0111-KDIB3-3.4013.21.2017.2.MK - Podatek akcyzowy od energii elektrycznej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 marca 2017 r. (data wpływu 5 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z 7 czerwca 2017 r. (data wpływu 14 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą energii elektrycznej - jest prawidłowe.

W dniu 5 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania akcyzą energii elektrycznej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 czerwca 2017 r. (data wpływu 14 czerwca 2017 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie organu z 26 maja 2017 r. znak: 0111-KDIB3-3.4013.21.2017.1.MK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku z 7 czerwca 2017 r.):

C. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest producentem wyrobów stalowych. Spółka prowadzi swoją działalność w dwóch zakładach produkcyjnych - Zakładzie Wyrobów Walcowanych, w skład którego wchodzi przede wszystkim Stalownia, Walcownia Drobna i Walcownia Średnia oraz Zakładzie Wyrobów Kutych oraz komórkach pomocniczych. Oba zakłady są zlokalizowane w O.

Wyroby stalowe produkowane są przez Spółkę z surowców takich jak złom, topniki i uszlachetniacze, przy wykorzystaniu różnych nośników energii, w tym wyrobów gazowych i energii elektrycznej.

Wnioskodawca posiada koncesję na obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 220, dalej: "Prawo energetyczne"), a także jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego w zakresie energii elektrycznej. Ponadto, Spółka korzysta ze zwolnienia z podatku akcyzowego dla energii elektrycznej zużywanej w procesach metalurgicznych na gruncie art. 30 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 43, z późn. zm., dalej: "ustawa o podatku akcyzowym"). Szczegółowy zakres zwolnieniu z podatku akcyzowego dla realizowanego procesu metalurgicznego został potwierdzony przez Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego wydanej na wniosek Spółki.

W ramach procesu metalurgicznego, obok wskazanych powyżej surowców do produkcji. Wnioskodawca wykorzystuje również gazy techniczne (m.in.: tlen i azot, dalej: "gazy techniczne") oraz sprężone powietrze. Zarówno gazy techniczne, jak i sprężone powietrze generowane są na terenie zakładu Spółki przy wykorzystaniu urządzeń dostawców zewnętrznych (dalej: "Dostawcy"). Urządzenia do generowania gazów technicznych i sprężonego powietrza obejmują m.in.: stacje sprężarek, generatory tlenu, sprężarki tlenu, odpowiednie zbiorniki magazynowe ciekłego tlenu i azotu oraz sprzęt dodatkowy (dalej: łącznie "Urządzenia"), które są zainstalowane na terenie zakładów Spółki. Urządzenia te stanowią własność Dostawców i mogą być wykorzystywane wyłącznie przez Spółkę na potrzeby wytwarzania gazów technicznych i sprężonego powietrza wykorzystywanych w realizacji procesu metalurgicznego prowadzonego przez Spółkę.

Dostawy gazów technicznych oraz sprężonego powietrza odbywają się w sposób ciągły na potrzeby procesu produkcji wyrobów stalowych w ramach realizowanych przez Wnioskodawcę procesów metalurgicznych. Dostarczane Wnioskodawcy gazy techniczne oraz sprężone powietrze muszą charakteryzować się określonymi parametrami technicznymi zgodnie z zapotrzebowaniem Spółki. Wnioskodawca określając charakter i intensywność realizowanego procesu metalurgicznego automatycznie określa ilość produkowanych gazów technicznych i sprężonego powietrza, a tym samym reguluje poziom zużycia mediów w Urządzeniach (ilości produkowanych gazów technicznych i sprężonego powietrza są automatyczną pochodną charakteru procesu metalurgicznego, o czym decyduje Spółka).

W celu umożliwienia funkcjonowania Urządzeń zgodnie z ich przeznaczeniem. Spółka zapewnia energię elektryczną, wodę chłodzącą oraz parę technologiczną. Koszt mediów pokrywany jest przez Spółkę.

W obliczu tak przedstawionego stanu faktycznego, Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą prawidłowego sposobu określania zobowiązania w ramach podatku akcyzowego, w szczególności z tytułu energii elektrycznej zużywanej w Urządzeniach.

Pismem z 7 czerwca 2017 r. (data wpływu 14 czerwca 2017 r.) Wnioskodawca wskazał, że zarówno gazy techniczne jak i sprężone powietrze generowane są na terenie zakładu Spółki przy wykorzystaniu urządzeń będących własnością Dostawców. Urządzenia te są połączone z systemem technologicznym (produkcyjnym) Wnioskodawcy i wykorzystywane są wyłączenie przez Wnioskodawcę na potrzeby realizacji przez niego procesu produkcyjnego (procesu metalurgicznego). Z uwagi na wysoką automatyzację procesu produkcyjnego, to pracownicy Spółki (nie Dostawcy) sterując urządzeniami i maszynami produkcyjnymi (wskazując na ilość, gatunek i jakość produkowanej stali) ustalają odpowiednie parametry gazów technicznych oraz sprężonego powietrza (ilość oraz jakość dedykowana dla potrzeb procesu metalurgicznego) determinując ich produkcję w Urządzeniach Dostawców (urządzenia do produkcji gazów technicznych i sprężonego powietrza), a w konsekwencji także zużycie mediów (w tym energii elektrycznej) dla tych celów. Wnioskodawca - jako podmiot wywołujący produkcję gazów technicznych oraz sprężonego powietrza dowolnie regulując parametry - występuje w roli wytwarzającego te media przy użyciu Urządzeń będących własnością Dostawców.

W związku z wykorzystywaniem Urządzeń Dostawców w celu wytwarzania gazów technicznych oraz sprężonego powietrza Spółka rozlicza się z Dostawcami w schemacie opłat pokrywających m.in. koszt amortyzacji wykorzystywanych Urządzeń Dostawców. Wynagrodzenie to wynosi odpowiednio:

* w odniesieniu do urządzeń wykorzystywanych do wytworzenia gazów technicznych - Spółka uiszcza na rzecz Dostawców określoną opłatę eksploatacyjną, która nie jest uzależniona od ilości wytworzonych gazów technicznych na tych urządzeniach;

* w odniesieniu do urządzeń wykorzystywanych do produkcji sprężonego powietrza - Spółka uiszcza na rzecz Dostawców opłatę stałą oraz opłatę uzależnioną od ilości pobranego sprężonego powietrza (ilość metrów sześciennych), jednak suma tych opłat nie może być niższa niż określona kwota wynikająca z umowy łączącej Wnioskodawcę z Dostawcami, co ma na celu - jak w przypadku gazów technicznych - zapewnienie pokrycia kosztów amortyzacji urządzeń.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że energia elektryczna zapewniana przez Wnioskodawcę dla potrzeb pracy Urządzeń stanowiących własność Dostawców jest w całości wykorzystywana wyłącznie do wytwarzania gazów technicznych i sprężonego powietrza przy użyciu tych Urządzeń.

W związku z powyższym opisem zadano pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, Spółka zapewniając energię elektryczną do prawidłowego działania Urządzeń nie dokonuje sprzedaży tej energii w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku akcyzowym, a w konsekwencji obowiązek podatkowy w przedmiotowym zakresie powstaje zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, tj. z dniem zużycia tej energii elektrycznej?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka zapewniając energię elektryczną do prawidłowego działania Urządzeń nie dokonuje sprzedaży tej energii w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku akcyzowym, gdyż nie zachodzi czynność faktyczna lub prawna, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności tej energii elektrycznej na Dostawców. W konsekwencji, w opinii Spółki, obowiązek podatkowy w przedmiotowym zakresie powstaje zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, tj. z dniem zużycia energii elektrycznej przez Spółkę, a nie w oparciu o art. 11 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, czyli z momentem wydania przez Spółkę energii elektrycznej Dostawcom (nabywcy końcowemu), gdyż nie dochodzi do jej wydania w rozumieniu art. 11 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku akcyzowym, nabywcą końcowym jest podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów Prawa energetycznego, z wyłączeniem niektórych transakcji zawieranych na giełdzie towarowej. Mając na uwadze tę definicję, a także fakt, iż Spółka posiada koncesję na obrót energią elektryczną należy wnioskować, iż Spółka nie jest nabywcą końcowym. W przedstawionym stanie faktycznym, nabywcą końcowym są natomiast Dostawcy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku akcyzowym, przez sprzedaż należy rozumieć czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

Ponadto, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Co więcej, Spółka wskazuje, iż ustawodawca określił moment powstania obowiązku podatkowego w zakresie energii elektrycznej w art. 11 ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

Co istotne, art. 11 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym wskazuje, iż wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną.

Jak wskazano w stanie faktycznym, na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa, a następnie zużywa, energię elektryczną. Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, jako iż Spółka posiada koncesję na obrót energią elektryczną, zużycie to stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Zgodnie ze stanem faktycznym, część energii elektrycznej zakupionej przez Spółkę, zostaje wykorzystana w Urządzeniach do wytwarzania gazów technicznych i sprężonego powietrza wykorzystywanego przez Wnioskodawcę w procesie produkcyjnym. Koszt tej energii elektrycznej (i innych mediów) ponosi Spółka.

Zdaniem Spółki, w zakresie energii elektrycznej nie dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności energii elektrycznej na Dostawców, w szczególności Dostawcy nie posiadają prawa do dysponowania energią elektryczną, gdyż to Spółka - określając charakter i intensywność realizowanego procesu produkującego - "zamawia", determinuje ilość zużywanych w Urządzeniach mediów, w tym energii elektrycznej.

W konsekwencji. Spółka stoi na stanowisku, iż zapewniając energię elektryczną do prawidłowego działania Urządzeń nie dokonuje sprzedaży tej energii w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku akcyzowym.

Takie rozumienie sprzedaży dla celów podatku akcyzowego przez Spółkę jest zbieżne z jej rozumieniem przedstawionym przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 7. października 2014 r. (sygn. I GSK 88/13). W wyroku NSA wskazuje, że definicja sprzedaży zawarta w art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku akcyzowym jest bardzo szeroka i nie powinna być dodatkowo interpretowana rozszerzająco. Zgodnie z tą definicją za sprzedaż uznaje się czynność faktyczną lub prawną niezależnie od formy jej dokonania. Niemniej, w wyniku tej czynności musi dojść do przeniesienia posiadania lub własności wyrobu akcyzowego na inny podmiot, co - zdaniem Spółki - nie ma miejsca w przedmiotowym przypadku.

Jak wskazano powyżej, w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, w zakresie zużycia energii elektrycznej przez Urządzenia, zdaniem Spółki, nie dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności energii elektrycznej na Dostawców (gdyż Dostawcy nie posiadają prawa do swobodnego dysponowania energią elektryczną). Nabywana przez Spółkę, a następnie zużywana energia elektryczna służy do zasilania Urządzeń znajdujących się na terenie zakładów Wnioskodawcy, za pomocą których wytwarzane są gazy techniczne i sprężone powietrze, które są wykorzystywane wyłącznie przez Spółkę. W efekcie, zdaniem Spółki nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania energią elektryczną, co oznacza, że zapewnienie przez Spółkę tej energii do pracy Urządzeń nie stanowi sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

Podsumowując, jako iż zdaniem Spółki:

* poprzez zapewnienie energii elektrycznej niezbędnej do pracy Urządzeń, nie dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności energii elektrycznej na Dostawców,

* Dostawcy nie mają prawa dysponowania energią elektryczną zapewnianą przez Spółkę do pracy Urządzeń (poprzez regulowanie intensywności procesu produkcyjnego to Spółka determinuje konsumpcję energii elektrycznej w Urządzeniach),

* Spółka ponosi koszt energii elektrycznej zużytej przez Urządzenia, co oznacza, iż nie dochodzi do obciążenia Dostawców kosztem energii elektrycznej zużytej przez Urządzenia, oraz

* nie istnieją inne czynności faktyczne lub prawne, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności energii elektrycznej na Dostawców,

zapewnianie przez Spółkę energii elektrycznej niezbędnej do prawidłowego działania Urządzeń nie stanowi sprzedaży w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku akcyzowym.

W efekcie, czynnością opodatkowaną w zakresie energii elektrycznej będzie - wskazane w art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym - zużycie energii elektrycznej przez Spółkę (jako podmiot posiadający koncesję). Tym samym, obowiązek podatkowy z tego tytułu powstanie zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, tj. z dniem jej zużycia.

Ponadto, co zdaniem Spółki istotne, powyższa konkluzja dotycząca powstania obowiązku podatkowego w momencie zużycia energii elektrycznej (w oparciu o art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym), a nie jej wydania (art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy) jest właściwa także z uwagi na fakt, iż ustawodawca - w art. 11 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym - wiąże powstanie obowiązku podatkowego w przypadku wskazanym w art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym (wydanie energii elektrycznej nabywcy końcowemu) z wystawieniem faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną energię elektryczną. Jak wskazano powyżej, jako iż zdaniem Spółki nie dochodzi do sprzedaży energii elektrycznej w przedmiotowym zakresie, nie jest przez nią wystawiany dokument, o którym mowa w art. 11 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, co w konsekwencji oznacza, iż obowiązek podatkowy z tytułu energii elektrycznej zużywanej w Urządzeniach nie może powstawać "z momentem wydania energii elektrycznej".

