle powyższych przepisów usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Podkreślić należy, że ani ustawa o VAT ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o VAT w art. 113 ust. 13 pkt 2 zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego określonego w ust. 1 i 9 należy - wobec braku w ustawie definicji doradztwa - posłużyć się znaczeniem językowym.

Termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto doradza". Natomiast "doradzić", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko. Wnioskodawca zatem, prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie sprawowania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, to jest funkcji inspektora nadzoru lub (i) kierownika budowy i robót, których zakres obejmuje również sporządzanie dokumentacji projektowych oraz kosztorysów inwestorskich oraz pełnienia nadzoru autorskiego w ramach prowadzonych projektów inwestorskich zgodnie z ustawą - Prawo Budowlane - nie wykonuje jakichkolwiek czynności doradczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższych okoliczności, należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo w ramach prowadzonej działalności korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT, do momentu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy w trakcie roku podatkowego w proporcji do okresu prowadzonej działalności, kwoty określonej ww. przepisem lub Wnioskodawca zacznie wykonywać czynności wskazane w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

- jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych; 3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności - art. 113 ust. 4 ustawy.

Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę - art. 113 ust. 5 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Stosownie do art. 113 ust. 13 zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Z opisu sprawy wynika, że od dnia 25 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą polegającą na sprawowaniu samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie zgodnie z ustawą - Prawo Budowlane, to jest funkcji inspektora nadzoru inwestorskiego lub/i kierownika budowy/robót. Zakres działalności obejmuje również sporządzanie dokumentacji projektowych oraz kosztorysów inwestorskich. W ramach sporządzanych projektów zamawiający niejednokrotnie wymaga pełnienia nadzoru autorskiego. PKD klasyfikuje taką działalność pod numerem 71.12.Z - działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany nie zamierza wykonywać jakichkolwiek czynności doradczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym od dnia 10 września 2014 r. podatnikiem VAT. Wartość sprzedaży dotycząca prowadzonej działalności nie przekroczyła zarówno w roku 2018 i 2019 kwoty 200.000,00 zł.

Wnioskodawca, prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie sprawowania samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, to jest funkcji inspektora nadzoru lub (i) kierownika budowy i robót zgodnie z ustawą - Prawo Budowlane nie wykonuje, ani też nie będzie wykonywał w przyszłości jakichkolwiek czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności nie polegają na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień charakterystycznych dla usług doradztwa.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w związku z powyższym Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku płacenia podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie i według zasad określonych przepisami art. 113 ust. 1-12 ustawy pod warunkiem, że nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego PWN (Warszawa 1994), "doradzać" znaczy: udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Odwołując się do wykładni językowej przedstawionej w Słowniku Języka Polskiego PWN "doradca" to "ten, kto udziela porad". Natomiast, w myśl wskazanego Słownika Języka Polskiego PWN, "doradzać" oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym "doradztwo" to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się osobę, która udziela porad, doradza. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Ponadto, jak wynika z przywołanych powyżej przepisów, podatnik ma prawo powrócić do zwolnienia z art. 113 ustawy w trakcie roku podatkowego, pod warunkiem, że:

* minął rok od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub z niego zrezygnował,

* w poprzednim roku podatkowym wartość sprzedaży nie przekroczyła u niego kwoty 200.000 zł,

* powrót do zwolnienia może nastąpić od początku danego miesiąca,

* nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Analiza treści wniosku oraz cytowanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji, gdy Zainteresowany wykonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie czynności w zakresie opisanym we wniosku i czynności te - jak wskazał Wnioskodawca - nie polegają na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień charakterystycznych dla usług doradztwa, a wartość sprzedaży zarówno w roku 2018, jak i w roku 2019 nie przekroczyła kwoty 200.000 zł, to Wnioskodawca ma prawo korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy do momentu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej przekroczy w trakcie roku podatkowego łącznie kwotę 200.000 zł lub gdy Wnioskodawca zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.