0111-KDIB3-3.4012.636.2021.2.PJ - Rozpoznanie i dokumentowanie WDT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów z uwagi na posiadane przez Spółkę dokumenty, wpłynął do nas 9 grudnia 2021 r. Wniosek uzupełnili Państwo pismem z 23 lutego 2022 r. w odpowiedzi na nasze wezwanie z 14 lutego 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego: X. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest producentem mebli tapicerowanych. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka jest sprzedawcą towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: WDT).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca sprzedaje różnego rodzaju towary (dalej: Towary) m.in. do kontrahentów zlokalizowanych w innych niż Polska państwach Unii Europejskiej (dalej: Nabywcy). Nabywcy są zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w innych niż Polska państwach Unii Europejskiej i posługują się dla potrzeb ww. transakcji numerami VAT UE nadanymi im w tych państwach. Ww. sprzedaż odbywa się co do zasady na indywidualnie uzgadnianych warunkach Incoterms.

W związku ze sprzedażą Towarów na rzecz Nabywców, Towary są transportowane z Polski do innych państw Unii Europejskiej, do miejsc odbioru przez Nabywców. Zdarzają się jednak sytuacje kiedy Towary będą transportowane do centrum przeładunkowego zlokalizowanego w Polsce, a następnie wywożone poza Polskę do innego kraju Unii Europejskiej. Dla takich transakcji za pośrednictwem centrum przeładunkowego Spółka będzie dysponować następującymi dokumentami:

A. Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę, dokumentujące sprzedaż Towarów na rzecz Kontrahentów obejmujące wszystkie dane wymagane przez ustawę VAT,

B. Specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku - dokument WZ,

C. Międzynarodowe listy przewozowe CMR na trasie od siedziby Spółki do centrum przeładunkowego zlokalizowanego w Polsce, na których znajdują się w szczególności:

D. Dokumenty tzw. "delivery note" wystawione przez centrum przeładunkowe zlokalizowane w Polsce wskazujący opis/specyfikacje (w tym masę) wysyłanych z tego centrum

Towarów,

E. Międzynarodowe listy przewozowe CMR na trasie od centrum przeładunkowego zlokalizowanego w Polsce do miejsc dostawy zlokalizowanych poza Polską w innym krajach

Unii Europejskiej, na których znajdują się w szczególności:

F. Oświadczenia od Nabywcy, w których potwierdzają oni fakt odbioru Towarów w państwach Unii Europejskiej innych niż Polska (dalej: Oświadczenia). Oświadczenie zawiera W

Oświadczeniu będą wskazane następujące informacje:

G. Dowód zapłaty za fakturę sprzedażową.

Wszystkie powyższe dokumenty z punktów od A go G określane łącznie jako Dokumenty.

W uzupełnieniu wskazali Państwo ponadto, że:

1) Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będzie posiadał Oświadczenia od Nabywcy, w których potwierdzają oni

fakt odbioru Towarów w państwach Unii Europejskiej innych niż Polska (dalej: Oświadczenia). W Oświadczeniu będą wskazane następujące informacje:

2) Spółka wypełnia obowiązek w zakresie terminowego złożenia informacji podsumowującej, zawierającej prawidłowe dane dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a

w przypadku niedopełnienia tego obowiązku wyjaśnia należycie na piśmie to uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego, stosownie do art. 42 ust. 1a ustawy z dnia 11 marca

2004 r. o podatku od towarów i usług

Pytanie.

Czy posiadane gromadzenie przez Spółkę Dokumentów (opisanych powyżej) będzie wystarczające dla uznania, że Towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do miejsca przeznaczenia znajdującego się w innym niż Polska państwie Unii Europejskiej będzie uprawniało Spółkę do opodatkowania dostaw Towarów według 0% stawki VAT?

Państwa stanowisko w sprawie.

Zgromadzenie przez Spółkę Dokumentów (opisanych powyżej) będzie wystarczające dla uznania, że Towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do miejsca przeznaczenia znajdującego się w innym niż Polska państwie Unii Europejskiej i będzie uprawniało Spółkę do opodatkowania dostaw Towarów według 0% stawki VAT.

Obecnie zagadnienie dokumentowanie WDT uregulowane jest przez rozporządzenia wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi oraz przez ustawę o VAT (dalej: Rozporządzenie UE).

W art. 45a Rozporządzenie UE wprowadza katalog dokumentów, których posiadanie przez dostawcę dokonującego WDT pozwala uznać, iż towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium państwa członkowskiego UE do innego państwa członkowskiego UE. W tym zakresie Rozporządzenie UE wprowadza więc domniemanie dostarczenia towarów do innego państwa UE, które będzie pozwalać na zastosowanie preferencyjnego opodatkowania takich dostaw, bez względu na to, jakie wymogi są przewidziane w ustawodawstwie krajowym danego państwa (realizacja zasady pewności prawa UE dla podatników). W tym zakresie przepisy Rozporządzenia UE kreują zatem pewien ogólnounijny standard w tym znaczeniu, że w przypadku dysponowania przez podatnika dokumentami wskazanymi w art. 45a Rozporządzenia UE krajowe organy podatkowe nie będą mogły - bez wcześniejszego obalenia domniemania wynikającego z tego przepisu - kwestionować prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania dostawy (do której odnoszą się te dokumenty), powołując się na brak wywozu towaru z terytorium tego kraju. Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. Rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić fakt dostawy bazując na polskiej ustawie VAT. Przepisy art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT wskazują na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest "łączne" posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Takie stanowisko potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy VAT. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie VAT przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy VAT wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy VAT. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy VAT dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Powyższe odnosi się również do normy art. 42 ust. 4 ustawy VAT.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy VAT, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy VAT. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Takie podejście zostało też potwierdzone w Objaśnieniach podatkowych z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dla celów podatku od towarów i usług W konsekwencji, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy uznać, że dokumenty, które Wnioskodawca będzie gromadzić, dokonując dostaw towarów na rzecz podatników VAT z innych krajów Unii Europejskiej opisane w stanie faktycznym stanowią dowody z art. 42 ust. 3, ust. 4 i ust. 11 ustawy VAT, które (jak wynika z opisu sprawy) łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ocena stanowiska:

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.), zwaną dalej "ustawą":

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Jak stanowi art. 13 ust. 1 i 2 ustawy:

1. Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7

na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

2. Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium

kraju;

2) osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa

członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium

państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o

podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4) podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są

nowe środki transportu.

Artykuł 7 ustawy, do którego odnosi się powyższy przepis, w swoim ust. 1 definiuje dostawę towarów:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy

1. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo

członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2) podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące

przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż

terytorium kraju; 3) podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Jednocześnie należy wskazać, ze zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy:

Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 - chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych: 1) wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,

Jak stanowi art. 100 ust. 3 pkt 1 ustawy:

Informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym: 1) powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4;

Zgodnie z art. 100 ust. 8 ustawy:

Informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:

Stosownie do art. 42 ust. 3, 4, 5 i 11 ustawy

3. Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary

zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany

przewoźnikowi (spedytorowi),

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

4. W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów

oraz nabywcy tych towarów;

kraju;

5) rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

5. W przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:

- zwany dalej "dokumentem wywozu".

11. W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania; 4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy - Ordynacja Podatkowa, zgodnie z którym:

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Wskazać w tym miejscu należy także, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz.Urz.UE.L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

(i) pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz

(ii) co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

(i) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

(ii) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

(iii) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Zgodnie z opisem sprawy Spółka sprzedaje różnego rodzaju towary m.in. do kontrahentów zlokalizowanych w innych niż Polska państwach Unii Europejskiej. Nabywcy są zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w innych niż Polska państwach Unii Europejskiej i posługują się dla potrzeb ww. transakcji numerami VAT UE nadanymi im w tych państwach. Zdarzają się sytuacje kiedy Towary będą transportowane do centrum przeładunkowego zlokalizowanego w Polsce, a następnie wywożone poza Polskę do innego kraju Unii Europejskiej. Dla takich transakcji za pośrednictwem centrum przeładunkowego Spółka będzie dysponować dokumentami wskazanymi w punktach A-G.

Państwa wątpliwości dotyczą uprawnienia do zastosowania 0% stawki podatku od towarów i usług do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów z uwagi na to, czy posiadanie i gromadzenie przez Spółkę Dokumentów będzie wystarczające dla uznania, że Towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do miejsca przeznaczenia znajdującego się w innym niż Polska państwie Unii Europejskiej.

Odnosząc się do powołanych wyżej przepisów zauważyć należy, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towarów poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju i zostały dostarczone do ich nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Zasadniczą kwestią jest zatem, aby posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty łącznie, jednoznacznie potwierdzały, że towary te były przedmiotem WDT.

Dokumenty, które mają potwierdzać jednoznacznie dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, zostały wskazane w art. 42 ust. 3 ustawy. Wskazanymi powyżej dowodami są dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, o których mowa art. 42 ust. 11 ustawy, czyli np.:

Przy tym zauważyć należy, że wymieniony w art. 42 ust. 11 ustawy katalog dokumentów, które wskazują, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, ma charakter otwarty. Oznacza to, że wewnątrzwspólnotową dostawę towarów mogą potwierdzać także inne, niewymienione w tym przepisie dokumenty.

W opisie stanu faktycznego wskazali Państwo, że Spółka będzie w posiadaniu faktur wystawianych przez nią, dokumentujących sprzedaż Towarów na rzecz Kontrahentów obejmujące wszystkie dane wymagane przez ustawę VAT. Ponadto Spółka będzie posiadała dokumenty takie jak: dokument WZ (Specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku), międzynarodowe listy przewozowe CMR na trasie od siedziby Spółki do centrum przeładunkowego zlokalizowanego w Polsce i na trasie od centrum przeładunkowego do miejsc dostawy zlokalizowanych poza Polską w innym krajach Unii Europejskiej, dokumenty "delivery note" wystawione przez centrum przeładunkowe, a także oświadczenia od Nabywców, w których potwierdzają oni fakt odbioru Towarów w państwach Unii Europejskiej innych niż Polska. Wnioskodawca będzie posiadał ww. Oświadczenia od Nabywcy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. Spółka wypełnia obowiązek w zakresie terminowego złożenia informacji podsumowującej, zawierającej prawidłowe dane dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a w przypadku niedopełnienia tego obowiązku wyjaśnia należycie na piśmie to uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Analiza przedstawionego zakresu treści gromadzonej dokumentacji pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawca będzie dysponował dokumentami umożliwiającymi potwierdzenie dokonania WDT, wymienionymi w art. 42 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy (dokument WZ i międzynarodowe listy przewozowe CMR) oraz art. 42 ust. 11 pkt 3 i 4 ustawy (Oświadczenia od Nabywcy i Dowód zapłaty za fakturę sprzedażową), które przy spełnieniu pozostałych warunków (w tym warunku, o którym mowa w art. 42 ust. 1a ustawy) będą uprawniały na podstawie krajowych przepisów do zastosowania 0% stawki podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że od 1 stycznia 2020 r. Spółka dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dla zastosowania 0% stawki podatku VAT, powinna gromadzić dowody dokumentujące tą dostawę o których mowa w art. 45a rozporządzenia wykonawczego.

Rozporządzenie wykonawcze 2018/1912 wprowadziło domniemanie wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Na mocy zatem rozporządzenia od 1 stycznia 2020 r. obowiązuje domniemanie, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały przemieszczone z Polski do innego kraju UE (dostawa może korzystać ze stawki 0%), jeżeli podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiadać będzie co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem i niezależne od sprzedawcy i nabywcy.

Równocześnie jak wskazano wyżej, niespełnienie warunków wprowadzonych art. 45a rozporządzenia wykonawczego, tj. brak zgromadzenia wymaganej tym przepisem dokumentacji nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji Wnioskodawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Jednocześnie, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że zgromadzenie dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 i 11 ustawy o VAT (przy spełnieniu pozostałych ustawowych warunków) spowoduje, że warunek zastosowania stawki 0% VAT do WDT, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT będzie spełniony i tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do gromadzenia dokumentów, o których mowa w art. 45a rozporządzenia wykonawczego w celu zastosowania stawki 0% VAT do dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Odpowiadając zatem wprost na Państwa pytanie należy stwierdzić, że gromadzenie przez Spółkę Dokumentów (opisanych powyżej) będzie wystarczające dla uznania, że Towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do miejsca przeznaczenia znajdującego się w innym niż Polska państwie Unii Europejskiej będzie uprawniało Spółkę do opodatkowania dostaw Towarów według 0% stawki VAT.

Tym samym Państwa stanowisko w sprawie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).