0112-KDIL1-1.4012.235.2022.2.MG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 lipca 2022 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL1-1.4012.235.2022.2.MG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie:

1)

zwolnienia od podatku sprzedaży w drodze licytacji komorniczej zabudowanej działki nr 1 - jest nieprawidłowe;

2)

opodatkowania sprzedaży w drodze licytacji komorniczej niezabudowanych działek nr 2, 3, 4 i 5 - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 9 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży w drodze licytacji komorniczej zabudowanej działki nr 1 oraz opodatkowania sprzedaży w drodze licytacji komorniczej niezabudowanych działek nr 2, 3, 4 i 5. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 6 lipca 2022 r. (wpływ 6 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi MB. Według informacji zamieszczonej na portalu podatki.gov.pl dłużnik od dnia 1 kwietnia 2008 r. figuruje w rejestrze VAT. Egzekucja w niniejszej sprawie prowadzona jest z nieruchomości położonej pod adresem C, stanowiącej działkę ew. nr 2, 3, 1, 4, 5 o pow. 5,4800 ha. Działka nr 2 stanowi łąki trwałe, działka nr 3, 4 stanowi obszar gruntu pod rowami. Działka nr 1 składa się w większości z gruntów ornych oraz gruntów rolnych zabudowanych i łąk trwałych. Działka nr 5 stanowi pastwiska trwałe. Działka nr 1 zabudowana jest budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, budynkiem gospodarczym, budynkiem magazynowym (stodoła) oraz budynkiem inwentarskim (chlewnia). Dla przedmiotowej nieruchomości Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr KW (...). Nieruchomość ta została sprzedana na licytacji przeprowadzonej w dniu 8 kwietnia 2022 r.

Celem ustalenia, czy wskazana dostawa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, komornik wezwał dłużnika do złożenia oświadczenia:

1. Czy dłużnik prowadzi działalność gospodarczą, a jeśli tak to jaką?

2. Czy dłużnik jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT (należy wskazać nr NIP dłużnika), a jeśli tak to od Jakiego dnia?

3. Czy w stosunku do przedmiotowej nieruchomości przysługiwało dłużnikowi prawo odliczenia podatku VAT przy jej nabyciu?

4. W jaki sposób i kiedy dłużnik stał się właścicielem nieruchomości?

5. W jaki sposób wykorzystywane były budynki wchodzące w skład nieruchomości?

6. Kiedy nastąpiło pierwotne zasiedlenie tej nieruchomości?

7. Czy od ewentualnego pierwszego zasiedlenia do momentu sprzedaży licytacyjnej minął okres 2 lat?

8. Czy w okresie ostatnich 5 lat w stosunku do tej nieruchomości zostały poczynione nakłady ulepszenia w wartości co najmniej 30% wartości początkowej tej nieruchomości a jeśli tak to kiedy te nakłady zakończyły się?

9. Czy w przypadku poniesionych nakładów przewyższające 30% jej wartości początkowej dłużnik skorzystał z prawa odliczenia podatku VAT od tych nakładów?

10. Czy nieruchomość stanowiła u dłużnika środek trwały w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym?

11. Czy nieruchomość stanowi u dłużnika towar handlowy?

12. Czy dłużnik wykorzystywał nieruchomość wyłącznie do celów zwolnionych od podatku?

13. Czy dłużnik zlikwidował działalność gospodarczą i rozliczył się z urzędem skarbowym zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Na tak postawione pytania dłużnik udzielił odpowiedzi:

1. Prowadzi gospodarstwo rolne.

2. NIP (...), czynny podatnik.

3. Nie przysługiwało, była to darowizna, jest od roku 2008 czynnym podatnikiem.

4. Właścicielem nieruchomości stał się od 24 marca 2003 r. (darowizna).

5. Dla celów produkcji rolnej i mieszkaniowej dożywotników.

6. Zasiedlenie nastąpiło w latach dwudziestych XX wieku.

7. Tak.

8. Nie.

9. Nie.

10. Nie stanowiła środka trwałego.

11. Nie.

12. Tak.

13. Nadal jest rolnikiem oraz vatowcem.

Pismem z dnia 6 lipca 2022 r. uzupełnił Pan wniosek o następujące informacje:

1. Dłużnik od roku 2008 nie jest rolnikiem ryczałtowym.

2. Dłużnik jest od roku 2008 czynnym podatnikiem podatku VAT.

3. Zabudowana działka nr 1 była wykorzystywana na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych osób, które miały ustanowione prawo dożywocia, zapisane w księdze wieczystej. Działka nr 2 wykorzystywana była do prowadzenia działalności rolniczej. Działka nr 3 wykorzystywana była do prowadzenia działalności rolniczej. Działka nr 4 wykorzystywana była do prowadzenia działalności rolniczej. Działka nr 5 wykorzystywana była do prowadzenia działalności rolniczej.

