0111-KDIB4.4014.400.2018.1.MCZ - Określenie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 sierpnia 2018 r. (data wpływu - 9 października 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek - jest prawidłowe.

W dniu 9 października 2018 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych dotyczącej skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Sp. z o.o.) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Podlega on w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca dotychczas otrzymał pożyczki od spółek, z którymi jest powiązany kapitałowo (podmiotów powiązanych). Wnioskodawca planuje również w przyszłości zaciągać pożyczki od pomiotów z jego grupy kapitałowej, podmiotów powiązanych.

Spółki udzielające Wnioskodawcy pożyczek, o których mowa powyżej, podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a także są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Zasadniczo, udzielenie Wnioskodawcy pożyczek stanowi/stanowić będzie świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a także z tytułu udzielenia pożyczki pożyczkodawca jest/będzie zwolniony z podatku od towarów i usług zgodnie z uregulowaniami wynikającymi z ustawy o podatku od towarów i usług.

Pożyczki już udzielone jak i pożyczki przyszłe mają charakter odpłatny; jest przewidziane stosowne wynagrodzenie w postaci oprocentowania (odsetek).

Intencją Wnioskodawcy jest uzyskanie interpretacji jedynie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca nie jest zainteresowany wydaniem interpretacji indywidualnej w podatku od towarów i usług. Wnioskodawca składając wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej pragnie potwierdzić, że jeżeli pożyczka otrzymana od spółki udzielającej pożyczki będzie podlegała zwolnieniu z podatku od towarów i usług, to nie będzie on zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tego tytułu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dla celów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy przyjąć, iż pożyczki już otrzymane, jak i przyszłe pożyczki, o których mowa w przedstawionym opisie zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym są zwolnione z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, pożyczki otrzymane, jak i przyszłe pożyczki, o których mowa w przedstawionym opisie zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym są zwolnione z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca podkreślił, że zgodnie z jego intencją wniosek swym zakresem obejmuje pytanie w zakresie opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Przywołując treść art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b, art. 1 ust. 4, art. 2 pkt 4 oraz art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, Wnioskodawca wskazał, że umowy pożyczek będą podlegały - co do zasady - opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili ich zawarcia ich przedmiot, tj. pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie będą miały miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Umowy pożyczek będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych również wtedy, gdy pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca będzie miał miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

Wnioskodawca podkreślił, że niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca zaznaczył, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegającym w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca dotychczas otrzymał pożyczki od spółek, z którymi jest powiązany kapitałowo, podmiotów powiązanych. Wnioskodawca planuje również w przyszłości zaciągać pożyczki od pomiotów z jego grupy kapitałowej, podmiotów powiązanych.

Spółki udzielające Wnioskodawcy pożyczek, podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a także są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca uważa, że ocena, czy pożyczki już otrzymane przez Wnioskodawcę jak i pożyczki przyszłe, o których mowa w przedstawionym opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, są zwolnione z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, wymaga w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia czy podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Udzielenie pożyczki ma charakter usługi. Ustawodawca - jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie - znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez wykonawcę tej czynności wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument - odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Wnioskodawca zauważył, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania, iż świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Wynagrodzenie od usługi udzielenia pożyczki stanowią odsetki od kwoty pożyczki. Jak zostało wskazane, pożyczki mają/będą miały charakter odpłatny, tj. jest/będzie przewidziane stosowne wynagrodzenie w postaci oprocentowania (odsetek).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług. W przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, pożyczki udzielił/udzieli podmiot zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu.

Reasumując, Wnioskodawca wskazał, że czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki) przez podatnika podatku od towarów i usług, stanowi odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca stwierdza, że czynność udzielenia przez spółkę z grupy pożyczki (dotyczy to zarówno już udzielonych, jak i przyszłych) będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc można je uznać za rodzące obowiązek w podatku od towarów i usług. Jednocześnie, są one zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług ze względu na fakt, że udzielanie pożyczek na rzecz Wnioskodawcy jest usługą wyświadczoną przez spółkę odpłatnie (za wynagrodzeniem w formie odsetek), w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności udzielania pożyczek w sposób częstotliwy.

Mając na uwadze powyższe, skoro zatem - jak wskazał Wnioskodawca - w jego ocenie opisane we wniosku pożyczki otrzymane, jak i przyszłe pożyczki otrzymane przez Wnioskodawcę od innych spółek, podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a ściślej są zwolnione z podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie znajdą zastosowanie postanowienia art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy jako pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z tego też powodu, w zakresie pytania będącego przedmiotem wniosku, Wnioskodawca zajął stanowisko, iż w świetle art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, pożyczki udzielone na rzecz Wnioskodawcy, jak i pożyczki udzielone w przyszłości, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i w związku z tym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zaciągnięcia takich pożyczek.

Wnioskodawca podkreślił, że zgodnie z jednolitą linią interpretacyjną pożyczki udzielane przez podatników podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na potwierdzenie swego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne dotyczących poruszonego we wniosku zagadnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że zgodnie z wolą Wnioskodawcy - wyrażoną we wniosku - przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca podkreślił bowiem, że składając wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej pragnie jedynie potwierdzić, że jeżeli pożyczka otrzymana od spółki udzielającej pożyczki będzie podlegała zwolnieniu z podatku od towarów i usług, to nie będzie on zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tego tytułu.

Tym samym Organ zaznacza, że kwestie związane z podatkiem od towarów i usług są elementem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, niepodlegającym ocenie w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1150, z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 1 ust. 4 cyt. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca otrzymał (a w przyszłości planuje zaciągnąć) pożyczki od innych spółek. Pożyczki już udzielone jak i pożyczki przyszłe mają charakter odpłatny - jest przewidziane stosowne wynagrodzenie w postaci oprocentowania (odsetek). Udzielenie Wnioskodawcy pożyczki przez spółki udzielające pożyczek stanowi (stanowić będzie) świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Z kolei z tytułu udzielania pożyczki pożyczkodawcy są (będą) zwolnione z podatku od towarów i usług zgodnie z uregulowaniami wynikającymi z ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy opisane we wniosku umowy pożyczki podlegają regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia już udzielonych jak i przyszłych pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jeżeli zatem istotnie, jak stwierdził we wniosku Wnioskodawca, udzielenie omawianych pożyczek podlega uregulowaniom wynikającym z ustawy o podatku od towarów i usług - co jak wskazano powyżej nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż interpretacja, zgodnie z wolę Wnioskodawcy, wydawana jest wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych - to na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawierane umowy pożyczek nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych - są/będą z niego wyłączone. Tym samym Wnioskodawca (pożyczkobiorca) nie jest/nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu umów pożyczek.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym /w dacie wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.