0111-KDIB3-3.4012.532.2020.2.JS - VAT od sprzedaży nowego środka transportu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 września 2020 r. (data wpływu 3 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z 29 października 2020 r. (data wpływu 29 października 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie korekty opodatkowania transakcji sprzedaży nowego środka transportu - jest prawidłowe.

W dniu 3 września 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie korekty opodatkowania transakcji sprzedaży nowego środka transportu. Ww. wniosek został przez Wnioskodawcę uzupełniony pismem z 29 października 2020 r. (data wpływu 29 października 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 19 października 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.532.2020.1.JS.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółki Jawnej pod nazwą (...). Przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż hurtowa i detaliczna oraz naprawa pojazdów samochodowych marki (...) oraz samochodów używanych i motocykli. Spółkę tworzy dwóch wspólników: (...) i (...). W ramach prowadzonej działalności spółka dokonuje między innymi wewnątrzwspólnotowych dostaw (dalej WDT) oraz eksportu towarów. W sytuacjach, w których przed złożeniem deklaracji podatkowej, dokumenty uprawniające do zastosowania stawki 0% od tych czynności nie są w jej posiadaniu Spółka opodatkowuje przedmiotowe transakcje następująco: * wykazywana jest w ewidencji prowadzonej na potrzeby rozliczenia podatku VAT jako dostawa na terytorium kraju, ze stawką właściwą dla sprzedaży towaru na terenie Polski - 23%.

W 06.2018 r. dokonano sprzedaży nowego samochodu osobowego (...) (nowy środek transportu w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług, Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) osobie fizycznej zamieszkałej w Wilnie (Litwa).

Z powodu braku oświadczenia o wywozie zakupionego środka transportu poza terytorium Polski oraz braku informacji o zamiarze wywozu zakupionego środka transportu sprzedaż została opodatkowana stawką podstawową 23% VAT, podatek został naliczony i odprowadzony do Urzędu Skarbowego w (...) w deklaracji VAT-7 za m-c 06.2018 r. Spółka nie posiada w swej dokumentacji dowodów, że towar będący przedmiotem transakcji został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (Litwa).

4 stycznia 2020 r. Klientka złożyła wniosek o dokonanie korekty stawki podatku z 23% na 0% powołując się na art. 2.1B dyrektywy 2006/112/WE. Do wniosku dołączyła kserokopię potwierdzenia rejestracji pojazdu.

Pismem z 8 stycznia 2020 r. Spółka odmówiła skorygowania faktury sprzedaży z powodu braku dowodów na to, że nowy środek transportu został wywieziony z terytorium Polski na terytorium Litwy (oświadczenie).

18 lutego 2020 r. Europejskie Centrum Konsumenckie wystosowało maila z żądaniem skorygowania podatku VAT wykazanego na fakturze z 23% do 0% powołując się na art. 2.1B dyrektywy 2006/112/WE.

Pismem z dnia 29 października 2020 r. (data wpływu 29 października 2002 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższy opis o następujące informacje:

a. Na moment sprzedaży samochodu osobowego dokonywanej przez Wnioskodawcę, Spółka nie była poinformowana o tym, że zakupiony przez osobę fizyczną zamieszkałą na terytorium Litwy nowy środek transportu będzie wywieziony z Polski na terytorium kraju członkowskiego. Osoba fizyczna będąca nabywcą nie poinformowała w żadne sposób Wnioskodawcę o tym zamiarze.

b. Wnioskodawca nie posiada informacji o tym, w jaki sposób samochód osobowy (nowy środek transportu) będący przedmiotem sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz osoby fizycznej zamieszkałej na terytorium Litwy został wywieziony przez nabywcę i czy wywóz był dokonany przy użyciu innego środka transportu (przewozowego).

c. Wnioskodawca nie posiada informacji, kiedy samochód osobowy (nowy środek transportu) będący przedmiotem sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz osoby fizycznej zamieszkałej na terytorium Litwy został wywieziony przez nabywcę i czy było to w terminie 14 dni od dnia dostawy.

d. W związku ze sprzedażą przedmiotowego samochodu osobowego dokonaną przez Wnioskodawcę na rzecz osoby fizycznej zamieszkałej na terytorium Litwy nie został wystawiony dokument wywozu, o którym mowa w art. 42 ust. 5 ustawy o VAT.

e. W związku z ww. sprzedażą nowego środka transportu Wnioskodawca nie posiada żadnych dokumentów świadczących o wywozie i o terminie dokonania wywozu tego pojazdu. Posiada jedynie kserokopię dowodu rejestracji samochodu na terytorium Litwy, którą Klientka załączyła do wniosku o dokonanie korekty stawki podatku z 23% na 0%.

W związku z powyższym opisem, zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może dokonać korekty stawki VAT z 23% na 0%?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie może on dokonać korekty stawki VAT z 23% na 0%.

W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z postanowieniami art. 41 ustawy o VAT, stawka podatku dla WDT oraz eksportu towarów wynosi 0%, w przypadku gdy zostaną spełnione warunki określone w art. 42 ustawy o VAT. Jednym z nich jest wymóg sformułowany w ust. 1 pkt 2, zgodnie z którym WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy (...) posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Spółka nie posiadała informacji o zamiarze wywozu, a tym samym oświadczenia o wywozie zakupionego środka transportu poza terytorium Polski. Nie wystawiła także dokumentu wywozu, o którym mowa w art. 42 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 12 powołanego artykułu, jeśli warunki te nie zostały spełnione przed złożeniem deklaracji za dany okres, podatnik powinien wykazać tę dostawę w ewidencji prowadzonej na potrzeby rozliczenia podatku VAT jako dostawę na terytorium kraju.

Zgodnie z przytoczonymi przepisami, jeśli Spółka nie posiadała odpowiednich dokumentów przed złożeniem deklaracji podatkowych (a na dzień złożenia wniosku posiada jedynie kserokopię dowodu rejestracji pojazdu na terytorium Litwy) zobowiązana jest do traktowania transakcji jako sprzedaży krajowej opodatkowanej stawką 23% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

Stosownie do art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, przez nowe środki transportu rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Wskazać należy, że przepis art. 13 ustawy zawiera ogólną definicję pojęcia "wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów". Zgodnie z jego treścią, wewnątrzwspólnotową dostawą towarów jest wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego.

Elementem który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów jest zatem wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Nie jest natomiast konieczne, aby wywozu dokonywał sam podatnik. Jednocześnie podkreślić należy, że dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz (przemieszczenie) towarów - wywóz ten musi bowiem nastąpić w wyniku dokonania dostawy. Jest to warunek konieczny, stanowiący odbicie warunków dotyczących wewnątrzwspólnotowego nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, następujące w wyniku dokonanej dostawy.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 - art. 13 ust. 6 ustawy.

Powyższe przepisy uzależniają wystąpienie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od spełnienia przesłanek podmiotowych, zarówno ze strony sprzedawcy, jak i po stronie nabywcy towaru. W szczególności, na podstawie art. 13 ust. 2 pkt 4 ustawy, uznanie transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę nowego środka transportu może mieć miejsce, jeżeli jego nabywca prowadzi działalność bądź zamieszkuje w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2020 r., wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

W myśl art. 42 ust. 2 ustawy, warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się za spełnione również wówczas, gdy nie są spełnione wymagania w zakresie:

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy stanowi, że dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

4. (uchylony) - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W myśl art. 42 ust. 5 ustawy, w przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:

6. pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5 - zwany dalej "dokumentem wywozu".

Dokument wywozu podatnik wystawia w każdym przypadku, w którym ma zastosowanie art. 106g ust. 4 - art. 42 ust. 6 ustawy.

Zgodnie z art. 106g ust. 4 ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu na rzecz nabywcy, o którym mowa w art. 13 ust. 2 pkt 4, podatnik, w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy, przesyła kopię wystawionej faktury lub dane w niej zawarte do wyznaczonej jednostki, o której mowa w art. 97 ust. 17.

Wzór dokumentu wywozu (VAT-22 - obowiązujący roku 2018) określony został w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 maja 2019 r. w sprawie wzoru dokumentu potwierdzającego wywóz przez nabywcę nowego środka transportu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innego państwa członkowskiego (Dz. U. z 2012 r. poz. 767).

Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 8 ustawy, w przypadku przekroczenia terminu, o którym mowa w ust. 5 pkt 5, nabywca nowego środka transportu jest obowiązany pierwszego dnia po upływie tego terminu do zapłaty podatku od dokonanej na jego rzecz dostawy tego środka transportu.

Obowiązek, o którym mowa powyżej wynika z art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy - w myśl którego podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, obowiązane do zapłaty podatku na podstawie art. 42 ust. 8 lub ust. 10 ustawy.

Kwotę podatku zapłaconego zgodnie z art. 42 ust. 8 zwraca się na wniosek nabywcy nowego środka transportu, w przypadku gdy nowy środek transportu zostanie wywieziony na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i tam zostanie zarejestrowany, jeżeli podlega obowiązkowi rejestracji, przy czym nabywca ma obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów wywóz tego środka transportu i jego zarejestrowanie. Podatek zwraca urząd skarbowy, który pobrał ten podatek - art. 42 ust. 9 ustawy.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że wywóz z terytorium kraju nowego środka transportu, o którym mowa w art. 2 pkt 10 ustawy w wyniku dostawy wewnątrzwspólnotowej może podlegać opodatkowaniu stawką 0% - pod warunkiem m.in. udokumentowania wywozu poprzez wystawienie "dokumentu wywozu", o którym mowa w art. 42 ust. 5 ustawy zawierającego oświadczenie nabywcy, że dokona on wywozu nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dokonania dostawy (sprzedaży ww. środka transportu na jego rzecz).

Niewypełnienie tego warunku (przekroczenie 14-dniowego terminu na wywóz od dnia dostawy) powoduje obowiązek zapłaty przez nabywcę nowego środka transportu podatku od towarów i usług od tej transakcji według podstawowej stawki. Tylko w takim przypadku nabywcy przysługuje zwrot zapłaconego przez niego podatku (przez nabywcę, nie przez dostawcę) na podstawie zasad wynikających z ww. przepisu art. 42 ust. 9 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie został wystawiony dokument wywozu zawierający oświadczenie nabywcy o wywozie nabytego nowego środka transportu poza terytorium kraju, jak i z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika, by opisana wyżej sytuacja tj. wywóz nowego środka transportu nastąpił w terminie 14 dni od dnia sprzedaży. W przedmiotowej sprawie nie wiadomo bowiem, kiedy nastąpił wywóz pojazdu z terytorium kraju.

W sprawie objętej wnioskiem, przedmiotem dostawy dokonanej przez Spółkę (będącą podatnikiem) był samochód osobowy stanowiący nowy środek transportu w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy, na rzecz osoby fizycznej, zamieszkałej na terytorium Litwy. Na moment sprzedaży przez Wnioskodawcę samochodu osobowego, nie był on poinformowany o tym, że zakupiony przez Klientkę nowy środek transportu będzie wywieziony z Polski na terytorium kraju członkowskiego. Z powodu braku oświadczenia o wywozie zakupionego pojazdu poza terytorium Polski oraz braku informacji o zamiarze wywozu zakupionego środka transportu, nie został wystawiony dokument wywozu VAT-22, a sprzedaż została opodatkowana stawką podstawową w wysokości 23% VAT.

Klientka Wnioskodawcy złożyła wniosek o dokonanie korekty stawki podatku z 23% na 0%, powołując się na art. 2.1B dyrektywy 2006/112/WE. Do wniosku dołączyła kserokopię potwierdzenia rejestracji pojazdu na terytorium Litwy. Wnioskodawca nie posiada informacji o tym, w jaki sposób samochód osobowy (nowy środek transportu) będący przedmiotem sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz osoby fizycznej zamieszkałej na terytorium Litwy został wywieziony przez nabywcę i czy wywóz był dokonany przy użyciu innego środka transportu (przewozowego). Wnioskodawca nie posiada również informacji, kiedy samochód osobowy (nowy środek transportu) będący przedmiotem sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę na rzecz Klientki zamieszkałej na terytorium Litwy został wywieziony przez nabywcę i czy miało to miejsce w terminie 14 dni od dnia dostawy. Wnioskodawca nie posiada żadnych dokumentów świadczących o wywozie i o terminie dokonania wywozu tego pojazdu. Posiada jedynie kserokopię dowodu rejestracji samochodu na terytorium Litwy, którą Klientka załączyła do wniosku o dokonanie korekty stawki podatku z 23% na 0%.

Mając na uwadze powołane przepisy należy zauważyć, że sprzedaż przez Spółkę nowego środka transportu przedstawiona w stanie faktycznym, na moment jej dokonania nie wypełniła znamion wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Klientka zamieszkała na terytorium Litwy, nabywając nowy środek transportu nie poinformowała Wnioskodawcy o zamiarze wywozu pojazdu poza terytorium kraju w ciągu 14 dni od dnia dostawy (nie złożyła oświadczenia o wywozie nowego środka transportu). Wnioskodawca nie wystawił dokumentu wywozu, zawierającego oświadczenie, o którym mowa w art. 42 ust. 5 pkt 5 ustawy. Jednocześnie, zgodnie z opisem stanu faktycznego Spółka nie posiada żadnych dokumentów świadczących o wywozie i o terminie dokonania wywozu przedmiotowego pojazdu. W konsekwencji, dostawa dokonana na rzecz Klientki zamieszkałej na Litwie na moment jej dokonania stanowiła dostawę krajową, zasadnie opodatkowaną na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy stawką podatku w wysokości 23%.

W świetle art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Zatem WDT należy wykazać zasadniczo w dacie wystawienia faktury pierwotnej.

Wskazać również należy, że w myśl art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Z kolei kwestie dotyczące zasad wystawiania faktur oraz faktur korygujących zawarte zostały w art. 106a-106q ustawy.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury - podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

Powyższe przepisy szczegółowo regulują sytuacje, w których zasadne jest wystawienie przez podatnika faktury korygującej - a także wskazują elementy, które powinna wówczas zawierać faktura korygująca.

Prawo do skorygowania faktury wynika m.in. z art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy VAT, w świetle którego w przypadku gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury podatnik wystawia fakturę korygującą. Za błąd, który objęty jest zakresem ww. przepisu należy uznać m.in. błędną kwalifikację danej czynności podlegającej opodatkowaniu. Może to nastąpić np. w sytuacji gdy podatnik błędnie uzna, że ma miejsce dostawa krajowa opodatkowana 23% stawką podatku od towarów i usług, podczas gdy w rzeczywistości miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Wówczas zasadne jest wystawienie faktury korygującej.

Należy zauważyć, że w sprawie objętej wnioskiem nie zachodzi żadna z przesłanek, o których mowa w art. 106j ust. 1 ustawy - która skutkowałyby obowiązkiem dokonania korekty opodatkowania dostawy nowego środka transportu. Jak bowiem wskazano, Spółka zasadnie opodatkowała przedmiotową transakcję jako dostawę krajową z zastosowaniem podstawowej stawki podatku w wysokości 23%. Wnioskodawca nie dysponował informacją o wywozie nowego środka transportu do innego państwa członkowskiego niż Rzeczpospolita Polska, jak również nabywca nie przedłożył dokumentu dostawy potwierdzającego wywóz nowego środka transportu w terminie 14 dni od dnia nabycia. Tym samym, Wnioskodawca nie jest uprawniony do dokonania korekty faktury wystawionej z tytułu opisanej dostawy nowego środka transportu oraz rozliczenia tej transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką w wysokości 0%.

Stanowisko Spółki w tym zakresie należało zatem uznać za prawidłowe.

Należy jednocześnie podkreślić, że na zmianę kwalifikacji ww. dostawy krajowej, opodatkowanej stawką w wysokości 23% na dostawę wewnątrzwspólnotową nie ma wpływu uzyskana przez Wnioskodawcę od nabywcy kserokopia dowodu rejestracji samochodu na terytorium Litwy uzyskana od Klientki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podkreślenia wymaga, że Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Zaznacza się również, że Organ wydający interpretacje indywidualne w trybie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa nie jest uprawniony do analizowania i weryfikowania dokumentów bądź materiałów dołączonych do wniosku. Taka bowiem analiza wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w trybie przepisów Ordynacji podatkowej, które w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnych nie mają zastosowania, zgodnie z art. 14h ww. ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.