0111-KDWB.4010.66.2023.1.KP - Rozliczanie CIT w związku z umorzeniem subwencji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy Spółka ma prawo wykazać w CIT-8 za okres od maja do grudnia 2021 r. przychód z umorzenia subwencji PFR jako przychód nieopodatkowany, zamiast pomniejszyć stratę osiągniętą w okresie od maja do grudnia 2021 r. o ww. przychód.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Głównym przedmiotem działalności Spółki są roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD 41.20.Z).

Do dnia 30 kwietnia 2021 r. Spółka była transparentna podatkowo, tj. nie była podatnikiem podatku dochodowego, dochody Spółki rozliczali jej wspólnicy proporcjonalnie do udziałów posiadanych w Spółce. Od dnia 1 maja 2021 r. Spółka jest podatnikiem podatku CIT.

W okresie styczeń - kwiecień 2021 r. Spółka osiągnęła zysk podatkowy (został opodatkowany przez wspólników Spółki). W okresie maj - grudzień 2021 r. Spółka poniosła stratę podatkową. Sumarycznie w całym 2021 r. Spółka osiągnęła zysk podatkowy.

Należy podkreślić, iż ww. podział roku 2021 na dwa okresy (styczeń - kwiecień oraz maj - grudzień) wynika wyłącznie z powodu objęcia Spółki przepisami o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z sytuacją gospodarczą na rynku budowlanym spowodowaną pandemią koronawirusa, Wnioskodawca zwrócił się do Polskiego Funduszu Rozwoju z wnioskiem o uzyskanie wsparcia przewidzianego w art. 21a ust. 1 ustawy o systemie instytucji rozwoju.

W 2020 r. Spółka zawarła z PFR umowę subwencji i po pozytywnej weryfikacji, zgodnie z decyzją z dnia (...) 2020 r. otrzymała subwencję finansową w kwocie 3,5 mln zł. Po złożonym w dniu (...) 2021 r. oświadczeniu o rozliczeniu subwencji, Spółka otrzymała w dniu (...) 2021 r. decyzję o zwolnieniu z obowiązku zwrotu subwencji finansowej w 50%:

- wartość zwolnienia z obowiązku zwrotu (umorzenia) wyniosła 1,75 mln zł,

- wartość pozostająca do spłaty wyniosła 1,75 mln zł.

W związku z powyższym, Wnioskodawca chce uzyskać odpowiedź na pytanie wymienione poniżej.

Pytanie

Czy Spółka ma prawo wykazać w CIT-8 za okres od maja do grudnia 2021 r. przychód z umorzenia subwencji PFR jako przychód nieopodatkowany (zaniechanie poboru podatku na podstawie Rozporządzenia MF w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od dochodów (przychodów) z tytułu umorzenia subwencji finansowej lub finansowania preferencyjnego udzielonych przez Polski Fundusz Rozwoju z dnia 16 lipca 2021 r.), zamiast pomniejszyć stratę osiągniętą w okresie od maja do grudnia 2021 r. o ww. przychód?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo wykazać w CIT-8 za okres od maja do grudnia 2021 r. przychód z umorzenia subwencji PFR jako przychód nieopodatkowany (zaniechanie poboru podatku na podstawie Rozporządzenia MF ws. zaniechania poboru podatku dochodowego od dochodów (przychodów) z tytułu umorzenia subwencji finansowej lub finansowania preferencyjnego udzielonych przez Polski Fundusz Rozwoju z dnia 16 lipca 2021 r.), zamiast pomniejszyć stratę osiągniętą w okresie od maja do grudnia 2021 r. o ww. przychód.

Na wstępie należy stwierdzić, że Spółka nie zgadza się ze stanowiskiem, zgodnie z którym powinna ona pomniejszyć stratę podatkową osiągniętą w okresie od maja do grudnia 2021 r. o przychód z tytułu umorzenia subwencji PFR (zaniechanie na podstawie Rozporządzenia MF w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od dochodów (przychodów) z tytułu umorzenia subwencji finansowej lub finansowania preferencyjnego udzielonych przez Polski Fundusz Rozwoju z dnia 16 lipca 2021 r.).

Taka sytuacja byłaby do zaakceptowania w "zwykłym" roku obrotowym Spółki, który w całości pokrywałby się z rokiem kalendarzowym. Przy takim stanie faktycznym i osiągnięciu przez Spółkę straty podatkowej, prawidłowym działaniem byłoby pomniejszenie straty podatkowej przez zwiększenie przychodu z tytułu umorzenia subwencji PFR, co spowodowałoby brak możliwości skorzystania z zaniechania podatku na podstawie Rozporządzenia, ponieważ za dany rok nie powstałby podatek dochodowy do zapłaty. Spowodowałoby to także brak możliwości rozliczenia straty podatkowej w rzeczywiście poniesionej (niepomniejszonej) wysokości w kolejnych latach podatkowych.

W niniejszej sprawie mamy jednak do czynienia z nietypową sytuacją. Rok kalendarzowy 2021 r. został podzielony (nie z woli Spółki, a z wyraźnego nakazu przepisów prawa podatkowego) na dwa osobne lata, tj. rok obrotowy styczeń - kwiecień 2021 r. oraz rok obrotowy maj - grudzień 2021 r.

Biorąc pod uwagę cały rok 2021 r. (miesiące od stycznia do grudnia 2021 r.) - Spółka osiągnęła zysk podatkowy.

To oznacza, że Spółka ma prawo wykazać w CIT-8 za okres od maja do grudnia 2021 r. przychód z umorzenia subwencji PFR jako przychód nieopodatkowany (zaniechanie poboru podatku na podstawie Rozporządzenia MF ws. zaniechania poboru podatku dochodowego od dochodów (przychodów) z tytułu umorzenia subwencji finansowej lub finansowania preferencyjnego udzielonych przez Polski Fundusz Rozwoju z dnia 16 lipca 2021 r.), zamiast pomniejszyć stratę osiągniętą w okresie od maja do grudnia 2021 r. o ww. przychód.

Wykazanie przychodu z umorzenia subwencji PFR w CIT-8 za okres od maja do grudnia 2021 r. jest jedynym technicznym sposobem na dokonanie takiego zabiegu, bowiem okres od maja do grudnia 2021 r. jest pierwszym okresem, za który Spółka była zobowiązana do złożenia tego dokumentu (nie jest możliwe wykazanie przychodu w CIT-8 za okres od stycznia do grudnia 2021 r., gdyż taki CIT-8 nie mógł nigdy zostać złożony, gdyż Spółka w okresie stycznia do kwietnia 2021 r. nie była podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych).

Z tego powodu stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób prawnych.

Na mocy art. 2 pkt 1 lit. a ustawy z 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 2123 z późn. zm., dalej: "ustawa zmieniająca") wprowadzono zmianę m.in. do art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), przepisy ustawy mają zastosowanie do spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym uległa również zmianie definicja spółki, przez którą, od dnia 1 stycznia 2021 r. zgodnie z art. 4a pkt 21 lit. c ustawy o CIT, należy również rozumieć spółki, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 1a, mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ponadto, w myśl art. 12 ust. 1 ustawy zmieniającej:

W przypadku spółek komandytowych oraz spółek jawnych, które z dniem 1 stycznia 2021 r. uzyskały status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce, w tym z tytułu objęcia (nabycia) i zbycia udziałów tej spółki, wystąpienia z tej spółki lub jej likwidacji, przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy zmieniającej:

Spółka komandytowa może postanowić, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od dnia 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskuje status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.

Zgodnie ze znowelizowanym art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy CIT spółka komandytowa od 1 stycznia 2021 r. bądź w przypadku przesunięcia momentu nabycia statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych od 1 maja 2021 r. stała się podatnikiem CIT.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy zmieniającej:

Z dniem poprzedzającym dzień uzyskania przez spółkę komandytową i spółkę jawną statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych spółka ta jest obowiązana do zamknięcia ksiąg rachunkowych, przy czym przepis art. 8 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 2 stosuje się odpowiednio.

W przypadku, gdy zgodnie z art. 12 ust. 2 i 3 ustawy zmieniającej spółka komandytowa uzyska status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r., to wówczas jest ona obowiązana do zamknięcia ksiąg rachunkowych na dzień poprzedzający ten dzień (tj. na dzień 30 kwietnia 2021 r.).

Jednocześnie, art. 12 ust. 3 ustawy zmieniającej zawiera odniesienie do odpowiedniego stosowania przepisów art. 8 ust. 6 ustawy o CIT, który wskazuje, że:

Jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. W tym przypadku za następny rok podatkowy uważa się okres od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego.

Jednocześnie z brzmienia przepisu art. 12 ust. 4 ustawy zmieniającej wynika możliwość niezamykania ksiąg rachunkowych (jeżeli ostatni dzień roku obrotowego spółki komandytowej przypada w okresie od dnia 31 grudnia 2020 r. do dnia 31 marca 2021 r.) i kontynuacji roku obrotowego do dnia 30 kwietnia 2021 r. Z punktu widzenia rachunkowości przyjęto, iż przepis art. 12 ust. 4 stanowi lex specialis do przepisu art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy o rachunkowości definiującego rok obrotowy. Oznacza to, że jeżeli rok obrotowy spółki komandytowej jest równy kalendarzowemu, to jej rok obrotowy w tym przypadku będzie trwał od 1 stycznia 2020 r. do 30 kwietnia 2021 r. Kolejny rok obrotowy będzie obejmował okres od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT:

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl natomiast art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT:

Przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że (...) 2020 r. decyzją Polskiego Funduszu Rozwoju uzyskali Państwo subwencję finansową w kwocie 3,5 mln zł. Następnie Polski Fundusz Rozwoju (...) 2021 r. wydał decyzję w sprawie zwolnienia Państwa z obowiązku zwrotu tej subwencji finansowej w kwocie 1,75 mln zł.

W związku z powyższym wskazać należy, iż Rządowy program wsparcia finansowego przedsiębiorstw "Tarcza finansowa Polskiego Funduszu Rozwoju dla małych i średnich firm - przyjęty uchwałą Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2020 r. - jest programem, o którym mowa w art. 21a ust. 1 ustawy z 4 lipca 2019 r. o systemie instytucji rozwoju, znowelizowanej ustawą z 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o systemie instytucji rozwoju (Dz. U. poz. 569), zgodnie z którym Rada Ministrów, w związku ze skutkami COVID-19, może powierzyć Polskiemu Funduszowi Rozwoju realizację rządowego programu udzielania przedsiębiorcom wsparcia finansowego, w tym w formie bezzwrotnej.

Na stronie Polskiego Funduszu Rozwoju znajdują się informacje, zgodnie z którymi Instrumentem finansowym przewidzianym przez Program w celu udzielenia wsparcia przedsiębiorcom jest subwencja finansowa PFR. Subwencja finansowa udzielana będzie na podstawie umowy o udzielenie subwencji finansowej, której zawarcie przez przedsiębiorcę jest konieczne i niezbędne dla otrzymania subwencji finansowej. Subwencja finansowa będzie miała w znacznej mierze charakter bezzwrotny, uzależniony jednak od spełnienia przez przedsiębiorcę dodatkowych warunków. Po spełnieniu warunków określonych w Programie, aż do 75% otrzymanej subwencji może nie podlegać zwrotowi. (...).

