0111-KDIB3-3.4013.33.2020.1.PJ - Opodatkowanie podatkiem akcyzowym energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 lutego 2020 r. (data wpływu 18 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązków związanych z wytworzeniem i zużyciem energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 lutego 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązków związanych z wytworzeniem i zużyciem energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma założyła instalację fotowoltaiczną. Jako prosument wytwarza energię elektryczną, którą zużywa na własne potrzeby a nadwyżka energii jest magazynowana przez firmę energetyczną a następnie rozliczana w systemie opustów. Z firmą X. oddział w A. Spółka zawarła umowę kompleksową sprzedaży energii elektrycznej, świadczenia usługi dystrybucji oraz świadczenia usługi odbioru i rozliczania energii elektrycznej wprowadzonej do sieci OSD z mikroinstalacji.

Umowa z X. nie przewiduje żadnej sytuacji, w której Spółka byłaby zobowiązana odsprzedawać wytworzoną przez siebie energię. Zgodnie z postanowieniem umowy z X. - "Nadwyżka ilości energii elektrycznej wprowadzonej przez Prosumenta do sieci OSD wobec ilości energii elektrycznej pobranej przez niego z tej sieci staje się własnością Sprzedawcy, w celu pokrycia kosztów rozliczenia". Energia elektryczna jest produkowana z generatorów o mocy 38,735 kW i jest przeznaczona na własne potrzeby.

Do produkcji energii elektrycznej spółka nie wykorzystuje innych wyrobów energetycznych niż pochodzących z odnawialnych źródeł energii. Spółka nie posiada koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną, a jej przeważającą działalnością nie jest produkcja prądu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy pomimo zwolnienia od akcyzy spółka będzie zobowiązana do składania comiesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego?

2. Czy spółka jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko w zakresie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego:

ad 1. Stosownie do art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym podatnik podatku akcyzowego jest zobowiązany składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej.

Spółka nie posiada koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną, którą wyprodukowała.

Natomiast wg § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. poz. 2525 z późn. zm.) zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię. Deklaracja Spółki dla podatku akcyzowego AKC-4 wykazuje ogółem podatek akcyzowy od energii elektrycznej w wysokości zero, natomiast w załączniku do deklaracji AKC-4/H należy wykazać ilość zużytej energii elektrycznej, wyprodukowanej przez mikroinstalację i obliczyć podatek akcyzowy i jednocześnie tą samą kwotę wpisać w pozycji 7 - zwolnienia i obniżenia. Deklaracja dla podatku akcyzowego nie zawiera pozycji, w której Spółka mogłaby się powołać na § 5 ust. 1. powyższego rozporządzenia w celu skorzystania ze zwolnienia. Wobec tego Spółka uważa, że w tej sytuacji nie ma obowiązku składać comiesięcznych deklaracji dla podatku akcyzowego.

ad 2. Spółka do produkcji energii elektrycznej nie wykorzystuje wyrobów energetycznych innych niż pochodzące z odnawialnych źródeł energii. Ponadto zgodnie z zawartą umową z X., to X. jako sprzedawca dokonuje rozliczenia ilości energii wprowadzonej do sieci OSD wobec ilości energii elektrycznej pobranej z tej sieci w celu jej zużycia na własne potrzeby przez Prosumenta, wytwarzającego energię elektryczną w stosunku ilościowym: 1 do 0,7 - w przypadku mikroinstalacji o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej większej niż 10 KW.

Sprzedawca czyli X. będzie informował Prosumenta o ilości rozliczonej energii elektrycznej zgodnie z ustalonym okresem rozliczeniowym, natomiast nadwyżka ilości energii elektrycznej wprowadzonej przez Prosumenta do sieci OSD jeśli nie zostanie wykorzystana przez Prosumenta w okresie rozliczeniowym staje się własnością sprzedawcy. w celu pokrycia kosztów rozliczenia. Zgodnie z umową z X., & 2 pkt 4 sprzedawca będzie dokonywał rozliczenia ilości energii elektrycznej wprowadzonej i pobranej z sieci OSD przez Prosumenta, na podstawie wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego dla danej mikroinstalacji, po uzyskaniu danych pomiarowych od Operatora Systemu Dystrybucyjnego.

Wobec powyższego Spółka uważa, że na podstawie art. 138h ust. 2 jest zwolniona z prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej, o której mowa w art. 138h ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku akcyzowego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 864 z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą" - ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 33 załącznika nr 1 wymieniono energię elektryczną o kodzie CN 2716 00 00.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie - art. 9 ust. 2 ustawy.

Obrót energią elektryczną i jej zużycie w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej - art. 9 ust. 3 ustawy.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną - art. 11 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z § 5 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2525 z późn. zm., dalej zwanego: Rozporządzeniem) zwalnia się od akcyzy zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

Na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą (...).

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym:

Jednocześnie stosownie do art. 24 ust. 2 przepis ust. 1 pkt 3 nie ma zastosowania do podmiotów posiadających koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6 lub 7, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1.

W myśl natomiast art. 138h ust. 1 ustawy ewidencję ilościową energii elektrycznej prowadzą:

Na podstawie art. 138h ust. 2 ustawy przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Podmioty określone w ust. 1 pkt 1-3 prowadzą ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika, zaś podmiot określony w ust. 1 pkt 4 prowadzi ewidencję, o której mowa w ust. 1, na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, a w przypadku braku takich możliwości - na podstawie dokumentów rozliczeniowych (art. 138h ust. 3 i 4).

Zgodnie z art. 138h ust. 5 ewidencja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości:

Przy czym stosownie do art. 138h ust. 6 ustawy w przypadku braku urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w ust. 5 pkt 5 i 7, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe.

Nadto wskazać należy, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 19 ustawy, nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 755, z późn. zm.), z wyłączeniem:

Z kolei za sprzedaż, w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy, rozumie się czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

Mając na uwadze powyższe przepisy i przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy wskazać należy w pierwszej kolejności, że ustawodawca w zakresie energii elektrycznej w art. 9 ustawy zawarł katalog czynności, których zaistnienie stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu akcyzą.

Czynnością podlegającą opodatkowaniu będzie zatem m.in. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu (art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy) oraz zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy). Z kolei obowiązek podatkowy (powodujący w konsekwencji zaistnienie po stronie podatnika obowiązku złożenia deklaracji podatkowej i zapłaty akcyzy na zasadach wynikających z art. 24 ustawy) powstaje w ww. przypadkach odpowiednio, z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju (art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z art. 11 ust. 2 ustawy) oraz z dniem zużycia energii elektrycznej, przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię (art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Należy w tym miejscu wskazać, że ustawodawca w przypadku energii elektrycznej przewidział szereg obowiązków ciążących m.in. na podmiotach wytwarzających i zużywających energię elektryczną, tj. podmiotach dokonujących czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą i na których ciążyć będzie obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwego urzędu skarbowego, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zużycie energii elektrycznej - w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6.

Równocześnie art. 138h ust. 1 pkt 2 ustawy nakłada na podatnika zużywającego energię elektryczną w przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy, obowiązek prowadzenia ewidencji ilościowej energii elektrycznej. Ewidencja ta powinna zawierać dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych, z dokładnością do 0,001 MWh, łącznej ilości m.in. energii elektrycznej wyprodukowanej oraz energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne.

Wyjątek od tej zasady został określony w art. 138h ust. 2 ustawy, zgodnie z którym przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do podmiotów produkujących energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, która nie jest dostarczana do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, lecz jest zużywana przez ten podmiot, pod warunkiem że od wyrobów energetycznych wykorzystywanych do produkcji tej energii elektrycznej została zapłacona akcyza w należnej wysokości.

