0111-KDIB3-3.4013.62.2020.1.MK - Podatek akcyzowy w odniesieniu do opłaty paliwowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 marca 2020 r. (data wpływu 18 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej opłaty paliwowej, w zakresie jednokrotności uiszczania opłaty paliwowej, momentu powstania obowiązku zapłaty opłaty paliwowej oraz możliwości ubiegania się o stwierdzenie nadpłaty - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej opłaty paliwowej w zakresie jednokrotności uiszczania opłaty paliwowej, momentu powstania obowiązku zapłaty opłaty paliwowej oraz możliwości ubiegania się o stwierdzenie nadpłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

(...) jest przywóz do Polski oraz dystrybucja niektórych kategorii wyrobów gazowych (gazu ziemnego) w postaci:

* LNG (skroplonego gazu ziemnego, ang. liquefied natural gas; klasyfikowanego do kodu CN 2711 1100) oraz

* CNG (sprężonego gazu ziemnego, ang. compressed natural gas; klasyfikowanego do kodu CN 2711 2100).

Przywozu tego Spółka dokonuje zarówno w ramach importu jak i nabyć wewnątrzwspólnotowych. Z tytułu powyższej działalności Spółka posiada na gruncie przepisów akcyzowych status tzw. PPG (tj. pośredniczącego podmiotu gazowego) w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy o podatku akcyzowym.

Importu gazu LNG Spółka dokonuje najczęściej w cysternach z (...), celem jego dalszej odsprzedaży już na terytorium kraju. Przy importowej odprawie celnej Spółka deklaruje przeznaczenie powyższego gazu, ze względu na obowiązujące wymogi celne. Co do zasady jest to przeznaczenie opałowe niemniej może być to również inne przeznaczenie (np. do napędu silników spalinowych).

Zgodnie z dotychczasową praktyką Spółki, w sytuacji zadeklarowania napędowego przeznaczenia gazu, odpowiedzialna za złożenie deklaracji importowej agencja celna składała w imieniu Spółki deklarację dot. opłaty paliwowej (OPAL) wskazując w niej kwoty opłaty paliwowej według stawki przewidzianej w art. 37m ustawy o autostradach oraz wydanych do niej aktach wykonawczych. Kwoty wynikające ze składanych przez agencję deklaracji Spółka uiszczała na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Ponieważ Spółka nie posiada własnych urządzeń napędzanych gazem LNG - całość w ten sposób importowanego gazu Spółka odsprzedaje do innych podmiotów, co do zasady będących odbiorcami końcowymi (dokonującymi faktycznego zużycia gazów do celów napędowych).

Odbiorcy gazu LNG od Spółki, co do zasady nie posiadają statusu PPG, a tym samym spełniają definicję FNG (tj. finalnego nabywcy gazowego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku akcyzowym).

Dotychczas pomimo deklarowania i rozliczenia opłaty paliwowej już w momencie importu - gdy w odniesieniu do tego samego wolumenu Spółka dokonywała jego późniejszej sprzedaży na cele napędowe do podmiotu o statusie finalnego nabywcy gazowego - Spółka po raz drugi ujmowała tenże wolumen w deklaracji OPAL oraz po raz drugi uiszczała stosowna kwotę opłaty paliwowej na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Innymi słowy, dotychczas Spółka uiszczała dwukrotnie kwotę opłaty paliwowej od tego samego wolumenu importowanego gazu przeznaczanego do celów napędowych.

Powyższa praktyka wynikała z daleko posuniętej ostrożności Spółki oraz pewnych wątpliwości odnośnie interpretacji przepisów ustawy o autostradach oraz ustawy o podatku akcyzowym.

W powyższych okolicznościach, po dalszej analizie cytowanych regulacji, Spółka doszła do wniosku, iż zawyżała dotychczas swoje zobowiązania z tytułu opłaty paliwowej od opisanego przepływu gazu LNG.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanych powyżej okolicznościach, w odniesieniu do danego wolumenu wyrobów gazowych (LNG) sprowadzanych do Polski w ramach importu, a następnie sprzedawanych przez Spółkę do podmiotów o statusie finalnych nabywców gazowych, którzy wyroby te wykorzystywać będą do celów napędowych Spółka powinna uiszczać opłatę paliwową wyłącznie jednokrotnie?

2. Przyjmując, iż na pytanie nr 1 powyżej tut. Organ udzieli odpowiedzi twierdzącej (tj. potwierdzi zasadę jednokrotności opłaty paliwowej w odniesieniu do wyrobów gazowych) - wówczas Spółka zwraca się o potwierdzenie, czy w sytuacji w której napędowe przeznaczenie gazów jest Spółce wiadome już na moment jego przywozu do Polski w ramach importu, w którym momencie powstaje u niej obowiązek zapłaty opłaty paliwowej:

* z dniem importu danej ilości gazu (dokonania zgłoszenia celnego importowego), czy też

* z dniem sprzedaży zaimportowanego uprzednio gazu przez Spółkę posiadającą status pośredniczącego podmiotu gazowego do jej odbiorcy posiadającego status finalnego nabywcy gazowego?

3. Przyjmując, iż w zakresie pytania nr 2 Organ podzieli stanowisko Spółki, iż obowiązek zapłaty opłaty paliwowej powstaje dopiero z dniem sprzedaży uprzednio zaimportowanego gazu do odbiorcy Spółki posiadającego status finalnego nabywcy gazowego - czy Spółka jest uprawniona do ubiegania się o stwierdzenie nadpłaty w zakresie opłaty paliwowej uiszczonej przez Spółkę w przeszłości w podwójnej kwocie w odniesieniu do tego samego wolumenu gazu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W opisanych powyżej okolicznościach, w odniesieniu do danego wolumenu wyrobów gazowych (LNG) sprowadzanych do Polski w ramach importu, a następnie sprzedawanych przez Spółkę do podmiotów o statusie finalnych nabywców gazowych, którzy wyroby te wykorzystywać będą do celów napędowych Spółka powinna uiszczać opłatę paliwową wyłącznie jednokrotnie.

2. W sytuacji gdy napędowe przeznaczenie gazu jest Spółce wiadome już na moment jego przywozu do Polski w ramach importu, obowiązek zapłaty opłaty paliwowej powstaje u niej dopiero z dniem sprzedaży zaimportowanego uprzednio gazu do jej odbiorcy posiadającego status finalnego nabywcy gazowego - obowiązek ten nie występuje natomiast na dzień importu gazu (dokonania zgłoszenia celnego importowego), ze względu na status Spółki jako pośredniczącego podmiotu gazowego.

3. Konsekwentnie, Spółka jest uprawniona do ubiegania się o stwierdzenie nadpłaty w zakresie opłaty paliwowej uiszczonej przez Spółkę w przeszłości w podwójnej kwocie w odniesieniu do tego samego wolumenu gazu.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

1. Uwagi wstępne - istota mechanizmu opłaty paliwowej

Z przepisów rozdziału 5b ustawy o autostradach wynikają jednoznaczne powiązania konstrukcyjne między mechanizmami opłaty paliwowej oraz mechanizmami podatku akcyzowego. Powiązania te widoczne są nie tylko w zakresie definicyjnym i pojęciowym, ale przede wszystkim w obszarze czynności podlegających opodatkowaniu, podmiotów wskazywanych jako podatnicy oraz mechanizmie powstawania obowiązku zapłaty tej opłaty.

W uproszczeniu zatem można wskazać, iż większość mechanizmów opłaty paliwowej uregulowanych w ustawie o autostradach oparta jest na analogicznych regulacjach ustawy o podatku akcyzowym. W zakresie istotnym z perspektywy niniejszego wniosku dotyczy to przede wszystkim: instytucji podatnika opłaty paliwowej, czynności podlegających opodatkowaniu tą opłatą oraz momentu powstania obowiązku zapłaty opłaty paliwowej.

2. Przedmiot opodatkowania opłatą paliwową i moment powstania obowiązku zapłaty opłaty paliwowej

Przedmiot opodatkowania opłatą paliwową, a więc zakres czynności i stanów faktycznych skutkujących obowiązkiem rozliczenia tej opłaty uregulowany został w art. 37h ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o autostradach.

Zgodnie tymi przepisami:

1. Wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, wykorzystywanych do napędu silników spalinowych, podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą paliwową".

2. Przez wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w ust. 1, rozumie się czynność podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, których przedmiotem są te paliwa silnikowe oraz gaz.

Już w tych przepisach uwidacznia się wyraźny związek między opłatą paliwową, a podatkiem akcyzowym. Opierając zakres czynności podlegających opłacie paliwowej jako: "czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, których przedmiotem są te paliwa silnikowe oraz gaz" ustawodawca przesądził, iż opłacie paliwowej "podlega tylko taka czynność, która równocześnie podlega opodatkowaniu akcyzą".

Tym samym odpowiedzi na pytanie: jaka czynność skutkuje powstaniem obowiązku zapłaty opłaty paliwowej należy poszukiwać w drodze ustalenia, jaka czynność w danej sytuacji i w odniesieniu do danego wyrobu powoduje obowiązek zapłaty podatku akcyzowego.

Potwierdzeniem powyższej tezy jest również treść art. 37k ust. 1 ustawy o autostradach, zgodnie z którym:

1) Obowiązek zapłaty opłaty paliwowej powstaje z dniem powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37h.

Z regulacji tej jednoznacznie wynika, iż zgodnie z mechanizmami ustawy o autostradach, odpowiednie przepisy ustawy o podatku akcyzowym przesądzają nie tylko "jaka czynność", ale również "na jaki moment" determinuje powstanie ewentualnego obowiązku zapłaty opłaty paliwowej.

3. Regulacje ustawy o podatku akcyzowym

W przypadku wyrobów gazowych (do których zaliczany jest gaz ziemny LNG), zakres czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym uregulowany został w art. 9c ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z tym przepisem:

1. W przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

2. Za sprzedaż finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8.

3. Jeżeli w stosunku do wyrobów gazowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem Jednej z czynności, o której mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

(...)

Konstrukcja całego art. 9c ustawy o podatku akcyzowym opiera się zatem na zasadzie, aby w odniesieniu do wyrobów gazowych mechanizm czynności podlegających opodatkowaniu odnosił się do momentu "ostatecznej konsumpcji" rozumianej jako dostawa do "końcowego odbiorcy" (konsumenta). W przypadku akcyzy i wyrobów gazowych, ów "konsument" został zdefiniowany jako finalny nabywca gazowy (w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy o podatku akcyzowym), a statusowi "profesjonalisty" w zakresie obrotu wyrobami gazowymi odpowiada pojęcie "pośredniczącego podmiotu gazowego" (w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy o podatku akcyzowym).

Polski ustawodawca oparł się w tym zakresie (podobnie jak np. w przypadku opodatkowania akcyzą energii elektrycznej) na wytycznych wynikających z art. 21 ust. 5 tzw. dyrektywy energetycznej, tj. Dyrektywy Rady z dnia 27 października 2003 r. nr 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U.UE.L z 2003 283.51 z dnia 31 października 2003 r.), zgodnie z którym:

4. Dla celów stosowania art. 5 i 6 dyrektywy 92/12/EWG, energia elektryczna i gaz ziemny podlegaj podatkom, które stają się wymagalne w momencie dostawy przez dystrybutora lub redystrybutora. W przypadku gdy dostawa do zużycia ma miejsce w Państwie Członkowskim, w którym dystrybutor lub redystrybutor nie prowadzi działalności gospodarczej, wówczas podatek Państwa Członkowskiego dostawy jest uiszczany przez spółkę, która musi być zarejestrowana w tym Państwie Członkowskim dostawy. Podatek jest nakładany i pobierany w każdym przypadku zgodnie z procedurami ustanowionymi przez każde Państwo Członkowskie.

W istotnym dla niniejszego wniosku zakresie "dystrybutorem" i "redystrybutorem" są podmioty o statusie PPG.

Opisany powyżej mechanizm oznacza również, że tak długo, jak nie dochodzi do opisanej dostawy do odbiorcy końcowego (finalnego nabywcy gazowego), tak długo nie występuje czynność opodatkowana podatkiem akcyzowym, a tym samym nie dochodzi do powstania obowiązku zapłaty opłaty paliwowej. Dobitnym przykładem tego jest sprzedaż wyrobów gazowych przez PPG:

* jeśli ma ona miejsce do podmiotu bez statusu PPG (a więc do finalnego nabywcy gazowego), skutkuje to czynnością opodatkowaną akcyzą oraz obowiązkiem zapłaty opłaty paliwowej (wynika to wprost z cytowanego art. 9c ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym).

* jeśli następuje ona do innego podmiotu o statusie PPG - ani czynność opodatkowana akcyzą, ani obowiązek zapłaty opłaty paliwowej, nie występuje (a contrario do art. 9c ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym).

Podobnie rzecz się ma przy imporcie wyrobów gazowych:

* jeśli dokonuje jej podmiot bez statusu PPG (a więc finalny nabywca gazowy), skutkuje to czynnością opodatkowaną akcyzą oraz obowiązkiem zapłaty opłaty paliwowej (wynika to wprost z cytowanego art. 9c ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym).

* jeśli dokonuje jej podmiot o statusie PPG - ani czynność opodatkowana akcyzą, ani obowiązek zapłaty opłaty paliwowej, nie występuje (a contrario do art. 9c ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym).

Potwierdzeniem powyższego jest również mechanizm powstawania obowiązku podatkowego w akcyzie w odniesieniu do wyrobów gazowych.

Zgodnie z art. 11b ustawy o podatku akcyzowym:

1. W przypadku wyrobów gazowych obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

2. Jeżeli sprzedaż wyrobów gazowych jest potwierdzona fakturą lub innym dokumentem, z którego wynika zaplata należności za sprzedane przez podatnika wyroby gazowe, wydanie wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub tego dokumentu.

Należy jednak podkreślić, iż zgodnie z art. 37k ust. 1 ustawy o autostradach, z perspektywy powstania obowiązku zapłaty opłaty paliwowej, kluczowe znaczenie ma nie tyle sam mechanizm powstawania obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym, co już mechanizm powstawania zobowiązania podatkowego w tym podatku.

Ten z kolei mechanizm uregulowany został w art. 24b ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którym:

1. W przypadku wyrobów gazowych podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

Zatem w przypadku wyrobów gazowych (takich jak LNG) dla opisanego na wstępie scenariusza dotyczącego Spółki, moment powstania zobowiązania podatkowego podyktowany jest co do zasady terminami płatności wynikającymi z dokumentów potwierdzających krajową sprzedaż do podmiotów o statusie finalnych nabywców gazowych.

Powyższe determinuje, w ocenie Wnioskodawcy, odpowiedź na wszystkie sformułowane w niniejszym wniosku pytania.

Jeśli bowiem z przepisów akcyzowych jednoznacznie wynika, że ani import ani nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów gazowych (gazu LNG) nie stanowi przedmiotu opodatkowania akcyzą, jeśli jest realizowane przez podmiot o statusie PPG (pośredniczącego podmiotu gazowego), który to status posiada Wnioskodawca, to jednoznacznie przesądza to o braku opodatkowania takiej czynności po stronie Spółki zarówno akcyzą, jak i opłatą paliwową.

Tym samym nawet jeśli dokonując importu gazu Spółka ma przypuszczenie (nawet graniczące z pewnością), że finalnie wyrób ten zostanie zużyty do celów napędowych - (np. ponieważ sprowadza go w celu dostarczenia do podmiotu posiadającego odpowiednią flotę pojazdów zasilanych gazem ziemnym) - nie zmienia to faktu, iż import taki ze względu na status Spółki jako PPG nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem akcyzowym. Zatem zgodnie z art. 37h ust. 2 oraz art. 37k ust. 1 ustawy o autostradach, w powiązaniu z art. 9c ustawy o podatku akcyzowym - nie stanowi on czynności opodatkowanej akcyzą.

Natomiast późniejsza sprzedaż przez Spółkę sprowadzonych wyrobów gazowych do jej kontrahenta może (ale nie musi) podlegać opodatkowaniu akcyzą. Zależeć to będzie od tego, czy nabywca gazu posiada status finalnego nabywcy gazowego, czy pośredniczącego podmiotu gazowego.

Jeśli nabywca ma status FNG - sprzedaż taka będzie podlegała opodatkowaniu akcyzą oraz skutkowała będzie obowiązkiem zapłaty opłaty paliwowej. Jeśli natomiast dany nabywca posiadałby status akcyzowy PPG - wówczas sprzedaż taka byłaby wolna od akcyzy, a ewentualnemu opodatkowaniu podlegałoby późniejsze zużycie tego gazu przez takiego nabywcę.

Podsumowując, w oparciu o przytoczone powyżej argumenty Spółka stoi na stanowisku, iż:

W sytuacji gdy napędowe przeznaczenie wyrobów gazowych jest Spółce wiadome już na moment ich przywozu do Polski w ramach importu, obowiązek zapłaty opłaty paliwowej powstaje u niej dopiero z dniem sprzedaży zaimportowanego uprzednio gazu (LNG) do jej odbiorcy posiadającego status finalnego nabywcy gazowego - obowiązek ten nie występuje natomiast na dzień importu gazu (dokonania zgłoszenia celnego importowego), ze względu na status Spółki jako pośredniczącego podmiotu gazowego.

Konsekwentnie, Spółka jest uprawniona do ubiegania się o stwierdzenie nadpłaty w zakresie opłaty paliwowej uiszczonej przez Spółkę w przeszłości w podwójnej kwocie w odniesieniu do tego samego wolumenu gazu. W praktyce bowiem Spółka na moment dokonywania importu gazu LNG uiszczała tę opłatę nienależnie.

Na marginesie i uzupełniająco można natomiast wskazać, iż zgodnie z cytowanym już art. 9c ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym:

3. Jeżeli w stosunku do wyrobów gazowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o której mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

Tym samym należy przyjąć, że w oparciu o art. 37h ust. 2 oraz 37k ust. 1 ustawy o autostradach, również na gruncie opłaty paliwowej obowiązuje mechanizm "jednokrotności" obowiązku jej rozliczenia, co ostatecznie potwierdza, iż płacąc ją dwukrotnie od tego samego wolumenu gazu Spółka po prostu "nadpłaciła" tę opłatę.

Zatem: w opisanych powyżej okolicznościach, w odniesieniu do danego wolumenu wyrobów gazowych sprowadzanych do Polski w ramach importu, a następnie sprzedawanych przez Spółkę do podmiotów o statusie finalnych nabywców gazowych, którzy wyroby te wykorzystywać będą do celów napędowych Spółka powinna uiszczać opłatę paliwową wyłącznie jednokrotnie.

Dlatego też, stanowisko Spółki zawarte w niniejszym wniosku poparte przywołanymi przepisami prawa, należy uznać za w pełni uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 37h ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 72) zwanej dalej "ustawą o autostradach", wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, wykorzystywanych do napędu silników spalinowych, podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą paliwową".

Przez wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w ust. 1, rozumie się czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, których przedmiotem są te paliwa silnikowe oraz gaz (art. 37h ust. 2 ustawy o autostradach).

Paliwami silnikowymi lub gazem, o których mowa w ust. 1, są następujące produkty:

Obowiązek zapłaty opłaty paliwowej od paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37h, ciąży na:

Obowiązek zapłaty opłaty paliwowej powstaje z dniem powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37h-37k ust. 1 ustawy o autostradach.

Podstawą obliczenia wysokości opłaty paliwowej jest ilość paliw silnikowych lub gazu, o których mowa w art. 37h, od jakich podmioty, o których mowa w art. 37j ust. 1, są obowiązane zapłacić podatek akcyzowy - art. 37I ust. 1 ustawy o autostradach.

Zgodnie z art. 37o ust. 1 ustawy o autostradach podmioty, o których mowa w art. 37j ust. 1, są obowiązane składać informację o opłacie paliwowej odpowiednio właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego albo naczelnikowi urzędu celno-skarbowego oraz obliczać i wpłacać opłatę paliwową w terminie:

1. do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek zapłaty - w przypadkach, o których mowa w art. 37j ust. 1 pkt 1, 3 i 4,

2. określonym dla należności celnych - w przypadku, o którym mowa w art. 37j ust. 1 pkt 2 - na wyodrębniony rachunek bankowy urzędu skarbowego właściwego dla dokonywania wpłat kwot z tytułu zapłaty podatku akcyzowego.

W razie powstania nadpłaty w opłacie paliwowej Bank Gospodarstwa Krajowego dokonuje zwrotu tej nadpłaty ze środków należnych Krajowemu Funduszowi Drogowemu i Funduszowi Kolejowemu - art. 37o ust. 2 ustawy o autostradach.

Do opłaty paliwowej stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), z zastrzeżeniem art. 37o ust. 3 - art. 37q ustawy o autostradach.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 722) zwanej dalej "ustawą" lub "ustawą o podatku akcyzowym" - ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz. 28 załącznika nr 1 do ustawy pod kodem CN 2711 został wymieniony gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

Wyroby gazowe to wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00 - art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy import to przywóz:

Finalny nabywca gazowy to podmiot, który:

a. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub

b. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe - niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym (art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy).

Pośredniczący podmiot gazowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju lub posiadający koncesję na obrót gazem ziemnym na terytorium kraju:

g. będący spółką prowadzącą jednocześnie izbę rozliczeniową i izbę rozrachunkową w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywającą wyroby gazowe z tytułu pełnienia funkcji, o której mowa w art. 68a ust. 14 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub w celu rozliczenia i rozrachunku transakcji zawieranych na rynku regulowanym - który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu skarbowego o tej działalności (art. 2 ust. pkt 23d ustawy).

Zgodnie z art. 9c ust. 1 ustawy w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. Nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;

2. Sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu;

3. Import wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;

4. Użycie wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy

5. Użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego:

Jeżeli w stosunku do wyrobów gazowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o której mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości - art. 9c ust. 3 ustawy.

Na podstawie art. 11b ust. 1 w przypadku wyrobów gazowych obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (...) - art. 13 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 24b ust. 1 ustawy w przypadku wyrobów gazowych podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

W przypadku importu, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany, z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a, do obliczenia i wykazania kwoty akcyzy, z uwzględnieniem obowiązujących stawek akcyzy:

c. oraz w zgłoszeniu uzupełniającym, w rozumieniu przepisów prawa celnego; * w rozliczeniu zamknięcia, o którym mowa w art. 175 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz.Urz.UE.L 343 z 29.12.2015, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem 2015/2446".

Do wyrobów energetycznych, w rozumieniu art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych - art. 86 ust. 2 ustawy.

Paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2 - art. 86 ust. 3 ustawy.

Obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach - art. 4 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego - art. 5 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 72 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa za nadpłatę uważa się kwotę:

Mając na uwadze powyższe wskazać należy w pierwszej kolejności, że wprowadzanie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, wykorzystywanych do napędu silników spalinowych, podlega opłacie paliwowej. Przez wprowadzenie na rynek krajowy paliw silnikowych oraz gazu, ustawodawca rozumie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, których przedmiotem są te paliwa silnikowe oraz gaz, wykorzystywane do napędu silników spalinowych.

Obowiązek zapłaty opłaty paliwowej powstaje z dniem powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od paliw silnikowych oraz gazu, a podstawą obliczenia wysokości opłaty paliwowej jest ilość paliw silnikowych lub gazu od jakich podmioty są obowiązane zapłacić podatek akcyzowy.

Kluczowym zatem elementem determinującym obowiązek zapłaty opłaty paliwowej jest wprowadzenie na rynek paliw silnikowych oraz gazu, o których mowa w art. 37h, przez wprowadzenie które rozumie się czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Natomiast za dzień, w którym ten obowiązek wystąpi przyjmuje się dzień powstania zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym.

Obowiązek zapłaty opłaty paliwowej jest zatem nierozerwalnie związany z powstaniem zobowiązania podatkowego w akcyzie. Co istotne w kontekście analizowanej sprawy, powstanie zobowiązania podatkowego i wcześniej, obowiązku podatkowego w akcyzie (art. 9c ustawy), związane jest z dokonaniem ściśle określonych transakcji i czynności przez ściśle określone podmioty.

I tak, nie podlega opodatkowaniu m.in. import wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy czy też sprzedaż wyrobów gazowych pomiędzy pośredniczącymi podmiotami gazowymi. Z kolei opodatkowaniu podlega (i w konsekwencji co do zasady powstanie zobowiązanie podatkowe) sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu przez pośredniczący podmiot gazowy czy też zużycie wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy.

Ponadto art. 9b ust. 3 ustawy wprowadza w zakresie wyrobów gazowych zasadę jednokrotności opodatkowania akcyzą, zgodnie z którą jeżeli w stosunku do wyrobów gazowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości.

Przenosząc powyższe na grunt wątpliwości Wnioskodawcy przedstawionych w poszczególnych pytaniach stwierdzić należy, że w opisanych przez Wnioskodawcę okolicznościach, w odniesieniu do danego wolumenu wyrobów gazowych (LNG) sprowadzanych do Polski w ramach importu przez Wnioskodawcę (pośredniczący podmiot gazowy), a następnie sprzedawanych przez Wnioskodawcę do podmiotów o statusie finalnych nabywców gazowych, którzy wyroby te wykorzystywać będą do celów napędowych Spółka powinna uiszczać opłatę paliwową jednokrotnie - z tytułu sprzedaży wyrobów gazowych finalnemu nabywcę gazowemu z przeznaczeniem do napędu silników spalinowych.

W analizowanej we wniosku sytuacji, nawet z uwagi na napędowe przeznaczenie gazu już na moment jego przywozu do Polski w ramach importu, obowiązek zapłaty opłaty paliwowej powstanie u Wnioskodawcy dopiero z tytułu sprzedaży zaimportowanego uprzednio gazu finalnemu nabywcy gazowemu, tj. pierwszej czynności która rodzić będzie zobowiązanie podatkowe w akcyzie. Natomiast jak wcześniej wskazano, import wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy nie będzie czynnością podlagającą opodatkowaniu akcyzą i w konsekwencji nie powstanie z tytułu importu wyrobów gazowych ani zobowiązanie podatkowe w akcyzie ani obowiązek zapłaty opłaty paliwowej.

W sytuacji zatem gdy Wnioskodawca jako pośredniczący podmiot gazowy dokona importu wyrobów gazowych, z tytułu którego nie powstanie zobowiązanie podatkowe w akcyzie i Wnioskodawca nie uiści akcyzy, a mimo to jak w analizowanej sytuacji uiści opłatę paliwową dwukrotnie, zarówno z tytułu importu wyrobów gazowych przeznaczonych do celów napędowych jak i względem tych samych wyrobów gazowych z tytułu późniejszej sprzedaży finalnemu nabywcy gazowemu z przeznaczeniem do celów napędowych (z tytułu której powstanie zobowiązanie podatkowe w akcyzie), wówczas Spółka będzie uprawniona do ubiegania się o stwierdzenie nadpłaty w zakresie opłaty paliwowej.

W tej sytuacji nadpłata opłaty paliwowej będzie wynikać z tytułu importu wyrobów gazowych przez pośredniczący podmiot gazowy, z uwagi na brak powstania zobowiązania podatkowego w akcyzie z tytułu importu.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy względem przedstawionych we wniosku pytań uznać należy za prawidłowe.

Organ zastrzega, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie przedstawionego opisu sprawy i zapytania Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl