0111-KDIB4.4015.211.2017.2.ASZ - Skutki podatkowe darowizny lokalu mieszkalnego na rzecz córki.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 30 listopada 2017 r. (data wpływu - 6 grudnia 2017 r.), uzupełnionym 18 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny lokalu mieszkalnego na rzecz córki - jest prawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn m.in. w zakresie skutków podatkowych darowizny lokalu mieszkalnego na rzecz córki.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 4 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB4.4015.210.2017.1.ASZ i 0111-KDIB4.4015.211.2017.1.ASZ, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 18 stycznia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 11 września 2010 r. zmarł znajomy Wnioskodawczyni. Zgodnie z testamentem Wnioskodawczyni nabyła majątek zmarłego. W skład ww. majątku wchodziło między innymi mieszkanie w W. Jako spadkobierczyni (osoba obca zaliczona do III grupy podatkowej) Wnioskodawczyni wniosła do sądu sprawę o stwierdzenie nabycia spadku. W dniu 30 czerwca 2016 r. Sąd wydał postanowienie o otwarciu i ogłoszenie testamentu oraz stwierdzenie nabycia spadku.

W dniu 23 lutego 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała ww. mieszkanie. Aby skorzystać z ulgi podatkowej Wnioskodawczyni w dniu 28 listopada 2017 r. nabyła z otrzymanych pieniędzy mieszkanie w K. (umowa notarialna i wpis w KW są na jej osobę).

Z uzupełnienia wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 12 grudnia 2016 r. złożyła w urzędzie skarbowym zeznanie SD-3. Wnioskodawczyni zapłaciła podatek od spadku. Wnioskodawczyni nie skorzystała z ulgi.

Wnioskodawczyni nie zamieszkiwała w odziedziczonym mieszkaniu, ponieważ mieszka w K. i opiekuje się schorowaną matką. Wnioskodawczyni nie była również zameldowana w odziedziczonym mieszkaniu. Wnioskodawczyni nie zamieszkała w mieszkaniu spadkodawcy ze względu na znaczną odległość od jej miejsca zamieszkania. Mieszkanie było Wnioskodawczyni zbędne; koszty jego utrzymania były dla niej nieopłacalne, ponieważ Wnioskodawczyni jest emerytką o niskich dochodach i nie stać jej na utrzymanie dwóch mieszkań. Tym bardziej, że córka Wnioskodawczyni miała wyjść za mąż i pieniądze uzyskane ze sprzedaży tego mieszkania Wnioskodawczyni przeznaczyła na kupno nowego mieszkania w K. Kupione mieszkanie Wnioskodawczyni ma zamiar przekazać młodemu małżeństwu.

Wnioskodawczyni wskazała również, że była jedynym spadkobiercą testamentowym, tym samym nie zbyła odziedziczonego mieszkania na rzecz innych spadkobierców, bo takowych nie było.

Zbycie odziedziczonego mieszkania było konieczne, ponieważ zamieszkanie przez Wnioskodawczynię w W. wiązałoby się z ryzykiem utraty zdrowia i życia 89-letniej matki Wnioskodawczyni, gdyż nie może ona funkcjonować samodzielnie. Również hipotetyczna zmiana pracy na W. nie byłaby możliwa, ponieważ Wnioskodawczyni jako emerytka nie znalazłaby dodatkowego zatrudnienia.

Zarówno córka Wnioskodawczyni jak i jej przyszły mąż nie wiązali swojej przyszłości zawodowej z W. i nie zamieszkaliby w mieszkaniu odziedziczonym przez Wnioskodawczynię.

Mieszkanie kupione w K. z pieniędzy otrzymanych ze sprzedaży odziedziczonego mieszkania w W. Wnioskodawczyni chciałaby w grudniu przekazać umową darowizny na rzecz córki.

Wnioskodawczyni wskazała, że w urzędzie skarbowym poinformowano ją, iż prawdopodobnie musi upłynąć 5 lat, aby mogła to mieszkanie darować.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Kiedy Wnioskodawczyni mogła sprzedać odziedziczone mieszkanie, aby skorzystać z ulgi podatkowej, tzn. od kiedy liczy się okres 5 lat - czy od daty śmierci spadkodawcy czy od daty postanowienia sądu?

2. Jeżeli Wnioskodawczyni w grudniu przekaże aktem notarialnym darowiznę na rzecz córki to czy będzie musiała od tego zapłacić podatek?

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro okres 5 lat liczy się od daty śmierci spadkodawcy, to Wnioskodawczyni mieści się w tym okresie i jest zwolniona z podatku.

Według Wnioskodawczyni, jest to już jej własność, z którą może zrobić, co chce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotowa interpretacja dotyczy skutków podatkowych darowizny lokalu mieszkalnego na rzecz córki powstałych w podatku od spadków i darowizn. W zakresie skutków podatkowych sprzedaży odziedziczonego lokalu mieszkalnego wydano odrębne rozstrzygnięcie, znak: 0111-KDIB4.4015.210.2017.2.ASZ.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2017 r. poz. 833, z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Ze względu na to, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia "darowizna", w tym zakresie należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia |w zamian za uczynioną darowiznę. Powyższe oznacza, że darowizna musi wzbogacić obdarowanego, a darczyńca nie może w zamian uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili darowizny ani w przyszłości.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

Z opisu zdarzenia przedstawionego we wniosku wynika, że w dniu 11 września 2010 r. zmarł znajomy Wnioskodawczyni. Zgodnie z testamentem Wnioskodawczyni - jako osoba zaliczona do III grupy podatkowej - nabyła między innymi lokal mieszkalny w W. W dniu 30 czerwca 2016 r. Sąd wydał postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku przez Wnioskodawczynię.

W dniu 23 lutego 2017 r. Wnioskodawczyni sprzedała ww. mieszkanie. Wnioskodawczyni w dniu 28 listopada 2017 r. nabyła z otrzymanych pieniędzy mieszkanie w K.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w dniu 12 grudnia 2016 r. złożyła w urzędzie skarbowym zeznanie SD-3, zapłaciła podatek od spadku i nie skorzystała z ulgi.

Mieszkanie kupione w K. z pieniędzy otrzymanych ze sprzedaży odziedziczonego mieszkania w W. Wnioskodawczyni chciałaby w grudniu przekazać umową darowizny na rzecz córki.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane powyżej przepisy należy zauważyć, że zgodnie z powołanym powyżej art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na obdarowanym a nie na darczyńcy. Zatem, bez względu na to czy wskazana przez Wnioskodawczynię darowizna byłaby zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn czy też nie, po stronie Wnioskodawczyni nie powstaną z tytułu darowizny skutki podatkowe na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wnioskodawczyni wystąpi bowiem w roli darczyńcy. Tym samym Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku od spadków i darowizn w związku z darowizną lokalu mieszkalnego na rzecz córki.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, jednak z innych względów niż wskazała Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważyć również należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawczyni, nie dotyczy zatem córki Wnioskodawczyni.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.