0112-KDIL1-1.4012.277.2018.1.MR - Opodatkowanie podatkiem VAT premii wypłacanej brokerowi.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2018 r. (data wpływu 23 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania premii wypłacanej przez Brokera - jest prawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania premii wypłacanej przez Brokera.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólne przedsięwzięcie Wnioskodawcy i brokera ubezpieczeniowego.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność w zakresie między innymi sprzedaży pojazdów ciężarowych na rzecz przedsiębiorców. Przez wieloletnią działalność gospodarczą, Spółka wypracowała rozpoznawalną wśród klientów i konkurencji markę oraz renomę, które wpływają na postrzeganie Spółki jako wiarygodnego partnera.

Sprzedawane pojazdy ciężarowe wymagają zawarcia polis ubezpieczeniowych. W związku z tym, w celu polepszenia jakości świadczonych usług, zwiększenia poziomu dbałości o zadowolenie klientów i promocji marki, Spółka dążyć będzie do zapewnienia swoim klientom, którzy nabyli od Spółki pojazd ciężarowy (dalej: Klienci), możliwości nabycia na bardzo preferencyjnych warunkach ubezpieczeń komunikacyjnych oferowanych w pakietach bądź odrębnie każdy rodzaj ubezpieczenia komunikacyjnego. Spółka postanowiła zatem zrealizować wspólne przedsięwzięcie wraz z niezależną od Spółki firmą brokerską Sp. z o.o. (dalej: Broker), którego celem jest zaoferowanie umów ubezpieczenia jak największej liczbie podmiotów spośród klientów Spółki. W tym celu Spółka i Broker zawarły Umowę o wspólnym przedsięwzięciu (dalej: Umowa). Dzięki stałej współpracy i znacznemu wolumenowi obrotów Broker otrzymuje od ubezpieczycieli korzystne prowizje od każdej polisy zawartej przez ubezpieczyciela z klientami Brokera, a ponadto ma możliwość wynegocjowania z ubezpieczycielami korzystnych warunków ubezpieczenia. Broker jest w stanie zatem zaproponować najkorzystniejsze oferty ubezpieczeń Klientom.

Umowny zakres czynności wykonywanych przez Brokera w ramach wspólnego przedsięwzięcia.

Na mocy Umowy Spółka upoważniła Brokera do podejmowania w imieniu Spółki czynności, mających na celu nawiązanie kontaktu z Klientami i zaoferowanie im odpowiedniego pakietu ubezpieczeń. Zakres czynności podejmowanych przez Brokera w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia obejmuje:

a. Zorganizowanie, wykonanie i kontrolę czynności związanych z zawieraniem nowych umów generalnych ubezpieczeń lub wznowień dotychczasowych w następującym zakresie:

i. opracowania tekstów umów generalnych, procedur zawierania ubezpieczeń i likwidacji szkód w porozumieniu z Klientami i w wyniku negocjacji z ubezpieczycielami,

ii. przygotowania indywidualnych umów ubezpieczeń,

iii. prowadzenia ewidencji zawartych, indywidualnych umów ubezpieczeń,

iv. kontroli procesu obciążania klientów właściwą składką,

b. Prowadzenie w imieniu Klientów spraw związanych z likwidacją szkód z ubezpieczeń, w zakresie zleconym przez nich oraz możliwym do realizacji ze względu na warunki umów generalnych oraz procedury wewnętrzne ubezpieczycieli, a w szczególności:

i. prowadzenie ewidencji szkód,

ii. kontrolę kompletności dokumentacji szkodowej,

iii. nadzór nad terminowością wykonywania przez ubezpieczycieli poszczególnych czynności likwidacyjnych,

iv. nadzór nad terminowością wypłat odszkodowań.

c. Zatrudnianie odpowiedniej liczby osób przygotowanych merytorycznie do obsługi ubezpieczeniowej Klientów.

d. Dostosowanie własnych programów informatycznych do współpracy ze Spółką oraz Klientami w sposób umożliwiający płynną wymianę danych elektronicznych, dotyczących przedmiotów ubezpieczenia, umów ubezpieczenia oraz szkód.

e. Posługiwanie się w okresie ważności Umowy znakiem towarowym A w korespondencji e-mail z Klientem, na co Spółka wyraża zgodę.

Umowny zakres czynności wykonywanych przez Spółkę w ramach wspólnego przedsięwzięcia.

Zgodnie z postanowieniami Umowy Spółka nie jest zobowiązana do świadczenia jakichkolwiek usług na rzecz Brokera. Jednakże w ramach realizacji wspólnego przedsięwzięcia Spółka będzie zobowiązana do wykonywania obowiązków mających na celu zwiększenie ilości zawieranych umów ubezpieczenia przez Klientów. Umowa określa następujący zakres obowiązków Spółki niezbędnych do realizacji wspólnego przedsięwzięcia w celu zapewnienia sprawnego zawierania i wykonywania umów ubezpieczenia zawieranych przez Klientów:

a. popularyzacja oferty ubezpieczeniowej Brokera wśród Klientów A i B poprzez:

i. Umieszczenie - w sposób i formie na bieżąco uzgadnianej przez Strony - na stronach internetowych A, w folderach i materiałach sprzedażowych i reklamowych informacji o możliwości ubezpieczenia pojazdów A na korzystnych warunkach, ze wskazaniem informacji o cenach orientacyjnych oraz zakresie ubezpieczenia;

ii. Umieszczenie danych kontaktowych (nazwa Brokera, numery telefonów, adres e-mail, który będzie zawierał domenę "A") na stronach internetowych i folderach reklamowych, wzorach umów sprzedaży przedstawianych Klientom;

iii. e-mailing oferty Brokera do Klientów, ze wskazaniem informacji o cenach orientacyjnych oraz zakresie ubezpieczenia;

iv. prezentacja oferty Brokera na eventach, ze wskazaniem informacji o cenach orientacyjnych oraz zakresie ubezpieczenia;

ii. uczestniczenie w spotkaniach z Klientami wspólnie z przedstawicielami handlowymi Brokera, na których zostaną przedstawione oferty ubezpieczeniowe;

iii. potwierdzanie Klientom atrakcyjności oferty ubezpieczeniowej Brokera,

ii. wspólnej popularyzacji oferty ubezpieczeniowej Brokera na forach, w mediach związanych z rynkiem transportowym.

Rozliczenia między Brokerem a Spółką jako uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia.

Za zawarcie umów ubezpieczeniowych dotyczących pojazdów ciężarowych Klientów, Broker będzie otrzymywał od zakładów ubezpieczeniowych wynagrodzenie kurtażowe (premię brokerską). Zawierając polisy ubezpieczeniowe z Klientami, Broker może oczekiwać istotnego wzrostu swoich przychodów i stąd jest gotów podzielić się dodatkowymi wpływami z prowizji brokerskich, jakie uzyska od ubezpieczycieli dzięki polisom ubezpieczeniowym zawieranych w odniesieniu do Klientów. W tej części wpływów z prowizji brokerskiej, Spółka otrzymuje gwarantowany udział we wpływach z prowizji brokerskiej (dalej: Premia), natomiast Brokerowi przypada nadwyżka ponad wielkość gwarantowaną. Podział prowizji brokerskiej i wypłata Premii są dokonywane za okres, za jaki została opłacona składka. Część zysku, którą otrzymuje Spółka (Premia) wynosi określony procent składek opłacanych tytułem umów ubezpieczeń zawieranych za pośrednictwem Brokera w odniesieniu do Klientów.

Podział Premii i jej wypłata Spółce nie wiąże się z powstaniem jakichkolwiek zobowiązań Spółki bądź Klientów wobec Brokera, w tym ze spełnieniem przez nich jakichkolwiek świadczeń na rzecz Brokera.

W tak przedstawionym stanie faktycznym, Spółka powzięła wątpliwość, w jaki sposób powinna dokumentować otrzymywanie Premii stanowiące wewnętrzne rozliczenie między uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jaki sposób Spółka powinna dokumentować otrzymywanie Premii, stanowiącej podział prowizji brokerskiej wypłacanej Brokerowi przez ubezpieczycieli za zawarcie umów ubezpieczeniowych dotyczących pojazdów ciężarowych Klientów?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywanie Premii powinno zostać udokumentowane przy pomocy noty obciążeniowej wystawianej przez Spółkę na rzecz Brokera.

Udzielenie odpowiedzi na zadane pytanie w pierwszej kolejności wymaga ustalenia, czy podział Premii wypłacanej Spółce przez Brokera w ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Umowa o wspólnym przedsięwzięciu - istota.

Umowa o wspólnym przedsięwzięciu (zwanego również: "konsorcjum") nie została zdefiniowana w przepisach prawa cywilnego, ani również w regulacjach prawa podatkowego. Zgodnie ze znaczeniem potocznym pod tym pojęciem należy rozumieć umowę gospodarczą co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą na określonym czas do realizacji z góry określonego celu. Najczęstszym celem zawarcia takiej umowy jest wspólne działanie w realizacji określonego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też zakres przedmiotowy przekracza możliwości jednego podmiotu. Uczestnicy jako konsorcjum nie stanowią jednego podmiotu gospodarczego, nie posiadają osobowości prawnej ani podmiotowości prawnej, lecz zachowują niezależność w swoich dotychczasowych działaniach, czyli w działaniach niezwiązanych ze wspólnym przedsięwzięciem. Natomiast w działaniach z nim związanych realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem. Uczestnicy nie posiadają wspólnego majątku, chociaż zazwyczaj mają wspólny rachunek rozliczeniowy.

Czynności opodatkowane VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczenie usług to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towaru. Warunkiem opodatkowania świadczonych przez podatnika usług jest odpłatność za nie. W drodze wyjątku, art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje również nieodpłatne świadczenie usług dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Pojęcie "odpłatnej usługi" jako czynności podlegającej opodatkowaniu zostało na gruncie Ustawy o VAT zdefiniowane w sposób bardzo szeroki, jednakże nie każda czynność wykonywana w sferze stosunków cywilnych i gospodarczych może zostać uznana za opodatkowaną VAT. Dla wystąpienia czynności podlegającej opodatkowaniu niezbędne jest bowiem zaistnienie określonych przesłanek ściśle związanych z wykonywaniem danej czynności.

Orzecznictwo TSUE.

W kwestii uznania danej czynności za usługę opodatkowaną podatkiem VAT wielokrotnie wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości UE (dalej: TSUE). Przykładowo w wyroku w sprawie C-16/93 RJ. Tolsma z 3 marca 1994 r. TSUE stwierdził, że: "świadczenie usługi jest odpłatne i podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy istnieje stosunek prawny pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą, w wykonaniu którego następuję świadczenie wzajemne, a wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktyczną za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy".

Natomiast w orzeczeniu TSUE w sprawie 102/86 Apple and Pear Development Council z dnia 8 marca 1988 r. stwierdzono, że: "koncepcja odpłatnego świadczenia usług zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługa i uzyskanym wynagrodzeniem". Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. W świetle tego orzeczenia świadczenie usług zakłada swoistą wymianę świadczeń obu stron i w konsekwencji ma miejsce jedynie wówczas, kiedy pomiędzy świadczeniem jednej a świadczeniem drugiej strony stosunku prawnego istnieje bezpośredni i ścisły związek.

Z kolei w wyroku TSUE w sprawie 154/80 Association "Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA" z dnia 5 lutego 1981 r. wyrażony został pogląd Trybunału, zgodnie z którym: "konieczne jest, aby wynagrodzenie za usługi dawało się wyrazić w pieniądzu".

