0111-KDIB3-3.4013.171.2019.1.WR - Obowiązek zapłaty akcyzy od samochodu otrzymanego w nieodpłatne użytkowanie od podmiotu z siedzibą w Niemczech.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 sierpnia 2019 r. (data wpływu 7 sierpnia 2019 r.), uzupełnionego pismem z dnia 7 sierpnia 2019 r. (data wpływu 1 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku zapłaty akcyzy od samochodu otrzymanego w nieodpłatne użytkowanie od podmiotu z siedzibą w Niemczech jest:

* nieprawidłowe w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego z tytułu przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium Niemiec,

* prawidłowe w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego, jeżeli dokonano dostawy wewnątrzwspólnotowej samochodu w przeciągu 30 dni od dokonania jego nabycia wewnątrzwspólnotowego.

W dniu 7 sierpnia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku zapłaty akcyzy od samochodu otrzymanego w nieodpłatne użytkowanie od podmiotu z siedzibą w Niemczech.

Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 sierpnia 2019 r. (data wpływu 1 października 2019 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka A z siedzibą w Polsce użytkuje samochód osobowy Volkswagen Passat należący do firmy B z siedzibą w Niemczech. Samochód został jej udostępniony do użytkowania w ramach kontraktu zawartego z firmą B, która jest zarówno 100% udziałowcem spółki polskiej jak i jej głównym odbiorcą. W ramach zawartej umowy o współpracy spółka B zleca spółce A wykonywanie różnorodnych usług supportowych, call center i innych wg. zgłaszanego zapotrzebowania. W celu wykonywania usług, zgodnie z załącznikiem nr 3 do umowy, spółka niemiecka przekazuje dla A szereg sprzętu do nieodpłatnego użytkowania, wyłącznie w celu realizowania kontraktu na jej rzecz, w tym samochód osobowy. Samochód ten służy pracownikom firmy polskiej do przejazdów pomiędzy X, gdzie mieści się administracja spółki niemieckiej i Y, gdzie swoją siedzibę ma Spółka oraz na dojazdy na spotkania z klientami lub kontrahentami na terenie Niemiec. Samochód ten nie jest wykorzystywany do żadnych innych celów, a trasę X-Y przebywa kilkanaście razy w miesiącu, w zależności od aktualnych potrzeb realizowanego zlecenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu otrzymania w nieodpłatne użytkowanie, w celu wykonywania usługi wyłącznie na rzecz przekazującego, i przemieszczenia na terytorium kraju samochodów osobowych z terytorium Niemiec?

2. W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 1 za nieprawidłowe, czy spółka będzie mogła uznać powrót samochodu na terytorium Niemiec, w celu wykonania usług na rzecz B, za dostarczenie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego w myśl art. 101 ust. 2a, a tym samym uznać, że nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym z tytułu przemieszczenia użytkowanych samochodów na teren Polski?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu nieodpłatnego użytkowania i przemieszczenia na terytorium kraju samochodów osobowych z terytorium Niemiec na terytorium Polski w celu wykonywania usług na rzecz użyczającego samochody. W myśl art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 864 z późn. zm), dalej zwana - ustawą o podatku akcyzowym, w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

* import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:

* nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;

* pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Za nabycie wewnątrzwspólnotowe, według art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy, uważa się przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega zatem m.in. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodów osobowych, które należy rozumieć jako czynność polegającą na fizycznym przemieszczeniu samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Stosownie do art. 101 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem:

* przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju;

* nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło po przemieszczeniu samochodu osobowego na terytorium kraju;

* złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym - jeżeli podmiot występujący z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego nie jest jego właścicielem.

Przepisy ustawy o podatku akcyzowym dla potrzeb opodatkowania akcyzą samochodów osobowych zawierają odrębną definicję pojęcia sprzedaży. Jak wynika z art. 100 ust. 5 pkt 9 omawianej ustawy, sprzedaż samochodu to m in. użycie samochodu osobowego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Samochody osobowe, o których mowa w opisie niniejszego wniosku, zostaną przekazane do użytkowania na terytorium Niemiec, a następnie będą przemieszczać się do Polski i z powrotem na terytorium Niemiec, tym samym czynność ta stanowi nabycie wewnątrzwspólnotowe. Naszym zdaniem w omawianym przypadku nie dochodzi w żadnym momencie do przeniesienia prawa rozporządzania rzeczą jak właściciel. Wszelkie koszty związane z przekazywanym w celu wykonywania usług samochodem, takie jak - ubezpieczenia, naprawy, przeglądy okresowe wykonuje właściciel, a więc firma B. Ponadto umowa między podmiotami zastrzega możliwość wykorzystania samochodu wyłącznie do świadczenia usług na rzecz firmy przekazującej go do nieodpłatnego użyczenia i nie może być on wykorzystany do wykonywania żadnych innych usług ani do własnych celów A Wnioskodawca podkreśla, że nie jest właścicielem użyczanych samochodów osobowych i nie ma zamiaru dokonywać ich rejestracji w Polsce. Samochody te są zarejestrowane i dopuszczone do ruchu w Niemczech. Nie jest zatem spełniony żaden z warunków wymienionych w art. 101 ust. 2 powodujący powstanie obowiązku podatkowego. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy nie powstanie u niego obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia (w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym) przedmiotowych samochodów. Natomiast, jeżeli chodzi o dokonanie czynności pierwszej sprzedaży na terytorium Polski w rozumieniu art. 100 ust. 5 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym, zdaniem Spółki nie będzie ona miała miejsca w przypadku umowy użyczenia samochodów, gdyż Spółka odbiera pojazdy z terytorium Niemiec, co oznacza, że pierwsze użytkowanie pojazdów nastąpi na terytorium Niemiec. W konsekwencji, biorąc pod uwagę powyższe rozważania, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu użytkowania i przemieszczenia na terytorium kraju samochodów osobowych z terytorium Niemiec, w celu wykonania usługi na rzecz B.

