0111-KDIB3-2.4012.602.2019.1.MN - Prawo do odliczenia VAT przez gminę w związku z inwestycją budowy kanalizacji sanitarnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 września 2019 r. (data wpływu 1 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy dokonane w związku z realizacją projektu "XXX" - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2019 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy dokonane w związku z realizacją projektu "XXX".

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT składającym deklarację VAT-7.

Gmina realizuje od 2017 r. zadanie inwestycyjne - buduje kanalizację sanitarną we wsi C. zakończenie zadania planuje się do końca tego roku. Faktury VAT dokumentujące zakupy i usługi związane z realizowanym zadaniem wystawiane są na Gminę.

Na realizację zadania Gmina złożyła wniosek do Urzędu Marszałkowskiego o dofinasowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach PROW na lata 2014-2020. Gmina złożyła również oświadczenie, że naliczony podatek VAT będzie kosztem Gminy i nie będzie odzyskiwany, gdyż nie ma możliwości prawnej jego odzyskania. Efektem złożonego wniosku było podpisanie przez Gminę i Urząd Marszałkowski umowy o dofinansowanie ze środków PROW. Obecnie Gmina przygotowuje dokumentację wymaganą przy składaniu wniosku o płatność, jednym z nich jest interpretacja indywidualna w sprawie możliwości prawnej odzyskania podatku VAT.

Budowa kanalizacji należy do zadań własnych gminy, nałożonych na gminę ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - art. 7 ust. 1 pkt 2 (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 i poz. 645) i wejdzie w skład mienia Gminy, jednak bez jego użytkowania. Po zakończeniu budowy, kanalizacja, tak jak poprzednie zostanie przekazana nieodpłatnie w użytkowanie prywatnemu przedsiębiorstwu handlowo-usługowemu. Gmina nie pobiera czynszu od wynajmu urządzeń kanalizacyjnych. Przedsiębiorstwo w całości pobiera opłaty za odprowadzanie ścieków, ale również w całości ponosi wszelkie koszty związane z remontami, naprawami oraz bieżącym utrzymaniem urządzeń kanalizacyjnych.

Zgodnie z przepisami prawa do obniżenia podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego przysługuje zarejestrowanemu podatnikowi podatku VAT, który mienie powstałe w ramach realizacji zadania będzie wykorzystywał do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Ponieważ Gmina bezpłatnie przekaże prywatnemu przedsiębiorstwu kanalizację w użytkowanie, oraz nie będzie pobierać opłat za usługi kanalizacyjne - po stronie gminy nie istnieją żadne czynności podlegające opodatkowaniu. W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy Gmina nie może odliczyć podatku VAT od budowanej kanalizacji sanitarnej w miejscowości C.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina w odniesieniu do opisanego, realizowanego zadania inwestycyjnego pn. "XXX" będzie mogła odliczyć podatek od towarów i usług (VAT) naliczony przez wykonawcę usługi w całości lub w części?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy Gmina nie ma możliwości odliczenia w deklaracjach podatkowych w całości lub w części podatku VAT naliczonego, z uwagi na fakt, że Gmina bezpłatnie przekaże prywatnemu przedsiębiorstwu wybudowaną kanalizację w użytkowanie. W związku z powyższym po stronie Gminy nie będą istniały żadne czynności podlegające opodatkowaniu.

W tak opisanej sytuacji brak jest podstaw do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług (VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, w związku z czym przyznano jej na podstawie ust. 2 powołanego przepisu osobowość prawną. Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

W szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

W opisie stanu faktycznego wskazano, że Gmina będąca czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, realizuje od 2017 r. zadanie inwestycyjne - buduje kanalizację sanitarną we wsi C. Budowa kanalizacji należy do zadań własnych gminy, nałożonych na gminę ustawą o samorządzie gminnym - art. 7 ust. 1 pkt 2 i wejdzie w skład mienia Gminy, jednak bez jego użytkowania. Po zakończeniu budowy, kanalizacja, tak jak poprzednie zostanie przekazana nieodpłatnie w użytkowanie prywatnemu przedsiębiorstwu handlowo-usługowemu. Gmina bezpłatnie przekaże prywatnemu przedsiębiorstwu kanalizację w użytkowanie, oraz nie będzie pobierać opłat za usługi kanalizacyjne - po stronie gminy nie istnieją żadne czynności podlegające opodatkowaniu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy dokonywane w związku z realizacją przedmiotowego projektu.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia kwoty podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z przedstawionego opisu sprawy wynika bowiem, że towary i usługi zakupione w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Ponieważ - jak wskazał Wnioskodawca - Gmina bezpłatnie przekaże prywatnemu przedsiębiorstwu kanalizację w użytkowanie, oraz nie będzie pobierać opłat za usługi kanalizacyjne - po stronie gminy nie istnieją żadne czynności podlegające opodatkowaniu.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z otrzymanych faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację przedmiotowej inwestycji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.