0112-KDIL1-1.4012.444.2019.1.JK - Prawo do odliczenia VAT przez gminę w związku z realizacją projektu w zakresie infrastruktury rekreacyjnej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 2 grudnia 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL1-1.4012.444.2019.1.JK Prawo do odliczenia VAT przez gminę w związku z realizacją projektu w zakresie infrastruktury rekreacyjnej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2019 r. (data wpływu 5 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług w związku z realizacją projektu pn. (...) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług w związku z realizacją projektu pn. (...).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina (...) (zwana dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) wraz z podległymi jednostkami organizacyjnymi od dnia 1 stycznia 2017 r. i dokonuje comiesięcznych, scentralizowanych rozliczeń składając tym samym zbiorczą deklarację VAT-7.

Gmina realizuje zadania zarówno w charakterze relacji administracyjno-prawnych - czynności niestanowiące działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, jak również na podstawie stosunków cywilnoprawnych, a więc mających znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu VAT. Gmina prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu pomieszczeń stanowiących mienie Gminy (w tym wynajem lokali na cele mieszkalne oraz komercyjne, wynajem sal sportowych, bilety wstępu na basen i zajęcia sportowo-rekreacyjne, refakturowanie mediów), a także sprzedaż nieruchomości gruntowych będących w posiadaniu Gminy.

Gmina złożyła wniosek o przyznanie pomocy na realizację zadania pn. (...) (zadanie realizowane w latach 2016-2018) w ramach środków Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego w ramach " (...)" działania "Realizacja lokalnych strategii rozwoju kierowanych przez społeczność" objęte Priorytetem 4. "Zwiększenie zatrudnienia i spójności terytorialnej". Zadanie to jest objęte umową o dofinansowanie nr (...) z dnia (...) 2019 r. Celem tej inwestycji jest rozwój niekomercyjnej i ogólnodostępnej infrastruktury rekreacyjnej, sportowej i wypoczynkowej.

W ramach zadania wykonano alejki spacerowe, plażę miejską, urządzono tereny zielone, zamontowano urządzenia małej architektury takie jak ławki parkowe, kosze na śmieci, stojaki rowerowe, parasole plażowe, leżaki i stoliki plażowe, meble grodowe z palet. Dokonano montażu zamgławiacza, zamontowano również monitoring wizyjny składający się z kamer wraz z oprzyrządowaniem, który jest podłączony do centrali w siedzibie Straży Miejskiej. Zamontowano także energooszczędne oświetlenie zewnętrzne, projektory RGB oraz fontannę pływającą na stawie. W sierpniu 2017 r. na ww. zadanie złożono wniosek o dofinansowanie. W wyniku weryfikacji wniosków dnia 18 kwietnia 2018 r. została podpisana umowa o dofinansowani (...) w kwocie (...) zł. Pozostałe koszty projektu finansowane były ze środków własnych Gminy. Gmina informuje, że realizowany projekt nie służy i nie będzie służył w jakimkolwiek zakresie czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT.

Uzyskanie interpretacji jest konieczne do końcowego rozliczenia w Samorządzie Województwa (...) umowy o dofinansowanie. Na Gminie ciąży obowiązek utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Inwestycja nie jest związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o VAT, dlatego też Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od faktur dokumentujących wydatki w związku z nią poniesione. Realizując inwestycję Gmina działa, jako organ władzy publicznej, dlatego dla tej czynności nie ma przymiotu podatnika VAT.

W przedmiotowej sprawie nie toczy się żadne postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) Gmina postąpiła prawidłowo uznając brak możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT od nabywanych towarów i usług w związku z realizacją projektu pn. (...) współfinansowanego ze środków europejskich?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przedstawionym stanem faktycznym na gruncie obowiązujących przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Gminie nie przysługuje prawo (tzn. nie istnieją prawne możliwości) do obniżenia kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu towarów i usług w ramach realizowanego projektu pn. (...) współfinansowanego ze środków unijnych.

UZASADNIENIE stanowiska.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto z ww. przepisu wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje pod warunkiem jednoczesnego spełnienia następujących warunków:

1.

podmiot ubiegający się o odliczenie jest podatnikiem podatku VAT,

2.

zakupione przez podatnika towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przez działalność gospodarczą należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Jednakże w art. 15 ust. 6 wskazano, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506), Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

Głównym celem poniesienia wydatków na realizację opisanej inwestycji jest przede wszystkim wykonywanie zadań własnych Gminy, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W zakresie realizacji zadań własnych Gmina nie występuje w charakterze podatnika w związku z tym, konsekwentnie, nie ma również prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabyć związanych z realizacją tych zadań. Należy przyjąć, że w momencie ponoszenia wydatków na realizacją projektu polegającego na zagospodarowaniu terenu rekreacyjno-wypoczynkowego Gmina nie zamierzała wykorzystywać go do czynności opodatkowanych, gdyż zgodnie z założeniem projekt ma służyć poprawie jakości życia mieszkańców i zaspokajania podstawowych potrzeb.

Reasumując należy podkreślić, że przedmiot projektu będzie służył celom publicznym, będzie użytkowany zgodnie z przeznaczeniem przez wszystkich mieszkańców miejscowości, a także Gminy, nie będzie generował żadnych przychodów, a nabywane przez Gminę w trakcie realizacji projektu towary i usługi nie były i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym Gmina nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż nie zostały spełnione przesłanki art. 86 ust. 1 ustawy warunkujące prawo do odliczenia podatki naliczonego VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.

nabycia towarów i usług,

b.

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne, w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wskazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 powołanej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina realizuje zadania zarówno w charakterze relacji administracyjno-prawnych - czynności niestanowiące działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, jak również na podstawie stosunków cywilnoprawnych, a więc mających znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu VAT. Gmina prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu pomieszczeń stanowiących mienie Gminy (w tym wynajem lokali na cele mieszkalne oraz komercyjne, wynajem sal sportowych, bilety wstępu na basen i zajęcia sportowo-rekreacyjne, refakturowanie mediów), a także sprzedaż nieruchomości gruntowych będących w posiadaniu Gminy.

Gmina złożyła wniosek o przyznanie pomocy na realizację zadania pn. (...) (zadanie realizowane w latach 2016-2018) w ramach środków Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego w ramach " (...)" działania "Realizacja lokalnych strategii rozwoju kierowanych przez społeczność" objęte Priorytetem 4. "Zwiększenie zatrudnienia i spójności terytorialnej". Zadanie to jest objęte umową o dofinansowanie z dnia 18 kwietnia 2019 r. Celem tej inwestycji jest rozwój niekomercyjnej i ogólnodostępnej infrastruktury rekreacyjnej, sportowej i wypoczynkowej.

W ramach zadania wykonano alejki spacerowe, plażę miejską, urządzono tereny zielone, zamontowano urządzenia małej architektury takie jak ławki parkowe, kosze na śmieci, stojaki rowerowe, parasole plażowe, leżaki i stoliki plażowe, meble grodowe z palet. Dokonano montażu zamgławiacza, zamontowano również monitoring wizyjny składający się z kamer wraz z oprzyrządowaniem, który jest podłączony do centrali w siedzibie Straży Miejskiej. Zamontowano także energooszczędne oświetlenie zewnętrzne, projektory RGB oraz fontannę pływającą na stawie. W sierpniu 2017 r. na ww. zadanie złożono wniosek o dofinansowanie. W wyniku weryfikacji wniosków dnia 18 kwietnia 2018 r. została podpisana umowa o dofinansowanie w kwocie 299.987,00 zł. Pozostałe koszty projektu finansowane były ze środków własnych Gminy. Gmina informuje, iż realizowany projekt nie służy i nie będzie służył w jakimkolwiek zakresie czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT.

Na Gminie ciąży obowiązek utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Inwestycja nie jest związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o VAT, dlatego też Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od faktur dokumentujących wydatki w związku z nią poniesione. Realizując inwestycję Gmina działa, jako organ władzy publicznej, dlatego dla tej czynności nie ma przymiotu podatnika VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy Gmina postąpiła prawidłowo uznając brak możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT od nabywanych towarów i usług w związku z realizacją projektu pn. (...) współfinansowanego ze środków europejskich.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W analizowanej sprawie związek taki nie występuje. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, realizowany projekt nie służy i nie będzie służył w jakimkolwiek zakresie czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. W opisie sprawy wskazano, że na Gminie ciąży obowiązek utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Inwestycja nie jest związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o VAT. Realizując inwestycję Gmina działa, jako organ władzy publicznej, dlatego dla tej czynności nie ma przymiotu podatnika VAT. Tym samym, w analizowanym przypadku Wnioskodawca nie ponosi wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji nabywając towary bądź usługi nie działa w charakterze podatnika VAT.

Zatem, w związku z tym, że realizując przedmiotowy projekt Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika VAT, a towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Gminie nie przysługuje - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy - prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego projektu.

Podsumowując, Gmina postąpiła prawidłowo uznając brak możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego VAT od nabywanych towarów i usług w związku z realizacją projektu pn. (...) współfinansowanego ze środków europejskich.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl