0111-KDIB3-3.4013.287.2019.1.MK - Podatek akcyzowy - wydzierżawienie magazynu wraz z prawem do korzystania z maszyn służących do obróbki suszu tytoniowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 grudnia 2019 r. (data wpływu 20 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie stwierdzenia czy wydzierżawienie magazynu wraz z prawem do korzystania z maszyn służących do obróbki suszu tytoniowego skutkować będzie powstaniem obowiązku podatkowego u Wydzierżawiającego-jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie stwierdzenia czy wydzierżawienie magazynu wraz z prawem do korzystania z maszyn służących do obróbki suszu tytoniowego skutkować będzie powstaniem obowiązku podatkowego u Wydzierżawiającego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako osoba fizyczna posiadająca status rolnika indywidualnego prowadzącego gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1405 z późn. zm.) zamierza wydzierżawić magazyn wraz ze znajdującymi się w nim maszynami do obróbki suszu tytoniowego. Wnioskodawca będzie zatem wydzierżawiającym.

Magazyn będzie wydzierżawiony przez Wnioskodawcę innej osobie, która podobnie jak Wnioskodawca posiadać będzie status rolnika indywidualnego w rozumieniu powołanej wyżej ustawy.

Podstawą prawną korzystania z magazynu miałaby być umowa dzierżawy z art. 693 § 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, dalej jako "Kodeks cywilny") z jednoczesnym prawem do nieodpłatnego używania przez dzierżawcę maszyn przeznaczonych do obróbki suszu tytoniowego.

Przedmiotem świadczenia ze strony Wnioskodawcy będzie wydzierżawienie magazynu oraz użyczenie znajdujących się w nim maszyn, z kolei dzierżawca będzie korzystał z magazynu i maszyn płacąc Wnioskodawcy umówiony czynsz dzierżawny.

W dzierżawionym magazynie, przy pomocy użyczonych maszyn, dzierżawca będzie dokonywał obróbki suszu tytoniowego w sposób samodzielny. Zarówno susz tytoniowy przed poddaniem go procesowi odżyłowania, jak i powstałe z niego liście i żyły tytoniu, stanowić będą wyłączną własność dzierżawcy.

Wnioskodawca nie będzie zaopatrywał dzierżawcy w susz tytoniowy, nie będzie uczestniczył w procesie jego obróbki, jak również nie będzie brał udziału w ewentualnej dalszej odsprzedaży.

Praca maszyn w procesie odżyłowania polega na rozdzieleniu liścia tytoniowego na blaszkę (właściwy surowiec tytoniowy) oraz unerwienie tych liści (żyły tytoniowe). W wyniku tego procesu otrzymuje się pozbawione żył (lub z jej minimalną ilością) wolne elementy blaszki liściowej i oczyszczone z blaszki liściowej nerwy zwane żyłami tytoniowymi.

Na dalszym etapie maszyna dokonywać będzie pakowania powstałego produktu w specjalne kartony C-48 (waga netto kartonu ok. 14 kg) dostarczone przez dzierżawcę (producenta). Blaszki liściowe i żyły tytoniowe będą pakowane i przechowywane oddzielnie, a następnie przewożone do producenta albo bezpośrednio do nabywcy. Wszelkie czynności związane z pakowaniem produktu, jak również jego transportem, będzie wykonywał dzierżawca we własnym zakresie i przy wykorzystaniu własnych środków transportu lub firm przewozowych.

Powstałe na skutek obróbki tytoniu wolne elementy blaszki liściowej i żyły tytoniowe, nie będą poddawane dalszej obróbce, w szczególności nie będą cięte lub w inny sposób dzielone, skręcane, sprasowane, zrolowane lub poszarpane.

Susz tytoniowy składowany będzie sukcesywnie w dzierżawionym magazynie, o czym zostanie poinformowany Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa (KOWR), sprawujący kontrolę nad produkcją suszu tytoniowego.

Wnioskodawca nie prowadzi składu podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zawarcie umowy dzierżawy, w ramach której Wnioskodawca wydzierżawiłby magazyn wraz z prawem do używania znajdujących się w nim maszyn do obróbki suszu tytoniowego, nie uczestnicząc jednocześnie w procesie obróbki suszu tytoniowego, skutkować będzie powstaniem obowiązku zapłaty podatku akcyzowego po stronie Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydzierżawienie magazynu wraz z prawem do korzystania ze znajdujących się w nim maszyn do obróbki suszu tytoniowego, nie będzie skutkowało powstaniem obowiązku zapłaty podatku akcyzowego po stronie Wnioskodawcy, jak również nie będzie skutkowało powstaniem takiego obowiązku po stronie dzierżawcy.

W art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 864) zwanej w dalszej części "Ustawą", został określony jej zakres przedmiotowy, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlegają wyroby akcyzowe oraz samochody osobowe, organizacja obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Z kolei stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 Ustawy, do wyrobów akcyzowych zalicza się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do Ustawy.

