0111-KDIB3-2.4012.888.2019.2.SR - Opodatkowanie podatkiem VAT dostawy nieruchomości stanowiącej teren budowlany.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2019 r. (data wpływu 19 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 27 stycznia 2020 r. (data wpływu 30 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek oraz braku obowiązku zapłacenia podatku VAT do Urzędu Skarbowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 grudnia 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek oraz braku obowiązku zapłacenia podatku VAT do Urzędu Skarbowego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 stycznia 2020 r. (data wpływu 30 stycznia 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 15 stycznia 2020 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.888.2019.1.SR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 27 stycznia 2020 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 15 września 2006 r. Wnioskodawca nabył aktem notarialnym - umowa sprzedaży działkę m.in. nr 1 o powierzchni 3,1804 ha oraz dnia 11 lutego 2008 r.m.in. działkę 2 o powierzchni 1,5730 ha. Wnioskodawca zakupu dokonał jako osoba fizyczna i stanowi to jego majątek osobisty. Nieprzerwanie od momentu zakupu do dnia dzisiejszego Wnioskodawca uprawia zakupioną ziemię rolniczo, pobiera dopłaty z.... Wnioskodawca ziemi tej nigdy nie dzierżawił, nie zabudowywał. Wnioskodawca nie nabył również w celu dalszej odsprzedaży i nie była nigdy związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nie występował również o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego na tym obszarze. Wnioskodawca kilkukrotnie przechodził kontrolę z... między innymi sprawdzające czy Wnioskodawca zajmuje się handlem nieruchomościami oraz posiada takie PKD we wpisie. Działalność taka skutkowałaby odebraniem Wnioskodawcy dotacji.

Wnioskodawca nadmienia, że od dnia 9 maja 2002 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług finansowych, ubezpieczeniowych, rekultywacji gruntów.

W drodze uchwały Rady Miejskiej z dnia 16 października 2018 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowani przestrzennego Gminy obejmującego tereny położone w obrębie: N., S., P., P. i miasto B. przeznaczono ww. działki w całości na działki budowlane (1, 2), teren zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej, jednorodzinnej szeregowej, wielorodzinnej z usługami, teren zabudowy usługowej.

Od momentu uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawca nie dokonywał żadnych działań zmierzających do wzrostu ich wartości. Wnioskodawca chciałby sprzedać działki traktując jako finansowanie własnych potrzeb m.in. mieszkaniowych.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od 1 kwietnia 2003 r. i składa deklaracje VAT, z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą....

Na pytanie Organu "Czy transakcja sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy działki nr 1 w 2006 r. oraz działki nr 2 w 2008 r. podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT? Czy może transakcja ta podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz korzystała ze zwolnienia (jeżeli tak, to proszę wskazać na podstawie jakiego przepisu)? Czy też transakcja ta nie podlegała w ogóle podatkowi od towarów i usług, tj. sprzedawca nie działał jak podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT?", Wnioskodawca podał, że "korzystała ze zwolnienia".

Na pytanie Organu "Czy przy nabyciu ww. działek Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?", Wnioskodawca odpowiedział, że "nie".

Na pytanie Organu "Czy działki będące przedmiotem wniosku, tj. działka nr 1 oraz działka nr 2 były/są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.)?", Wnioskodawca wskazał, że "tak".

Na pytanie Organu "Czy Wnioskodawca był/jest rolnikiem ryczałtowym, jeśli tak to od kiedy, w jakim okresie?", Wnioskodawca odpowiedział, że "nie".

Na pytanie Organu "Czy Wnioskodawca z ww. gruntów (działek nr 1 i nr 2) dokonywał sprzedaży ewentualnych płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, jeśli tak, to jakich i kiedy i czy sprzedaż była opodatkowana podatkiem VAT?", Wnioskodawca podał, że "tak co roku, tak była opodatkowana podatkiem VAT (żyto)".

Na pytanie Organu "Czy Wnioskodawca udostępniał przedmiotowe działki osobom trzecim na podstawie umów (np. najem, dzierżawa, użyczenie)? Jeżeli tak, to czy były to umowy odpłatne czy nieodpłatne?", Wnioskodawca wskazał, że "nie".

Na pytanie Organu "Z czyjej inicjatywy Gmina uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który przeznacza opisane działki pod zabudowę?", Wnioskodawca odpowiedział, że "własnej Gminy".

Na pytanie Organu "Czy Wnioskodawca w stosunku do ww. działek, będących przedmiotem wniosku podejmował działania zmierzające do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu lub decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub jakiekolwiek inne działania, jeśli tak to kiedy i w jakim celu?", Wnioskodawca podał, że "nie".

Na pytanie Organu "Czy w stosunku do ww. działek będących przedmiotem wniosku, Wnioskodawca poczynił jakiekolwiek działania dotyczące zwiększenia wartości nieruchomości, uatrakcyjnienia nieruchomości (np. wydzielenie, podział, budowa drogi, uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne, ogrodzenie działki, itp.), jeśli tak to jakie oraz kiedy i w jakim celu?", Wnioskodawca wskazał, że "wykonał fizyczny podział działek po planie zagospodarowania przestrzennego, wniosek do Urzędu Gminy o podział nieruchomości wniósł 21 marca 2019 r., dnia 9 lipca 2019 r. (dla działki

Na pytanie Organu "Jaka była przyczyna podjęcia przez Wnioskodawcę decyzji o sprzedaży ww. działek?", Wnioskodawca opowiedział, że "dokończenie budowy domu".

Na pytanie Organu "W jaki sposób Wnioskodawca pozyska/pozyskał kupującego na przedmiotowe działki będące przedmiotem wniosku np. ogłoszenia w prasie, internet, inny - jaki?", Wnioskodawca wskazał "OLX-ogłoszenia".

Na pytanie Organu "Czy Wnioskodawca dokonywał już wcześniej sprzedaży nieruchomości, jeśli tak to należy podać odrębnie do każdej sprzedanej nieruchomości:

a. Jakie to nieruchomości?

b. Kiedy i w jaki sposób Wnioskodawca wszedł w posiadanie tych nieruchomości?

c. W jakim celu nieruchomości te zostały nabyte przez Wnioskodawcę?

d. W jaki sposób nieruchomości były wykorzystywane przez Wnioskodawcę od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży?

e. Kiedy Wnioskodawca dokonał ich sprzedaży i co było przyczyną ich sprzedaży?

f. Ile działek zostało sprzedanych i jakich (niezabudowanych czy zabudowanych, jeśli zabudowanych to czy były to nieruchomości mieszkalne czy użytkowe)?

g. Czy Wnioskodawca z tytułu ich sprzedaży odprowadzał podatek VAT, składał deklaracje VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R?",

Wnioskodawca wskazał, że "nie".

Na pytanie Organu "Czy Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości przeznaczone w przyszłości do sprzedaży, jeśli tak to ile i jakie (niezabudowane czy zabudowane, jeśli zabudowane to czy są to nieruchomości mieszkalne czy użytkowe)?", Wnioskodawca wskazał, że "nie".

Na pytanie Organu "Proszę jednoznacznie wskazać czy ww. działki nr 1 i 2 stanowią tereny niezabudowane?", Wnioskodawca podał, że "działki 1 i 2 stanowią tereny niezabudowane".

Na pytanie Organu "Czy będące przedmiotem sprzedaży działki były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku? Jeżeli tak proszę wskazać jaka to działalność i na jakiej podstawie prawnej działalność ta korzystała ze zwolnienia.", Wnioskodawca odpowiedział, że "tylko na działalność rolniczą".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 27 stycznia 2020 r.):

1. Czy sprzedaż działek jako osoba fizyczna podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

2. Czy Wnioskodawca ma obowiązek zapłacenia podatku VAT do Urzędu Skarbowego?

3. Z zastosowaniem jakiej stawki Wnioskodawca powinien opodatkować sprzedaż działek?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 27 stycznia 2020 r.):

1. Wnioskodawca uważa, że sprzedaż dziełek jako osoba fizyczna nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT, ponieważ kupując te działki nie myślał o odsprzedaży jako działki budowlanej, ani w jaki sposób wciągnąć je do prowadzonej firmy. Wnioskodawca nie był inicjatorem przekształcenia tych działek na działki budowlane, stało się to bez ingerencji Wnioskodawcy.

2. Nie - art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

3. J.w.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów - w rozumieniu art. 7 ustawy - podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w cyt. ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub pewnym okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy stwierdzić, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, np. nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne (prywatne), czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Wobec tego nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Mając na względzie definicję działalności gospodarczej, zawartą ww. cyt. art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że działalność rolnicza, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy, mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy - co do zasady - posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Co istotne, w sytuacji gdy rolnik dokona rejestracji i uzyska miano podatnika podatku VAT czynnego, oznacza to, że prowadzi on działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT według właściwej stawki tego podatku.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Jak wynika z ww. orzeczenia czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest "rolnikiem ryczałtowym" w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dnia 15 września 2006 r. nabył aktem notarialnym - umowa sprzedaży działkę nr 1 o powierzchni 3,1804 ha oraz dnia 11 lutego 2008 r. działkę nr 2 o powierzchni 1,5730 ha. Wnioskodawca zakupu dokonał jako osoba fizyczna i stanowi to jego majątek osobisty. Nieprzerwanie od momentu zakupu do dnia dzisiejszego Wnioskodawca uprawia zakupioną ziemię rolniczo, pobiera dopłaty z. Ww. działki są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawca dokonywał co roku sprzedaży płodów rolnych (żyto) pochodzących z własnej działalności rolniczej i sprzedaż ta była opodatkowana podatkiem VAT. Wnioskodawca nie udostępniał przedmiotowych działek osobom trzecim na podstawie umów (np. najem, dzierżawa, użyczenie). Wnioskodawca w stosunku do ww. działek, będących przedmiotem wniosku nie podejmował działań zmierzających do zmiany przeznaczenia terenu, uzyskania decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu lub decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej lub jakiekolwiek innych działań. W drodze uchwały Rady Miejskiej z dnia 16 października 2018 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowani przestrzennego Gminy obejmującego tereny położone w obrębie: N., S., P., P. i miasto B. przeznaczono ww. działki w całości na działki budowlane (1, 2), teren zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej, jednorodzinnej szeregowej, wielorodzinnej z usługami, teren zabudowy usługowej. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony z inicjatywy Gminy. Wnioskodawca wykonał fizyczny podział działek po planie zagospodarowania przestrzennego, wniosek do Urzędu Gminy o podział nieruchomości wniósł 21 marca 2019 r., dnia 9 lipca 2019 r. (dla działki

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że od dnia 9 maja 2002 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług finansowych, ubezpieczeniowych, rekultywacji gruntów. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od 1 kwietnia 2003 r. i składa deklaracje VAT, z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą. Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. działki.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy sprzedaż ww. działek przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i czy Wnioskodawca ma obowiązek zapłacenia podatku VAT do urzędu skarbowego oraz z zastosowaniem jakiej stawki Wnioskodawca powinien opodatkować sprzedaż ww. działek.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy TSUE należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie dla rozstrzygnięcia wątpliwości Wnioskodawcy kluczowym jest fakt, że ww. działki, które Wnioskodawca zamierza sprzedać, nieprzerwanie od momentu zakupu do dnia dzisiejszego były/są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej. Wnioskodawca z ww. gruntów (działek) dokonywał co roku sprzedaży płodów rolnych (żyto) i sprzedaż ta była opodatkowana podatkiem VAT.

Wskazać należy zatem, że grunt ten nie stanowi majątku prywatnego Wnioskodawcy - z opisu sprawy nie wynika by Zainteresowany wykorzystywał posiadaną nieruchomość do celów osobistych, lecz stanowi majątek gospodarstwa rolnego.

W tym miejscu należy podkreślić, że powołane wyżej orzeczenie TSUE w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 odnosi się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT, tj. rolnika ryczałtowego. Orzeczenie TSUE odnosi się zatem wyłącznie do sytuacji, gdy sprzedaży gruntów dokonuje rolnik ryczałtowy lub osoba fizyczna z majątku prywatnego. W tych okolicznościach TSUE zaleca badać okoliczności w jakich następuje zbycie gruntów, tj. czy zbywca podejmuje czynności zbliżone do tych, jakie wykonują podmioty profesjonalnie zajmujące się handlem nieruchomościami, np. podział, uzbrojenie terenu, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, wydzielenie dróg wewnętrznych, czy działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek. Nie ma ono natomiast odniesienia do okoliczności, takich jak w analizowanym przypadku, a mianowicie, gdy przedmiotem dostawy będą działki wykorzystywane w działalności gospodarczej (rolniczej), która jest opodatkowana podatkiem VAT. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika bowiem, by przedmiotowe działki zostały nabyte lub w jakikolwiek sposób były wykorzystywane w celach prywatnych, osobistych Wnioskodawcy. Zatem w tej sytuacji nie można mówić o sprzedaży "majątku prywatnego".

Z informacji przedstawionych we wniosku jednoznacznie bowiem wynika, że ww. działki są od momentu zakupu do dnia dzisiejszego wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT. Okoliczności te wskazują zatem na ścisłe związanie ww. działek z prowadzoną przez Zainteresowanego działalnością gospodarczą-działalnością rolniczą. Zatem w analizowanej sprawie stwierdzić należy, że przedmiotowe działki wchodzą w skład majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, ponieważ ww. działki to majątek wykorzystywany przez podatnika VAT w działalności gospodarczej (działalności rolniczej).

W analizowanej sprawie należy zatem stwierdzić, że przedmiotem planowanej dostawy będą działki stanowiące de facto składnik majątkowy przedsiębiorstwa służący prowadzeniu przez czynnego, zarejestrowanego podatnika VAT działalności gospodarczej, którą - w rozumieniu ustawy - jest działalność rolnicza. Zaznaczenia wymaga, że w analizowanym przypadku bez znaczenia dla kwalifikacji opisanej czynności jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT jest fakt, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony z inicjatywy Gminy, a nie Wnioskodawcy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa działek nr 1 i 2 wykorzystywanych uprzednio w działalności rolnej, z tytułu której Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, będzie - zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy - dostawą dokonywaną w ramach działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji powyższego, transakcja sprzedaży przedmiotowych działek - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy - przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wynika, że opodatkowane są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane - są zwolnione od podatku.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945, z późn. zm.) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany" oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że działki 1 i 2 stanowią tereny niezabudowane. W drodze uchwały Rady Miejskiej z dnia 16 października 2018 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowani przestrzennego Gminy obejmującego tereny położone w obrębie: N., S., P., P. i miasto B. przeznaczono ww. działki w całości na działki budowlane (1, 2), teren zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej, jednorodzinnej szeregowej, wielorodzinnej z usługami, teren zabudowy usługowej.

W świetle przywołanych przepisów prawa i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku w odniesieniu do działek gruntu niezabudowanych przedmiotem sprzedaży będzie teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy.

W konsekwencji dla sprzedaży ww. działek nie będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie powołanego powyżej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w ww. przepisie, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak jednoznacznie wynika z przedstawionego opisu sprawy, Wnioskodawca nie wykorzystywał ww. działek wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Wnioskodawca wskazał bowiem, że dokonywał opodatkowanej podatkiem VAT sprzedaży płodów rolnych (żyto) pochodzących z ww. działek. Tym samym sprzedaż ww. działek nie będzie korzystała również ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W rezultacie, skoro sprzedaż ww. działek nr 1 i 2 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zastosowania 23% stawki podatku od towarów i usług z tytułu dostawy tych działek.

Reasumując, sprzedaż ww. działek nr 1 i 2 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT z zastosowaniem 23% stawki podatku VAT. W konsekwencji Wnioskodawca ma obowiązek zapłacenia podatku VAT do Urzędu Skarbowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych nr 1-3 jest nieprawidłowe.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Ponadto, należy wskazać, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 kwietnia 2020 r. może być określona w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.