4. Działka nr 1 nigdy nie była wykorzystywana przez dłużnika do prowadzenia działalności rolniczej. Działka nr 2 wchodziła w skład gospodarstwa rolnego i służyła do prowadzenia działalności rolniczej. Działka nr 3 wchodziła w skład gospodarstwa rolnego i służyła do prowadzenia działalności rolniczej. Działka nr 4 wchodziła w skład gospodarstwa rolnego i służyła do prowadzenia działalności rolniczej. Działka nr 5 wchodziła w skład gospodarstwa rolnego i służyła do prowadzenia działalności rolniczej.

5. Dłużnik nie zbudował żadnych budynków na działce nr 1. Wszystkie budynki na działce nr 1 (mieszkalne i gospodarcze) istniały w chwili darowizny na rzecz dłużnika.

6. Budynek gospodarczy, budynek magazynowy oraz budynek inwentarski, znajdujące się na działce nr 1 nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej. Dłużnik posiadał do dyspozycji budynki w innej lokalizacji i w związku z tym ww. budynki stały nieużywane. Budynek mieszkalny znajdujący się na działce nr 1 wykorzystywany był do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Pana FH (dożywocie).

7. Budynek mieszkalny służył zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dla Pana FH (dożywocie). Budynek gospodarczy nie był przez dłużnika wykorzystywany. Budynek magazynowy nie był przez dłużnika wykorzystywany. Budynek inwentarski nie był przez dłużnika wykorzystywany.

8. Budynek mieszkalny, budynek gospodarczy, budynek magazynowy oraz budynek inwentarski istniały w momencie darowizny. Budynki te były wcześniej użytkowane. Budynek mieszkalny ma około 100 lat, a budynki gospodarcze budowane były w latach 80-tych XX wieku i wtedy też były użytkowane.

9. Pomiędzy zasiedleniem budynku mieszkalnego, a licytacją minęło dużo więcej czasu niż 2 lata. Pomiędzy zasiedleniem budynku gospodarczego, a licytacją minęło dużo więcej czasu niż 2 lata. Pomiędzy zasiedleniem budynku magazynowego, a licytacją minęło dużo więcej czasu niż 2 lata. Pomiędzy zasiedleniem budynku inwentarskiego, a licytacją minęło dużo więcej czasu niż 2 lata.

10. Budynek mieszkalny - nie ponoszono wydatków na ulepszenie lub przebudowę, które stanowiły 30% wartości początkowej naniesień będących na działce nr 1.

Budynek gospodarczy - nie ponoszono wydatków na ulepszenie lub przebudowę, które stanowiły 30% wartości początkowej naniesień będących na działce nr 1.

Budynek magazynowy - nie ponoszono wydatków na ulepszenie lub przebudowę, które stanowiły 30% wartości początkowej naniesień będących na działce nr 1.

Budynek inwentarski - nie ponoszono wydatków na ulepszenie lub przebudowę, które stanowiły 30% wartości początkowej naniesień będących na działce nr 1.

11. Nabycie działki nr 2 nastąpiło w drodze darowizny, nie objętej podatkiem VAT. Nabycie działki nr 3 nastąpiło w drodze darowizny, nie objętej podatkiem VAT. Nabycie działki nr 4 nastąpiło w drodze darowizny, nie objętej podatkiem VAT. Nabycie działki nr 5 nastąpiło w drodze darowizny, nie objętej podatkiem VAT. Nabycie budynku mieszkalnego na działce nr 1 nastąpiło w drodze darowizny, nie objętej podatkiem VAT. Nabycie budynku gospodarczego na działce nr 1 nastąpiło w drodze darowizny, nie objętej podatkiem VAT. Nabycie budynku magazynowego na działce nr 1 nastąpiło w drodze darowizny, nie objętej podatkiem VAT. Nabycie budynku inwentarskiego na działce nr 1 nastąpiło w drodze darowizny, nie objętej podatkiem VAT. Nabycie wszystkich ww. działek, budynków nastąpiło w drodze darowizny w formie aktu notarialnego.

12. Budynek mieszkalny nie był wykorzystywany przez dłużnika do prowadzenia działalności rolniczej.

Budynek gospodarczy nie był wykorzystywany przez dłużnika do prowadzenia działalności rolniczej.

Budynek magazynowy nie był wykorzystywany przez dłużnika do prowadzenia działalności rolniczej.

Budynek inwentarski nie był wykorzystywany przez dłużnika do prowadzenia działalności rolniczej.

13. Dłużnik od roku 2008 jest czynnym podatnikiem podatku VAT i na działkach nr 2, 3, 4, 5 prowadził działalność rolniczą opodatkowaną podatkiem VAT.

14. Dłużnik nie udostępniał osobom trzecim działek nr 2, 3, 4, 5. Budynek gospodarczy na działce nr 1 nie był udostępniany osobom trzecim. Budynek magazynowy na działce nr 1 nie był udostępniany osobom trzecim. Budynek inwentarski na działce nr 1 nie był udostępniany osobom trzecim. Budynek mieszkalny na działce nr 1 nie był udostępniany osobom trzecim z wyjątkiem Pana FH, który miał prawo dożywocia wpisane w księgę wieczystą.

15. Na moment sprzedaży dla działki nr 2 nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Na moment sprzedaży działki nr 3 nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Na moment sprzedaży działki nr 4 nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Na moment sprzedaży działki nr 5 nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

16. Na moment sprzedaży działki nr 2 nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Na moment sprzedaży działki nr 3 nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Na moment sprzedaży działki nr 4 nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Na moment sprzedaży działki nr 5 nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.

17. Informacje zawarte w niniejszym piśmie zostały uzyskane od dłużnika. Dłużnik złożył do kancelarii pismo w ww. zakresie.

Pytanie

Czy Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dokonując sprzedaży nieruchomości gruntowej, położonej pod adresem C, działkę ew. nr 2, 3, 1, 4, 5 o pow. 5,4800 ha, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW (...) w trybie licytacji publicznej jest zobowiązany jako płatnik podatku VAT do obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku VAT na rachunek właściwego Urzędu Skarbowego z tytułu dokonania dostawy towaru?

Pana stanowisko w sprawie

Komornik nie będzie zobowiązany do pobrania i wpłacenia podatku VAT na rachunek właściwego Urzędu Skarbowego z tytułu dokonania dostawy towaru w trybie licytacji publicznej ze sprzedaży nieruchomości, położonej pod adresem C stanowiącej działkę ew. nr 2, 3, 1, 4, 5 o pow. 5,4800 ha, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW (...).

Zgodnie z art. 18 ustawy o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1629 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonanej w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawy budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem gdy:

a)

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;

b)

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków.

Dłużnik stał się właścicielem nieruchomości w wyniku umowy darowizny z roku 2003. W tym czasie dłużnik nie był podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z oświadczeniem dłużnika budynek powstał w latach 20-stych XX wieku, a sam dłużnik nie dokonywał żadnych ulepszeń. Tym samym zdaniem komornika zostały spełnione przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy i przedmiotowa nieruchomość korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie:

1)

zwolnienia od podatku sprzedaży w drodze licytacji komorniczej zabudowanej działki nr 1 - jest nieprawidłowe;

2)

opodatkowania sprzedaży w drodze licytacji komorniczej niezabudowanych działek nr 2, 3, 4 i 5 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą":

Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.), dalej zwaną Ordynacją podatkową:

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy, wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

Przepis art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi:

Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie "płatnikami" oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że działalność rolnicza została zdefiniowana w art. 2 pkt 15 ustawy, zgodnie z którym:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o działalności rolniczej - rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Wobec przywołanej wyżej definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy należy uznać, że prowadzenie działalności rolniczej (art. 2 pkt 15 ustawy) stanowi prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą).

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy:

W przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Stosownie do art. 15 ust. 5 ustawy:

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach.

Na mocy art. 96 ust. 1 ustawy:

Podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 96 ust. 2 ustawy:

W przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych.