Suszem tytoniowym w rozumieniu art. 99a ust. 1 Ustawy, jest tytoń, który nie jest połączony z żywą rośliną i nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym, bez względu na jego wilgotność.

W przypadku suszu tytoniowego, zgodnie z art. 9b ust. 1 Ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym jest:

Tylko zatem wykonanie którejkolwiek z czynności przewidzianych w art. 9b ust. 1 Ustawy, powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

Jak już wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca i dzierżawca nie będą podejmowali żadnych czynności z wymienionych w art. 9b ust. 1 Ustawy. Przedmiotem świadczenia ze strony Wnioskodawcy będzie wydzierżawienie magazynu oraz użyczenie znajdujących się w magazynie maszyn służących do obróbki suszu tytoniowego, przy czym zarówno magazyn, jak i maszyny stanowią wyłączną własność Wnioskodawcy, natomiast dzierżawca będzie korzystał z magazynu oraz maszyn płacąc Wnioskodawcy umówiony czynsz dzierżawny oraz dokonując obróbki własnego suszu tytoniowego w sposób samodzielny.

Podstawą prawną korzystania z magazynu będzie, w zamiarze Wnioskodawcy, umowa dzierżawy w rozumieniu art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, natomiast podstawą prawną korzystania z maszyn będzie umowa użyczenia z art. 710 Kodeksu cywilnego.

Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz, z kolei przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Samo wytworzenie żyły liścia oddzielonego od blaszki liścia suszu tytoniowego oraz liścia tytoniu po usunięciu z niego żyły liścia suszu tytoniowego, będzie należało do dzierżawcy korzystającego z magazynu i maszyn odpowiednio na podstawie umowy dzierżawy i użyczenia, bez jakiejkolwiek aktywności ze strony Wnioskodawcy.

Zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 Ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą.

Mając na uwadze, że z powołanych powyżej przepisów wynika, że w przypadku suszu tytoniowego ustawodawca objął podatkiem akcyzowym czynności wymienione w art. 9b ust. 1 Ustawy, wnioskodawca jako Wydzierżawiający nie może zostać uznany za podatnika podatku akcyzowego z tytułu podejmowania opisanych we wniosku czynności.

Tym samym Wnioskodawca jako wydzierżawiający nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego od wydzierżawionego przez siebie magazynu, czy użyczonych dzierżawcy maszyn, jak również od wytworzonych przez dzierżawcę żył liścia suszu tytoniowego, czy liści tytoniu z usuniętymi żyłami.

Według Wnioskodawcy Ustawa nie przewiduje opodatkowania podatkiem akcyzowym dzierżawy jakichkolwiek pomieszczeń, czy użyczenia jakichkolwiek maszyn na jakikolwiek cel.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym

(tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 864 z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą" - ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W pozycji 45 załącznika nr 1 do ustawy, bez względu na kod CN, wymieniono susz tytoniowy.

Za susz tytoniowy w rozumieniu art. 99a ustawy uznaje się, bez względu na wilgotność, tytoń, który nie jest połączony z żywą rośliną i nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy w przypadku suszu tytoniowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Za sprzedaż uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8 - art. 9b ust. 2 ustawy.

W myśl zatem art. 9a ust. 2 pkt 1-8 w zw. z art. 9b ust. 2 ustawy za sprzedaż suszu tytoniowego uznaje się:

Jeżeli w stosunku do suszu tytoniowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości - art. 9b ust. 3 ustawy.

W myśl art. 11a ustawy w przypadku suszu tytoniowego obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą - art. 13 ust. 1 ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z kolei w rozumieniu art. 710 Kodeksu cywilnego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego zgodnie z którym Wnioskodawca nie będzie zaopatrywał dzierżawcy w susz tytoniowy, nie będzie uczestniczył w procesie jego obróbki, jak również nie będzie brał udziału w ewentualnej dalszej odsprzedaży, stwierdzić należy, że dzierżawa magazynu wraz z prawem do korzystania z maszyn służących do obróbki suszu tytoniowego nie będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego u Wnioskodawcy (Wydzierżawiającego).

Wydzierżawienie bowiem przez Wnioskodawcę magazynu wraz z prawem do korzystania z maszyn służących do obróbki suszu tytoniowego, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, której konsekwencją byłoby powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w akcyzie i uznania Wnioskodawcy za podatnika akcyzy w tym zakresie.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznać należy za prawidłowe.

Organ w tym miejscu zastrzega, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Zainteresowanego (Wydzierżawiającego) dotyczącego wydzierżawienia magazynu wraz z prawem do korzystania z maszyn służących do obróbki suszu tytoniowego i wyłącznie jego sytuacji prawnopodatkowej w zakresie związanym z ustawą o podatku akcyzowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.