0111-KDIB4.4015.122.2019.1.BD - Podatek od spadków i darowizn - odpowiedzialność podatkowa za zobowiązania spadkodawcy z tytułu dziedziczenia.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 10 października 2019 r. (data wpływu - 11 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie odpowiedzialności podatkowej za zobowiązania spadkodawcy z tytułu dziedziczenia - jest prawidłowe.

W dniu 11 października 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie odpowiedzialności podatkowej za zobowiązania spadkodawcy z tytułu dziedziczenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Nieruchomość stanowiąca gospodarstwo rolne, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr (...), stanowiła od 1984 r. współwłasność K.G., A.G. oraz G.S. (dla każdego po 1/3 części).

W dniu 7 października 2016 r. zmarła K.G. (babcia Wnioskodawczyni), natomiast w dniu 7 listopada 2018 r. zmarł A.G. (ojciec Wnioskodawczyni).

Zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia, sporządzonym w dniu 30 listopada 2018 r. przez notariusza, spadek po K.G. na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabyli: syn A.G. (w udziale wynoszącym 1/2) oraz córka G.S. (w udziale wynoszącym 1/2).

Zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia, sporządzonym w dniu 30 listopada 2018 r. przez notariusza, spadek po A.G. na podstawie ustawy wprost nabyła Wnioskodawczyni, jako córka.

W rezultacie dziedziczenia po K.G. oraz po A.G. opisana wyżej nieruchomość jest obecnie własnością G.S. (w udziale wynoszącym 1/2) oraz Wnioskodawczyni (w udziale wynoszącym 1/2).

Wnioskodawczyni w ustawowym terminie zgłosiła właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego nabycie spadku po ojcu i skorzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Za życia A.G. (ojca Wnioskodawczyni) nie toczyło się żadne postępowanie dotyczące podatku od spadku po K.G. (babci Wnioskodawczyni), jak również A.G. nie składał w tym zakresie żadnych zeznań lub zgłoszeń. Po śmierci A.G. (ojca) oraz po sporządzeniu aktu poświadczenia dziedziczenia po K.G. (babci), spadkobierczyni ojca (A.G.) nie składała żadnych zeznań ani zgłoszeń podatkowych dotyczących obowiązków podatkowych związanych z podatkiem od spadku po K.G. (babci).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni - jako spadkobierca po ojcu (A.G.) - jest zobowiązana do uiszczenia podatku z tytułu nabycia przez jej ojca spadku po matce (K.G.)?

2. Czy Wnioskodawczyni ma obowiązek złożenia zeznania podatkowego w związku z nabyciem przez jej ojca spadku po matce (K.G.)?

Zdaniem Wnioskodawczyni - odnośnie pytania pierwszego - nie jest ona zobowiązana do zapłacenia podatku z tytułu nabycia przez jej ojca (A.G.) spadku po jego matce K.G. Obowiązek podatkowy z tytułu podatku od nabycia spadku po K.G. obciążał A.G., zgodnie z treścią art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Obowiązek ten nie obciąża natomiast Wnioskodawczyni będącej spadkobierczynią po ojcu A.G. Wnioskodawczyni nabyła bowiem spadek po swoim ojcu, nie zaś po babci. W zakresie nabycia spadku po ojcu Wnioskodawczyni dopełniła zaś wszelkich wymaganych formalności i skorzystała z przewidzianego w ustawie zwolnienia podatkowego.

Zgodnie z art. 5 ustawy - Ordynacja podatkowa zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Przepisy ww. ustawy regulują sposób powstawania zobowiązań podatkowych i określają moment powstania takiego zobowiązania.

Zgodnie z art. 21 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym - art. 21 § 5 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 98 Ordynacji podatkowej do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe. Art. 100 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że organ podatkowy orzeka w jednej decyzji o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców na podstawie decyzji ostatecznych wydanych wobec spadkodawcy oraz jego zobowiązań wynikających z prawidłowych deklaracji. Treść art. 100 § 2 Ordynacji podatkowej stanowi, że jeżeli deklaracja złożona przez spadkodawcę jest nieprawidłowa lub deklaracji nie złożono, orzekając o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień spadkobierców, organ podatkowy jednocześnie ustala lub określa kwoty, o których mowa w art. 21 § 3 i 3a, art. 24 lub art. 74a.

Decyzja, o której mowa w art. 100 § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, o odpowiedzialności spadkobierców, przenosi w sensie prawnym już istniejące zobowiązanie podatkowe spadkodawcy, w obowiązek zapłaty po stronie spadkobiercy.

W ocenie Wnioskodawczyni wydanie tej decyzji jest jednak możliwe jedynie wówczas, gdy zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn zostało ukształtowane decyzją z art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, wydaną za życia spadkodawcy. Odpowiedzialność podatkowa spadkobiercy, czyli obowiązek uiszczenia należnego podatku w podatku od spadków i darowizn, dotyczy jedynie takiego zobowiązania spadkodawcy w tymże podatku, które zostało ustalone stosowną decyzją.

W stosunku do A.G. nie wydano żadnej decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia przez niego spadku po matce (K.G.). W związku z powyższym nie doszło do powstania zobowiązania podatkowego po stronie ojca Wnioskodawczyni. Zgodnie bowiem z art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.

Odpowiedzialność Wnioskodawczyni będącej spadkobiercą po ojcu A.G. może jedynie dotyczyć zobowiązań podatkowych spadkodawcy, a takie w związku z niewydaniem decyzji przez organ podatkowy w podatku od spadków i darowizn nie zostały ustalone. Tym samym na Wnioskodawczyni, jako spadkobierczyni po ojcu, nie ciąży odpowiedzialność podatkowa, tj. obowiązek zapłaty podatku, jaki ojciec miałby obowiązek uiścić w związku z nabyciem spadku po matce K.G.

W zakresie pytania drugiego Wnioskodawczyni uważa, że jako spadkobierczyni po ojcu A.G. nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego dotyczącego podatku od spadku nabytego przez jej ojca po jego matce. Zgodnie bowiem z treścią art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznania o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych spoczywa na podatniku podatku od spadków i darowizn. W zakresie dotyczącym nabycia spadku po K.G. podatnikami podatku od spadków i darowizn byli wyłącznie ojciec Wnioskodawczyni (A.G.) i G.S. Wnioskodawczyni nie zalicza się do kręgu spadkobierców po babci (K.G.), nie ma więc obowiązku składania zeznania podatkowego.

Niezależnie od argumentacji przywołanej do pytania pierwszego - Wnioskodawczyni podnosi, iż zgodnie z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązku spadkodawcy. Obowiązek złożenia zeznania o nabyciu rzeczy lub praw nie jest obowiązkiem majątkowym. Obowiązki o charakterze niemajątkowym nie przechodzą na spadkobierców podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2019 r. poz. 1813), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem dziedziczenia.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji spadku - dziedziczenia, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów uregulowanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145).

W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Z powyższej normy prawnej wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawne nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie i realizację.

W myśl § 2 powołanego przepisu nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku - art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 cyt. ustawy, w przypadku nabycia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, a następnie nabycie to stwierdzono pismem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma. Jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. Natomiast w przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia.

Zatem datą nabycia majątku w drodze dziedziczenia jest data otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy, natomiast obowiązek podatkowy powstaje - co do zasady - z datą uprawomocnienia się postanowienia o nabyciu spadku lub z datą wpisu do notarialnego rejestru poświadczenia dziedziczenia.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

W przypadku nabycia rzeczy lub praw majątkowych niewykazanych w zeznaniu podatkowym, podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania podatkowego organowi, któremu złożono zeznanie podatkowe, w terminie 14 dni od dnia, w którym dowiedział się o ich nabyciu (art. 17a ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 5 ustawy - Ordynacja podatkowa zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Przepisy ww. ustawy regulują sposób powstawania zobowiązań podatkowych i określają moment powstania takiego zobowiązania.

Zgodnie z art. 21 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

Jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § 1 pkt 2, ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym - art. 21 § 5 tejże ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że nieruchomość stanowiąca gospodarstwo rolne, stanowiła od 1984 r. współwłasność K.G., A.G. oraz G.S. (dla każdego po 1/3 części). W dniu 7 października 2016 r. zmarła K.G. (babcia Wnioskodawczyni), natomiast w dniu 7 listopada 2018 r. zmarł A.G. (ojciec Wnioskodawczyni). Zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia z 30 listopada 2018 r. spadek po K.G. na podstawie ustawy z dobrodziejstwem inwentarza nabyli syn A.G. oraz córka G.S. (w udziale po 1/2). Natomiast według aktu poświadczenia dziedziczenia z 30 listopada 2018 r., spadek po A.G. na podstawie ustawy wprost nabyła Wnioskodawczyni jako jego córka. W wyniku dziedziczenia po K.G. oraz po A.G. przedmiotowa nieruchomość jest obecnie własnością G.S. oraz Wnioskodawczyni (w udziale wynoszącym po 1/2). Wnioskodawczyni w ustawowym terminie zgłosiła właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego nabycie spadku po ojcu i skorzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Za życia A.G. (ojca Wnioskodawczyni) nie toczyło się żadne postępowanie dotyczące podatku od spadku po K.G. (matce ojca Wnioskodawczyni), jak również A.G. nie składał w tym zakresie żadnych zeznań lub zgłoszeń. Po śmierci A.G. oraz po sporządzeniu aktu poświadczenia dziedziczenia po K.G., spadkobierczyni ojca nie składała żadnych zeznań ani zgłoszeń podatkowych dotyczących obowiązków podatkowych związanych z podatkiem od spadku po K.G. (babci).

Wnioskodawczyni ma wątpliwość czy jest zobowiązana do uiszczenia podatku z tytułu nabycia przez ojca spadku po matce i czy w związku z tym spadkiem winna złożyć zeznanie.

Jak stanowi art. 97 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 1a, 2 i 2a, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

Zgodnie z art. 98 § 1 tej ustawy do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe.

Stosownie do art. 98 § 2 pkt 1 ww. ustawy przepis § 1 stosuje się również do odpowiedzialności spadkobierców za zaległości podatkowe, w tym również za zaległości, o których mowa w art. 52 § 1 oraz art. 52a.

Artykuł 100 § 1 tejże ustawy stanowi, że organ podatkowy orzeka w jednej decyzji o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców na podstawie decyzji ostatecznych wydanych wobec spadkodawcy oraz jego zobowiązań wynikających z prawidłowych deklaracji.

Stosownie do art. 100 § 2 cyt. ustawy jeżeli deklaracja złożona przez spadkodawcę jest nieprawidłowa lub deklaracji nie złożono, orzekając o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień spadkobierców, organ podatkowy jednocześnie ustala lub określa kwoty, o których mowa w art. 21 § 3 i 3a, art. 24 lub art. 74a.

Zgodnie z art. 102 § 2 Ordynacji podatkowej w miejsce strony zmarłej w toku postępowania w sprawach dotyczących praw i obowiązków wymienionych w art. 97 wstępują jej spadkobiercy.

Z powyżej przywołanych przepisów wynika, że spadkobierca przejmuje zobowiązania podatkowe spadkodawcy. Jednak aby taka sytuacja mogła mieć miejsce musi zostać ustalone zobowiązanie podatkowe dla spadkodawcy.

Decyzja, o której mowa w art. 100 § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, o odpowiedzialności spadkobierców, przenosi w sensie prawnym już istniejące zobowiązanie podatkowe spadkodawcy, w obowiązek zapłaty, w który wstąpił spadkobierca. Decyzja ta tylko potwierdza zobowiązanie po stronie spadkobiercy. Wydanie tej decyzji jest jednak możliwe jedynie wówczas, gdy zobowiązanie podatkowe zostało ukształtowane decyzją z art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, wydaną za jego życia.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że skoro na dzień śmierci ojca Wnioskodawczyni nie zostało potwierdzone, że opisana we wniosku nieruchomość w drodze dziedziczenia stała się własnością (współwłasnością) jej poprzednika prawnego, spadkodawcy (A.G. - ojca), to w związku z notarialnym poświadczeniem dziedziczenia z 30 listopada 2018 r. wobec ojca Wnioskodawczyni nie mogło toczyć się postępowanie podatkowe i zostać wydana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego decyzja ustalająca zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia w drodze spadku udziału w ww. nieruchomości. A.G. (ojciec Wnioskodawczyni) bowiem w momencie ujawnienia istnienia tej nieruchomości w masie spadkowej po K.G. (tj. w momencie poświadczenia dziedziczenia z 30 listopada 2018 r. nieruchomości na rzecz A.G. i G.S) już nie żył, a zatem nie mogła dla niego zostać wydana jakakolwiek decyzja dotycząca zobowiązania podatkowego.

Odpowiedzialność podatkowa Wnioskodawczyni może jedynie dotyczyć zobowiązań podatkowych spadkodawcy czyli jej ojca, ustalonych stosowną decyzją za jego życia.

Zatem jeżeli, za życia spadkodawcy (A.G.) nie została wydana dla niego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego decyzja ustalająca zobowiązanie podatkowe w związku z dziedziczeniem opisywanej nieruchomości - nie było takiej możliwości w związku ze śmiercią ojca Wnioskodawczyni przed datą poświadczenia dziedziczenia - to nie ma w ogóle podstaw do wydania decyzji o zakresie odpowiedzialności dalszych spadkobierców.

Organ interpretacyjny podziela stanowisko Wnioskodawczyni, że nie jest ona zobowiązana do zapłacenia podatku z tytułu nabycia przez jej ojca (A.G.) spadku po jego matce K.G. Jak bowiem słusznie wskazała, obowiązek podatkowy z tytułu podatku w związku z nabyciem spadku po K.G. obciążał A.G., zgodnie z treścią art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Obowiązek ten nie obciąża natomiast jej samej, będącej spadkobierczynią po ojcu A.G. Wnioskodawczyni nabyła bowiem spadek po swoim ojcu, nie zaś po babci. Ponadto - jak sama wskazała - w związku z nabyciem spadku po ojcu Wnioskodawczyni dopełniła wszelkich wymaganych formalności i skorzystała z przewidzianego w ustawie zwolnienia podatkowego.

Tym samym na Wnioskodawczyni, jako spadkobierczyni po ojcu nie ciąży obowiązek zapłaty podatku w związku z nabyciem ww. nieruchomości (udziału w niej) przez jej ojca w spadku po swojej matce. Ponadto jako spadkobierczyni po ojcu A.G. Wnioskodawczyni również nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego o nabyciu spadku przez jej ojca po jego matce. Zgodnie z treścią art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznania o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych spoczywa na podatniku podatku od spadków i darowizn. W zakresie dotyczącym nabycia spadku po K.G. podatnikami podatku od spadków i darowizn byli wyłącznie ojciec Wnioskodawczyni (A.G.) i jego siostra G.S. Wnioskodawczyni nie zalicza się do kręgu spadkobierców po babci (K.G.), nie ma więc obowiązku składania zeznania podatkowego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.