0111-KDIB3-2.4012.763.2021.2.MD - Odliczanie VAT od wydatków na użytkowanie wieczyste

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 29 grudnia 2021 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB3-2.4012.763.2021.2.MD Odliczanie VAT od wydatków na użytkowanie wieczyste

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 września 2021 r. (data wpływu 29 września 2021 r.) uzupełnionym pismem z 15 grudnia 2021 r. (data wpływu 17 grudnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

- prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku pierwszymi opłatami za ustanowienie użytkowania wieczystego oraz opłatami rocznymi za użytkowanie wieczyste za 2021 r. - jest prawidłowe

- korekty podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

29 września 2021 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku pierwszymi opłatami za ustanowienie użytkowania wieczystego oraz opłatami rocznymi za użytkowanie wieczyste za 2021 r. oraz korekty podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony pismem z 15 grudnia 2021 r. (data wpływu 17 grudnia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 7 grudnia 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.763.2021.1.MD.

We wniosku uzupełnionym pismem z 15 grudnia 2021 r. przedstawiono następujący stan faktyczny:

X. S.A. jest przedsiębiorstwem produkcyjnym, którego główną działalnością jest, zgodnie z PKD 38.32.Z odzysk surowców z materiałów segregowalnych.

Dnia 11 sierpnia 2019 r., na podstawie aktów notarialnych Repetytorium A numer 1 oraz Repetytorium A numer 2 została ustanowiona na rzecz X. S.A. odrębna własność lokali niemieszkalnych - garaży oznaczonych: numerem 12 objętego księgą wieczystą nr. Sądu Rejonowego... oraz numerem 13 objętego księgą wieczystą nr.. Sądu Rejonowego.. Nieruchomości te położone są w.... przy ulicy.. Został również oddany w użytkowanie wieczyste udział wynoszący 1/92 części w nieruchomości gruntowej (wspólnej) stanowiącej działki gruntu oznaczone numerami ewidencyjnymi A oraz B o łącznej powierzchni 5106 m2, zapisanej w księdze wieczystej. Sądu Rejonowego..

Sprzedaż ww. lokali użytkowych (garaży) była zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 nr 54. poz. 525 z późn. zm.).

Jednocześnie, spółka X. została zobowiązana do ponoszenia przez okres 50 lat opłat rocznych za użytkowanie wieczyste udziału w gruncie w terminie do 31 marca każdego kolejnego roku z góry, począwszy od roku 2020 w wysokości kwoty netto powiększonej o obowiązujący podatek VAT.

Jako podstawa opodatkowania podatkiem VAT był art. 7 ust. 1 pkt 6 wyżej wymienionej ustawy o VAT.

Z tytułu pierwszej opłaty za ustanowienie użytkowania wieczystego zostały zapłacone opłaty za garaż numer 12 w wysokości 4 541.16 zł brutto (z czego wartość netto 3 692.00 zł oraz podatek VAT 23% w kwocie 849,16 zł) oraz opłata za garaż numer 13 w wysokości 4 541,16 zł brutto (z czego wartość netto 3 692.00 zł oraz podatek VAT 23% w kwocie 849,16 zł).

W 2021 r. opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego udziałów w gruncie wyniosły - za garaż numer 12 544,89 zł brutto (z czego wartość netto 443,00 zł oraz podatek VAT 23% w kwocie 101,89 zł) oraz opłata za garaż numer 13 w wysokości 544.89 zł brutto (z czego wartość netto 443,00 zł oraz podatek VAT 23% w kwocie 101.89 zł).

Z otrzymanych faktur z Urzędu Miasta za użytkowanie wieczyste gruntu Spółka X. odliczyła podatek VAT na podstawie art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

X. S.A. wywiązuje się w stosunku do nabytych garaży (lokali niemieszkalnych) oraz prawa wieczystego użytkowania udziałów w gruncie z obowiązku wynikającego z ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 1991 r. Nr 9, poz. 31 z późn. zm.) naliczając i opłacając terminowo podatek od nieruchomości.

Nabyte garaże były wynajmowane na cele użytkowe ze stawką podatku VAT 23% oraz były wykorzystywane w opodatkowanej działalności gospodarczej spółki.

Spółka X ogłosiła w 2021 r. wszczęcie postępowania przetargowego nr... na zbycie przez sprzedaż dwóch nieruchomości lokalowych - garaży położonych w.... przy ulicy.... w postaci:

1) Prawa własności lokalu garażowego nr 12 i 1/92 części udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz prawo własności części budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, (KW nr....).

2) Prawo własności lokalu garażowego 13 i 1/92 części udziału w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz prawo własności części budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (KW nr....).

Nieruchomość gruntowa, na której usytuowany jest murowany zespół garażowy z lokalami garażowymi nr 12 i nr 13 składa się z działek o numerach ewidencyjnych: A i B i stanowi własność Miasta. Stan prawny nieruchomości gruntowej jest ujawniony w księdze wieczystej..

Ceny oferowanych nieruchomości zostały objęte zwolnieniem podatkowym podatku od towarów i usług. Zastosowane zwolnienie podatkowe normuje art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych lub części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Dotyczy to także gruntu w użytkowaniu wieczystym. Oznacza to, że grunt jest opodatkowany na takich samych zasadach jak budynek na nim usadowiony. Z kolei, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

- dostawa jest dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

- pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z treści powyższego przepisu wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest, co do zasady, zwolniona z podatku od towarów i usług. Natomiast opodatkowaniu podlega jedynie dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub części upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Na podstawie przytoczonych powyżej przepisów zasadne jest zastosowanie zwolnienia w podatku VAT do sprzedaży garaży wraz z użytkowaniem wieczystym. Spółka X. była bowiem użytkownikiem garaży w okresie dłuższym niż dwa lata od momentu ich nabycia, bowiem użytkowała je od lat 70 tych XX w. Ponadto, w tym samym okresie nie poniesiono wydatków na ulepszenia garaży znajdujących się na nieruchomości.

Kolejnym etapem postępowania przetargowego było otwarcie ofert, które nastąpiło 14 lipca 2021 r. w siedzibie sprzedającego w.... przy.. Na podstawie uchwały nr... z dnia 22 lipca 2021 r. Zarząd X. S.A. w... zatwierdził wynik postępowania przetargowego nr.. Umowa sprzedaży została zawarta w formie aktu notarialnego w dniu 11 sierpnia 2021 r. - Repertorium A numer...

X S.A. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zakupy dokumentowane fakturami dotyczącymi pierwszych opłat za ustanowienie użytkowania wieczystego oraz za opłatę roczną za użytkowanie wieczyste za 2021 r. mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem, od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1) Czy Spółka miała prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur obejmujących pierwsze opłaty za ustanowienie użytkowania wieczystego oraz z faktur za opłatę roczną za użytkowanie wieczyste za 2021 r.?

2) Czy jeśli spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie faktur obejmujących pierwsze opłaty za ustanowienie użytkowania wieczystego oraz z faktur za opłatę roczną za użytkowanie wieczyste za 2021 r. (w roku sprzedaży przez spółkę) to czy spółka ma obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ustawy o VAT?

3) Jeśli Spółka ma obowiązek dokonania korekty na podstawie art. 91 ustawy o VAT to, w jakim okresie i w jakiej kwocie?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z 15 grudnia 2021 r.):

X. S.A. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Tym samym Spółka miała prawo odliczyć podatek naliczony zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) z otrzymanych faktur z Urzędu Miasta to jest z faktur obejmujących pierwsze opłaty za ustanowienie użytkowania wieczystego oraz z faktur za opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego za 2021 rok.

Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie faktur za ustanowienie użytkowania wieczystego oraz z faktur za opłatę roczną za użytkowanie wieczyste za 2021 r. Jednocześnie Wnioskodawca uważa, że Spółka nie ma obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 91 ustawy o VAT.

Obowiązek dokonywania korekt nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste. W trakcie całego okresu użytkowania lokali niemieszkalnych (garaży) wraz z prawem wieczystego użytkowania udziału w nieruchomości gruntowej nie miała miejsca zmiana przeznaczenia środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

- prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku pierwszymi opłatami za ustanowienie użytkowania wieczystego oraz opłatami rocznymi za użytkowanie wieczyste za 2021 r. - jest prawidłowe,

- korekty podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)

nabycia towarów i usług,

b)

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza, zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 11 sierpnia 2019 r. na podstawie aktów notarialnych została ustanowiona na Państwa rzecz odrębna własność lokali niemieszkalnych - garaży oznaczonych: numerem 12 oraz numerem 13. Został również oddany w użytkowanie wieczyste udział wynoszący 1/92 części w nieruchomości gruntowej (wspólnej) stanowiącej działki gruntu oznaczone numerami ewidencyjnymi A oraz B. Sprzedaż ww. lokali użytkowych (garaży) była zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Spółka została zobowiązana do ponoszenia przez okres 50 lat opłat rocznych za użytkowanie wieczyste udziału w gruncie w terminie do 31 marca każdego kolejnego roku z góry, począwszy od roku 2020 w wysokości kwoty netto powiększonej o obowiązujący podatek VAT. Z tytułu pierwszej opłaty za ustanowienie użytkowania wieczystego zostały zapłacone opłaty za garaż numer 12 w wysokości 4 541.16 zł brutto (z czego wartość netto 3 692.00 zł oraz podatek VAT 23% w kwocie 849,16 zł) oraz opłata za garaż numer 13 w wysokości 4 541,16 zł brutto (z czego wartość netto 3 692.00 zł oraz podatek VAT 23% w kwocie 849,16 zł). W 2021 r. opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego udziałów w gruncie wyniosły - za garaż numer 12 544,89 zł brutto (z czego wartość netto 443,00 zł oraz podatek VAT 23% w kwocie 101,89 zł) oraz opłata za garaż numer 13 w wysokości 544.89 zł brutto (z czego wartość netto 443,00 zł oraz podatek VAT 23% w kwocie 101.89 zł). Z otrzymanych faktur z Urzędu Miasta za użytkowanie wieczyste gruntu odliczyli Państwo podatek VAT na podstawie art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług. Garaże były wynajmowane na cele użytkowe ze stawką podatku VAT 23% oraz były wykorzystywane w opodatkowanej działalności gospodarczej spółki. Jak wynika z okoliczności sprawy sprzedaż garaży wraz z użytkowaniem wieczystym jest zwolniona od podatku VAT. Byli Państwo użytkownikiem garaży w okresie dłuższym niż dwa lata od momentu ich nabycia. W tym samym okresie nie poniesiono wydatków na ulepszenia garaży znajdujących się na nieruchomości. Umowa sprzedaży została zawarta 11 sierpnia 2021 r.

Wątpliwości Spółki w pierwszej kolejności dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących pierwsze opłaty za ustanowienie użytkowania wieczystego oraz z faktur dokumentujących opłatę roczną za użytkowanie wieczyste za 2021 r.

Jak wskazano na wstępie, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Mając na względzie przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, że Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących pierwsze opłaty za ustanowienie użytkowania wieczystego oraz z faktur dokumentujących opłatę roczną za użytkowanie wieczyste za 2021 r. Powyższe wynika z faktu, iż w opisanej sprawie został spełniony podstawowy warunek określony w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. istnienie związku pomiędzy czynnościami udokumentowanymi tymi fakturami, a wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Zakupy dokumentowane fakturami dotyczącymi pierwszych opłat za ustanowienie użytkowania wieczystego oraz opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste za 2021 r. mają związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług Spółki.

Podsumowując, Państwa stanowisko, w myśl którego Spółka miała prawo odliczyć podatek naliczony zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług z otrzymanych faktur obejmujących pierwsze opłaty za ustanowienie użytkowania wieczystego oraz z faktur za opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego za 2021 r. jest prawidłowe.

Odnosząc się do kolejnych wątpliwości należy wskazać, że zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekty podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym, że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty - art. 91 ust. 4 ustawy.

Według art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1)

opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;

2)

zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.), zwanej dalej k.c. oraz w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 1990 z późn. zm.).

Jak wynika z art. 232 § 1 k.c., grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym. Jak wynika z § 2 powołanego przepisu, w wypadkach przewidzianych w przepisach szczególnych przedmiotem użytkowania wieczystego mogą być także inne grunty Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków.

Zgodnie z art. 234 k.c., do oddania gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości.

Wskazać także należy, że z regulacji zawartych w art. 71 ust. 1-4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2021 r. poz. 1899 z późn. zm.), wynika, że za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Stosownie do art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami, sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w sierpniu 2019 r. Spółka nabyła odrębną własność lokali niemieszkalnych - garaży oraz został również oddany Spółce w użytkowanie wieczyste udział wynoszący 1/92 części w nieruchomości gruntowej (wspólnej) stanowiącej działki gruntu nr A oraz B. Sprzedaż ww. lokali użytkowych (garaży) była zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zostały ustalone następujące opłaty:

- pierwsza opłata za ustanowienie użytkowania wieczystego za garaż numer 12 w wysokości 4 541.16 zł brutto (z czego wartość netto 3 692.00 zł oraz podatek VAT 23% w kwocie 849,16 zł)

- pierwsza opłata za ustanowienie użytkowania wieczystego za garaż numer 13 w wysokości 4 541,16 zł brutto (z czego wartość netto 3 692.00 zł oraz podatek VAT 23% w kwocie 849,16 zł)

- w 2021 r. opłata roczna za garaż numer 12 z tytułu użytkowania wieczystego udziałów w gruncie w wysokości 544,89 zł brutto (z czego wartość netto 443,00 zł oraz podatek VAT 23% w kwocie 101,89 zł)

- w 2021 r. opłata roczna za garaż numer 13 z tytułu użytkowania wieczystego udziałów w gruncie w wysokości 544.89 zł brutto (z czego wartość netto 443,00 zł oraz podatek VAT 23% w kwocie 101.89 zł).

W sierpniu 2021 r. została zawarta umowa sprzedaży garaży wraz z prawem użytkowania wieczystego. Sprzedaż garaży (tak jak ich uprzednie nabycie) oraz prawa użytkowania wieczystego korzystało ze zwolnienia od podatku VAT. Spółka miała prawo odliczyć podatek naliczony zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług z otrzymanych faktur obejmujących pierwsze opłaty za ustanowienie użytkowania wieczystego oraz z faktur za opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego za 2021 r.

W opisanej powyżej sytuacji należy powtórzyć, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jedynie w takim zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. Oznacza to, że prawo do odliczenia jest uzależnione od istnienia związku dokonanego zakupu ze sprzedażą opodatkowaną. Zakupiona przez Spółkę nieruchomość w pierwszej kolejności była wykorzystywana do czynności opodatkowanej podatkiem VAT, jednak ostatecznie posłuży do czynności zwolnionej od podatku VAT, zatem do czynności, w stosunku do której nie przysługuje prawo do odliczeń.

Tym samym, podlegające zwolnieniu od podatku zbycie nieruchomości zakupionej do wykonywania czynności opodatkowanych, skutkuje koniecznością dokonania korekty kwoty odliczonego podatku naliczonego. Ponieważ zakup przez Spółkę nieruchomości lokalowych (garaży) stanowił transakcję zwolnioną od podatku VAT, natomiast ustanowienie prawa użytkowania wieczystego udziałów w gruncie transakcję opodatkowaną podatkiem VAT, obowiązek dokonania korekty będzie dotyczył wyłącznie podatku odliczonego z tytułu ustanowienia prawa użytkowania wieczystego udziału gruntu.

Korekta podatku naliczonego odnoszącego się do ww. nieruchomości powinna być dokonana na podstawie art. 91 ustawy o VAT. Korekty podatku naliczonego należy dokonać jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty, w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż nieruchomości przez pomniejszenie kwoty podatku naliczonego:

- o kwotę stanowiącą równowartość 8/10 z kwoty 849,16 zł - w części dotyczącej pierwszej opłaty z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego za garaż 12 z uwzględnieniem

10-letniego okresu korekty (art. 91 ust. 2 ustawy);

- o kwotę stanowiącą równowartość 8/10 z kwoty 849,16 zł - w części dotyczącej pierwszej opłaty z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego za garaż 13 z uwzględnieniem

10-letniego okresu korekty (art. 91 ust. 2 ustawy);

- o kwotę 101,89 zł - w części dotyczącej wniesionej do końca marca 2021 r. opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste za garaż 12 (art. 91 ust. 2a ustawy).

- o kwotę 101,89 zł - w części dotyczącej wniesionej do końca marca 2021 r. opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste za garaż 13 (art. 91 ust. 2a ustawy).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl