0111-KDIB3-2.4018.10.2017.1.MN - Aktualizacja danych dotyczących miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 października 2017 r. (data wpływu 25 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie aktualizacji danych dotyczących miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie aktualizacji danych dotyczących miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

. Bank S.A. z siedzibą w Warszawie (dalej jako: "Bank", "Wnioskodawca") wynajmuje lokal, który następnie przekazuje na zasadach podnajmu Spółce (dalej jako: "Podnajemca"), która w ramach swojej działalności będzie świadczyła dla Wnioskodawcy usługi pośrednictwa w sprzedaży produktów bankowych. W związku z zakresem świadczonych na rzecz Banku usług, w podnajmowanym lokalu będą widoczne oznaczenia marketingowe związane z Bankiem (np. plafon z nazwą Banku, symbole marketingowe w kolorystyce stosowanej przez Bank).

Podnajemca będzie płacił Bankowi czynsz za wynajem oraz opłaty z tytułu refakturowanych mediów udostępnionych w ramach lokalu. Za zgodą Wnioskodawcy Podnajemca będzie miał możliwość zawarcia bezpośrednio na swoją rzecz umów z dostawcami mediów oraz innych opłat eksploatacyjnych dostarczanych do lokalu i niezbędnych do wykonywania działalności (np. woda, energia elektryczna, cieplna etc.).

Jednocześnie, Bank nie będzie odpowiadał za zatrudnienie osób wykonujących pracę na rzecz Podnajemcy. W tym zakresie pełna odpowiedzialność będzie ciążyła po stronie Podnajemcy.

Jednym z powodów, dla których relacja pomiędzy Bankiem a Podnajemcą w zakresie najmu lokali została zbudowana w powyższy sposób podyktowana była większą siłą negocjacyjną Banku, w następstwie której możliwe jest wynegocjowanie bardziej korzystnych stawek czy też wybór atrakcyjniejszych lokalizacji najmu niż miałoby to miejsce gdyby Podnajemca dokonał czynności w powyższym zakresie indywidualnie.

Na moment złożenia wniosku Bank oraz Podnajemca nie są powiązani kapitałowo ani w sposób osobowy, który wskazywałby na istnienie powiązań, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm.; dalej: UCIT). Na mocy ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r. poz. 869 z późn. zm.; dalej: ustawa o ZEIPP) Bank zobowiązany jest aktualizować informację o miejscach prowadzenia działalności gospodarczej. Na kanwie powyższego obowiązku Bank podjął wątpliwość czy w sytuacji opisanej powyżej, na Banku ciążą obowiązki w powyższym zakresie wynikające z art. 5 ust. 2b ww. ustawy o ZEIPP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji takiej jak opisana w stanie faktycznym niniejszego wniosku, to Bank będzie zobowiązany do aktualizacji informacji NIP-8 w zakresie miejsc prowadzenia działalności gospodarczej?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Banku, w sytuacjach takich jak opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku, to nie na nim będzie ciążył obowiązek w zakresie aktualizacji informacji NIP-8 w zakresie miejsc prowadzenia działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy z analizy art. 5 ust. 2b ustawy o ZEIPP wynika, iż zgłoszenie NIP-8 winno zawierać dane uzupełniające obejmujące: skróconą nazwę (firmę), wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej, dane kontaktowe, w przypadku osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące poszczególnych wspólników, w tym ich identyfikatory podatkowe. Zdaniem Banku jest to wyliczenie enumeratywne, czyli skończone a nie przykładowe, co oznacza, iż powyższy katalog zdarzeń stanowi katalog zamknięty. Zaś sam ustawodawca wskazuje na konieczność aktualizowania informacji o miejscach prowadzenia działalności, a nie zaś o wszystkich możliwych miejscach.

Bank zauważa, iż opis pola B-4 zgłoszenia NIP-8 zawiera informacje, że należy podać adresy wszystkich miejsc prowadzenia działalności, co nie do końca ma pełne potwierdzenie w normie prawnej zawartej w art. 5 ust. 2b ustawy o ZEIPP.

Bank zwraca uwagę, iż ani przepisy ustawy o ZEIPP nakładające ww. obowiązek w zakresie zgłoszenia oraz aktualizowania informacji o miejscach prowadzenia działalności gospodarczej ani rozporządzenia wykonawczego, tj. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2014 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających (Dz. U. z 2014 r. poz. 1665) nie zawierają legalnej definicji pojęcia "miejsce prowadzenia działalności". Niemniej jednak, zdaniem Banku trudno jest się zgodzić z argumentacją, iż ww. obowiązkiem zgłoszeniowo-aktualizacyjnym objęte są wszystkie możliwe miejsca, czyli zarówno te, w których podatnik faktycznie wykonuje swoją działalność, tj. wykorzystuje bezpośrednio na rzecz swojej działalności, jak i takie, które są powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością ale które podatnik nie wykorzystuje bezpośrednio na rzecz oraz w celu realizacji prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Banku wykładnia celowościowa normy prawnej, która nakłada na podatników obowiązek w zakresie zgłoszenia jak i aktualizowania informacji o miejscach prowadzenia działalności gospodarczej wskazuje, iż za miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podlegające zgłoszeniu/aktualizacji w ramach zgłoszenia NIP-8 należy uznać, miejsce które posiada cechy odrębności organizacyjnej, tj. powinno posiadać wyodrębnioną infrastrukturę oraz personel niezbędny do realizacji zadań związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Tym samym, za miejsca powadzenia działalności gospodarczej, które wymagają raportowania w ramach zgłoszenia NIP-8 należy uznać miejsca gdzie mają siedzibę władze lub inne organy uczestniczące w zarządzaniu lub nadzorowaniu działalności i mające umocowanie do podejmowania decyzji. Oznacza to, iż miejsce podlegające zgłoszeniu/aktualizacji w ramach informacji NIP-8 powinno spełniać określone kryteria, tj. podatnik powinien w nich posiadać określone zasoby ludzkie wykonujące na jego rzecz pracę oraz infrastrukturę związaną z prowadzaną przez tego podatnika działalnością gospodarczą.

Bank podkreśla, iż w sytuacji takiej jak opisana w niniejszym wniosku, jego rola ogranicza się do najmu lokalu, wyposażenia w niezbędną infrastrukturę, a następnie udostępnienia go odpłatnie podmiotowi trzeciemu. Bank nie jest stroną umów o zatrudnienie osób, które będą wykonywały w danych lokalach pracę ani nie będzie ich dostarczał w ramach umów wynajmu personelu. Stroną umów w ramach których dojdzie do powstania stosunku pracy będzie każdorazowo Podnajemca. Dodatkowo, Bank nie posiada udziałów kapitałowych ani osobowych w organach Podnajemcy. Tym samym, pomimo, iż będzie on stroną najmu lokalu (będzie pierwotnym najemcom), to w związku z faktem, iż działalność w danej lokalizacji będzie wykonywał podmiot trzeci, w których będzie budował swoją własną strukturę kadrową, to nie na Banku powinien ciążyć obowiązek zgłoszenia tego rodzaju miejsc w zgłoszeniu NIP-8.

Dla poparcia swojej argumentacji Bank zwraca uwagę, iż jedną z przesłanek stojącą za obowiązkiem, o którym mowa w art. 5 ust. 2b ustawy o ZEIPP w zakresie raportowania miejsc prowadzenia działalności gospodarczej jest właściwa redystrybucja podatku dochodowego od osób prawnych na poszczególne jednostki samorządu terytorialnego (gminy) w zależności od liczby zatrudnianych w danej gminie osób. A związku z czym, istnieje silne powiązanie funkcjonalne pomiędzy informacją NIP-8 a informacją CIT-ST o stanie zatrudnienia. W niniejszym przypadku, tj. w sytuacji takiej jak opisana w stanie faktycznym wniosku, to nie na Banku będzie ciążył obowiązek w zakresie co miesięcznego raportowania stanu zatrudnienia (ww. informacja CIT-ST), który wynika z art. 28 UCIT, gdyż tak jak to zostało wskazane powyżej, to nie Bank będzie stroną umów kreujących powstanie stosunek pracownik-pracodawca. Tym samym, skoro niezaprzeczalnie istnieje związek funkcjonalny pomiędzy obowiązkiem złożenia informacji NIP-8 o miejscach prowadzenia działalności gospodarczej a CIT-ST, tj. informacją o stanie zatrudnienia, to skoro Bank nie będzie składał informacji CIT-ST z uwagi na fakt, iż nie będzie stroną umów o zatrudnienie (np. umowa o pracę, umowa zlecenia czy innych prawnie dopuszczalnych umów w wyniku których dojdzie do powstania stosunku pracy), to również nie powinien być zobowiązany do złożenia informacji NIP-8.

W opinii Wnioskodawcy celem obowiązku wynikającego z art. 5 ust. 2b pkt 2 ustawy o ZEIPP jest zaewidencjonowanie objętych zakresem przedmiotowej normy prawnej podmiotów, nadanie im numerów identyfikacji podatkowej oraz zidentyfikowanie miejsc prowadzenia działalności gospodarczej, w których wykonywana jest działalność za pośrednictwem własnych pracowników, tj. zatrudnionych w ramach dopuszczalnych prawnie form zatrudnienia lub gdzie zlokalizowane są organy właściwe dla danej jednostki do podejmowania w jej imieniu decyzji, tj.m.in. organy zarządcze, nadzorcze, a nie ewidencjonowanie wszystkich miejsc, które związane są z prowadzoną przez podatnika działalnością ale pozbawione są ww. charakterystyki.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że skoro w sytuacjach takich jak opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku, wynajmowane przez Bank a następnie podnajmowane lokale nie będę spełniały ww. cech, to nie będzie na nim ciążył obowiązek złożenia zgłoszenia aktualizacyjnego NIP-8 w zakresie miejsc prowadzenia działalności gospodarczej.

Dodatkowo, Bank zwraca uwagę, iż podobny pogląd został zaprezentowany w orzecznictwie sądowo-administracyjnym. W tym zakresie Bank wskazuję m.in. na wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 października 2010 r. II FSK 891/09 (www.orzeczenia.nsa.gov.pl) oraz uzupełniająco na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 9 kwietnia 2015 r., sygn. IPTPP1/443-162/14-3/15/S/IG, w których potwierdzone zostało, iż obowiązkiem wynikającym z art. 5 ust. 2b ustawy o ZEIPP nie są objęte wszystkie miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, tj. jakiekolwiek ale miejsca, które muszą charakteryzować się odrębnością organizacyjną, tj. w szczególności posiadać zasoby ludzkie uczestniczące w wykonywaniu przez podatnika działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego w zakresie jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r. poz. 869), zwanej dalej ustawą o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Zgodnie z 2 ust. 2 i ust. 3 cyt. ustawy, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

W myśl art. 5 ust. 2b ww. ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego zawiera dane:

Zgodnie z art. 5 ust. 2c ww. ustawy, podatnicy wpisani do Krajowego Rejestru Sądowego dokonują zgłoszenia identyfikacyjnego wyłącznie w zakresie danych uzupełniających wskazanych w ust. 2b pkt 2, w terminie 21 dni od dnia dokonania wpisu podmiotu do Krajowego Rejestru Sądowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 6 ustawy o NIP, do aktualizacji danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym stosuje się:

Na podstawie art. 5 ust. 5 ustawy o NIP, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających, o których mowa w ust. 2b pkt 2, w art. 42 ust. 3a pkt 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1068 oraz z 2017 r. poz. 60) i w art. 43 ust. 5b pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1778, z późn. zm.), z wyjątkiem zgłoszeń osób fizycznych będących przedsiębiorcami, biorąc pod uwagę kompletność przekazywanych danych niezbędnych do ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz konieczność przekazywania danych uzupełniających do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej oraz Centralnego Rejestru Płatników Składek.

Zgodnie z § 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2014 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1665), określa się wzory formularzy zgłoszenia identyfikacyjnego / zgłoszenia aktualizacyjnego w zakresie danych uzupełniających (NIP-8), stanowiący załącznik nr 4 do rozporządzenia.

W opisie pola B.4 niniejszego zgłoszenia (adresy miejsc prowadzenia działalności), wypełniając warunki ustawowe zgłoszenia identyfikacyjnego wymienione w art. 5 ust. 2b-2c ustawy o NIP wpisano: "W zgłoszeniu identyfikacyjnym w zakresie danych uzupełniających należy podać adresy wszystkich miejsc prowadzenia działalności (również hurtowni, magazynów, składów), a w zgłoszeniu aktualizacyjnym w zakresie danych uzupełniających stosownie do okoliczności i zmian. W przypadku braku miejsca na wpisanie dalszych adresów sporządzić listę adresów tych miejsc odpowiednio, zgodnie z zakresem części B.4 (poz. 29-40). Formularz składany za pomocą środków komunikacji elektronicznej obejmuje listę. W przypadku adresu nietypowego (np. sklep w przejściu podziemnym, działalność na terenie całego kraju) dane adresowe podać z możliwą dokładnością".

Należy zauważyć, że ani ustawa o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ani też ustawa - Ordynacja podatkowa nie definiują pojęcia "miejsce prowadzenia działalności".

Jedynie art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) stanowi, że pod pojęciem "działalności gospodarczej" rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

Natomiast art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2017 r. poz. 2168, z późn. zm.), wskazuje jedynie, że działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

W świetle powyższych regulacji prawnych za miejsce prowadzenia działalności należy uznać miejsce, gdzie zdefiniowana w powyższych przepisach działalność gospodarcza jest wykonywana. Ponadto, winna być ona prowadzona w celach zarobkowych, tj. w celu osiągnięcia przychodu (zysku) oraz wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły lub chociażby częstotliwy. Miejsce prowadzenia działalności oznacza zatem miejsce, w którym przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej lub statutowej. Za takie miejsca można przykładowo uznać filie, przedstawicielstwa, oddziały, a także punkty, w których przedsiębiorca podejmuje czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wynajmuje lokal, który następnie przekazuje na zasadach podnajmu Spółce, która w ramach swojej działalności będzie świadczyła dla Wnioskodawcy usługi pośrednictwa w sprzedaży produktów bankowych. W związku z zakresem świadczonych na rzecz Banku usług, w podnajmowanym lokalu będą widoczne oznaczenia marketingowe związane z Bankiem (np. plafon z nazwą Banku, symbole marketingowe w kolorystyce stosowanej przez Bank). Podnajemca będzie płacił Bankowi czynsz za wynajem oraz opłaty z tytułu refakturowanych mediów udostępnionych w ramach lokalu. Za zgodą Wnioskodawcy Podnajemca będzie miał możliwość zawarcia bezpośrednio na swoją rzecz umów z dostawcami mediów oraz innych opłat eksploatacyjnych dostarczanych do lokalu i niezbędnych do wykonywania działalności (np. woda, energia elektryczna, cieplna etc.). Jednocześnie, Bank nie będzie odpowiadał za zatrudnienie osób wykonujących pracę na rzecz Podnajemcy. W tym zakresie pełna odpowiedzialność będzie ciążyła po stronie Podnajemcy.

Należy zauważyć, że co do zasady z formularza zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego NIP-8 wynika, że w opisie pola B.4 niniejszego zgłoszenia (adresy miejsc prowadzenia działalności) podatnik zobowiązany jest do podania adresów wszystkich miejsc prowadzenia działalności. Zatem, kwestia ustalenia, czy wskazany wyżej obiekt jest miejscem prowadzenia działalności gospodarczej przesądza o tym, czy Wnioskodawca powinien wykazać go w zgłoszeniu NIP-8.

Dla uznania czy dane miejsce, inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej, jest miejscem prowadzenia działalności gospodarczej istotne jest czy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie personalnym i technicznym umożliwiającą, a zarazem i zapewniającą prowadzenie działalności polegającej na dostawie towarów czy świadczeniu usług.

Z uwagi na powołane wyżej przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że za miejsce prowadzenia działalności, które należy wykazać w zgłoszeniu aktualizacyjnym NIP-8 - zgodnie z art. 5 ust. 2b ustawy o NIP - należy uznać miejsce, w którym prowadzona jest w sposób zorganizowany oraz ciągły działalność przy wykorzystaniu infrastruktury technicznej oraz personelu osobowego, w ramach której Zainteresowany dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wynajmuje lokal, który następnie przekazuje na zasadach podnajmu Spółce, która w ramach swojej działalności będzie świadczyła na rzecz Wnioskodawcy usługi pośrednictwa w sprzedaży produktów bankowych. Spółka jako podnajemca będzie płaciła tytułem nabytej usługi najmu Bankowi czynsz.

W związku z tym w zaistniałej sytuacji lokal wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą tj. pobierania pożytków w postaci najmu, bez znaczenia jest fakt, że w miejscu tym nie znajduje się personel Banku, organ uczestniczący w zarządzaniu i nadzorowaniu działalności Wnioskodawcy, a także organizacyjnie wyodrębniony odział.

Jak wskazano wyżej za miejsce prowadzenia działalności uznaje się miejsce, gdzie działalność jest wykonywana w celach zarobkowych, tj. w celu osiągnięcia przychodu w sposób zorganizowany oraz ciągły.

Ponadto Podnajemca będzie świadczył na rzecz Banku usługi pośrednictwa w sprzedaży produktów bankowych. Podnajęty lokal będzie posiadał oznaczenia marketingowe Banku.

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15 czerwca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 3332/14 wszelkie zasoby wykorzystywane przez potencjalnie stałe miejsce prowadzenia działalności, w tym również zasoby techniczne nie musza być własnością podatnika. Może on "stworzyć" wymaganą infrastrukturę, opierając się na dzierżawie lub innych podobnych formach.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że miejsca najmu, należy wpisać w zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-8 jako miejsce prowadzenia działalności.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Ponadto organ wyjaśnia, że powołany przez Wnioskodawcę wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 października 2010 r. sygn. akt II FSK 891/09 nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroku zamyka się w obrębie spraw, w których został wydany. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.