0111-KDIB3-3.4012.44.2024.2.MAZ - VAT od importu z USA i przemieszczenia samochodów osobowych

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Pana wniosek z 30 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący obowiązku sporządzenia deklaracji VAT-23 i opodatkowania przemieszczonych z Niemiec i Holandii na terytorium kraju dwóch samochodów, wcześniej nabytych w USA, wpłynął 30 stycznia 2024 r. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 11 marca 2024 r. (wpływ 11 marca 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2023 r. kupił Pan dwa samochody w USA, faktura była wystawiona na prowadzoną przez Pana działalność gospodarczą. Samochody były kupione - jeden w czerwcu, drugi w lipcu. Ze względu na wysyłkę z innego portu, pojazdy były oclone - jeden w Niemczech, drugi w Holandii. Zapłacił Pan za nie jedynie cło. W jednym i drugim przypadku jaki był wykazany wynosił 0%. Samochody przetransportowane były do Polski, opłacona akcyza i zarejestrowane. Przy kontroli skarbowej kontroler skarbowy nakazał Panu złożyć dodatkowo deklarację VAT 23 i zapłacić VAT 23%.

W piśmie z 8 marca 2024 r. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia zawartego we wniosku opis stanu faktycznego przez podanie:

a. Czy korzysta Pan ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT?

b. Czy nabyte przez Pana dwa samochody, przemieszczone z Niemiec i Holandii na terytorium kraju, są nowymi środkami transportu w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy o VAT?

c. Czy wartość nabytych przez Pana dwóch samochodów, przemieszczonych z Niemiec i Holandii na terytorium kraju, przekracza kwotę 50 000 zł?

d. Czy nabycie przez Pana w USA dwóch samochodów jest lub było przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej, a sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego?

W uzupełnieniu wniosku z 11 marca 2024 r. udzielił Pan następujących odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania:

a. Nie.

b. Nie.

c. Tak.

d. Nie - pomylił się Pan, nie była to kontrola, a jedynie czynności sprawdzające, czy dobrze została wystawiona deklaracja.

Pytanie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 11 marca 2024 r.)

Czy powinien Pan płacić VAT-23 od samochodów kupionych w USA, następnie przetransportowanych przez Pana do Niemiec lub Holandii oraz oclonych tam na Pana prośbę i przetransportowanych do Polski?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem nie powinien Pan być obciążony Vatem-23. Osoba fizyczna sprowadzająca samochód na swój użytek nie ma obowiązku w związku z jego przemieszczeniem z innego kraju unijnego, zrównanego w pewnych okolicznościach z WNT, obowiązku zapłaty polskiego VAT z tego tytułu.

[Poniżej ta część Pana wniosku, która została zawarta w opisie stanu faktycznego, a w istocie przedstawia Pana stanowisko w sprawie - przypis Organu.]

Wg Pana, nie powinien Pan płacić VAT-23. Swoją wiedzę oparł Pan na identycznych historycznych przypadkach.

1. Stanowisko takie zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 30 stycznia 2013 r., sygn. IPPP3/443-1129/12-2/JK.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się również przemieszczanie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru, albo zaimportowane, i służyć mają działalności gospodarczej podatnika. Tak więc wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów jest przemieszczenie przez vatowca towarów należących do jego przedsiębiorstwa na obszar Polski. Warunkiem koniecznym do zajścia takiego stanu jest więc wykorzystywanie towarów do działalności gospodarczej dokonującego przemieszczenia. Chodzi tu o czynności, których definicja określona została w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, czyli wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów wykonujących wolne zawody. W szczególności działalność gospodarcza obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jeżeli warunek wykorzystywania towaru do działalności gospodarczej zostaje spełniony, przemieszczenie przez osobę jej nieprowadzącą z innego kraju unijnego do Polski nie jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem towaru w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o VAT. W rezultacie osoba fizyczna sprowadzająca samochód na swój użytek nie ma obowiązku w związku z jego przemieszczeniem z innego kraju unijnego, zrównanego w pewnych okolicznościach z WNT obowiązku zapłaty polskiego VAT z tego tytułu. Nie zachodzi tutaj ani import towaru ani WNT.

2. Tego rodzaju stanowisko zajął WSA w Warszawie w wyroku z 15 kwietnia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 3086/08.

Ponieważ w sytuacji, gdy momentem nabycia prawa do rozporządzania samochodem jak właściciel jest jego zakup w kraju trzecim, dostawa miała miejsce w tym kraju. Przywóz takiego samochodu do Polski stanowi przemieszczenie własnego towaru, mające znamiona wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru. Za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznane zostało także przemieszczenie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa UE. Wówczas w kraju, z którego przemieszczenie jest dokonywane ma miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, a z kolei w państwie przeznaczenia zachodzi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W uzupełnieniu wniosku z 11 marca 2024 r. podał Pan poniższe informacje.

WNT jest traktowane tylko jako odprawa celna, to znaczy pojazdy były sprowadzone z USA, natomiast port w Niemczech i Holandii tylko je odprawił na Pana prośbę; nie miał prawa dysponować jako swoją własnością, gdyż wszędzie Pan był jako jedyny właściciel. Przewóz takich samochodów z państw spoza wspólnoty jest traktowany jako import towarów.

Pana stanowisko do istniejącego stanu faktycznego - nie miał Pan obowiązku składania wniosku VAT-23 oraz opłaty VAT 23 od samochodów sprowadzonych z USA. Z informacji uzyskanej z Ministerstwa Finansów powinien Pan zaksięgować transakcję jako WNT. Przewóz samochodów spoza wspólnoty jest traktowany jako import towarów. Pojazdy zakupił Pan w USA, tam były od razu przypisane na Pana, następnie Pan zlecił transport do portów w Niemczech i Holandii. Opłacił Pan cło po przekroczeniu granicy z UE, a następnie zostały przetransportowane na Pana prośbę do Polski i tu zapłacił Pan akcyzę.

Natomiast według art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, nie ma mowy o WNT; samochodami dysponował Pan od początku i Pan jest ich jedynym właścicielem. Transport, clenie w portach odbywało się na Pana prośbę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 361; dalej jako: "ustawa" lub "ustawa o VAT"):

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak wskazano w art. 2 pkt 2 ustawy:

Przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej, a także Irlandię Północną w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.Urz.UE.L 29 z 31.01.2020, str. 7, z późn. zm.).

W myśl art. 2 pkt 3 ustawy:

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...).

Stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy o VAT:

Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa trzeciego - rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3

W art. 2 pkt 6 ustawy wskazano, że:

Przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 2 pkt 7 ustawy:

Przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 2 pkt 10 lit. a ustawy o VAT:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o nowych środkach transportu - rozumie się przez to przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy:

Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W art. 11 ust. 1 ustawy wskazano, że:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy:

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W art. 20 ust. 5 ustawy wskazano, że:

W wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 26a ust. 1 ustawy:

Miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 103 ust. 5 ustawy:

W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.

W myśl art. 103 ust. 3 ustawy:

W przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Stosownie do art. 103 ust. 4 ustawy:

Przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.

Jak wskazano w art. 99 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.

Zgodnie z art. 103 ust. 7 ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 5, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowej identyfikacji środka transportu, w tym jego przebieg oraz datę pierwszego dopuszczenia do użytku.

Na podstawie delegacji ustawowej, zawartej w art. 103 ust. 7 ustawy, wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 maja 2019 r. w sprawie wzoru informacji o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1007), określające w załączniku wzór takiej informacji, sporządzanej na druku VAT-23.

Pana wątpliwość dotyczy obowiązku sporządzenia deklaracji VAT-23 i opodatkowania przemieszczonych z Niemiec i Holandii na terytorium kraju dwóch samochodów, wcześniej nabytych w USA.

W opisie stanu faktycznego podał Pan, że w 2023 r. kupił w USA dwa samochody, które nie są nowymi środkami transportu w myśl art. 2 pkt 10 lit. a ustawy o VAT. Faktura była wystawiona na prowadzoną przez Pana działalność gospodarczą. Pojazdy zostały przetransportowane do Niemiec i Holandii, gdzie zostały oclone. Powyższe oznacza, że oba samochody zostały zaimportowane z USA. Zgodnie bowiem z definicją importu, zawartą w art. 2 pkt 7 ustawy, nastąpił przywóz tych towarów (samochodów) z terytorium państwa trzeciego (USA) na terytorium Unii Europejskiej (Niemcy i Holandia). Miejscem importu - stosownie do art. 26a ust. 1 ustawy - były Niemcy i Holandia, bowiem oba samochody zostały w tych państwach wprowadzone na terytorium Unii Europejskiej.

Powyższe oznacza, że na terenie Niemiec i Holandii nastąpiło zakończenie procedury importowej samochodów, które tym samym zyskały status towarów wspólnotowych. Przy czym, jak wskazał Pan we wniosku, oba samochody zostały do Pana przypisane po ich nabyciu w USA. Wskazuje to na Pana prawo do dysponowania tymi pojazdami jak właściciel już od momentu ich nabycia w USA. Następnie Pana samochody zostały przetransportowane do Polski.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy definiuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT), które związane jest z nabyciem prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, a przy tym następuje przemieszczenie tych towarów między różnymi państwami członkowskimi, których terytoria są odpowiednio miejscem wysyłki oraz miejscem dostawy. Przy czym w tym przepisie nie zostało zawarte odwołanie, gdy w wyniku takiego przemieszczenia nie następuje przeniesienie prawa rozporządzania towarami jak właściciel, ponieważ ich właścicielem jest ten sam podmiot w obu państwach członkowskich.

Taka sytuacja przemieszczenia towarów własnych (samochodów) miała miejsce w okolicznościach sprawy przedstawionych przez Pana. Wskazuje to więc, że nastąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (samochodów) w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy. W tym wypadku bowiem, na Pana rzecz jako podatnika, zostały oba samochody (wcześniej zaimportowane z USA) przemieszczone z terytorium innych państw członkowskich (Niemcy i Holandia) na terytorium kraju. Tak więc w przedstawionych przez Pana okolicznościach sprawy nie dojdzie do WNT w myśl art. 9 ust. 1 ustawy, a będzie to WNT zdefiniowane w art. 11 ust. 1 ustawy.

Bowiem do transakcji uznawanych za WNT zaliczane jest także przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego na terytorium kraju. WNT ma miejsce, gdy towary zostały pozyskane w innym państwie członkowskim, z którego rozpoczyna się transport lub wysyłka. Dopuszczalny jest każdy sposób pozyskania, zarówno pierwotny, jak i pochodny, co oznacza, że mogą to być towary wytworzone, wydobyte, nabyte lub zaimportowane na terytorium państwa członkowskiego.

W konsekwencji tego wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów powstał obowiązek podatkowy zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, tj. nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano na Pana rzecz dostawy tych samochodów na terytorium kraju. Zatem był Pan zobowiązany do złożenia deklaracji VAT-23, stanowiącej informację o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środka transportu. Przedmiotem nabycia były "inne środki transportu", o których mowa w art. 103 ust. 4 ustawy, rozumiane jako środki transportu tożsame z nowymi, jednak nie spełniające warunku uznania ich za "nowe środki transportu" (warunku w postaci przebiegu lub okresu, który upłynął od dopuszczenia ich do użytku).

W przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego używanego samochodu osobowego, gdy stosownie do ustawy - Prawo o ruchu drogowym podatnik dokonuje rejestracji samochodu, ma wówczas obowiązek zapłaty podatku na zasadach, o których mowa w art. 103 ust. 3, w zw. z art. 103 ust. 4 ustawy. W konsekwencji podatnik jest zobowiązany do złożenia informacji o nabytych wewnątrzwspólnotowo środkach transportu, o której mowa w art. 103 ust. 5 ustawy (informacja VAT-23). Przepisy ustawy jednoznacznie przewidują obowiązek obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego oraz złożenia informacji o nabywanych środkach transportu (VAT-23) w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia innych środków transportu, gdy środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium Polski oraz gdy środek transportu nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.

Należy przy tym wyjaśnić, że przepisy ustawy nie określają terminu złożenia informacji VAT-23. Trzeba jednak pamiętać, że informacja VAT-23 stanowi podstawę do obliczenia podatku. Zatem termin złożenia informacji VAT-23 należy określić zgodnie z art. 103 ust. 3 ustawy, tj. powinno to nastąpić w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Reasumując należy stwierdzić, że powinien Pan złożyć informacje VAT-23 o wewnątrzwspólnotowym nabyciu środków transportu. Nabycie wewnątrzwspólnotowe z Niemiec i Holandii dwóch samochodów podlega opodatkowaniu stawką VAT właściwą dla tej czynności na terytorium kraju. W konsekwencji jest Pan zobowiązany wpłacić podatek od towarów i usług od nabytych samochodów, obliczony w oparciu o informację VAT-23.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2383, z późn. zm.; dalej jako: "Ordynacja podatkowa"). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1634, z późn. zm.; dalej jako: "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.