0112-KDIL1-1.4012.209.2020.2.HW - Rozliczenia VAT w związku z nabyciem na terytorium państwa członkowskiego towaru transportowanego do Polski.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2020 r. (data wpływu 29 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 sierpnia 2020 r. (data wpływu 6 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy czynność, w ramach której Spółka nabywa na terytorium państwa członkowskiego towar, który jest transportowany do Polski jest opodatkowana na terytorium Polski, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 29 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy czynność, w ramach której Spółka nabywa na terytorium państwa członkowskiego towar, który jest transportowany do Polski, jest opodatkowana na terytorium Polski, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 1), określenia, czy przemieszczenie towarów stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) oraz określenia, czy sprzedaż towarów na terytorium Niemiec podlega opodatkowaniu na terytorium Polski (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 sierpnia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowane pytanie nr 1 oraz własne stanowisko w odniesieniu do ww. pytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 3 sierpnia 2020 r.).

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest podatnikiem VAT czynnym, zarejestrowanym na terytorium Polski. Spółka nabywa w państwie członkowskim Unii Europejskiej towar. W stosunku do tego towaru podmiot dokonujący dostawy na rzecz Spółki dokonał w innym państwie członkowskim importu z Chin.

Po nabyciu na terytorium państwa członkowskiego nabyty towar jest transportowany do magazynu Spółki znajdującego się na terytorium Polski. Transport jest organizowany przez Spółkę lub jest dokonywany przez nią własnymi środkami. Transport ten jest związany z przedmiotowym nabyciem. Przemieszczenie następuje w wyniku wykonanej dostawy. Towar jest magazynowany na terytorium Polski. Następnie Spółka transportem organizowanym przez siebie lub własnym przewozi go do wynajmowanego przez siebie magazynu znajdującego się na terytorium Niemiec. Tam towar jest składowany. Na terytorium tego państwa towar może być nabywany przez podmioty spoza Unii Europejskiej, które nie są podatnikami podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec. Własność towaru przechodzi na terytorium Niemiec. Należy zaznaczyć, że w momencie przetransportowania towaru na terytorium Niemiec, nie jest jeszcze wiadome, czy na terytorium Niemiec towary zostaną sprzedane, a co za tym idzie nie są znane dane podmiotu, do którego nastąpi ewentualna sprzedaż. Spółka w przypadku każdej z wymienionych transakcji posługuje się polskim numerem VAT-UE. Spółka nie jest zarejestrowana jako podatnik podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec, ani na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Ponadto w piśmie z dnia 3 sierpnia 2020 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Zainteresowany wskazał co następuje.

1. Kontrahent, od którego Spółka nabywa towary na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska. Dla potrzeb tej transakcji nie posługuje się ważnym numerem identyfikacyjnym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanym przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy (czyli nie posługuje się polskim numerem VAT UE).

2. Jak już wskazywano towar jest transportowany do Polski w wyniku jego nabycia od Kontrahenta.

3. Wnioskodawca nabywa towary w Luksemburgu. Tam też dla celów podatku od wartości dodanej zarejestrowany jest sprzedający.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 3 sierpnia 2020 r.):

Czy czynność, w ramach której Spółka nabywa na terytorium państwa członkowskiego towar, który następnie, jest transportowany do Polski, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 3 sierpnia 2020 r.), przedmiotowa czynność jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Nabyte towary są wysyłane z terytorium państwa członkowskiego nabycia na terytorium Polski i następuje to w wyniku dokonanej dostawy.

Co więcej, zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. Zakończenie wysyłki następuje na terytorium Polski, więc w tym kraju następuje rozliczenie WNT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Natomiast przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) (art. 2 pkt 3 ustawy).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

- z zastrzeżeniem art. 10; 2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit.a.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu (art. 25 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 25 ustawy, co do zasady czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowana jest w państwie przeznaczenia towarów. Jest to zgodne z mechanizmem opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, w ramach których faktyczne opodatkowanie powinno następować w miejscu konsumpcji, którym jest zazwyczaj kraj przeznaczenia towarów. Miejscem opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów będzie zatem to państwo, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Jeżeli wywóz towarów z danego państwa członkowskiego Unii Europejskiej następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, to zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady bowiem wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

* po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;

* po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Dodatkowo, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na inne jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki - transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy - podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Wskazać należy, że regulacje stanowiące o definicji podatnika w podatku od towarów i usług mają zasadnicze znaczenie dla zakresu opodatkowania. O ile bowiem określenie czynności podlegających opodatkowaniu wyznacza jego zakres przedmiotowy, o tyle zdefiniowanie podatnika wskazuje na podmiotowy zakres opodatkowania.

Przepis art. 17 ustawy, który odnosi się do pojęcia podatnika w przypadku importu towarów, importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także do przypadków krajowego samonaliczania podatku przez odbiorców niektórych towarów lub usług, rozszerza podstawową definicję osoby zobowiązanej do zapłaty podatku, zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy i odnoszącą się do podmiotów wykonujących samodzielnie działalność gospodarczą. Wprawdzie w przypadku podatku od towarów i usług zasadą jest to, że prawny ciężar zobowiązania podatkowego spoczywa na podmiocie, który dostarcza towary bądź świadczy usługi, to jednak w przypadkach wskazanych w art. 17 ustawy ciężar rozliczenia podatku przeniesiony został na nabywców towarów lub usług. W szczególności, stosownie do brzmienia art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikiem w rozumieniu ustawy jest podmiot, który dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Rozliczenie podatku z tego tytułu następuje wówczas w państwie przeznaczenia towaru, tj. w miejscu, do którego przemieszczono towar, wedle stawek i na zasadach tam obowiązujących.

Z przedstawionego opis sprawy wynika, że Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest podatnikiem VAT czynnym, zarejestrowanym na terytorium Polski. Spółka nabywa w państwie członkowskim Unii Europejskiej towar. W stosunku do tego towaru podmiot dokonujący dostawy na rzecz Spółki dokonał w innym państwie członkowskim importu z Chin. Po nabyciu na terytorium państwa członkowskiego nabyty towar jest transportowany do magazynu Spółki znajdującego się na terytorium Polski. Transport jest organizowany przez Spółkę lub jest dokonywany przez nią własnymi środkami. Transport ten jest związany z przedmiotowym nabyciem. Przemieszczenie następuje w wyniku wykonanej dostawy. Towar jest magazynowany na terytorium Polski. Następnie Spółka transportem organizowanym przez siebie lub własnym przewozi go do wynajmowanego przez siebie magazynu znajdującego się na terytorium Niemiec. Tam towar jest składowany. Na terytorium tego państwa towar może być nabywany przez podmioty spoza Unii Europejskiej, które nie są podatnikami podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec. Własność towaru przechodzi na terytorium Niemiec. Należy zaznaczyć, że w momencie przetransportowania towaru na terytorium Niemiec, nie jest jeszcze wiadome, czy na terytorium Niemiec towary zostaną sprzedane, a co za tym idzie nie są znane dane podmiotu, do którego nastąpi ewentualna sprzedaż. Spółka w przypadku każdej z wymienionych transakcji posługuje się polskim numerem VAT-UE. Spółka nie jest zarejestrowana jako podatnik podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec, ani na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Kontrahent, od którego Spółka nabywa towary na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska, jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska. Dla potrzeb tej transakcji nie posługuje się ważnym numerem identyfikacyjnym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanym przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy (czyli nie posługuje się polskim numerem VAT UE). Towar jest transportowany do Polski w wyniku jego nabycia od Kontrahenta. Wnioskodawca nabywa towary w Luksemburgu. Tam też dla celów podatku od wartości dodanej zarejestrowany jest sprzedający.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy czynność, w ramach której Spółka nabywa na terytorium państwa członkowskiego towar, który następnie, jest transportowany do Polski, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Z analizy przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności nabywa towary, by następnie dokonać ich sprzedaży na rzecz innego podmiotu, co oznacza, że Wnioskodawca nabywa prawo do rozporządzania nimi jak właściciel. Towary te w wyniku dokonanej dostawy są transportowane od Kontrahenta będącego podatnikiem podatku od towarów i usług z terytorium Luksemburgu na terytorium Polski. Tym samym opisana we wniosku transakcja wypełnia wszystkie przesłanki wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wskazane w art. 9 ust. 1 i 2 ustawy. Należy wskazać, że Wnioskodawca ma status podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, jak również, w związku z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, jest podmiotem obowiązanym do zapłaty podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Podsumowując, w odpowiedzi na zadane pytanie, należy stwierdzić, że czynność, w ramach której Spółka nabywa na terytorium państwa członkowskiego towar, który następnie, jest transportowany do Polski jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy czynność, w ramach której Spółka nabywa na terytorium państwa członkowskiego towar, który jest transportowany do Polski, jest opodatkowana na terytorium Polski, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy przemieszczenie towarów stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) oraz określenia, czy sprzedaż towarów na terytorium Niemiec podmiotowi z państwa trzeciego podlega opodatkowaniu na terytorium Polski (pytanie oznaczone we wniosku nr 3 został załatwiony w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lipca 2020 r. nr 0112-KDIL1-1.4012.294.2020.1.HW.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.