0111-KDIB3-3.4019.9.2021.4.PK - Podstawa opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 czerwca 2021 r. (data wpływu 30 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem 17 sierpnia 2021 r. (data wpływu 17 sierpnia 2021 r.), z o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w przedmiocie określenia podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 30 czerwca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w przedmiocie określenia podstawy opodatkowania. Wniosek został uzupełniony pismem z 17 sierpnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej zwana także Spółka) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W ramach działalności gospodarczej Spółka prowadzi sprzedaż samochodów za pośrednictwem prowadzonych na terytorium RP salonów sprzedaży oraz świadczy usługi serwisu samochodów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje sprzedaży także na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jak również na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, w szczególności osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą nabywających towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. Sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jak również osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą nabywających towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą jest ewidencjonowany w kasie rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Spółka nie korzysta ze zwolnień z ewidencjonowania określonych w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy przychód z odpłatnego zbywania towarów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jak również osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą nabywających towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą ewidencjonowany przez Spółkę w każdym miesiącu odrębnie (bez sumowania przychodów narastająco z danego roku) na kasach rejestrujących nie przekracza kwoty 17 000 000 zł netto (bez uwzględnienia podatku VAT) to wówczas Spółka nie jest zobowiązana do zapłaty Podatku w odniesieniu do takiego miesiąca?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 pkt 1-6 ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1433), zwanej dalej ustawą, ilekroć w ustawie jest mowa o:

Na podstawie art. 4 i art. 5 ustawy podatnikami podatku są sprzedawcy detaliczni, a przedmiotem opodatkowania podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej.

Przepisy ustawy stosuje się do przychodów ze sprzedaży detalicznej osiągniętych od dnia 1 stycznia 2020 r. (art. 11a Ustawy).

Jak wynika z cytowanych przepisów, podatnikiem podatku od sprzedaży detalicznej (dalej zwanym Podatkiem) jest podmiot (osoba fizyczna, osoba prawna, spółka cywilna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej) dokonujący - na terytorium Polski - w ramach działalności gospodarczej, odpłatnego zbywania rzeczy ruchomych lub ich części na rzecz osób fizycznych (bez związku z prowadzoną przez nie działalnością gospodarczą jeżeli takową prowadzą) oraz rolnikom ryczałtowym w rozumieniu ustawy o VAT. Przy czym aby takie zbycie stanowiło sprzedaż detaliczną w rozumieniu ustawy - a tym samym przychód z takiej sprzedaży podlegał opodatkowaniu podatkiem - konieczne jest aby miało ono miejsce w Polsce na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2017 r. poz. 683 i 2361 oraz z 2018 r. poz. 650), albo poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta.

Zgodnie z art. 2 pkt 2 ww. ustawy przez umowę zawartą poza lokalem przedsiębiorstwa rozumie się umowę z konsumentem zawartą:

Natomiast przez lokal przedsiębiorstwa - stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy o prawach konsumenta - rozumie się:

Zatem opodatkowaniu podlegają sprzedaże dokonane na podstawie umów zawartych w lokalu oraz poza nim przy czym konieczna jest fizyczna obecność stron przynajmniej na etapie złożenia oferty, która inicjuje zawarcie umowy.

Zgodnie z art. 5 ustawy przedmiotem opodatkowania podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej.

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy podstawę opodatkowania podatkiem stanowi osiągnięta w danym miesiącu nadwyżka przychodów ze sprzedaży detalicznej ponad kwotę 17 000 000 zł.

Przychodem ze sprzedaży detalicznej są kwoty otrzymane przez podatnika z tytułu sprzedaży, o której mowa w ust. 1, w tym zaliczki, raty, przedpłaty i zadatki, także w przypadku, gdy kwoty te podatnik otrzymał przed wydaniem towaru (art. 6 ust. 2 ustawy).

Przychód ze sprzedaży detalicznej określa się na podstawie wielkości obrotu zaewidencjonowanego przy pomocy kas rejestrujących oraz obrotu niezaewidencjonowanego zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (art. 6 ust. 3 ustawy).

Przychód ze sprzedaży detalicznej nie obejmuje należnego podatku od towarów i usług (art. 6 ust. 4 ustawy).

Z ww. przepisów wynika, że podstawą opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej jest nadwyżka - ponad kwotę 17 000 000 zł w danym miesiącu - przychodów ze sprzedaży towarów uznanej za sprzedaż detaliczną w rozumieniu ustawy, zaewidencjonowana przy pomocy kas rejestrujących oraz obrotu niezaewidencjonowanego zgodnie ze zwolnieniem przewidzianym w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519).

Mając na uwadze przytoczone przepisy należy stwierdzić, że dla obliczenia podstawy opodatkowania dla celów naliczenia i poboru podatku od sprzedaży detalicznej brana jest tylko wartość przychodu generowana z tytułu sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 3 ust. 5 ustawy, która została zaewidencjonowana na kasach rejestrujących oraz obrotu niezaewidencjonowanego zgodnie z przewidzianymi zwolnieniami w tym zakresie. Natomiast, do przychodu służącego obliczeniu podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej, nie uwzględnia się obrotu wynikającego ze sprzedaży innej niż sprzedaż detaliczna w rozumieniu art. 3 ust. 5 ustawy. Jednocześnie opodatkowaniu Podatkiem podlega jedynie za dany miesiąc nadwyżka kwoty sprzedaży detalicznej powyżej 17 000 000 zł.

W konsekwencji, Spółka nie jest zobowiązana do zapłaty Podatku w odniesieniu do każdego miesiąca odrębnie (bez sumowania obrotu narastająco w ciągu roku) w którym przychód z odpłatnego zbywania towarów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jak również osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą nabywających towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą ewidencjonowany przez Spółkę w danym miesiącu na kasach rejestrujących nie przekracza kwoty 17 000 000 zł netto (bez uwzględnienia podatku VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.