Podsumowując, zgodnie z orzecznictwem TSUE dane świadczenie może podlegać opodatkowaniu wyłącznie w sytuacji, gdy:

* świadczącego i otrzymującego świadczenie łączy stosunek prawny,

* świadczenie jest wykonywane na podstawie istniejącego stosunku prawnego,

* relacja jest wzajemna, tj. za świadczenie uzyskiwany jest ekwiwalent w postaci wynagrodzenia,

* pomiędzy wynagrodzeniem a świadczeniem występuje bezpośredni związek.

* wynagrodzenie można wyrazić w wartościach pieniężnych.

Analiza stosownych przepisów Ustawy o VAT oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że opodatkowaniu VAT podlegać mogą jedynie takie czynności (usługi), które spełniają łącznie powyższe warunki, w szczególności, gdy istnieje bezpośredni i trwały związek pomiędzy czynnościami jednej strony a wynagrodzeniem wypłacanym przez drugą stronę.

Jako przykład czynności, które nie stanowią czynności opodatkowanych, TSUE wprost podaje czynności wykonywane przez uczestników wspólnego przedsięwzięcia (konsorcjum). W wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro SGPS SA (EDM) przeciwko Fazenda Publica TSUE zajął stanowisko, zgodnie z którym: "wykonywane przez członków konsorcjum czynności korespondujące z posiadanymi przez nich, zgodnie z postanowieniami umowy, udziałami, nie stanowią czynności odpłatnych. W odniesieniu zatem do takich działań nie można mówić o transakcjach podlegających opodatkowaniu. (...). Z drugiej strony, gdy wykonanie pewnych czynności wykraczających ponad określony w umowie konsorcjum udział jego członka, powoduje sytuację, w której pozostali członkowie konsorcjum płacą za te czynności przekraczające ten udział, czynności takie stanowią dostawę towarów lub świadczenie usług realizowane odpłatnie w rozumieniu art. 2 ust. 1 VI Dyrektywy" (pkt 87 i pkt 89 wyroku).

W konsekwencji TSUE stwierdził, że: "działania wykonywane przez członków konsorcjum na podstawie postanowień umowy ustalającej zasady działania konsorcjum oraz zgodnie z ustalonym udziałem w konsorcjum każdego przedsiębiorstwa, nie stanowią dostawy towaru lub usługi świadczonej odpłatnie w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, ani nie są, w związku z tym, transakcją podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem w rozumieniu przywołanej dyrektywy". Tylko, "jeżeli działania członków konsorcjum dotyczące czynności wykraczających poza wynikający z umowy ich udział w konsorcjum obejmują z tego tytułu zapłatę od innych członków konsorcjum, takie działania stanowią dostawę towarów lub usług "świadczonych odpłatnie" w rozumieniu tego przepisu".

Zastosowanie przepisów i orzecznictwa do sytuacji opisanej w stanie faktycznym.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Spółka i Broker zawarli Umowę o wspólnym przedsięwzięciu, której celem jest zaoferowanie umów ubezpieczenia jak największej liczbie Klientów. Wspólne przedsięwzięcie będzie również służyć polepszeniu jakości świadczonych usług, zwiększeniu poziomu dbałości o zadowolenie Klientów i promocji marki.

Spółka i Broker oczekują, że wspólne przedsięwzięcie umożliwi uzyskanie jak najlepszych rezultatów, dzięki zacieśnieniu współpracy, koordynacji i współdziałania uczestników w zakresie wspólne podejmowanych czynności. Istotą będzie działanie na rzecz wspólnego przedsięwzięcia, a nie wykonywanie takich czynności na rzecz Brokera przez Spółkę (i odwrotnie).

Przedstawiony sposób organizacji współpracy pomiędzy Spółką a Brokerem jest jedynym dopuszczalnym w świetle art. 12 ust. 3 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, z którego wynika wyraźny zakaz wykorzystywania w działalności agencyjnej substytucji. W świetle powołanej regulacji, nie byłoby zatem dopuszczalne podzlecenie przez Brokera Spółce wykonywania czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego. Wskazane wymogi regulacyjne zostały odzwierciedlone w modelu organizacyjnym wspólnego przedsięwzięcia oraz w sposobie organizacji rozliczeń, który wyklucza jakiekolwiek "podzlecanie" lub "podwykonawstwo" w zakresie świadczonych usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Z powyższego wynika, że uczestnicy wspólnego przedsięwzięcia nie będą (i nie mogą) wykonywać żadnych czynności, w tym, nie będą świadczyć odpłatnie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, na swoją rzecz. Przeciwnie, usługi takie będą świadczone przez nich na rzecz wspólnego celu oraz Klientów.

W konsekwencji należy uznać, że wzajemnie rozliczenia pomiędzy Spółką a Brokerem nie będą stanowiły odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, a jedynie partycypowania we wspólnie osiągniętych przez konsorcjum (wspólne przedsięwzięcie) przychodach. Celem tych rozliczeń będzie wyłącznie zrealizowanie ustalonych pomiędzy uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia udziałów w przychodach ze sprzedaży ubezpieczeń oferowanych Klientom. Uzyskana przez danego uczestnika partycypacja w przychodach konsorcjum nie będzie stanowić wynagrodzenia za jakiekolwiek usługi wykonane przez jednego uczestnika na rzecz drugiego, ale będzie odzwierciedlać jego zaangażowanie we współpracę w ramach wspólnego przedsięwzięcia gospodarczego.

W związku z uznaniem w stanie faktycznym, że wypłata Premii przez Brokera na rzecz Spółki nie podlega opodatkowaniu VAT, należy uznać, że dopuszczalne jest jej dokumentowanie za pomocą noty obciążeniowej. Przepis art. 106b ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT stanowi, że podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 Ustawy o VAT, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że obowiązkowi fakturowania podlegają czynności opodatkowane VAT. A contrario, jeśli dana czynność nie jest opodatkowana VAT, to w takim wypadku nie musi być udokumentowana za pomocą faktury VAT. Tak też jest w przedmiotowej sprawie - w wyniku uznania, że wypłata Premii przez Brokera na rzecz Spółki nie podlega opodatkowaniu VAT, możliwe jest jej udokumentowanie za pomocą noty obciążeniowej.

Ugruntowany dorobek orzeczniczy w podobnych sprawach.

Stanowisko Spółki znajduje uzasadnienie w licznych interpretacjach indywidualnych oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych, przykładowo:

* Prawomocny wyrok WSA z dnia 5 kwietnia 2017 r. III SA/Wa 873/16, stanowiący potwierdzenie linii orzeczniczej w sprawach dotyczących kwalifikacji wewnętrznych rozliczeń uczestników konsorcjum (stron umowy o wspólnym przedsięwzięciu): "Jak natomiast słusznie stwierdził NSA w wyroku z dnia 23 kwietnia 2008 r. (sygn. akt I FSK 1788/07) przy ustalaniu, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przedmiotu opodatkowania świadczenia usług o złożonym charakterze jakie stanowią umowy kooperacyjne należy uwzględniać podstawowy cel wynikający a takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania poszczególnych czynności służących realizacji tego celu dla potrzeb podatkowych w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego. Celem bowiem kooperacji (współpracy, współdziałania) jest uzyskanie poprzez oddzielne, lecz skoordynowane i wspólne działania partnerów, określonego rezultatu, o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym. Działań takich dla celów podatku od towarów i usług nie można oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru jako działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość, którego końcowym efektem, jak w niniejszej sprawie, jest zachęcenie jak największej ilości wspólnych klientów partnerów do dokonania zakupów towarów (usług) u jednego z nich, dla osiągnięcia przez nich satysfakcjonującej korzyści finansowej (przychód). Jeżeli współdziałanie takie dotyczy wspólnego programu marketingowego, pomiędzy jego uczestnikami nie dochodzi do wzajemnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż po pierwsze nie da się ich racjonalnie wycenić, a po drugie w przedsięwzięciu takim nie chodzi o wzajemne świadczenie usług pomiędzy uczestnikami działań kooperacyjnych, gdyż nie z tych działań osiągają "bezpośrednią i jasno zindywidualizowaną korzyść", lecz z osiągnięcia wspólnego celu podjętej współpracy nakierowanej na korzystne dla nich zachowanie osób trzecich. (...) Jak wskazywano powyżej między zapłatą za usługę a otrzymanym wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni związek. Związek ten winien mieć charakter przyczynowy. Oznacza to, iż zapłata powinna być konsekwencją spełnienia świadczenia i powinna być należna podatnikowi na podstawie łączącego go z odbiorcą stosunku prawnego. Taki związek nie będzie występował w sytuacji rozliczeń finansowych między Wnioskodawcą a Partnerem. Rozliczenia między Stronami nie będą bowiem wynikiem zapłaty w zamian za wyświadczone przez nich na swoją rzecz usługi, ale rozliczeniem poniesionych kosztów, zależnym od wyników skuteczności działań podjętych w ramach współpracy przez każdą ze Stron oraz poniesionych kosztów/zaangażowanych zasobów".

