0111-KDIB4.4015.44.2017.1.BB - Odszkodowanie jako niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 kwietnia 2017 r. (data wpływu - 26 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca odziedziczył udział w spadku po swoich rodzicach zmarłych 7 czerwca 1969 r. (ojciec) oraz 20 października 2001 r. (matka). W skład spadku wchodziły roszczenia wynikające ze znacjonalizowania, na podstawie ustawy o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej z 3 stycznia 1946 r., nieruchomości wraz z położoną na nich fabryką dziadka Wnioskodawcy. Ani wysokość tych roszczeń, ani nawet ich zasadność, nie była możliwa do ustalenia w chwili otwarcia spadków.

Wnioskodawca wraz z innymi spadkobiercami po swoim dziadku wytoczył powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym.

W dniu 3 grudnia 2015 r. pomiędzy Wnioskodawcą i innymi powodami a osobą trzecią została zawarta umowa, na podstawie której Wnioskodawca i inni powodowie otrzymali od osoby trzeciej odszkodowania z tytułu roszczeń spadkowych w zamian za cofnięcie powództwa ze zrzeczeniem się roszczenia. Kwota odszkodowania została Wnioskodawcy wypłacona 26 października 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia otrzymanego odszkodowania jako podlegającego opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, czy też Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozliczenia podatku od spadków i darowizn z tytułu tego odszkodowania, ponieważ doszło do upływu terminu przedawnienia?

Zdaniem Wnioskodawcy roszczenia Wnioskodawcy względem osoby trzeciej stanowią roszczenia z tytułu spadku po rodzicach. A zatem odszkodowanie wypłacone Wnioskodawcy przez osobę trzecią stanowi składnik majątku spadkowego po rodzicach. Instytucję przedawnienia przewiduje zarówno art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej, jak również art. 34 ust. 1 dekretu o zobowiązaniach podatkowych z dnia 26 października 1950 r. Z uwagi zatem na upływ terminów przedawnienia określonych w powyższych przepisach Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozliczenia podatku od spadków z tytułu otrzymanego odszkodowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r. poz. 205 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ustawy).

Jak z powyższego wynika, ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższy katalog czynności ujęty w art. 1 i art. 1a ww. ustawy ma charakter zamknięty. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko takie nabycie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Wobec tego nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy. Zgodnie bowiem z treścią art. 1015 § 1 i § 2 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczne z prostym przyjęciem spadku.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego Wnioskodawca odziedziczył udział w spadku po swoich rodzicach zmarłych 7 czerwca 1969 r. (ojciec) oraz 20 października 2001 r. (matka). W skład tego spadku wchodziły roszczenia wynikające ze znacjonalizowania, na podstawie ustawy o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej z 3 stycznia 1946 r., nieruchomości wraz z położoną na nich fabryką dziadka Wnioskodawcy. Ani wysokość tych roszczeń, ani nawet ich zasadność, nie była możliwa do ustalenia w chwili otwarcia spadków.

Wnioskodawca wraz z innymi spadkobiercami po swoim dziadku wytoczył powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym.

W dniu 3 grudnia 2015 r. pomiędzy Wnioskodawcą i innymi powodami a osobą trzecią została zawarta umowa, na podstawie której Wnioskodawca i inni powodowie otrzymali od osoby trzeciej odszkodowania z tytułu roszczeń spadkowych w zamian za cofnięcie powództwa ze zrzeczeniem się roszczenia. Kwota odszkodowania została Wnioskodawcy wypłacona 26 października 2016 r.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że, z uwagi na upływ terminów przedawnienia, nie jest zobowiązany do rozliczenia podatku od spadku z tytułu otrzymanego odszkodowania, gdyż weszło ono do masy spadkowej.

Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz przytoczone przepisy należy stwierdzić, że odszkodowanie, które Wnioskodawca otrzymał na podstawie umowy zawartej z osobą trzecią nie zostało nabyte w drodze spadku, ponieważ w dacie jego nabycia odszkodowanie to nie istniało. Jak wynika z treści wniosku, w skład masy spadkowej wchodziły jedynie roszczenia wynikające ze znacjonalizowania majątku, a nie odszkodowanie, które Wnioskodawca otrzymał w związku z zawarciem 3 grudnia 2015 r. umowy z osobą trzecią w przedmiocie cofnięcia powództwa i zrzeczeniem się roszczenia.

W związku z powyższym analizowanie wniosku pod kątem przedawnienia zobowiązania podatkowego - na którą to regulację Wnioskodawca powołuje się w treści stanowiska - jest bezzasadne. Sformułowane pytanie i zajęte stanowisko wyraźnie wskazują, że Wnioskodawca oczekuje interpretacji w zakresie opodatkowania odszkodowania, które wypłacone zostało w 2016 r. Nie mają zatem do niego zastosowania przepisy dotyczące przedawnienia.

W rezultacie wskazać należy, iż wypłacone odszkodowanie, jako że nie zostało nabyte w drodze spadku, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn i w związku z jego otrzymaniem Wnioskodawca nie podlega obowiązkowi podatkowemu w podatku od spadków i darowizn.

Zatem to nie z uwagi na upływ terminu przedawnienia Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uiszczenia podatku od spadków i darowizn lecz z uwagi na fakt, iż otrzymane przez niego odszkodowanie w ogóle nie podlega regulacjom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż zgodnie ze złożonym wnioskiem przedmiot interpretacji dotyczy podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymanego odszkodowania. W niniejszej interpretacji Organ nie rozstrzyga zatem o ewentualnych skutkach podatkowych jakie w związku z otrzymanym odszkodowaniem mogą wystąpić na gruncie innych ustaw podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.