Ad 2. Zgodnie z art. 101 ust. 2a ustawy o podatku akcyzowym: "Obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego albo sprzedaży, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 3 lit. a, nie powstaje, jeżeli ten samochód osobowy został dostarczony wewnątrzwspólnotowo lub wyeksportowany w terminie 30 dni od dnia nabycia wewnątrzwspólnotowego albo sprzedaży, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 3 lit.a. Fakt dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu jest potwierdzany przez dokumenty, o których mowa w art. 107 ust. 3". Użytkowane przez spółkę samochody wykonują kilka razy w tygodniu trasę Polska-Niemcy lub Niemcy-Polska. Nie zdarza się, by przez 30 dni przebywały na terenie Polski. W związku z powyższym wyjazd samochodów w celu wykonania usługi, do tego celu nieodpłatnie użyczonych, traktować należy jako "dostarczony wewnątrzwspólnotowo". Zdaniem wnioskodawcy w A nie powstanie obowiązek z tytułu podatku akcyzowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego ze względu na dokonanie dostarczenia wewnątrzwspólnotowego w terminie krótszym niż 30 dni od daty nabycia wewnątrzwspólnotowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego z tytułu przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium Niemiec;

* prawidłowe w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego, jeżeli dokonano dostawy wewnątrzwspólnotowej samochodu w przeciągu 30 dni od dokonania jego nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 894 z późn. zm., zwana dalej "ustawą o podatku akcyzowym") ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym Ustawodawca wskazał, co należy rozumieć pod pojęciem nabycia wewnątrzwspólnotowego. Stosownie do tego przepisu nabycie wspólnotowe to przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Przepisy szczególne dotyczące opodatkowania akcyzą samochodów osobowych zostały przez Ustawodawcę umieszczone w dziale V ustawy o podatku akcyzowym obejmującym art. 100-113 tej ustawy.

W myśl art. 100 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

W art. 100 ust. 4 ustawy podatku akcyzowym Ustawa określił, jak na potrzeby tej przepisów o podatku akcyzowym należy rozumieć pojęcie samochodu osobowego. W świetle tego przepisu samochody osobowe są to pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne objęte pozycją CN 8703 przeznaczone zasadniczo do przewozu osób, inne niż objęte pozycją 8702, włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi, z wyłączeniem pojazdów samochodowych i pozostałych pojazdów, które nie wymagają rejestracji zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 100 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym do opodatkowania akcyzą samochodów osobowych stosuje się odpowiednio art. 10 ust. 12 i 13, art. 14 ust. 1-4, 6, 8, 10 i 11, art. 16, art. 18 ust. 1, 2 i 2a, art. 19, art. 21 ust. 5 i art. 27-29a oraz przepisy wydane na podstawie art. 20.

Artykuł 101 ustawy o podatku akcyzowym dotyczy momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym od samochodów osobowym. Ust. 2 i 2a tego artykułu dotyczą momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego.

Stosownie do wymienionego wyżej art. 101 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem:

Natomiast, w oparciu o art. 101 ust. 2a ustawy o podatku akcyzowym obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego albo sprzedaży, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 3 lit. a, nie powstaje, jeżeli ten samochód osobowy został dostarczony wewnątrzwspólnotowo lub wyeksportowany w terminie 30 dni od dnia nabycia wewnątrzwspólnotowego albo sprzedaży, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 3 lit.a. Fakt dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu jest potwierdzany przez dokumenty, o których mowa w art. 107 ust. 3.

Z kolei art. 102 ustawy o podatku akcyzowym wskazuje kto jest podatnikiem podatku akcyzowego od samochodów osobowych. Stosownie do 102 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 lub 2.

W myśl art. 107 ust. 1 ustawy, podmiot, który nabył prawo rozporządzania jak właściciel samochodem osobowym niezarejestrowanym wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, od którego akcyza została zapłacona na terytorium kraju, dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu tego samochodu osobowego, lub jeżeli w jego imieniu ta dostawa albo eksport są realizowane, ma prawo do zwrotu akcyzy na wniosek złożony właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie roku od dnia dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu tego samochodu osobowego.