Mając na uwadze powyższe, Spółka prosi o potwierdzenie swojego stanowiska, zgodnie z którym Spółka zapewniając energię elektryczną do prawidłowego działania Urządzeń nie dokonuje sprzedaży tej energii w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku akcyzowym, a w konsekwencji, obowiązek podatkowy w przedmiotowym zakresie powstaje zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, tj. z dniem zużycia energii elektrycznej przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 43 z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą", ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy wyroby akcyzowe oznaczają wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz. 33 ww. załącznika została wymieniona energia elektryczna o kodzie CN 2716 00 00.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.), z wyłączeniem:

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy sprzedaż to czynność faktyczna lub prawna, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

Czynności lub stany faktyczne, o których mowa w art. 8 ust. 1-5, art. 9 ust. 1, art. 9a ust. 1 i 2, art. 9b ust. 1 i 2, art. 9c ust. 1 i 2 oraz art. 100 ust. 1 i 2, są przedmiotem opodatkowania akcyzą niezależnie od tego, czy zostały wykonane lub powstały z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa - art. 5 ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie (art. 9 ust. 2 ustawy).

Jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej (art. 9 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

Wydanie energii elektrycznej, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nabywcy końcowemu jest związane z wystawieniem przez podatnika faktury lub innego dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedaną przez podatnika energię elektryczną - art. 11 ust. 2 ustawy.

Co do zasady, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą - art. 13 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe wskazać w pierwszej kolejności należy, że w przypadku energii elektrycznej art. 9 ust. 1 ustawy wymienia czynności, których zaistnienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego w akcyzie. Czynnościami tymi jest m.in. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu oraz zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję. Z kolei art. 11 ust. 1 i 2 ustawy precyzuje moment w którym obowiązek podatkowy w przypadku energii elektrycznej powstaje.

Przechodząc natomiast do meritum sprawy, a więc określenia czy w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, Spółka zapewniając energię elektryczną do prawidłowego działania urządzeń wytwarzających sprężone powietrze i gazy techniczne dokonuje sprzedaży energii elektrycznej w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy czy też zużycia energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję w rozumieniu art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy, wskazać należy, że ustawa o podatku akcyzowym w art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy w sposób szeroki definiuje zakres czynności uznawanych za sprzedaż, co w przypadku energii elektrycznej oznacza czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności energii elektrycznej na inny podmiot.

Równocześnie zużycie wyrobu akcyzowego o którym mowa m.in. w art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy rozumiane winno być jako czynność dokonaną - oznacza definitywne wykorzystanie wyrobu akcyzowego (por.m.in. wyrok WSA w Szczecinie z 8 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Sz 950/14).

Mając zatem na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego zgodnie z którym to Wnioskodawca jest podmiotem wytwarzającym sprężone powietrze i gazy techniczne przy użyciu Urządzeń będących własnością Dostawców (urządzeniami sterują pracownicy Wnioskodawcy), z tytułu wykorzystania Urządzeń Dostawców Spółka rozlicza się z Dostawcami w schemacie opłat pokrywających m.in. koszt amortyzacji wykorzystywanych Urządzeń Dostawców (wynagrodzenie to wynosi odpowiednio:  określoną opłatę eksploatacyjną, która nie jest uzależniona od ilości wytworzonych gazów technicznych na tych urządzeniach, opłatę stałą oraz opłatę uzależnioną od ilości pobranego sprężonego powietrza, jednak suma tych opłat nie może być niższa niż określona kwota wynikająca z umowy łączącej Wnioskodawcę z Dostawcami, co ma na celu - jak w przypadku gazów technicznych - zapewnienie pokrycia kosztów amortyzacji urządzeń) oraz fakt, że energia elektryczna zapewniana przez Wnioskodawcę dla potrzeb pracy Urządzeń stanowiących własność Dostawców jest w całości wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wytwarzania gazów technicznych i sprężonego powietrza przy użyciu tych Urządzeń, stwierdzić należy, że zapewniając energię elektryczną do prawidłowego działania urządzeń wytwarzających sprężone powietrze i gazy techniczne, Spółka nie dokonuje sprzedaży energii elektrycznej o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy. W świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca dokonuje natomiast zużycia energii elektrycznej jako podmiot posiadający koncesję i tym samym z dniem zużycia energii elektrycznej do zasilania urządzeń wytwarzających sprężone powietrze i gazy techniczne powstaje u Wnioskodawcy obowiązek podatkowy o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Zatem odpowiadając wprost na zadane pytanie stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja została wydana w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę zgodnie z którym to Spółka jest podmiotem wytwarzającym sprężone powietrze i gazy techniczne przy użyciu Urządzeń będących własnością Dostawców, a energia elektryczna zapewniana przez Wnioskodawcę dla potrzeb pracy Urządzeń stanowiących własność Dostawców jest w całości wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wytwarzania gazów technicznych i sprężonego powietrza przy użyciu tych Urządzeń.

Zaznacza się również, że przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Nie było jej przedmiotem natomiast analizowanie pozostałych zagadnień wynikających z przedstawianego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.