Stosownie do art. 96 ust. 4 ustawy:

Naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Komornik Sądowy prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi. Egzekucja w niniejszej sprawie prowadzona jest z nieruchomości stanowiącej działkę ew. nr 2, 3, 1, 4, 5. Działka nr 2 stanowi łąki trwałe, działka nr 3, 4 stanowi obszar gruntu pod rowami. Działka nr 1 składa się w większości z gruntów ornych oraz gruntów rolnych zabudowanych i łąk trwałych. Działka nr 5 stanowi pastwiska trwałe. Działka nr 1 zabudowana jest budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, budynkiem gospodarczym, budynkiem magazynowym (stodoła) oraz budynkiem inwentarskim (chlewnia). Nieruchomość ta została sprzedana na licytacji przeprowadzonej w dniu 8 kwietnia 2022 r.

Dłużnik prowadzi gospodarstwo rolne, a od roku 2008 nie jest rolnikiem ryczałtowym. Natomiast dłużnik jest od roku 2008 czynnym podatnikiem podatku VAT.

Dłużnikowi nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT przy nabyciu Nieruchomości, ponieważ była to darowizna.

Dłużnik właścicielem nieruchomości stał się od 24 marca 2003 r. (darowizna).

Dłużnik wykorzystywał Nieruchomość dla celów produkcji rolnej i mieszkaniowej dożywotników.

Zasiedlenie Nieruchomości nastąpiło w latach dwudziestych XX wieku.

Nieruchomość nie stanowiła u dłużnika środka trwałego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Nieruchomość nie stanowiła u dłużnika towaru handlowego.

Zasiedlenie Nieruchomości nastąpiło w latach dwudziestych XX wieku.

Zabudowana działka nr 1 była wykorzystywana na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych osób, które miały ustanowione prawo dożywocia, zapisane w księdze wieczystej.

Działki nr 2, 3, 4 i 5 wchodziły w skład gospodarstwa rolnego i służyły do prowadzenia działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Dłużnik nie zbudował żadnych budynków na działce nr 1. Wszystkie budynki na działce nr 1 (mieszkalne i gospodarcze) istniały w chwili darowizny na rzecz dłużnika. Budynki te były wcześniej użytkowane. Budynek mieszkalny ma około 100 lat, a budynki gospodarcze budowane były w latach 80-tych XX wieku i wtedy też były użytkowane.

Budynek gospodarczy, budynek magazynowy oraz budynek inwentarski, znajdujące się na działce nr 1 nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej. Dłużnik posiadał do dyspozycji budynki w innej lokalizacji i w związku z tym ww. budynki stały nieużywane. Budynek mieszkalny znajdujący się na działce nr 1 wykorzystywany był do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Pana FH (dożywocie).

Budynek gospodarczy nie był przez dłużnika wykorzystywany. Budynek magazynowy nie był przez dłużnika wykorzystywany. Budynek inwentarski nie był przez dłużnika wykorzystywany.

Pomiędzy zasiedleniem budynku mieszkalnego, a licytacją minęło dużo więcej czasu niż 2 lata. Pomiędzy zasiedleniem budynku gospodarczego, a licytacją minęło dużo więcej czasu niż 2 lata. Pomiędzy zasiedleniem budynku magazynowego, a licytacją minęło dużo więcej czasu niż 2 lata. Pomiędzy zasiedleniem budynku inwentarskiego, a licytacją minęło dużo więcej czasu niż 2 lata.

Dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie lub przebudowę budynku mieszkalnego, budynku gospodarczego, budynku magazynowego i budynku inwentarskiego, które stanowiły 30% wartości początkowej naniesień będących na działce nr 1.

Nabycie działek nr 2, 3, 4 i 5 nastąpiło w drodze darowizny, nie objętej podatkiem VAT. Nabycie budynku mieszkalnego, budynku gospodarczego, budynku magazynowego i budynku inwentarskiego na działce nr 1 nastąpiło w drodze darowizny, nie objętej podatkiem VAT. Nabycie wszystkich ww. działek, budynków nastąpiło w drodze darowizny w formie aktu notarialnego.

Dłużnik nie udostępniał osobom trzecim działek nr 2, 3, 4, 5. Budynek gospodarczy, budynek magazynowy i budynek inwentarski na działce nr 1 nie były udostępniane osobom trzecim. Budynek mieszkalny na działce nr 1 nie był udostępniany osobom trzecim z wyjątkiem Pana FH, który miał prawo dożywocia wpisane w księgę wieczystą.

Na moment sprzedaży działek nr 2, 3, 4 i 5 nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Na moment sprzedaży działek nr 2, 3, 4 i 5 nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.