Natomiast, zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów, funduszy i polityki regionalnej z 16 lipca 2021 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od dochodów (przychodów) z tytułu umorzenia subwencji finansowej lub finansowania preferencyjnego udzielonych przez Polski Fundusz Rozwoju (Dz. U. z 2021 r. poz. 1316):

Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych od dochodów (przychodów) osiągniętych odpowiednio przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych i podatników podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu umorzenia subwencji finansowej lub finansowania preferencyjnego udzielonych przez Polski Fundusz Rozwoju Spółkę Akcyjną z siedzibą w Warszawie w ramach rządowego programu udzielania przedsiębiorcom wsparcia finansowego, o którym mowa w art. 21a ust. 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o systemie instytucji rozwoju (Dz. U. z 2021 r. poz. 1010).

W myśl § 2 ww. rozporządzenia:

Zaniechanie, o którym mowa w § 1, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 czerwca 2021 r. do dnia 31 grudnia 2022 r.

Zgodnie z art. 22 § 1 oraz § 1a ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.):

§ 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników:

§ 1a. Rozporządzenie, o którym mowa w § 1 pkt 1, dotyczące zaniechania poboru podatku od podatników prowadzących działalność gospodarczą, którzy w wyniku zaniechania poboru podatku staną się beneficjentami pomocy w rozumieniu przepisów o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, stanowiące pomoc publiczną, zawiera program pomocowy, określający przeznaczenie i warunki dopuszczalności pomocy publicznej.

Jednocześnie wskazać należy, iż z komentarza do art. 22 Ordynacji podatkowej - Zaniechanie poboru podatku przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, pod red. Mariański 2021, wyd. 1/Mariański, (źródło: Legalis) wynika iż Minister właściwy do spraw finansów publicznych dokonuje zaniechania lub zwolnienia w drodze rozporządzenia. Taki akt wykonawczy nie może być adresowany do konkretnych podatników. Ustawodawca wyraźnie wskazuje, że dokonując zaniechania w całości lub w części poboru podatków, rozporządzenie określa rodzaj podatku, okres, w którym następuje zaniechanie, i grupy podatników, których dotyczy zaniechanie. Z kolei zwalniając z obowiązku pobierania podatków lub zaliczek na podatki, rozporządzenie wskazuje grupy płatników, których to dotyczy.

Rozporządzenie może obejmować grupy podatników czy też rodzaj dochodu, ale w praktyce niejednokrotnie będzie dotyczyć konkretnych podatników. (...)

Zaniechanie poboru oznacza, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie zrealizowane. Podatek dotyczący określonych zdarzeń nie zostanie zapłacony. Zaniechanie poboru podatku tym różni się od umorzenia zaległości podatkowej, że następuje przed upływem terminu płatności zobowiązania podatkowego. Po jego upływie, organ podatkowy może tylko wydać decyzję o umorzeniu zaległości podatkowej (zob. komentarz do art. 67a OrdPU).

W przypadku gdy zaniechanie dotyczy poboru podatku od podatników prowadzących działalność gospodarczą, którzy w wyniku zaniechania poboru podatku staną się beneficjentami pomocy w rozumieniu przepisów o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, stanowiące pomoc publiczną, rozporządzenie zawiera program pomocowy, określający przeznaczenie i warunki dopuszczalności pomocy publicznej (§ 1a komentowanego przepisu). Przez pomoc publiczną należy rozumieć pomoc spełniającą przesłanki określone w art. 107 TFUE. Przez program pomocowy natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 7 PostPomPubU, należy rozumieć akt normatywny spełniający przesłanki, o których mowa w art. 1 lit. d rozp. Nr 2015/1589. Opracowanie takiego programu pomocy jest konieczne w przypadku pomocy udzielanej bez wydawania decyzji skierowanej do konkretnego przedsiębiorcy, czyli w wyniku wydanego rozporządzenia.

Wydanie rozporządzenia powinno być uzasadnione interesem publicznym lub ważnym interesem publicznym. Zaniechanie poboru podatku nie powinno także prowadzić do uprzywilejowania określonej grupy podatników, bowiem mogłoby naruszać konstytucyjne zasady powszechności i równości opodatkowania.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może odraczać także inne terminy (zob. komentarz do art. 50 OrdPU). W niektórych sytuacjach może to przypominać zaniechanie poboru, zwłaszcza gdy odracza termin wpłaty podatku pod warunkiem, który nigdy może się nie ziścić.

Odnosząc się do państwa wątpliwości wskazać należy, że w związku ze zwolnieniem Spółki z obowiązku zwrotu części Subwencji powstaje dla Państwa przychód, od którego na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów, funduszy i polityki regionalnej z dnia 16 lipca 2021 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od dochodów (przychodów) z tytułu umorzenia subwencji finansowej lub finansowania preferencyjnego udzielonych przez Polski Fundusz Rozwoju, zaniechano poboru podatku dochodowego od osób prawnych.

Podkreślić w tym miejscu należy, że jeżeli w roku, w którym dochodzi do umorzenia subwencji i wykazania przychodu podatkowego nie zostanie wykazany podatek należy do zapłaty, to nie ma możliwości skorzystania z zaniechania podatku, ponieważ on nie występuje. Brak jest przy tym możliwości wykazania przychodu z tytułu umorzenia jako przychodu nieopodatkowanego. Ustawa o CIT, w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a, wprost wskazuje na przynależność ww. przysporzenia do kategorii przychodów podatkowych.

Ponadto stwierdzić należy, że wszelkie ulgi i zwolnienia są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania i powinny one być interpretowane w sposób ścisły, nie ma możliwości zastosowania wykładni rozszerzającej.

Natomiast ustawodawca ma swobodę w możliwości kształtowania polityki podatkowej i w odniesieniu do umorzenia subwencji z PFR zdecydował się na wprowadzenie mechanizmu zaniechania poboru podatku, a nie np. zwolnienia podatkowego, które byłoby uregulowane w art. 17 ustawy o CIT, co też pociąga za sobą konsekwencje odnośnie sposobu funkcjonowania danego mechanizmu.

W związku z powyższym, nie ma również możliwości skorzystania w odniesieniu do ww. przychodu ze zwolnienia z opodatkowania - nie został on bowiem wymieniony w art. 17 ustawy o CIT.

Niezależnie od powyższego, nie ma szczególnych przepisów, które pozwalałyby przenieść niewykorzystaną kwotę zaniechania na następne lata podatkowe.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że skoro ponieśli Państwo stratę podatkową za rok 2021, trwający w Państwa przypadku od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r., to nie skorzystają Państwo z zaniechania poboru podatku z ww. tytułu, ponieważ nie powstał podatek do zapłaty za ten rok podatkowy. Wykazana w zeznaniu kwota przychodu z tytułu umorzenia części subwencji wpłynie na pomniejszenie straty.

Końcowo zauważyć trzeba, że na mocy przepisów ustawy zmieniającej, spółki komandytowe co do zasady stały się podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 stycznia 2021 r. I jeżeli dana spółka zdecydowała się na stosowanie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z tym dniem, jej rok podatkowy trwał od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.

Natomiast, jeżeli spółka komandytowa, na mocy art. 12 ust. 2 ustawy zmieniającej, odroczyła stosowanie przepisów ustawy o CIT do 1 maja 2021 r. jej pierwszy rok podatkowy rozpoczynał się z dniem 1 maja 2023 r. W tym przypadku nie można mówić o dochodzie (w rozumieniu podatkowym), osiągniętym przez Spółkę "sumarycznie w całym 2021 r." - w okresie od 1 stycznia 2021 r. do 30 kwietnia 2021 r., przychody i koszty spółki komandytowej, stosownie do art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, były przypisywane proporcjonalnie jej wspólnikom. Dopiero na poziomie poszczególnych wspólników można było zatem mówić o powstaniu dochodu lub straty podatkowej.

W związku z powyższym Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2023 r. poz. 259 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 z późn. zm.).