0111-KDIB3-2.4012.791.2017.2.MN - Ustalenie podstawy opodatkowania dla dostawy nieruchomości w zamian za odszkodowanie.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 listopada 2017 r. (data wpływu 6 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla dostawy nieruchomości w zamian za odszkodowanie - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla dostawy nieruchomości w zamian za odszkodowanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie decyzji Wojewody z 15 października 2014 r. Nr.. o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej pn. "..." (dalej jako "decyzja wywłaszczeniowa") działki nr 2457/1, nr 2457/2 będące do tego czasu własnością P. S. S.A. (dalej jako "Spółka" - Wnioskodawca) zgodnie z art. 9s ust. 3 ustawy z 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym przeszły z mocy prawa na własność Skarbu Państwa jako położone w granicach pasa linii kolejowej. Podmiotem, na rzecz którego została wydana decyzja o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej jest PKP P. L. K. Spółka Akcyjna. Od ww. decyzji Spółka nie wniosła odwołania toteż jest ona ostateczna.

Decyzją Wojewody z dnia 27 września 2016 r. Nr.. (dalej jako "decyzja odszkodowawcza") wydanej na podstawie art. 9y w zw. z art. 9s ust. 3 ustawy o transporcie kolejowym ustalono odszkodowanie za wywłaszczone działki w wysokości... zł. Wysokość odszkodowania stosownie do treści art. 9y ust. 3 ustawy o transporcie kolejowym w związku z art. 134 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami została ustalona na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego. W decyzji odszkodowawczej do zapłaty kwoty odszkodowania na rzecz Spółki zobowiązana została PKP P. L. K. Spółka Akcyjna, tj. podmiot na rzecz którego wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej. Od ww. decyzji Spółka nie wniosła odwołania, toteż jest ona ostateczna. Zarówno podmiot uprawniony do otrzymania odszkodowania (Spółka), jak i podmiot zobowiązany do jego zapłaty (PKP P. L. K. Spółka Akcyjna) są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

Jako że przeniesienie z mocy prawa własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa za odszkodowaniem stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług Spółka zobowiązana jest do wystawienia na rzecz PKP P. L. K. Spółka Akcyjna faktury VAT dokumentującej opodatkowaną czynność oraz zapłaty w oparciu o wystawioną fakturę należnego podatku VAT.

W opisanym stanie faktycznym Spółka powzięła wątpliwości co do wysokości podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności polegającej na przejściu z mocy prawa własności nieruchomości ze Spółki na rzecz Skarbu Państwa w następstwie decyzji wywłaszczeniowej za odszkodowaniem ustalonym w decyzji odszkodowawczej. Od zdefiniowania podstawy opodatkowania zależy bowiem wysokość kwoty netto oraz podatku należnego w wystawionej przez Spółkę fakturze VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Co jest podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przypadku gdy przedmiotem opodatkowania jest przejście prawa własności nieruchomości ze Spółki (zarejestrowanego czynnego podatnika VAT) na Skarb Państwa na podstawie decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej za odszkodowaniem ustalonym w decyzji wydanej na podstawie art. 9y w związku z art. 9s ust. 3 ustawy z 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym biorąc pod uwagę, że podmiotem zobowiązanym do zapłaty odszkodowania jest zarejestrowany czynny podatnik VAT?

2. Jeśli podstawą opodatkowania jest kwota odszkodowania ustalona w decyzji odszkodowawczej to czy:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zaprezentowany w niniejszym wniosku stan faktyczny należy w ocenie wnioskodawcy zakwalifikować według art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca o podatku od towarów i usług (dalej jako "ustawa o VAT"). Stosownie do treści tych przepisów zaistniałe w stanie faktycznym sprawy przejście prawa właności działek nr 2457/1 oraz 2457/2 ze Spółki na Skarb Państwa za odszkodowaniem stanowiło odpłatną dostawę towarów, a więc było czynnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Podstawą opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej. Do tak zdefiniowanej podstawy opodatkowania należy "przyłożyć" odpowiednią stawkę podatku VAT w celu obliczenia należnego podatku VAT. Odpowiadając na przedstawione w niniejszym wniosku pytania Spółka stoi na stanowisku, że:

Ad. 1) podstawą opodatkowania w opisanym stanie faktycznym powinna być ustalona w decyzji odszkodowawczej cała kwota przyznanego Spółce odszkodowania,

Ad. 2) całość kwoty przyznanego Spółce odszkodowania powinna być w wystawionej przez Spółkę fakturze VAT dokumentującej opodatkowaną czynność traktowana jako kwota netto nie zawierająca "w sobie" podatku VAT, a wysokość podatku należnego należy obliczyć od tej kwoty tzw. metodą "od sta".

Przedstawione powyżej stanowisko jest zgodne z przywołanym brzmieniem przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT oraz konstrukcją podatku VAT, wyrażającą się m.in. w zasadzie neutralności podatkowej tego podatku dla podatnika. Tylko bowiem przyjęcie, że cała kwota przyznanego Spółce odszkodowania stanowi podstawę opodatkowania (kwotę netto) pozwoli Spółce realnie otrzymać ustalone w decyzji odszkodowawczej odszkodowanie i osiągnąć neutralność podatkową opodatkowanej czynności. Należy zważyć, że taki sposób ustalenia podstawy opodatkowania będzie również neutralny dla podmiotu zobowiązanego do zapłaty odszkodowania, na rzecz którego ma być wystawiona faktura VAT. Podmiotem tym w opisanym stanie faktycznym jest bowiem zarejestrowany czynny podatnik VAT, który ma prawo obniżyć kwotę podatku należnego o wartość podatku naliczonego. W związku z tym przedstawione przez Spółkę stanowisko w zakresie ustalania podstawy opodatkowania nie naruszałoby interesów podmiotu, który ma ponieść ekonomiczny ciężar zapłaty podatku. Stanowisko to zapewnia osiągnięcie neutralności podatkowej dla dwóch stron czynności opodatkowanej.

Odmienny od zaprezentowanego sposób ustalenia podstawy opodatkowania i obliczenia podatku VAT, a więc przyjęcie, że kwota odszkodowania ustalona w decyzji odszkodowawczej zawiera w sobie należny podatek VAT i stanowi kwotę brutto, powodowałoby nieznajdujące oparcia w brzmieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT oraz konstrukcji tego podatku uszczuplenie realnie otrzymanego przez Spółkę odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości i wzbogacenie PKP Polskie Linie Kolejowe S A., które odliczając podatek VAT od kwoty odszkodowania realnie nie zapłaciłoby kwoty z decyzji odszkodowawczej lecz kwotę mniejszą, czyli kwotę netto obliczoną metodą "w stu".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów nieruchomość spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej własności tej nieruchomości w zamian za odszkodowanie traktowane jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z kolei odszkodowanie otrzymane z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa własności nieruchomości stanowi wynagrodzenie z tytułu dostawy towaru, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie. Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność, co wynika wprost z cyt. wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy przy tym zaznaczyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 121 z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

W myśl art. 128 ust. 1 ww. ustawy, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Stosownie do art. 134 ust. 1 ww. ustawy, podstawę ustalenia wysokości odszkodowania stanowi, z zastrzeżeniem art. 135, wartość rynkowa nieruchomości.

W świetle art. 9y ust. 1 ustawy o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 2117 z późn. zm.), za nieruchomości oraz ograniczone prawa rzeczowe do nieruchomości, o których mowa w art. 9s ust. 3 i 3a oraz art. 9x ust. 4, od podmiotu, na rzecz którego wydawana jest decyzja o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej, przysługuje odszkodowanie dotychczasowym właścicielom lub użytkownikom wieczystym nieruchomości, a także osobom, którym przysługują ograniczone prawa rzeczowe do nieruchomości.

Zgodnie z art. 9y ust. 2 ww. ustawy, wysokość odszkodowania ustala wojewoda w drodze decyzji, w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej stała się ostateczna.

Wysokość odszkodowania ustala się na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego, według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej przez organ pierwszej instancji oraz według jej wartości w dniu wydania decyzji ustalającej wysokość odszkodowania. Odszkodowanie podlega waloryzacji na dzień wypłaty według zasad obowiązujących w przypadku zwrotu wywłaszczonych nieruchomości (art. 9y ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 9q ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, decyzja o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości lub map z projektami podziału nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do art. 9s ust. 3 ww. ustawy, nieruchomości, o których mowa w art. 9q ust. 1 pkt 7, stają się z mocy prawa własnością:

1. Skarbu Państwa - w przypadku wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej złożonego przez PLK S.A.,

* z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej stała się ostateczna.

Z powołanych przepisów wynika zatem, że istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa własności nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika jasno, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego na mocy decyzji Wojewody z dnia 27 września 2016 r. otrzymał kwotę odszkodowania w wysokości... zł za nieruchomość (wywłaszczone działki), która przeszła na własność Skarbu Państwa jako położone w granicach pasa linii kolejowej.

Zatem dostawa przedmiotowej nieruchomości za odszkodowaniem w świetle ustawy stanowi odpłatną dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla przedmiotu dostawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia podstawy opodatkowania dla czynności wywłaszczenia nieruchomości tj. czy kwotę odszkodowania w zamian za wywłaszczoną nieruchomość należy traktować jako kwotę netto czy jako kwotę brutto.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że nowy art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do ww. przepisu, podstawa opodatkowania obejmuje:

Zgodnie z art. 29a ust. 7 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

Należy wskazać, że z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80).

Wskazać należy, że art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 1830) stanowi, że cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 wskazanej wyżej ustawy, w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że na rzecz Wnioskodawcy ustalono odszkodowanie w wysokości 121.270,00 zł za prawo własności nieruchomości obejmującej działki nr 2457/1 i nr 2457/2, która z mocy prawa stała się własnością Skarbu Państwa. Odszkodowanie zostało ustalone w oparciu o operat szacunkowy. Z treści wniosku nie wynika, żeby oprócz odszkodowania w ww. kwocie Wnioskodawca otrzymał inne wynagrodzenie za przejęcie z mocy prawa tej nieruchomości.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, stwierdzić należy, że przepisy prawa podatkowego pozostawiają stronom transakcji rozstrzygnięcie kwestii, czy wynagrodzenie (odszkodowanie) wypłacone w zamian za przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów uwzględnia podatek od towarów i usług, i stanowi kwotę brutto, czy nie uwzględnia podatku od towarów i usług i stanowi kwotę netto.

W tym miejscu należy przypomnieć, jak wynika z cytowanego wyżej art. 29a ust. 1 i ust. 6 pkt 1 ustawy, podstawą opodatkowania, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Wysokości kwoty należnej od nabywcy, czyli ceny sprzedaży, powyższy przepis, ani inne przepisy prawa podatkowego nie regulują. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, które regulują konsekwencje publicznoprawne dokonania sprzedaży towaru lub wyświadczenia usługi - nie mogą mieć wpływu na wysokość ceny ustalonej przez strony umowy cywilnej lub określonej w drodze decyzji. Regulują bowiem, co stanowi podstawę opodatkowania, ale nie mają i nie mogą mieć wpływu na sposób jej ustalenia.

W prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. W związku z tym, przy ustalaniu wysokości należności ustawodawca nie ingeruje w sferę podejmowania decyzji, co do sposobu określenia należności (ceny - tj. czy winna być ona uzgodniona w zawartej pomiędzy kontrahentami umowie jako wartość bez podatku VAT, tzw. cena netto, czy też wartość z podatkiem VAT, tzw. cena brutto) za sprzedawany towar, a wszelkie spory pomiędzy stronami transakcji w tym zakresie są rozstrzygane na gruncie prawa cywilnego, a nie podatkowego.

Należy jednakże zaznaczyć, że strony powinny ewentualnie sięgnąć do odpowiednich przepisów innych gałęzi prawa. Jeśli zatem zgodnie z odpowiednimi przepisami innych gałęzi prawa lub ustaleniami pomiędzy stronami, dotyczącymi przyznania i wypłaty odszkodowania oraz jego wysokości, Wnioskodawca za transakcję dostawy nieruchomości otrzyma wyłącznie kwotę odszkodowania, która będzie jedyną kwotą należną Wnioskodawcy za oddane z mocy prawa Skarbowi Państwa nieruchomości, to należy uznać, że jest to kwota należna z tytułu sprzedaży, czyli kwota obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy, którą dla ustalenia podstawy opodatkowania należy traktować jako kwotę brutto zawierającą podatek VAT.

Zatem, jeśli kwota odszkodowania wskazana w decyzji Wojewody stanowi jedyne wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu dostawy nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, to należy ją uznać za podstawę opodatkowania po pomniejszeniu o kwotę należnego podatku od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że wartość ustalonego odszkodowania stanowi kwotę brutto, zawierającą "w sobie" należny podatek od towarów i usług, który powinien być wyliczony metodą w "stu".

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnośnie zaś naruszenia neutralności podatku w przedmiotowej sprawie na którą powołuje się Wnioskodawca należy wskazać, że do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z przedmiotowego prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego określonych warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy. Jak wskazał Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT a neutralność podatku jak wynika z przepisów wiąże się z prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Zatem przy spełnieniu odpowiednich przesłanek regulujących prawo do obniżenia podatku należnego Organ nie podziela argumentu Wnioskodawcy, iż w przedmiotowym przypadku dochodzi do naruszenia zasady neutralności podatku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenia postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.