W analizowanej sprawie Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy dokonując sprzedaży nieruchomości, działek nr 2, 3, 1, 4 i 5, w trybie licytacji publicznej jest Pan zobowiązany jako płatnik podatku VAT do obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku VAT na rachunek właściwego Urzędu Skarbowego z tytułu dokonania dostawy towaru.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej sprzedaży w drodze licytacji komorniczej zabudowanej działki nr 1, dłużnik spełniał przesłanki do uznania dłużnika za podatnika podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do działki nr 1 zabudowanej budynkami Wnioskodawca wskazał, że nabycie budynku mieszkalnego, budynku gospodarczego, budynku magazynowego i budynku inwentarskiego nastąpiło w drodze darowizny w formie aktu notarialnego. Budynki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej przez dłużnika. Budynki nie były udostępniane osobom trzecim. Budynek mieszkalny służył zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dla Pana FH (dożywocie). Budynek gospodarczy, budynek magazynowy oraz budynek inwentarski nie były przez dłużnika wykorzystywane.

Zaznaczyć należy, że sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej nie może przesądzać o konieczności opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki dokonywanej z majątku prywatnego. Trzeba mieć bowiem na uwadze całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy. Majątek prywatny to część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona, ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wskazał Wnioskodawca, zabudowana działka nr 1 nie miała związku z prowadzoną przez dłużnika działalnością gospodarczą.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy:

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W okolicznościach wskazanych w opisie sprawy - sprzedaż budynków usytuowanych na działce nr 1 - nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a dłużnik w związku z ww. dostawą nie wystąpił w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, w tym konkretnym przypadku dłużnik dokonuje zbycia majątku osobistego niewykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem, uwzględniając zapis art. 29a ust. 8 ustawy, dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są usytułowane, również nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, w związku ze sprzedażą w drodze egzekucji komorniczej budynków usytuowanych na działce oraz samej działki nr 1, dłużnik nie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Skutkiem powyższego, sprzedaż zabudowanej działki nr 1 nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, Komornik Sądowy dokonując sprzedaży zabudowanej działki nr 1 w trybie licytacji publicznej nie jest zobowiązany jako płatnik podatku VAT do obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku VAT na rachunek właściwego Urzędu Skarbowego z tytułu dokonania dostawy towaru ww. nieruchomości, bowiem dostawa tej nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zostały spełnione przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy i przedmiotowa nieruchomość korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast odnosząc się, do kwestii opodatkowania sprzedaży w trybie licytacji komorniczej działek niezabudowanych nr 2, 3, 4 i 5 należy wskazać co następuje.

Jak już powyżej wskazano dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu wynika, że dłużnik prowadzi gospodarstwo rolne, a od roku 2008 jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Działki nr 2, 3, 4 i 5 wchodziły w skład gospodarstwa rolnego i służyły do prowadzenia działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Zatem, w związku z dostawą ww. działek dłużnik wystąpił w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Jak bowiem wynika z treści wniosku, działki niezabudowane będące przedmiotem sprzedaży, służyły do prowadzonej przez dłużnika działalności gospodarczej rolniczej, z tytułu której dłużnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W konsekwencji, dostawa przez Komornika ww. działek podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Należy wskazać, że stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W świetle art. 2 pkt 33 ustawy:

Przez tereny budowlane - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane - są zwolnione od podatku.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503):

Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy:

Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - na podstawie ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1)

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;

2)

sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany" oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

W związku z powyższym, ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy, z których wynika, że na moment sprzedaży działek nr 2, 3, 4 i 5 nie obowiązywał dla nich miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie była wydana dla nich decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, należy stwierdzić, że sprzedaż w trybie licytacji publicznej działek nr 2, 3, 4 i 5 korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Podsumowując, Komornik Sądowy dokonując sprzedaży działek nr 2, 3, 4 i 5 w trybie licytacji publicznej nie jest zobowiązany jako płatnik podatku VAT do obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku VAT na rachunek właściwego Urzędu Skarbowego z tytułu dokonania dostawy ww. towarów, ponieważ dostawa ww. działek korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tym samym, stanowisko Pana zgodnie z którym, Komornik nie będzie zobowiązany do pobrania i wpłacenia podatku VAT na rachunek właściwego Urzędu Skarbowego z tytułu dokonania dostawy towaru w trybie licytacji publicznej ze sprzedaży nieruchomości, położonej pod adresem C stanowiącej działkę ew. nr 2, 3, 4, 5 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)

z zastosowaniem art. 119a;

2)

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl