0111-KDSB1-1.4019.165.2021.2.JJ - Przesłanki opłaty od środków spożywczych

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 18 czerwca 2021 r. (data wpływu 24 czerwca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 22 lipca 2021 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie braku obowiązku uiszczenia opłaty od środków spożywczych dotyczącej sprzedaży w 2021 r. napojów nabytych przed 1 stycznia 2021 r., stanowiących zapasy magazynowe, od:

* podmiotów prowadzących sprzedaż na terenie kraju, z wyłączeniem napojów, które nabyliście Państwo jako zamawiający w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy - jest prawidłowe,

* producentów, gdy jesteście Państwo zamawiającym w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy - jest nieprawidłowe.

24 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych w odniesieniu do zapasów magazynowych.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 7 lipca 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.165.2021.1.JJ wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełnili Państwo pismem z 22 lipca 2021 r.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawili Państwo następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jest podmiotem z branży FMCG. Przeważającym rodzajem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej jest hurtowa sprzedaż i dystrybucja produktów spożywczych, napojów alkoholowych w szczególności do sieci sklepów detalicznych.

Spółka prowadzi sprzedaż hurtową i detaliczną napojów z dodatkiem cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywości (Dz.Urz.UE.L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008", a także z dodatkiem kofeiny lub tauryny.

Spółka posiada w magazynach zapas towaru w postaci napojów, o których mowa w art. 12a u.o.z., który nie został zbyty do 31 grudnia 2020 r. Towar został nabyty przez Spółkę w 2020 r. od:

* producentów;

* podmiotów będących hurtownikami;

* podmiotów będących hurtownikami, prowadzącymi także sprzedaż detaliczną.

Od nabytych w 2020 r. napojów z dodatkiem substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 u.o.z., stanowiących zapasy magazynowe Spółki, dostawcy Wnioskodawcy nie naliczali opłaty za wprowadzenie na rynek krajowy. Brak naliczenia opłaty wynikał z faktu, iż sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy nastąpiła w 2020 r., tj. przed wejściem w życie zmiany przepisów u.o.z.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawca chciałby uzyskać potwierdzenie, dotyczące obowiązku uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 u.o.z. w przypadku sprzedaży napojów do punktów sprzedaży detalicznej a stanowiących u Wnioskodawcy zapasy magazynowe z 2020 r., od których ww. opłata nie została pobrana na wcześniejszym etapie dostawy.

Wniosek doprecyzowali Państwo o następujące informacje:

1. Przedmiotem wniosku jest sprzedaż różnych napoi z dodatkiem cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności.

Napoje te, to wyroby w postaci napoju lub syropu będące środkiem spożywczym, ujętym w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w których składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

2. Napoje będące na stanie magazynowym na dzień 31 grudnia 2020 r. zostały nabyte wyłącznie od podmiotów prowadzących sprzedaż na terenie kraju.

Zakładając, że pytanie dotyczy zamawiającego w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy o zdrowiu publicznym, Spółka wskazuje, iż w przypadku części napojów będących na stanie magazynowym na dzień 31 grudnia 2020 r. Wnioskodawca jest zamawiającym w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż dokonując sprzedaży napojów do punktów sprzedaży detalicznej nabytych przed końcem 2020 r. nie ciąży na nim obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 u.o.z.?

Państwa zdaniem.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowym jest stanowisko, iż dokonując sprzedaży napojów do punktów sprzedaży detalicznej nabytych przed końcem 2020 r., nie ciąży na nim obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 u.o.z.

UZASADNIENIE własnego stanowiska w sprawie.

W dniu 31 sierpnia 2020 r. w Dzienniku Ustaw ogłoszona została ustawa z 14 lutego 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z promocją prozdrowotnych wyborów konsumentów (Dz. U. z 2020 r. poz. 1492), która następnie została zmieniona ustawą z 14 sierpnia 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia funkcjonowania ochrony zdrowia w związku z epidemią COVID - 19 oraz po jej ustaniu (Dz. U. z 2020 r. poz. 1493).

Ustawą tą wprowadzono zmiany m.in. w u.o.z. polegające m.in. na nałożeniu opłaty za wprowadzenie na rynek krajowy napojów z dodatkiem cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz.Urz.UE.L 354 z 31.12.2008, str. 16, późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008", kofeiny lub tauryny.

Zgodnie z art. 12a ust. 2 u.o.z. przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Przez sprzedaż detaliczną, rozumie się w tym przypadku dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. W lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),

2. Poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta - także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Zgodnie z art. 12d u.o.z. obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1. Podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;

2. Zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

W ocenie Wnioskodawcy opłata za wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 u.o.z. nie obejmuje towarów, nabytych przez podmiot sprzedający napoje do punktów sprzedaży detalicznej, stanowiących jego zapasy magazynowe z 2020 r. Powyższe oznacza, że w sytuacji w której podmiot, taki jak Wnioskodawca dokonuje sprzedaży napojów, które nabył w 2020 r. (tj. przed wprowadzeniem omawianych przepisów dotyczących tej opłaty) nie jest on zobowiązany do jej uiszczenia.

Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy są wydane przez Ministerstwo Zdrowia objaśnienia prawne w zakresie stosowania tzw. Opłaty cukrowej, o które wystąpił Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców 2 lutego 2021 r. w związku ze zgłaszanymi przez przedsiębiorców wątpliwościami.

Zgodnie z ich treścią, na pytanie:

"Czy w świetle art. 12a ust. 1 UOZ opłacie podlegają towary nabyte przez przedsiębiorcę przed końcem 2020 r., a zbywane dopiero w 2021 r.?"

Minister Zdrowia udzielił odpowiedzi:

"W przypadku napojów znajdujących się na stanie magazynowym na koniec 2020 r. podmiotu prowadzącego jednocześnie sprzedaż hurtową i detaliczną, należy zwrócić uwagę na art. 12e ust. 3 ustawy, który mówi, że obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą. W związku z powyższym, ani podmiot sprzedający napoje do podmiotu prowadzącego sprzedaż detaliczną i hurtową ani podmiot prowadzący sprzedaż detaliczną i hurtową nie są zobowiązani do zapłaty opłaty od produktów sprzedanych i nabytych w 2020 r. Z kolei odnosząc się do kwestii naliczania opłaty od produktów będących na stanie magazynowym hurtownika na koniec 2020 r., warto zauważyć, że art. 12e ust. 1 ustawy, mówi, że obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1. Zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3. O ile wprowadzenie na rynek krajowy napojów zakupionych przez hurtownika w 2020 r., nastąpiło po dniu 1 stycznia 2021 r., napoje te będą podlegały opłacie."

Mając na uwadze obowiązujące w tym zakresie przepisy stwierdzić należy, że w sytuacji będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca, jako podmiot prowadzący jednocześnie sprzedaż hurtową i detaliczną nie będzie objęty obowiązkiem uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 u.o.z.

Wobec przedstawionego powyżej uzasadnienia należy uznać, że dokonując sprzedaży napojów do podmiotów prowadzących sprzedaż detaliczną nabytych w 2020 r. i stanowiących jego zapasy magazynowe, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 u.o.z.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie przedstawionego stanu faktycznego w zakresie braku obowiązku uiszczenia opłaty od środków spożywczych dotyczącej sprzedaży w 2021 r. napojów nabytych przed 1 stycznia 2021 r., stanowiących zapasy magazynowe, od:

* podmiotów prowadzących sprzedaż na terenie kraju, z wyłączeniem napojów, które nabyliście Państwo jako zamawiający w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy - jest prawidłowe,

* producentów, gdy jesteście Państwo zamawiającym w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy - jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r. poz. 183 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz.Urz.UE.L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",

2. kofeiny lub tauryny - podlega opłacie.

Z kolei art. 12a ust. 2 ustawy, stanowi iż przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Jednocześnie zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w ust. 2, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),

2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta - także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

W myśl z art. 12b ust. 1 ustawy za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Zgodnie z art. 12d ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

Obowiązek zapłaty opłaty powstaje w myśl art. 12e ust. 1 ustawy z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 12e ust. 3 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

Artykuł 12e ust. 4 ustawy stanowi, iż w przypadku, o którym mowa w ust. 3, pozostałe podmioty wprowadzające na rynek napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, za których wprowadzenie została zapłacona opłata, nie uwzględniają tych napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że posiadacie Państwo w magazynach zapas towarów w postaci napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, który nie został zbyty do 31 grudnia 2020 r. Napoje będące na stanie magazynowym na 31 grudnia 2021 r. nabyliście Państwo wyłącznie od podmiotów prowadzących sprzedaż na terenie kraju.

Napoje nabyli Państwo w 2020 r. od:

W przypadku części napojów będących na stanie magazynowym na dzień 31 grudnia 2020 r. będziecie Państwo zamawiającym w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy.

Powyższe napoje to wyroby w postaci napoju lub syropu będące środkiem spożywczym, ujętym w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w których składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Od nabytych w 2020 r. napojów z dodatkiem substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, stanowiących Państwa zapasy magazynowe, Państwa dostawcy nie odprowadzili opłaty od środków spożywczych w związku z ich wprowadzeniem na rynek krajowy.

Prowadzicie Państwo sprzedaż hurtową i detaliczną napojów z dodatkiem substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy.

Państwa wątpliwość, budzi to, czy w przypadku sprzedaży ww. napojów do punktów sprzedaży detalicznej, ciąży na Państwu obowiązek odprowadzenia opłaty od środków spożywczych.

We własnym stanowisku wskazaliście Państwo, że opłata za wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy nie obejmuje towarów, nabytych przez podmiot sprzedający napoje do punktów sprzedaży detalicznej, stanowiących jego zapasy magazynowe z 2020 r.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że napoje znajdujące się na Państwa stanie magazynowym na dzień 31 grudnia 2020 r., które zostały nabyte od podmiotów krajowych, z wyjątkiem napojów, które nabyliście Państwo jako zamawiający w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy, zostały już wprowadzone na rynek krajowy, z uwagi na fakt, że prowadzicie Państwo jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową.

W konsekwencji sprzedaż napojów w 2021 r., które stanowiły zapasy magazynowe na dzień 31 grudnia 2020 r., a które Państwo nabyli od podmiotów prowadzących sprzedaż na terenie kraju z wyłączeniem napojów nabytych przez Państwa od producentów jako zamawiający w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy - nie podlega opłacie od środków spożywczych.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie braku obowiązku uiszczenia opłaty od środków spożywczych dotyczącej sprzedaży w 2021 r. napojów ujętych w PKWiU w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, zawierających substancje, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, które stanowiły zapasy magazynowe na dzień 31 grudnia 2020 r., nabytych od podmiotów prowadzących sprzedaż na terenie kraju, z wyłączeniem napojów, które nabyliście Państwo jako zamawiający w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy - jest prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do sprzedaży w 2021 r. napojów nabytych do dnia 31 grudnia 2020 r. od producentów, gdy Państwo jesteście zamawiającym w rozumieniu art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że zgodnie z powołanymi przepisami, opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w art. 12b ust. 1 ustawy.

Natomiast przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów należy rozumieć zgodnie z cytowanym powyżej art. 12a ust. 2 ustawy sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, zamawiającego, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Zgodnie z art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Natomiast w myśl art. 12d ust. 2 ustawy w przypadku powstania obowiązku zapłaty opłaty na podstawie art. 12d ust. 1 pkt 2 obowiązek ten spoczywa wyłącznie na zamawiającym, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

W świetle powyższego w przypadku, gdy jesteście Państwo zamawiającym, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy i nabywacie od producentów napoje, których skład stanowi element umowy zawartej z producentem a dotyczącej produkcji tych napojów dla zamawiającego, to sprzedaż przez Państwa tych napojów do punktów sprzedaży detalicznej stanowi ich wprowadzenie na rynek krajowy zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy i podlega opłacie od środków spożywczych. W tej sytuacji bez znaczenia pozostaje moment nabycia przez Państwa napojów.

W konsekwencji Państwa stanowisko dotyczące braku obowiązku uiszczenia opłaty od środków spożywczych, w przypadku sprzedaży w 2021 r. napojów, które stanowiły zapasy magazynowe na dzień 31 grudnia 2020 r., a nabytych od producentów, gdy byli Państwo zamawiającym, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.