* Wyrok NSA z dnia 8 czerwca 2017 r. sygn. akt I FSK 1839/15: "(...) w zakresie omawianej problematyki dotyczącej rozliczeń w ramach konsorcjum istnieje ugruntowane już orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, uznające, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jako przedmiotu opodatkowania - świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne lub konsorcjalne), należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego poszczególnych czynności służących realizacji tego celu (por. wyrok NSA z dnia 12 sierpnia 2015 r. sygn. akt I FSK 1373/14 i powoływane tam orzecznictwo sądów administracyjnych). (...) Na tle przedstawionego stanu faktycznego sprawy, za w pełni uzasadnione należy uznać stanowisko Sądu pierwszej instancji, który przyjął, że organ podatkowy w oderwaniu od przyjętych w zawartej przez partnerów konsorcjum umowie, celów i zasad wspólnego przedsięwzięcia uznał, że czynności organizacyjne wewnątrz konsorcjum będą czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT, co skutkowało stwierdzeniem, że podmioty działające w ramach konsorcjum należy uznać za podatników VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i do wzajemnych rozliczeń jak i do rozliczeń z podmiotem na rzecz którego konsorcjum świadczy usługę powinny stosować ogólne zasady w zakresie wystawiania faktur. W konsekwencji błędnie uznano też, że faktury dokumentujące części zamówienia przypadające na każdego z członków Konsorcjum, powinny wystawione być na Lidera, a nie na Zamawiającego a Spółka powinna księgować fakturę zbiorczą, uwzględniając w przychodach podatkowych i ewidencji sprzedaży VAT całość przedmiotu zamówienia dla Zamawiającego. (...) To Członkowie Konsorcjum (w tym lider), każdy w swojej części świadczą usługę Zamawiającemu, a nie Liderowi Konsorcjum. Warto wskazać w tym względzie na wyrok TSUE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie Empresa de Desenyolyimento Mineiro SGPS SA (EDM), C-77/01, EU:C:2004:243, zgodnie z którym czynności wykonywane przez członków konsorcjum, na podstawie postanowień umowy tworzącej to konsorcjum oraz odpowiadające części przypisanej każdemu z nich w tej umowie, nie stanowią dostawy towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 2 pkt 1 Szóstej Dyrektywy Rady (...) ani też w konsekwencji czynności opodatkowanej na podstawie tej dyrektywy".

Z przytoczonymi poglądami wyrażanymi w orzecznictwie zgodził się również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 9 stycznia 2018 r. znak: 0113-KDIPT1-2.4012.824.2017.1.KT (wraz z interpretacjami tam przytoczonymi), w której w całości podzielił stanowisko wnioskodawcy zakresie analogicznego do opisywanego stanu faktycznego i odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki zasadne wydaje się, że otrzymywanie Premii może być dokumentowane przy pomocy noty obciążeniowej wystawianej przez Spółkę na rzecz Brokera, ponieważ ta czynność jako wewnętrzne rozliczenie uczestników Umowy o wspólnym przedsięwzięciu nie stanowi czynności opodatkowanej zgodnie z przepisami Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. organ wskazuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.