0111-KDIB3-3.4012.39.2022.2.JS - VAT od importu i przemieszczenia towaru

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący możliwości odliczenia kwot podatku VAT z tytułu importu towarów oraz opodatkowania nabycia na terytorium kraju importowanych towarów. Ww. wniosek uzupełnili Państwo pismem z 5 kwietnia 2022 r. (data wpływu 5 kwietnia 2022 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie z 4 kwietnia 2022 r., znak: 0111-KDIB3-3.4013.39.2022.1.JS. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") należy do grupy kapitałowej (...) działającej w branży samochodowej. Spółka jest czynnym podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby VAT w Polsce, również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja części samochodowych, w tym (...). Spółka sprzedaje swoje towary do podmiotów krajowych, unijnych oraz do podmiotów spoza UE. Spółka nabywa towary potrzebne do produkcji zarówno w Polsce, jak i poza jej terytorium.

Spółka podjęła działania w kierunku modyfikacji modelu transakcji z jednym ze swoich dostawców spoza Unii Europejskiej (dalej: "Dostawca"). Dostawca jest podmiotem zagranicznym. Zgodnie z posiadanymi przez Spółkę informacjami Dostawca nie posiada w Polsce siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Dostawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT w Polsce. Dotychczas Spółka nabywała towary (materiały potrzebne do produkcji) od Dostawcy w ramach transakcji zakupu oraz importu zakupionych towarów na terytorium Polski do magazynu Spółki. Planowana zmiana polega na modyfikacji momentu przejścia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel przez Spółkę.

Nowy model transakcji będzie przedstawiał się w następujący sposób:

1. Spółka będzie składała zamówienia na towary zgodnie z zasadami wynikającymi z zawartych pomiędzy stronami umów.

2. Dostawca będzie dostarczał swoje towary do magazynu na terytorium Polski (magazyn będzie wynajmowany przez Dostawcę) na warunkach dostawy Incoterms DAP. Na potrzeby procedur celnych Dostawca przygotuje fakturę pro forma wskazującą wartość przemieszczanych towarów.

3. Spółka wystąpi jako importer wskazanych powyżej towarów w zgłoszeniu celnym, będzie odpowiedzialna za dopełnienie procedur importowych oraz poniesie koszt należności celnych oraz podatku VAT z tytułu importu towarów.

4. Spółka będzie pobierała towary z magazynu wynajmowanego przez Dostawcę wedle występującego zapotrzebowania.

5. Własność towarów (prawo do rozporządzania towarami jak właściciel) zostanie przeniesiona na Spółkę w momencie pobrania ich ze wskazanego magazynu.

6. Po pobraniu towarów z magazynu Dostawca wystawi dokument (fakturę) dotyczącą dostarczonych towarów. Dokument będzie wystawiany na podstawie raportów dotyczących pobranych towarów zgodnie z ustaleniami pomiędzy stronami.

7. Wystawiony dokument będzie podstawą dokonania zapłaty przez Spółkę za zakupione towary.

8. Importowane i następnie nabywane przez Spółkę towary (materiały) będą wykorzystywane przez nią przy produkcji towarów Spółki, sprzedawanych w ramach czynności opodatkowanych VAT.

W świetle powyższego, w wyniku planowanej modyfikacji towary będą nadal (tak jak wcześniej) importowane przez Spółkę na terytorium Polski, jednakże Wnioskodawca nie będzie właścicielem importowanych towarów jeszcze na etapie importu. Własność towarów zostanie przeniesiona na Spółkę później, tj. w momencie pobrania towarów z magazynu w Polsce.

Pytania

1. Czy w modelu przedstawionym w opisie zdarzenia przyszłego Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w dokumencie celnym dotyczącym importu, w sytuacji gdy Spółka występuje jako importer tych towarów i będzie zobowiązana do zapłaty podatku VAT z tytułu importu?

2. Czy przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego nabycie przez Spółkę towarów (materiałów), po dokonaniu ich importu, będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu VAT?

3. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 2 - czy prawidłowym sposobem opodatkowania VAT przedstawionej transakcji nabycia towarów po dokonaniu ich importu w Polsce będzie opodatkowanie VAT jako transakcji, dla której podatnikiem jest nabywca?

4. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 2 - czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ramach dostawy krajowej następującej po imporcie towarów?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego w dokumencie celnym dotyczącym importu, w sytuacji gdy Spółka występuje jako importer tych towarów.

2. Nabycie przez Spółkę towarów (materiałów do produkcji) po dokonaniu ich importu nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej VAT.

3. W razie odmiennego stanowiska organu co do opodatkowania nabycia towarów po ich imporcie, transakcja powinna zostać rozliczona jako dostawa towarów, dla której podatnikiem jest Spółka jako nabywca, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT.

4. Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ramach dostawy krajowej następującej po imporcie towarów.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 685, z późn. zm., dalej jako: "ustawa VAT") opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy VAT - przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną obniżoną lub zerową stawkę celną.

Szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie wiążą się ze specyfiką importu jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. W tym przypadku przedmiotem opodatkowania jest bowiem wyłącznie czynność faktyczna. Oznacza to, że podatnikiem jest osoba, która występuje jako importer określonych towarów w myśl przepisów celnych. Co istotne, przepisy ustawy o VAT nie uzależniają powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów od warunku posiadania prawa do dysponowania towarem jak właściciel (czy też prawa własności) przez importera.

W konsekwencji, Spółka będzie w przedstawionym zdarzeniu przyszłym podatnikiem z tytułu importu towarów. To na Spółce będzie bowiem ciążył dług celny.

W dalszej kolejności należy odnieść się do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu importu towarów. W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego w przypadku importu towarów stanowi, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy o VAT, kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego.

Podatek VAT wynikający ze zgłoszenia importowego dokonanego przez Spółkę będzie podatkiem obciążającym podatnika, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Spółka wykonuje czynności opodatkowane i jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Spółka będzie zatem uprawniona do odliczenia podatku VAT należnego z tytułu importu towarów, o ile import ten będzie dotyczył towarów związanych z czynnościami opodatkowanymi VAT wykonywanymi przez Spółkę.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, zakupione towary (materiały) są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do produkcji części samochodowych, których sprzedaż stanowi czynności opodatkowane VAT. Tym samym, importowane towary (materiały do produkcji) posiadają bezpośredni związek z czynnościami opodatkowanymi VAT Spółki. Wypełniona zostaje zatem dyspozycja art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, co uprawnia Spółkę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu importu towarów.

Prawo to nie jest uzależnione od nabycia prawa własności, czy też prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Jak wskazano wcześniej opodatkowanie VAT importu jest związane wyłącznie z czynnością faktyczną przywozu towarów w ramach importu. Podatkiem naliczonym do odliczenia przez Spółkę będzie podatek należny w wysokości wynikającej w szczególności z otrzymanego dokumentu celnego lub innego dokumentu związanego z importem towarów, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie od Dostawcy towarów (materiałów do produkcji) w wyniku ich pobrania z magazynu w Polsce w sytuacji, w której zostały one na wcześniejszym etapie zaimportowane w Polsce przez Wnioskodawcę w ramach czynności opodatkowanej VAT, nie stanowi czynności opodatkowanej VAT.

Za takim stanowiskiem przemawia przede wszystkim wyrażona w Dyrektywie Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. L. z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.; dalej: Dyrektywa VAT) zasada jednokrotności opodatkowania zdarzeń ekonomicznych podlegających VAT. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego towary zostaną opodatkowane VAT już w ramach czynności importu towarów przez Wnioskodawcę.

Późniejsza ich dostawa jest wynikiem wyłącznie warunków handlowych pomiędzy Spółką a Dostawcą oraz sposobu rozliczeń dokonywanych pomiędzy tymi podmiotami.

Biorąc pod uwagę regulację ustawy o VAT przytoczoną w ramach uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 istotne jest, że podatnikiem z tytułu importu towarów (materiałów do produkcji) będzie Wnioskodawca w związku z faktycznym dokonywaniem tej czynności oraz dopełnianiem obowiązków celnych i podatkowych, w ramach których Spółka występuje jako importer towarów. Opierając się na konstrukcji podatku VAT, w szczególności na zasadzie jednokrotności opodatkowania, należy uznać, że transakcja sprzedaży towarów realizowana przez Dostawcę na rzecz Spółki (uzależniona od przygotowanego procesu logistycznego), nie będzie podlegać dodatkowemu opodatkowaniu VAT. Towary te zostaną już bowiem zaimportowane przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i opodatkowane VAT z tego tytułu. Dodatkowo, opodatkowanie VAT takiej transakcji w Polsce (jako czynności odrębnej od importu) prowadziłoby w efekcie do podwójnego opodatkowania tych samych towarów na tej samej fazie ich obrotu pomiędzy Spółką a Dostawcą, co godzi w powołaną zasadę jednokrotności opodatkowania.

Powyższa zasada jest na tyle istotna, że została wielokrotnie expressis verbis wyrażona w Dyrektywie VAT zarówno w jej preambule jak i w treści poszczególnych przepisów. Tytułem przykładu można wskazać art. 145 ust. 2 Dyrektywy VAT, który stanowi, iż państwa członkowskie powinny dostosowywać przepisy krajowe tak, aby zminimalizować zakłócenia konkurencji, a w szczególności, aby uniknąć przypadków nieopodatkowania lub podwójnego opodatkowania na terytorium Wspólnoty.

Zakaz podwójnego opodatkowania podatkiem od wartości dodanej tej samej ekonomicznie operacji gospodarczej był także przedmiotem licznych rozważań w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). W wyroku z dnia 3 października 1985 r., w sprawie C-249/84, Ministere public i Ministry of Finance vs. Venceslas Profant, TSUE stwierdził, że organy państw członkowskich nie dysponują pełną swobodą decyzji w zakresie wprowadzania zwolnień w imporcie, gdyż spoczywa na nich obowiązek wypełniania podstawowych celów harmonizacji VAT, zwłaszcza umożliwiania swobodnego przepływu osób i towarów oraz zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu.

W wyroku z 11 września 2003 r. w sprawie C-155/01, Cookies World, TSUE podniósł zaś argument, iż opodatkowanie świadczenia usług w danym państwie (zgodnie z lokalną ustawą o VAT tego państwa) w sytuacji, gdy usługi zostały już opodatkowane VAT wcześniej, powoduje podwójne ich opodatkowanie sprzeczne z zasadą neutralności VAT. Nawet istnienie prawa do odliczenia (w pierwszej transakcji), nie zmienia tego, iż w rzeczywistości ta sama operacja ekonomiczna jest podwójnie opodatkowana - co jest niedopuszczalne.

Ponadto, w kwestii zakazu podwójnego opodatkowania w krajowym systemie prawa podatkowego, wypowiadał się Trybunał Konstytucyjny (por. orzeczenie Trybunału z dnia 25 października 2004 r., sygn. SK 33/03) i Naczelny Sąd Administracyjny (por. uchwała 7 sędziów NSA z dnia 22 kwietnia 2002 r., sygn. FPS 2/02).

Stanowisko zaprezentowane przez Spółkę znajduje swoje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe w identycznych stanach faktycznych. Organy podatkowe wskazują, że skoro obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powstania długu celnego, czyli obowiązku zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych, to biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy uznać, że nabycie towarów, po dokonaniu ich importu, nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Stanowisko takie zostało przyjęte między innymi w interpretacjach:

1) Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 kwietnia 2020 r., sygn. 0111-KDIB3- 3.4012.55.2020.1.PJ;

2) Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 listopada 2018 r., sygn. 0111-KDIB3- 3.4012.261.2018.1.PK;

3) Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 grudnia 2016 r., sygn. 2461- IBPP2.4512.805.2016.1.IK.

Ad. 3.

W przypadku odmiennego stanowiska organu w zakresie pytania nr 2, tj. uznania, że dostawa towarów dokonana po ich imporcie stanowi czynność opodatkowaną VAT na terytorium Polski, Spółka stoi na stanowisku, iż powinna to być czynność opodatkowana przy uwzględnieniu zasad określonych w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT.

Opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Mając zatem na uwadze opis zdarzenia przyszłego, w sytuacji nabycia własności towarów (materiałów do produkcji) przez Wnioskodawcę w wyniku ich pobrania z magazynu na terytorium Polski, wypełnione zostaną znamiona przedmiotowe dla dostawy na terytorium kraju.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Niemniej jednak, ustawa przewiduje szczególne przypadki, w których określone podmioty są podatnikami. Jeden z nich został wyrażony w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4, c. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach wewnątrzwspólnotowej sprzedaży towarów na odległość lub sprzedaży na odległość towarów importowanych rozliczanej w procedurze szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 9, lub na zasadach odpowiadających tym regulacjom.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego, dostawa towarów następująca po ich imporcie wypełni znamiona przedmiotowe pojęcia dostawy opodatkowanej VAT na terytorium kraju (czego Wnioskodawca nie neguje w uzasadnieniu swojego stanowiska w zakresie pytania nr 2, jednakże uważa, że dostawa jest nieopodatkowana VAT z uwagi na zakaz podwójnego opodatkowania).

Niemniej jednak (w przypadku przyjęcia odmiennego stanowiska przez organ w zakresie pytania nr 2), Wnioskodawca uważa, że ewentualne opodatkowanie VAT z tego tytułu powinno nastąpić w trybie przewidzianym w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, tj. dostawy, dla której podatnikiem będzie Spółka jako nabywca.

Ad. 4.

Jeżeli tut. Organ uzna, że dostawa towarów następująca po ich imporcie stanowi czynność opodatkowaną VAT, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT także z tytułu tej transakcji.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu dostawy towarów dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz okoliczność, iż występuje bezpośredni związek wykorzystania towarów w celu wykonywania czynności opodatkowanych (o czym mowa szerzej w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1), Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT z tytuły transakcji, dla której Wnioskodawca jest podatnikiem jako nabywca.

Odmienne stanowisko prowadziłoby bowiem do naruszenia zasad neutralności i potrącalności podatku VAT wynikających z Dyrektywy VAT oraz licznych rozważań w orzecznictwie TSUE.

Ograniczanie prawa do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego ma charakter wyjątkowy, ponieważ jego konsekwencją jest naruszenie zasady neutralności tego podatku. VAT jako podatek konsumpcyjny nie powinien bowiem obciążać uczestników obrotu towarami i usługami, którzy nie są ich ostatecznymi odbiorcami, tj. konsumentami.

Polski ustawodawca zamieścił katalog ograniczeń w zakresie prawa do odliczenia VAT w treści art. 88 ustawy o VAT. Zgodnie ust. 1 i ust. 1a tego przepisu obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do:

Na podstawie art. 88 ust. 3a ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne (oraz ich duplikaty i kolejne egzemplarze) w przypadku gdy:

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96 ustawy o VAT, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 ustawy o VAT.

Ostatnie z ograniczeń zostało zawarte w art. 88 ust. 6 ustawy o VAT, który wskazuje, iż nie stanowi podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego kwota podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w przypadku opodatkowania w Polsce takiego nabycia, zgodnie z art. 25 ust. 2 ustawy o VAT, z powodu podania polskiego numeru VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, w sytuacji gdy towary w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski.

Powyższy enumeratywny katalog ograniczeń nie przewiduje zakazu odliczenia VAT w sytuacji takiej, jak przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego. W konsekwencji, Spółka będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu transakcji dostawy towarów następującej po ich imporcie, w przypadku uznania przez tut. Organ, że jest to czynność opodatkowana VAT.

W świetle powyższego, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego we wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 685), zwanej dalej "ustawą":

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Przy czym, stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1, 3 i 5 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ustawy.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...).

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy:

Przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Należy zauważyć, że powyższa definicja kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 77 ust. 1 lit. a i b Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz.Urz.UE. L 2013 nr 269, str. 1), zwany dalej: "UKC":

Dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych:

W myśl art. 77 ust. 2-3 UKC:

Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego.

Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego.

Jeżeli zgłoszenie celne dotyczące jednej z procedur, o których mowa w ust. 1, zostaje sporządzone na podstawie danych powodujących, że nie zostają pobrane w całości lub części należności celne przywozowe, osoba, która dostarczyła dane wymagane do sporządzenia zgłoszenia i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że dane te są nieprawdziwe, jest również dłużnikiem.

W myśl art. 5 pkt 15, 18 i 19 UKC:

- "zgłaszający" oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane;

- "dług celny" oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego;

- "dłużnik" oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny.

Na podstawie art. 26a ust. 1 i 2 ustawy o VAT:

1. Miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

2. W przypadku gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur:

5) wolnego obszaru celnego - miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Jak stanowi art. 19a ust. 9 ustawy:

Obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11.

Z art. 33 ust. 1 ustawy wynika, że:

Podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie wiążą się ze specyfiką importu jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Przede wszystkim należy podkreślić, że obowiązek zapłaty podatku z tytułu importu towarów ciąży na osobach przywożących towary, bez względu na to, czy są one podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy, czy też nie. W konsekwencji, każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić podatek z tytułu importu towarów, ponieważ w tym przypadku podatek obciąża czynność faktyczną, jaką jest przywóz towarów.

Przepisy nie uzależniają natomiast powstania tego obowiązku od warunku posiadania przez importera prawa do dysponowania towarem jak właściciel.

Na podstawie ww. przepisów należy stwierdzić, że import towarów jest jedną z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, a podatnikiem, czyli podmiotem zobowiązanym do opodatkowania importu jest importer. W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy - podmiot winien rozpoznać obowiązek podatkowy z chwilą powstania długu celnego.

Odnośnie natomiast kwestii odliczenia podatku z tytułu importu towarów, należy zauważyć, że stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie czynnym podatnikom podatku od towarów i usług ściśle w takim przypadku, gdy dokonywane przez nich zakupy towarów i usług mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów - kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego.

Jak stanowi art. 86 ust. 10 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Katalog przesłanek wyłączających prawo podatnika do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku zawiera natomiast art. 88 ustawy.

Jak wynika z powyższych przepisów, z odliczenia podatku na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy podmiot może skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie następujące przesłanki:

- powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do importowanych towarów,

- podatnik jest w posiadaniu dokumentu celnego potwierdzającego import przez Niego tych towarów.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca (będący czynnym podatnikiem podatku VAT) w ramach prowadzonej działalności nabywa potrzebne do produkcji towary zarówno na terytorium Polski, jak i poza krajem. Wnioskodawca planuje modyfikację schematu, według którego dokonuje importu towarów, w wyniku czego towary będą nadal importowane przez Spółkę, jednak Wnioskodawca nie będzie właścicielem importowanych materiałów. Na etapie importu, Spółka nie będzie dysponować prawem do rozporządzania importowanymi materiałami jak właściciel. Właścicielem towarów będzie Dostawca (nieposiadający w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, niezarejestrowany jako podatnik VAT w Polsce), który będzie dostarczał towary do magazynu na terytorium Polski (magazyn będzie wynajmowany przez tego Dostawcę). Na potrzeby procedur celnych, Dostawca przygotuje fakturę proforma, wskazującą wartość przemieszczanych towarów. Spółka wystąpi jako importer wskazanych towarów w zgłoszeniu celnym, będzie odpowiedzialna za dopełnienie procedur importowych oraz poniesie koszt należności celnych oraz podatku VAT z tytułu importu towarów. Po imporcie, Spółka będzie pobierała towary z magazynu Dostawcy wedle zapotrzebowania, a prawo do rozporządzania towarami jak właściciel zostanie przeniesione na Spółkę w momencie pobrania towarów z magazynu. Po pobraniu towarów, Dostawca wystawia fakturę dotyczącą dostarczonych towarów, która będzie podstawa zapłaty. Importowane i pobierane z magazynu Dostawcy towary będą wykorzystywane przez Spółkę przy produkcji jej towarów, sprzedawanych w ramach czynności opodatkowanych VAT.

Mając na uwadze powyższy opis, należy stwierdzić, że Wnioskodawca będący importerem towarów, wykorzystywanych do działalności opodatkowanej podatkiem VAT - pomimo, że nie będzie posiadał prawa do dysponowania nimi jak właściciel - będzie mógł obniżyć podatek VAT należny o podatek VAT naliczony z tytułu importu towarów za okres rozliczeniowy, w którym otrzyma dokument celny.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Z kolei w kwestii opodatkowania nabycia przez Wnioskodawcę towarów z magazynu po dokonaniu ich importu, wskazać należy, że - jak Organ zauważył powyżej - przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Definicja ta kładzie nacisk na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu bądź stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu.

Natomiast w myśl art. 19a ust. 9 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 10a i 11.

Skoro zatem w omawianej sprawie obowiązek podatkowy powstanie z chwilą powstania długu celnego, czyli obowiązku zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych, określonej dla towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego - to biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy uznać, że nabycie przez Wnioskodawcę towarów po dokonaniu ich importu nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Jednocześnie, z uwagi na powyższe rozstrzygnięcie w zakresie pytania oznaczonego nr 2 - nie udziela się odpowiedzi na pytania oznaczone we wniosku nr 3 i 4. Wnioskodawca uzależnił bowiem udzielenie odpowiedzi w zakresie tych pytań od twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 2.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Zaznaczenia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).