Stosownie do art. 107 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany posiadać dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej albo eksportu, którymi są w szczególności: dokumenty przewozowe, celne, faktura i specyfikacja dostawy oraz inne dokumenty handlowe związane z dostawą wewnątrzwspólnotową albo eksportem.

W opisie sprawy wskazano, że Wnioskodawca jedynym udziałowcem Wnioskodawcy jest niemiecka Spółka B. Ponadto wspomniana niemiecka Spółka jest też głównym odbiorcą usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

W ramach zawartej umowy współpracy Wnioskodawca otrzymał od swojego udziałowca w ramach do bezpłatnego użytkowania samochód osobowy marki Volkswagen Passat. Samochód służy pracownikom Wnioskodawcy do przejazdów na trasie pomiędzy X, gdzie siedzibę ma niemiecka spółka, a Y, gdzie swoją siedzibę ma Wnioskodawca. Przejazdy na wspomnianej trasie odbywają się kilkanaście razy w ciągu miesiąca.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy, pomimo zadania dwóch pytań w istocie jest obowiązek zapłaty podatku akcyzowego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym ww. samochodu.

Odnosząc się do pytań zadanych przez Wnioskodawcę wskazać należy, że, cytowany wyżej, art. 101 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym reguluje kwestie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym samochodu osobowego. Moment powstania tego obowiązku, zgodnie z art. 101 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, związany jest z nabyciem prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel.

Zauważyć należy, że pojęcie "nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel" nie jest tożsame z "nabyciem prawa własności samochodu osobowego".

W tym względzie w orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntował się pogląd, że zakres podmiotowy pojęcia "nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel" jest zdecydowanie szerszy i obejmuje także podmiot, który nie będąc prawnym właścicielem samochodu osobowego jest jego posiadaczem i który na podstawie konkretnej czynności z jego udziałem uzyskał możliwość faktycznego dysponowania pojazdem w sposób i w zakresie przysługującym właścicielowi, nawet jeżeli równocześnie skutkiem tej czynności nie jest przeniesienie prawa własności (wyrok NSA z dnia 21 września 2012 r. sygn. akt I GSK 40/12, wyrok NSA z dnia 3 września 2014 r. sygn. akt I GSK 199/13, dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Mając na uwadze opis sprawy, należy zatem stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca w chwili zawarcia umowy użyczenia nabył prawo rozporządzania samochodem jak właściciel, gdyż na podstawie zawartej umowy, otrzymał wspomniany samochód do bezpłatnego użytkowania, a tym samym uzyskał możliwość faktycznego dysponowania pojazdem w sposób i w zakresie przysługującym właścicielowi, pomimo, że zawarta umowa nie skutkowała przeniesieniem prawa własności tego pojazdu.

Tak więc w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca otrzymał od swojego udziałowca samochód osobowy, który następnie przemieścił na terytorium kraju (tj. nabył wewnątrzwspólnotowo ww. samochód), przy czym nabycie przez niego prawa do rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło wraz z zawarciem umowy z podmiotem niemieckim, tj. przed przemieszczeniem samochodu do Polski.

Należy zatem stwierdzić, że Wnioskodawca, który otrzymał w ramach umowy użyczenia samochód osobowy, w stosunku do którego dokonał przemieszczenia na terytorium kraju tj. nabycia wewnątrzwspólnotowego, dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem akcyzowym zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy. Nabycie przez niego prawa rozporządzania samochodami osobowymi jak właściciel nastąpiło wraz z zawarciem umów użyczenia z podmiotem z Niemiec, tj. przed przemieszczeniem samochodów do Polski.

Obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności, tj. nabycia wewnątrzwspólnotowego powstaje zatem zgodnie z art. 101 ust. 2 pkt 1 ustawy, z dniem przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

W tym miejscu wskazać należy, że samo przekazanie do bezpłatnego użytkowania samochodu, na terenie Niemiec, nie spowodowało powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym. Obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym powstał dopiero z dokonaniem przemieszczenia samochodu wskazanego we wniosku z terytorium Niemiec na terytorium Polski, tj. na podstawie art. 101 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego jest nieprawidłowe.

Jednocześnie podkreślić należy, że obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności nie powstanie u Wnioskodawcy, jeżeli samochód osobowy opuści terytorium kraju (zostanie dostarczony wewnątrzwspólnotowo lub wyeksportowany) w terminie 30 dni od dnia nabycia wewnątrzwspólnotowego. Fakt dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu winien być przy tym potwierdzany przez dokumenty, o których mowa w art. 107 ust. 3 ustawy.

Należy zatem stwierdzić, że w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym samochodów osobowych, które nie będą podlegały rejestracji na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym i w stosunku do których Spółka dokona w terminie do 30 dni od nabycia wewnątrzwspólnotowego ich dostawy wewnątrzwspólnotowej bądź eksportu, potwierdzonych dokumentami, o których mowa w art. 107 ust. 3 ustawy, Spółka nie będzie podatnikiem akcyzy.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.