Zgodnie zatem z powyższym aby podmiot produkujący i zużywający energię elektryczną z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW, nie był zobowiązany do prowadzenia ewidencji, niezbędne jest m.in., aby energia ta była zużywana w całości przez ten podmiot i nie było możliwości jej dostarczania do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii.

Zgodnie z opisem sprawy Wnioskodawca założył instalację fotowoltaiczną i jako prosument wytwarza energię elektryczną, którą zużywa na własne potrzeby a nadwyżka energii jest magazynowana przez firmę energetyczną a następnie rozliczana w systemie opustów.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika zatem w pierwszej kolejności, że w analizowanej sprawie mamy do czynienia z czynnością podlegająca opodatkowaniu, którą będzie zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, który wyprodukował tę energię. Tym samym zużyta przez Wnioskodawcę energia elektryczna, która została wytworzona w instalacji fotowoltaicznej i nie została wprowadzona do sieci energetycznej, będzie rodziła u Wnioskodawcy co do zasady obowiązek podatkowy, a w konsekwencji konieczność złożenia deklaracji i zapłaty akcyzy (przy czym, przy zwolnieniu z akcyzy, konieczność zapłaty oczywiście nie wystąpi).

Zgodnie z opisem sprawy Wnioskodawca wytworzoną energie elektryczną, której nie zużyje zamierza dostarczać do sieci tj. do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii.

Przenosząc powyższe na grunt wątpliwości Wnioskodawcy stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca jest obowiązany do składania deklaracji na podstawie art. 24 ust. 1 pkt 3 ustawy,

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jako podmiot nie posiadający koncesji jest podatnikiem z tytułu czynności o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy, w sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie na podstawie art. 24 ust. 2 ustawy.

Ponadto przepis ten nie ma zastosowania jedynie do podmiotów posiadających koncesję, które zużywają energię elektryczną na cele zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ust. 6 lub 7, i nie są podatnikami z tytułu innych czynności, o których mowa w art. 9 ust. 1.

Wnioskodawca zużywając wyprodukowaną przez siebie energię elektryczną wykonuje czynność podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 4 ustawy. Czynność ta zgodnie z § 5 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego jest zwolniona jako zużycie energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię.

Jednakże cytowane wyżej przepisy wyłączają obowiązek składania deklaracji przez podmiot zużywający energię elektryczną tylko w przypadku zwolnień, o których mowa w art. 30 ust. 6 lub 7 ustawy, nie zaś w przypadku zwolnień § 5 cytowanego rozporządzenia. Oznacza to, że Wnioskodawca pomimo, że wykonuje czynności, które są zwolnione z podatku akcyzowego będzie zobowiązany do złożenia deklaracji.

Wzór deklaracji dla podatku akcyzowego od energii elektrycznej został określony w załączniku nr 8 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 stycznia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku akcyzowego oraz deklaracji w sprawie przedpłaty akcyzy (Dz. U. z 2018 r. poz. 273 z późn. zm.). Zgodnie z opisem zawartym w formularzu w poz. 7 należy wskazać kwotę zwolnień i obniżeń wysokości podatku akcyzowego, przy czym wykazana kwota nie może przekroczyć kwoty z poz. 6 (Razem obliczony podatek). W poz. 7a - 7I wskazać natomiast należy kwoty niektórych ze zwolnień, którymi objęta może być energia elektryczna, przy czym okoliczność, że zwolnienie wynikające z § 5 rozporządzenia w sprawie zwolnień nie jest wskazane przy ww. pozycjach formularza, nie oznacza to, że wysokość zwolnienia zużycia energii elektrycznej wyprodukowanej z generatorów o łącznej mocy nieprzekraczającej 1 MW przez podmiot, który zużywa tę energię nie powinna być wykazana w poz. 7 deklaracji AKC-4/H.

Równocześnie w sytuacji gdy będzie dostarczał wytworzoną nadwyżkę energii elektrycznej do instalacji połączonych i współpracujących ze sobą, służących do przesyłania tej energii, Wnioskodawca będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji o której mowa w art. 138h ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.