0111-KDIB3-3.4012.497.2019.1.PJ - Opodatkowanie podatkiem VAT usług telekomunikacyjnych świadczonych na rzecz podmiotu z Niemiec.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 listopada 2019 r. (data wpływu 2 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* określenia miejsca świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz podmiotu z Niemiec-jest prawidłowe,

* określenia stawki podatku dla usług telekomunikacyjnych świadczonych na rzecz podmiotu z Niemiec - jest prawidłowe,

* wykazania świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz podmiotu z Niemiec w deklaracji dla podatku od towarów i usług - jest prawidłowe,

* niewykazania świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz podmiotu z Niemiec w informacji podsumowującej - jest prawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia i stawki podatku dla usług telekomunikacyjnych świadczonych na rzecz podmiotu z Niemiec oraz wykazywania tych usług w deklaracji dla podatku od towarów i usług i niewykazywania ich w informacji podsumowującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym dla transakcji unijnych. Świadczył usługi telekomunikacyjne (obsługa połączeń przychodzących i wychodzących) dla firmy z Niemiec, zarejestrowanej w Niemieckim Rejestrze Handlowym. Nabywca usług nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, nie posiada również ważnego numeru VAT dla transakcji transgranicznych w obrębie UE wskazanego w VIES, jednak jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż posiada siedzibę działalności gospodarczej w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej. Wnioskodawca za usługę wystawił fakturę VAT, na której zastosowano stawkę podatkową NP (nie podlega opodatkowaniu, zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 1 oraz art. 106a pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług) ponieważ miejscem świadczenia i opodatkowania świadczonych usług - zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy - jest terytorium państwa, w którym ww. usługobiorca ma siedzibę działalności gospodarczej - w tym przypadku Niemcy. Wnioskodawca, stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Wzory deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług zostały określone w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 856).

W załączniku nr 3 do przedmiotowego rozporządzenia zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K), z których wynika, że w poz. 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych. Z kolei jak wynika z powołanych objaśnień do deklaracji dla podatku od towarów - w poz. 12 wykazuje się świadczenie usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, tj. usług, do których stosuje się art. 28b ustawy, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

Stosownie do art. 100 ust. 3 ustawy informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne za pomocą środków komunikacji elektronicznej w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1.

Informacja podsumowująca powinna zawierać właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (art. 100 ust. 8 pkt 2 ustawy).

Wobec tego, Wnioskodawca stosując się do informacji uzyskanych w Indywidualnej Interpretacji z dnia 26 września 2018 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.395.2018.1.RM wykazał usługę w poz. 11 i 12 deklaracji VAT-7, a z uwagi na brak ważnego numeru dla transakcji transgranicznych w obrębie UE, nie wykazał tej transakcji w informacji podsumowującej VAT UE, powiadamiając jednocześnie Urząd Skarbowy odrębnym pismem o przyczynie braku wykazania tej transakcji w informacji podsumowującej VAT UE.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca słusznie uznał, że miejscem świadczenia usługi jest siedziba podmiotu nabywcy w myśl Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dział V rozdział 3 art. 28b ust. 1?

2. Czy Wnioskodawca prawidłowo zastosował stawkę podatkową NP (nie podlega opodatkowaniu) zamiast opodatkować tę transakcję w Polsce wg. właściwej stawki tj. 23%?

3. Czy właściwym jest prezentowanie takiej transakcji w deklaracji VAT-7 w pozycji 11 oraz 12?

4. Czy właściwym jest niewykazywanie takiej transakcji w informacji podsumowującej VAT UE, jeżeli jednocześnie powiadomi się Urząd Skarbowy o przyczynie niewykazania?

Wnioskodawca uważa, że w przedmiotowej sprawie, miejscem świadczenia i opodatkowania świadczonych usług - zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy - jest terytorium państwa, w którym ww. usługobiorca ma siedzibę działalności gospodarczej - w tym przypadku Niemcy.

Wnioskodawca uważa, że słusznie zastosował stawkę podatkową NP (nie podlega opodatkowaniu), zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 1 oraz art. 106a pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ miejscem świadczenia i opodatkowania świadczonych usług - zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy - jest terytorium państwa, w którym ww. usługobiorca ma siedzibę działalności gospodarczej - w tym przypadku Niemcy.

Wnioskodawca, opierając się na Indywidualnej Interpretacji z dnia 26 września 2018 r. nr 0114- KDIP1 2.4012.395.2018.1.RM, uważa, że powinien był wykazać transakcję (świadczone usługi) w deklaracji VAT-7 w pozycji 11 oraz 12, gdyż w poz. 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy a w poz. 12 wykazuje się świadczenie usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, tj. usług, do których stosuje się art. 28b ustawy, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

Wnioskodawca uważa, że słusznie nie wykazał transakcji w Informacji Podsumowującej, gdyż Informacja podsumowująca powinna zawierać właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (art. 100 ust. 8 pkt 2 ustawy). W przedmiotowym przypadku podmiot, na rzecz którego usługa była świadczona - nie posiada takiego numeru i figuruje on w bazie VIES jako nieważny dla transakcji transgranicznych w obrębie UE. Wobec tego nie należało wykazywać transakcji w informacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe w zakresie określenia miejsca świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz podmiotu z Niemiec,

* prawidłowe w zakresie określenia stawki podatku dla usług telekomunikacyjnych świadczonych na rzecz podmiotu z Niemiec,

* prawidłowe w zakresie wykazania świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz podmiotu z Niemiec w deklaracji dla podatku od towarów i usług,

* prawidłowe w zakresie niewykazania świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz podmiotu z Niemiec w informacji podsumowującej.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przypadku świadczenia usług od określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

Podatnikiem według art. 28a ustawy jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Przy czym, ustawodawca wskazując na działalność gospodarczą odnosi się do jej definicji ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazać należy, że art. 28a ustawy definiuje dla potrzeb przepisów o miejscu świadczenia usług pojęcie podatnika. Definicja ta została wprowadzona w związku z zawarciem w ustawie dwóch podstawowych reguł odnoszących się do miejsca świadczenia, dla zastosowania których ważne jest, czy usługa świadczona jest dla przedsiębiorcy, czy też dla konsumenta. Również dla ustalenia niektórych szczególnych reguł określenia miejsca świadczenia ważne jest czy nabywcą usługi jest przedsiębiorca, czy też konsument. Zaznaczyć należy, że użyta w przedmiotowym przepisie nazwa "podatnik" odnosi się w zasadzie do "przedsiębiorcy" prowadzącego działalność gospodarczą.

Jak zatem wynika z powołanych przepisów, podatnikiem dla potrzeb stosowania przepisów o miejscu świadczenia usług jest podmiot prowadzący działalność gospodarczą, lub podmiot prowadzący działalność gospodarczą odpowiadającą działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, bez względu na cele i rezultaty takiej działalności. Z powyższego wynika zatem, że podatnikiem jest zarówno podatnik polski, jak i podatnik z innego państwa członkowskiego oraz podatnik z kraju trzeciego. Za podatników są uznawane bowiem również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich Unii Europejskiej oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy, inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy, podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej - wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym dla transakcji unijnych. Świadczył usługi telekomunikacyjne (obsługa połączeń przychodzących i wychodzących) dla firmy z Niemiec, zarejestrowanej w Niemieckim Rejestrze Handlowym. Nabywca usług nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, nie posiada również ważnego numeru VAT dla transakcji transgranicznych w obrębie UE wskazanego w VIES. Nabywca usług posiada siedzibę działalności gospodarczej w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia miejsca świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz podmiotu z Niemiec.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości wskazać należy, że aby prawidłowo zastosować przepisy prawa w zakresie ustalenia miejsca opodatkowania świadczonych usług w pierwszej kolejności konieczna jest odpowiednia identyfikacja statusu kontrahenta z Niemiec.

Stosownie do art. 18 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) - o ile usługodawca nie ma odmiennych informacji, może uznać, że usługobiorca prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Wspólnoty ma status podatnika:

Zatem wystarczającym dla uznania usługobiorcy za podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy byłby fakt posiadania przez niego numeru VAT wydanego przez właściwą dla niego instytucję. Powyższe oraz dodatkowe zweryfikowanie tego numeru przez świadczącego usługę, spowodowałoby prawidłowe zastosowanie przepisów podatkowych odnośnie obowiązku rozliczenia podatku VAT. Jeśli jednak kontrahent nie przekazuje usługodawcy numeru VAT nadanego przez państwo członkowskie, w którym nabywca posiada siedzibę bądź stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, to konieczne jest uzyskanie informacji, że nabywca usługi prowadzi działalność gospodarczą, przez co zostanie spełniona definicja podatnika zawarta w art. 28a ustawy. Zatem podatnikiem dla potrzeb właściwego rozpoznania miejsca świadczenia i opodatkowania usług jest podmiot gospodarczy prowadzący działalność gospodarczą lub podmiot gospodarczy prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu ww. przepisów, bez względu na cel i rezultat swojej działalności.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotu mającego siedzibę w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej jest miejsce w którym kontrahent posiada siedzibę działalności gospodarczej. Jak wskazał Wnioskodawca - kontrahent to firma prowadząca działalność gospodarczą w Niemczech, a więc jest to podatnik w rozumieniu art. 28a ustawy. Sam fakt, że podmiot zagraniczny prowadzący działalność gospodarczą nie jest zarejestrowany dla celów podatku od wartości dodanej nie oznacza iż nie wpisuje się w definicję podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy. Ponadto podmiot, na rzecz którego Wnioskodawca świadczył usługi telekomunikacyjne nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Ponieważ usługi telekomunikacyjne nie są świadczone na rzecz podmiotu niebędącego podatnikiem, nie będzie miał więc do nich zastosowania art. 28k ustawy. Jednocześnie do usług nie znajdują zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia wynikające z art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy.

Odnosząc zatem cytowane przepisy prawa do przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro kontrahent z Niemiec, na rzecz którego Wnioskodawca świadczył usługi telekomunikacyjne jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy posiadającym siedzibę działalności gospodarczej w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej, to miejscem świadczenia i opodatkowania tych usług - zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy - jest terytorium państwa, w którym ww. usługobiorca ma siedzibę działalności gospodarczej, tj. Republika Federalna Niemiec.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w pytaniu nr 2 dotyczą prawidłowości wskazania właściwej dla świadczonych usług stawki podatku, tj. możliwości wykazania ich jako niepodlegających opodatkowaniu.

W przedmiotowej sprawie świadczone przez Wnioskodawcę usługi telekomunikacyjne dla kontrahenta z Niemiec, na podstawie art. 28b ustawy - nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Tym samym Wnioskodawca słusznie stwierdził, że usługi należy wykazać jako niepodlegające opodatkowaniu. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy (pytanie nr 3) związane są z koniecznością wykazania transakcji w deklaracji VAT-7.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Wzory deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 25 października 2019 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 2104).

W załączniku nr 3 do przedmiotowego rozporządzenia zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K), z których wynika, że w poz. 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych.

Jak wynika z rozstrzygnięcia przyjętego w niniejszej interpretacji miejscem świadczenia i opodatkowania usług telekomunikacyjnych świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Niemczech jest - stosownie do treści art. 28b ustawy - miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. Republika Federalna Niemiec. Oznacza to, że przedmiotowe usługi telekomunikacyjne należy wykazać w pozycji 11 deklaracji VAT-7, w przypadku gdy w stosunku do tych transakcji przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy.

Z kolei jak wynika z powołanych objaśnień do deklaracji dla podatku od towarów w poz. 12 wykazuje się świadczenie usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, tj. usług, do których stosuje się art. 28b ustawy, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

Wnioskodawca winien wykazać podstawę opodatkowania z tytułu świadczenia przedmiotowych usług w poz. 12 deklaracji VAT-7.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie wykazywania usług telekomunikacyjnych świadczonych na rzecz kontrahenta z Niemiec w informacji podsumowującej VAT UE należy zauważyć w pierwszej kolejności że zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

W myśl ustępu 2 tego artykułu, przepis ustępu 1 stosuje się również do podatników w rozumieniu art. 15 innych niż wymienieni w ust. 1 i osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 oraz tych, którzy zamierzają skorzystać z możliwości określonej w art. 10 ust. 6.

Stosownie do ust. 3 pkt 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy świadczą usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4 dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej. Podmioty, o których mowa w ust. 1-3, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9 podając numer, pod którym są zarejestrowane na potrzeby podatku, przy świadczeniu usług, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL (art. 97 ust. 10 pkt 3 ustawy).

Wskazać należy, iż przez podatnika, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy należy rozumieć podatnika, o którym mowa w cytowanym wyżej art. 28a ustawy, również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich. Istotą przepisu art. 28a ustawy, jest odróżnienie podmiotów znajdujących się w sferze aktywności gospodarczej od konsumentów.

Zatem "podatnikiem" dla potrzeb stosowania przepisów o miejscu świadczenia usług będzie każdy przedsiębiorca, zarówno z Polski, jak i z innego państwa członkowskiego, czy z kraju trzeciego.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że przepis art. 97 ust. 3 pkt 2 ustawy wskazuje, że obowiązek rejestracji do transakcji unijnych powstaje w związku z wykonywaniem określonych ww. przepisem czynności, a nie w związku ze składaniem informacji podsumowujących. Nadto podkreślenia wymaga, że zarówno w przepisie art. 97 ust. 3 pkt 2 jak i w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT zwrot "zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej" odnosi się tylko do "osób prawnych".

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności, świadczył usługi telekomunikacyjne na rzecz kontrahenta z Niemiec, w stosunku do którego, zgodnie z art. 28b ustawy, miejsce świadczenia powstaje na terytorium, innego niż Polska, państwa członkowskiego (tu w Republice Federalnej Niemiec).

Miejscem opodatkowania wykonanych czynności będzie zatem, zgodnie z art. 28b ustawy, miejsce w którym usługobiorca (będący podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy) posiada siedzibę działalności gospodarczej. Skoro usługobiorcą jest podatnik podatku od wartości dodanej zarejestrowany w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek składania informacji podsumowujących o dokonanych usługach.

Zgodnie bowiem z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Stosownie do art. 100 ust. 3 ustawy informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne za pomocą środków komunikacji elektronicznej w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którymi powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1.

Informacja podsumowująca powinna zawierać właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (art. 100 ust. 8 pkt 2 ustawy).

Zgodnie z opisem sprawy nabywca usług (kontrahent z Niemiec) nie posiada ważnego numeru VAT dla transakcji transgranicznych w obrębie UE wskazanego w VIES.

Zatem w przedstawionej sytuacji, z uwagi na brak numeru VAT usługobiorcy przedmiotowych usług telekomunikacyjnych nie należy wykazywać w informacji podsumowującej bowiem złożenie informacji podsumowującej, która nie zawiera numeru VAT usługobiorcy jest niemożliwe. Niemniej jednak Wnioskodawca świadcząc usługi telekomunikacyjne, dla których miejsce świadczenia jest określone poza terytorium kraju winien wykazać podstawę opodatkowania z tytułu świadczenia przedmiotowych usług w poz. 12 deklaracji VAT-7 i jednocześnie odrębnie złożyć pisemne wyjaśnienie rozbieżności pomiędzy danymi zawartymi w złożonej deklaracji i informacji podsumowującej, informując o dokonanej transakcji oraz o braku identyfikacji kontrahenta oraz podając szczegółowe dane identyfikacyjne nabywcy.

W świetle pytania Wnioskodawcy czy właściwe jest niewykazywanie usług telekomunikacyjnych świadczonych na rzecz podmiotu z Niemiec nie posiadającego ważnego numeru VAT dla transakcji transgranicznych w UE w informacji podsumowującej VAT UE, jeżeli jednocześnie powiadomi się Urząd Skarbowy o przyczynie niewykazania należy stanowisko Wnioskodawcy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Jednocześnie Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii będących przedmiotem zadanych pytań, zatem zasady fakturowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług jako inne kwestie nieobjęte pytaniami nie mogły być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.