0111-KDIB3-3.4013.1.2021.1.MAZ - Podatnik podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego przez inny podmiot.

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 stycznia 2021 r. (data wpływu - 13 stycznia 2021 r.) dotyczącym podatku akcyzowego, w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego przez inny podmiot - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego przez inny podmiot.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie naprawy pojazdów osobowych, a także handlu pojazdami osobowymi. Na zlecenie swojego klienta - spółki komandytowej mającej siedzibę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej - Wnioskodawca pośredniczył w zakupie samochodu osobowego na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Pojazd został nabyty przez klienta w (dniu) 20.10.2020 (r.) Nabyty wewnątrzwspólnotowo samochód osobowy nie był wcześniej zarejestrowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

W ramach przyjętego zlecenia Wnioskodawca wyszukał pojazd, uczestniczył w jego zakupie, sprowadzeniu na terytorium kraju i naprawie, a następnie jako pełnomocnik swojego klienta, nie będąc jego właścicielem, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, złożył wniosek o rejestrację przedmiotowego samochodu osobowego na terytorium RP oraz wydał go klientowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego w związku ze złożeniem wniosku o jego rejestrację na terytorium RP?

Zdaniem Wnioskodawcy, na przedstawione powyżej zapytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 722, z późn. zm.; zwana dalej: "ustawą o podatku akcyzowym"), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym ustawodawca wskazał, co należy rozumieć pod pojęciem nabycia wewnątrzwspólnotowego. Stosownie do tego przepisu, nabycie (wewnątrz]wspólnotowe to przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Przepisy szczególne dotyczące opodatkowania akcyzą samochodów osobowych zostały przez ustawodawcę umieszczone w dziale V ustawy o podatku akcyzowym, obejmującym art. 100-113 tej ustawy.

W myśl art. 100 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

A. import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;

B. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;

C. pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:

Stosownie do art. 101 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem:

Z kolei art. 102 ustawy o podatku akcyzowym wskazuje kto jest podatnikiem podatku akcyzowego od samochodów osobowych. I tak, według art. 102 ust. 1, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 lub 2. Wedle ust. 2 cytowanego wyżej przepisu, w przypadkach, o których mowa w art. 101 ust. 2 pkt 1 i 2, jeżeli przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju dokonał inny podmiot niż podmiot, który nabył prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która nabyła prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel. Z kolei według art. 102 ust. 3 ustaw o podatku akcyzowym, w przypadku, o którym mowa w art. 101 ust. 2 pkt 3, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która wystąpiła o rejestrację tego samochodu na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

W opisie stanu faktycznego wskazano, że Wnioskodawca pośredniczył w wewnątrz-wspólnotowym nabyciu samochodu osobowego, niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, a następnie - nie będąc jego właścicielem - zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, złożył wniosek o rejestrację przedmiotowego samochodu na terytorium RP.

W oparciu o zaistniały stan faktyczny Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy w zaistniałej sytuacji jest on podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia pojazdu w związku z wystąpieniem o rejestrację tego pojazdu na terytorium RP.

Zgodnie bowiem z wyżej już przytoczonym art. 102 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku, o którym mowa w art. 101 ust. 2 pkt 3, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która wystąpiła o rejestrację tego samochodu na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

W literaturze przedmiotu wskazuje się przy tym, iż: "Szczególnymi przypadkami uznawania za podatnika są przypadki określone w art. 102 ust. 2 i ust. 3 u.p.a. (...) Drugi z nich odnosi się do przypadku określonego w art. 101 ust. 2 pkt 3 u.p.a., czyli w przypadku nabycia wewnątrz-wspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przypisami o ruchu drogowym, ale gdy zostanie złożony wniosek o rejestrację samochodu, a podmiotem występującym z wnioskiem o rejestrację nie jest właściciel samochodu. Zgodnie z art. 102 ust. 3 u.p.a. za podatnika uznaje się osobę, która wystąpiła o rejestrację tego samochodu na terytorium kraju, a która nie posiada (prawa) rozporządzania nim jak właściciel (np. użytkuje powierzony pojazd). W takim przypadku dopiero z chwilą wystąpienia o rejestrację samochodu na terytorium kraju powstanie obowiązek podatkowy" (U. Ksieniewicz (w:) Podatek akcyzowy. Komentarz 2009, M. Kalka. U. Kseniewicz, Wrocław 2009, s. 519-520).

Analogiczny przykład podaje również A. Tatara, który stwierdza, że: "Ustawodawca wyodrębnił w art. 101 ust. 2 AkcyzU moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju. Komentowany przepis określa trzy zdarzenia, które skutkują powstaniem obowiązku podatkowego. (...) Trzecia sytuacja opisana w art. 101 ust. 2 pkt 3 AkcyzU ma miejsce gdy samochód został nabyty wewnątrzwspólnotowo na terytorium kraju, a następnie osoba niebędąca właścicielem pojazdu złożyła wniosek o zarejestrowanie go zgodnie z ustawą - Prawo o ruchu drogowym. Do takiej sytuacji dochodzi raczej sporadycznie. Może ona następować w sytuacji, w której pośrednik dokonał w imieniu podmiotu nabycia samochodu osobowego na jego rzecz, a następnie złożył wniosek o zarejestrowanie go na terytorium kraju, przy czym właścicielem tego pojazdu ma być jego mocodawca" (A. Tatara (w:) M. Zimny (red.), Akcyza. Komentarz. Wyd. 2. Warszawa 2020, art. 101, Legalis).

Mając zatem na względzie powyższe stanowiska przedstawicieli doktryny, a także treść obowiązujących przepisów, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przez wzgląd na fakt, iż nie będąc właścicielem opisanego we wniosku samochodu osobowego wystąpił on, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, z wnioskiem o jego rejestrację na terytorium RP, stał się podatnikiem podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722, z późn. zm.; dalej jako: "ustawa" lub "ustawa o podatku akcyzowym") - ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Zgodnie z art. 100 ust. 4 ustawy, samochody osobowe są to pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne objęte pozycją CN 8703 przeznaczone zasadniczo do przewozu osób, inne niż objęte pozycją 8702, włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi, z wyłączeniem pojazdów samochodowych i pozostałych pojazdów, które nie wymagają rejestracji zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Jak stanowi art. 100 ust. 1 ustawy, w przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy, określenie "nabycie wewnątrzwspólnotowe" oznacza przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Określenie "terytorium kraju" oznacza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy, przez terytorium państwa członkowskiego należy rozumieć terytorium państwa, do którego zgodnie z art. 52 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 349 i 355 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej mają zastosowanie te Traktaty, z wyłączeniem terytorium kraju (...).

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega m.in. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego, rozumiane jako czynność polegająca na przemieszczeniu samochodu osobowego, niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Fizyczne przemieszczenie samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego, np. z Niemiec na terytorium Polski, stanowi zatem w rozumieniu ustawy nabycie wewnątrzwspólnotowe.

W myśl art. 101 ust. 2 ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem:

Powyższy artykuł reguluje kwestie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym samochodu osobowego. Moment powstania tego obowiązku, zgodnie z art. 101 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, związany jest z nabyciem prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel. Z kolei przepis art. 101 ust. 2 pkt 3 ustawy określa moment powstania obowiązku podatkowego w sytuacji, gdy podmiot niebędący właścicielem samochodu osobowego występuje z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju tego samochodu nabytego wewnątrzwspólnotowo.

Zauważyć należy, że pojęcie "nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel" nie jest tożsame z "nabyciem prawa własności samochodu osobowego". W tym względzie w orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntował się pogląd, że zakres podmiotowy pojęcia "nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel" jest zdecydowanie szerszy i obejmuje także podmiot, który nie będąc prawnym właścicielem samochodu osobowego jest jego posiadaczem i który na podstawie konkretnej czynności z jego udziałem uzyskał możliwość faktycznego dysponowania pojazdem w sposób i w zakresie przysługującym właścicielowi - nawet jeżeli równocześnie skutkiem tej czynności nie jest przeniesienie prawa własności (wyrok NSA z dnia 21 września 2012 r. sygn. akt I GSK 40/12, wyrok NSA z dnia 3 września 2014 r. sygn. akt I GSK 199/13, dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, pod adresem www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Jeżeli w stosunku do samochodu osobowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości - art. 100 ust. 3 ustawy.

Jak stanowi art. 102 ust. 1 ustawy, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 lub 2.

Zgodnie z art. 102 ust. 2 ustawy, w przypadkach, o których mowa w art. 101 ust. 2 pkt 1 i 2, jeżeli przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju dokonał inny podmiot niż podmiot, który nabył prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która nabyła prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel.

W myśl art. 102 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 101 ust. 2 pkt 3, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która wystąpiła o rejestrację tego samochodu na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że na zlecenie swojego klienta (dalej jako: "klient" lub "spółka komandytowa", mającego siedzibę na terytorium kraju, Wnioskodawca pośredniczył w zakupie samochodu osobowego na terenie Niemiec. Pojazd został nabyty wewnątrzwspólnotowo przez klienta. Samochód osobowy nie był wcześniej zarejestrowany na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. W ramach przyjętego zlecenia Wnioskodawca wyszukał pojazd, uczestniczył w jego zakupie, sprowadzeniu na terytorium kraju i naprawie, a następnie jako pełnomocnik swojego klienta, nie będąc jego właścicielem, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, złożył wniosek o rejestrację przedmiotowego samochodu osobowego na terytorium kraju oraz wydał go klientowi.

W związku z powyższym opisem, wątpliwości budzi kwestia, czy Wnioskodawca jest podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego, w związku ze złożeniem wniosku o jego rejestrację na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że określenie, na podstawie art. 102 ustawy, jaki podmiot posiada status podatnika w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem samochodu osobowego, wymaga uprzedniego odwołania się do przepisów art. 101 ust. 2 ustawy, regulujących kwestię powstawania obowiązku podatkowego. Przepisy art. 101 ust. 2 ustawy uzależniają moment powstania obowiązku podatkowego od nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel lub złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że klient Wnioskodawcy nabył samochód osobowy na terenie Niemiec. Wnioskodawca określił czynność zakupu samochodu jako wewnątrzwspólnotowe nabycie. Przy tym Wnioskodawca podał, że działając na zlecenie swojego klienta pośredniczył w zakupie tego samochodu (zlecenie obejmowało wyszukanie pojazdu, uczestnictwo w jego zakupie, sprowadzeniu na terytorium kraju i naprawie). Następnie Wnioskodawca, jako pełnomocnik swojego klienta, złożył wniosek o rejestrację samochodu na terytorium kraju i wydał go klientowi. Tak przedstawiona przez Wnioskodawcę sekwencja czynności, które podejmował względem nabytego wewnątrzwspólnotowo przez klienta samochodu, wskazuje jednoznacznie, że Wnioskodawca działał ściśle z zakresem przyjętego zlecenia. Również przyjęte przez Wnioskodawcę od spółki komandytowej pełnomocnictwo miało ściśle określony zakres - sprowadzało się do złożenia wniosku o rejestrację przedmiotowego samochodu osobowego. Oznacza to zatem, że przyjęcie zlecenia przez Wnioskodawcę, jak również udzielone pełnomocnictwo przez klienta, nie spowodowały, że doszło do nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel przez Wnioskodawcę.

Zatem w momencie nabycia przez klienta samochodu osobowego na terenie Niemiec, to właśnie on nabył prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel. Z kolei udzielenie zlecenia i pełnomocnictwa Wnioskodawcy nie spowodowało, że nastąpiło przeniesienie na Wnioskodawcę prawa rozporządzania tym samochodem osobowym jak właściciel. Przez cały czas realizacji zlecenia przez Wnioskodawcę, jak również w momencie złożenia wniosku o rejestrację przedmiotowego samochodu, Wnioskodawca nie posiadał prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel. Ten fakt potwierdził Wnioskodawca we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego stwierdzając, że "...Wnioskodawca pośredniczył w wewnątrzwspólnotowym nabyciu samochodu osobowego, niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, a następnie - nie będąc jego właścicielem - zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, złożył wniosek o rejestrację przedmiotowego samochodu na terytorium RP".

W konsekwencji powyższego, w sprawie objętej niniejszym wnioskiem, obowiązek podatkowy powstał zatem zgodnie z art. 101 ust. 2 pkt 1 ustawy, czyli z dniem przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju, gdyż nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju. Opis stanu faktycznego wskazuje bowiem jednoznacznie, że nabycie przez klienta Wnioskodawcy prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło wraz z nabyciem samochodu, a więc przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca uczestniczył w sprowadzeniu przedmiotowego samochodu osobowego z Niemiec na terytorium kraju, a od chwili nabycia samochodu prawo rozporządzania nim jak właściciel posiadał klient, zatem zgodnie z art. 102 ust. 2 ustawy, podatnikiem jest klient (spółka komandytowa). Skoro bowiem w niniejszej sprawie obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 101 ust. 2 pkt 1 ustawy, to osoba podatnika jest określana zgodnie z art. 102 ust. 2 ustawy.

Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, który z faktu, że nie będąc właścicielem opisanego we wniosku samochodu osobowego - działając jako pełnomocnik swojego klienta - wystąpił z wnioskiem o rejestrację tego samochodu na terytorium kraju, wywiódł swoje stanowisko, że to Wnioskodawca jest podatnikiem. Wnioskodawca bowiem, odwołując się do stanowiska przedstawicieli doktryny, nie wykazał w swoim stanowisku, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku obowiązek podatkowy nie powstał zgodnie z art. 101 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, co by wykluczało, że podatnika określa się zgodnie z art. 102 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. Mianowicie dla określenia jaki podmiot jest podatnikiem w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem samochodu osobowego, niezbędne jest w pierwszej kolejności wskazanie jaki podmiot nabył prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel. Natomiast Wnioskodawca pominął tę okoliczność, że od momentu nabycia samochodu osobowego to klient (spółka komandytowa) posiadał prawo rozporządzania tym samochodem jak właściciel. Przy tym Wnioskodawca, jak to przedstawił w opisie stanu faktycznego, działał wyłącznie na zlecenie swojego klienta (wyszukał pojazd, uczestniczył w jego zakupie, sprowadzeniu na terytorium kraju i naprawie), a następnie jako pełnomocnik klienta złożył wniosek o rejestrację samochodu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca kształtuje w treści składanego wniosku jego zakres przedmiotowy. Zatem inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.