0111-KDIB3-2.4012.562.2017.1.MD - Centralizacja urzędu pracy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 września 2017 r. (data wpływu 19 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że zasada "centralizacji" rozliczeń w zakresie podatku VAT jednostek organizacyjnych Wnioskodawcy obejmuje.... Urząd Pracy - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że zasada "centralizacji" rozliczeń w zakresie podatku VAT jednostek organizacyjnych Wnioskodawcy obejmuje....Urząd Pracy.

We wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, miasto K. jest, zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016. 814 j.t. z dnia 9 czerwca 2016 r.), miastem na prawach powiatu. Zgodnie z treścią art. 92 ust. 1 ww. ustawy, funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje rada miasta oraz prezydent miasta. Miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie, a ustrój i działanie organów miasta na prawach powiatu, w tym nazwę, skład, liczebność oraz ich powoływanie i odwoływanie, a także zasady sprawowania nadzoru określa ustawa o samorządzie gminnym.

Wnioskodawca, wykonując zadania powiatu, prowadzi.... Urząd Pracy (powiatowy urząd pracy). Status oraz zasady funkcjonowania tej jednostki zostały określone w ustawie o samorządzie powiatowym oraz w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. 2016.645 t.j. z dnia 10 maja 2016).

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym. W związku ze zmianą wykładni przepisów prawa podatkowego, w zakresie uznawania jednostek budżetowych i zakładów budżetowych za odrębnych podatników VAT przez krajowe i europejskie sądy oraz ustawą z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. 20I6.l454 z dnia 13 września 2016 r.), Gmina Miejska od 1 stycznia 2017 r. dokonuje rozliczeń podatku wraz ze swoimi jednostkami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym (prawnym).... Urząd Pracy Wnioskodawcy:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Pod pojęciem centralizacji rozliczeń VAT w jednostkach samorządu terytorialnego (nazywanym dalej także "centralizacją") zazwyczaj rozumiana jest konieczność rozliczania się samorządu w zakresie podatku VAT wspólnie wraz ze swoimi jednostkami organizacyjnymi.

Posługując się pojęciem centralizacji w VAT, należy uwzględnić, że oznacza ono przede wszystkim zmianę wykładni w zakresie identyfikacji odrębnej podmiotowości dla potrzeb podatku VAT samorządowych jednostek organizacyjnych. Zmiana wykładni, a zatem sama centralizacja, opiera się na:

W wyniku zmiany wykładni, okazało się, że w większości przypadków jednostki organizacyjne samorządów nigdy nie miały statusu samodzielnego podatnika VAT, a rozliczenia dokonywane przez samorządy i ich jednostki w zakresie podatku VAT są błędne. Bez wątpienia dla sądownictwa administracyjnego jednostki organizacyjne samorządów (niespełniające kryteriów samodzielności dla VAT) "utraciły" (także wstecznie) swój status podatników VAT, co najmniej w momencie wydania wskazanych wyżej uchwał i wyroków. Oznacza to, że tzw. centralizacja została dokonana w wyniku zmiany wykładni przepisów ustawy o podatku VAT z uwzględnieniem regulacji UE.

Do rozstrzygnięcia przez podatników, organy podatkowe, ale przede wszystkim przez ustawodawcę, pozostała kwestia, czy i jak należy poprawić (skorygować) dokonywane przez samorządy rozliczenia. Samorządy mogły podjąć decyzję o scentralizowanym rozliczaniu oraz ewentualnych korektach już po wydaniu uchwał przez NSA oraz wykroku TSUE.

Ustawodawca postanowił uregulować to zagadnienie relatywnie późno, ustawą z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016. 1454 z dnia 2016.09.13) - zwaną dalej ustawą centralizacyjną.

Z oczywistych względów, podstawą centralizacji nie jest wskazana wyżej ustawa centralizacyjna, ponieważ konieczność rozliczania wspólnie z jednostkami, które nie mają statusu podatnika VAT wynikała już z uchwał NSA oraz wyroku TSUE. Potwierdza to także art. 1 tej ustawy, określający jej zakres przedmiotowy i stanowiący, że ustawa określa szczególne zasady dokonywania przez jednostki samorządu terytorialnego:

- a więc nie samego faktu utraty statusu podatników VAT przez jednostki organizacyjne samorządu.

Regulacja wskazanej ustawy sprowadza się zasadniczo do rozstrzygnięcia problemu, co samorząd powinien zrobić z rozliczeniami dokonanymi przed rozpoczęciem rozliczania w sposób scentralizowany, które to rozliczenia są sprzeczne z wykładnią dokonaną przez TSUE i NSA.

Ustawa centralizacyjna wprowadziła m.in. następujące zasady:

* samorządy mogą rozliczać się według dotychczasowych zasad (a więc niezgodnie z wykładnią dokonaną przez TSUE oraz NSA), ale nie dłużej niż. do końca 2016 r.;

* samorządy mogą, choć nie muszą, korygować rozliczenia dokonane w sprzeczności z wykładnią TSUE oraz NSA. Podsumowując powyższy wywód, źródła centralizacji stanowią uchwały NSA oraz orzeczenie TSUE, natomiast ustawa centralizacyjna wprowadza swoistego rodzaju "ulgę", przywilej - brak konieczności korygowania dotychczasowych (nieprawidłowych w świetle orzeczenia TSUE oraz uchwał NSA) rozliczeń i możliwość ich kontynuowania do końca 2016 r.

Oceniając czy dana jednostka powinna być rozliczana w sposób scentralizowany należy brać pod uwagę kryteria określone w orzeczeniu TSUE oraz uchwałach NSA, bo to one stanowią postawę centralizacji, a nie tzw. ustawa centralizacyjna.

W ustawie o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego ustawodawca zdefiniował (art. 2 pkt 1), że jednostką organizacyjną w rozumieniu tej ustawy są:

Wywodzi się z tej definicji, że jednostką organizacyjną w rozumieniu ustawy centralizacyjnej są wyłącznie tworzone przez samorząd jednostki budżetowe lub zakłady budżetowe, a wśród tych jednostek, które nie są tworzone z woli samorządu (bo np. powstają z mocy prawa) za jednostkę uważa się wyłącznie urząd gminy" starostwo powiatowe oraz urząd marszałkowski.

Taka wykładnia prowadzi do wniosku, że pozostałe (niewymienione w ustawie) jednostki organizacyjne samorządu powstające z mocy prawa nie stanowią jednostek organizacyjnych w rozumieniu ustawy centralizacyjnej. Zatem do takich jednostek nie stosuje się tej ustawy (zgodnie z zakresem przedmiotowym określonym w art. 1, ustawa reguluje zasady rozliczania i korygowania podatku VAT przez samorząd wraz z jej wszystkimi jednostkami organizacyjnymi - wszystkimi, ale tymi, które są jednostkami organizacyjnymi w rozumieniu tej ustawy). Brak zastosowania ustawy centralizacyjnej do jednostek wyłączonych ze stosowania ustawy centralizacyjnej nie oznacza, że automatycznie nabywają one status samodzielnego podatnika VAT. Jak to wcześniej wykazano, podstawą do oceny czy dana jednostka jest podatnikiem VAT (czy też nie) są przesłanki i kryteria wskazane w uchwałach NSA oraz wyroku TSUE:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, podmioty prawa publicznego, takie jak powiatowe (gminne) jednostki budżetowe, nie mogą być uznane za podatnika podatku od towarów i usług, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności. Zdaniem TSUE jednostki te nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością gospodarczą powierzoną im w imieniu i na rachunek gminy (powiatu) oraz nic odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością (odpowiedzialność tą ponosi wyłącznie gmina/ powiat), ponieważ nie dysponują własnym majątkiem, nic osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących takiej działalności. Uzyskane dochody są bowiem wpłacane do budżetu gminy (powiatu), a wydatki są pokrywane bezpośrednio z tego budżetu. W konsekwencji zapadłego wyroku uznano, że jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług, zatem wszelkie czynności wykonywane przez nie na podstawie umów cywilnoprawnych, które mogą być opodatkowane podatkiem od towarów i usług powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego (zwanej dalej samorządem), która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach samorządu (pomiędzy jej jednostkami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny.

Podkreślenia wymaga, że TSUE (ani też NSA) przy ocenie statusu jednostek samorządowych, nie stosowały kryterium w jaki sposób powstała dana jednostka, np. czy z mocy prawa, czy też jest tworzona fakultatywnie z woli samorządu. Zatem ta przesłanka pozostaje bez znaczenia dla określenia statusu danej jednostki jako podatnika VAT (choć ten argument pojawia się, zdaniem wnioskodawcy błędnie, w niektórych interpretacjach indywidualnych).

Oznacza to, że mogą istnieć jednostki organizacyjne samorządu, które nic mają statusu samodzielnego podatnika VAT, ale wobec których nie stosuje się ustawy centralizacyjnej (bo są tworzone z mocy prawa). W efekcie wobec rozliczeń samorządu i takiej jednostki nie znajdzie zastosowania przywilej odroczenia do końca 2016 r. obowiązku rozpoczęcia prawidłowego rozliczania się z taką jednostką oraz przywilej braku konieczności korygowania dotychczasowych rozliczeń podatku VAT.

Oznaczałby to, że wobec takich jednostek samorząd od zawsze (a więc co najmniej w nieprzedawnionym okresie) powinien rozliczać się wraz z tą jednostką, a ewentualne odstępstwa od tej formy rozliczeń powinny zostać skorygowane.

O ile przedstawiona wykładnia jest logiczną konsekwencją literalnego brzmienia przepisów, o tyle wnioski z niej wynikające są absurdalne. Celem ustawy centralizacyjnej było zapobieżenie sytuacji dużej niepewności prawnej samorządów w zakresie dokonywanych rozliczeń podatku VAT wynikającej ze stosowania błędnej wykładni przepisów, ale wykładni obowiązującej i stosowanej przez organy podatkowe oraz judykaturę, a dopiero na końcu przez podatników. W wyniku przedstawionej wykładni literalnej, powstawałaby grupa pozostawionych w obszarze niepewności prawnej. Skoro rozumowanie prowadzi do absurdalnych wyników, reguły wnioskowań nakazują porzucić daną metodę wykładni i posłużyć się inną, prowadzącą do racjonalnych wniosków. W niniejszym wypadku uprawnionym byłoby skorzystanie z wykładni celowościowej, a zatem także objęcie regulacją ustawy centralizacyjnej także tych podmiotów, które tworzone są z mocy prawa.

Wnioskodawca, Gmina Miasto jest zgodnie z art. 91 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016. 814 j.t. z dnia 9 czerwca 2016 r.) miastem na prawach powiatu. Zgodnie z treścią art. 92 ust. 1 ww. ustawy, funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje rada miasta oraz prezydent miasta. Miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie, a ustrój i działanie organów miasta na prawach powiatu, w tym nazwę, skład, liczebność oraz ich powoływanie i odwoływanie, a także zasady sprawowania nadzoru określa ustawa o samorządzie gminnym.

Wnioskodawca, wykonując zadania powiatu, prowadzi..... Urząd Pracy (powiatowy urząd pracy). Status oraz zasady funkcjonowania tej jednostki zostały określone w ustawie o samorządzie powiatowym oraz w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016. 645 t.j. z dnia 10 maja 2016 r.).

Do zadań własnych powiatu należy wykonywanie określonych ustawami zadań publicznych o charakterze ponadgminnym w zakresie m.in. przeciwdziałania bezrobociu oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy (art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy o samorządzie powiatowym).

Powiatowy urząd pracy (w wypadku wnioskodawcy.... urząd Pracy) stanowi jednostkę, tworzoną z mocy prawa, na podstawie przepisów art. 33b ustawy o samorządzie powiatowym oraz art. 9 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach tynku pracy. Zgodnie ze wskazaną regulacją jednostka ta przewidziana jest do realizacji zadań samorządu powiatu w zakresie polityki rynku pracy. O tym, że ww. zadania stanowią zadania powiatu podkreśla się także w piśmiennictwie - m.in. Góral Zbigniew (red.), Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Komentarz, wyd. 11, Wolters Kluwer 2016: "Z dniem 1 stycznia 2000 r. na skutek reformy ustrojowej państwa wojewódzkie i powiatowe urzędy pracy zostały w całości wraz z substratem osobowym i majątkowym przesunięte ze struktury administracji rządowej do administracji samorządowej (art. 97 pkt 6 i 8 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa.).

Zabieg ten, zgodny z konstytucyjną zasadą decentralizacji władzy publicznej (art. 15 Konstytucji RP), miał zapewnić większą swobodę podejmowania działań w zakresie przeciwdziałania bezrobociu, jak również lepsze ich dopasowanie do specyfiki regionalnych i lokalnych rynków pracy. W ten sposób wprowadzono rządowo-samorządową strukturę publicznych służb zatrudnienia. Rozwiązanie polegające na likwidacji specjalnej administracji do spraw zatrudnienia i podporządkowanie urzędów pracy samorządom znacznie zmniejszyło funkcjonalność i skuteczność działania publicznych służb zatrudnienia."

Zgodnie z treścią art. 33 ustawy o samorządzie powiatowym zarząd wykonuje zadania powiatu przy pomocy starostwa powiatowego oraz jednostek organizacyjnych powiatu, w tym powiatowego urzędu pracy - zatem powiatowy urząd pracy jest jednostką szczególnie wyróżnioną, wskazaną w ustawie jako jednostka organizacyjna powiatu.

Jednostce tej nie nadano szczególnego statusu np. osobowości prawnej, odrębności organizacyjnej, majątkowej czy odrębnej od powiatu odpowiedzialności. Zatem to starosta jest kierownikiem starostwa powiatowego oraz zwierzchnikiem służbowym pracowników starostwa i kierowników jednostek organizacyjnych powiatu - w tym powiatowego urzędu pracy (art. 35. ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym). Także starosta kieruje bieżącymi sprawami powiatu oraz reprezentuje powiat na zewnątrz (art. 34).

W art. 2 ust. 1 pkt 36 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zdefiniowano iż posługując się w ustawie pojęciem starosty - oznacza to starostę powiatu lub prezydenta miasta na prawach powiatu, sprawującego zwierzchnictwo nad powiatowym urzędem pracy.

Starosta także powołuje i odwołuje dyrektora powiatowego urzędu pracy (art. 9 ust. 5 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy). Zasadą jest, że w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej należących do właściwości powiatu decyzje wydaje starosta (chyba że przepisy szczególne przewidują wydawanie decyzji przez zarząd powiatu) Starosta może upoważnić wicestarostę, poszczególnych członków zarządu powiatu, pracowników starostwa, powiatowych służb, inspekcji i straży oraz kierowników jednostek organizacyjnych powiatu do wydawania w jego imieniu decyzji (art. 38 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie powiatowym). O niesamodzielnym charakterze dyrektora powiatowego urzędu pracy świadczy to, że na podstawie art. 9 ust. 7 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy starosta może, w formie pisemnej, upoważnić dyrektora powiatowego urzędu pracy lub na jego wniosek innych pracowników tego urzędu do załatwiania w imieniu starosty spraw, w tym do wydawanie decyzji, postanowień oraz zaświadczeń w trybie przepisów o postępowaniu administracyjnym.

Powiatowy urząd pracy nie dysponuje odrębnym od powiatu mieniem. Zgodnie z art. 46 ust. 1, 2 i 3 ustawy o samorządzie powiatowym, mieniem powiatu jest własność i inne prawa majątkowe nabyte przez powiat lub inne powiatowe osoby prawne. To powiat jest w stosunkach cywilnoprawnych podmiotem praw i obowiązków, które dotyczą mienia powiatu. Oświadczenie woli w sprawach majątkowych w imieniu powiatu składają dwaj członkowie zarządu lub jeden członek zarządu i osoba upoważniona przez zarząd (art. 48 ustawy o sam. pow.).

Dopiero zarząd może upoważnić pracowników starostwa, kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży oraz jednostek organizacyjnych powiatu do składania oświadczeń woli związanych z prowadzeniem bieżącej działalności powiatu.

Powiatowy urząd pracy, wbrew twierdzeniem organów podatkowych w niektórych interpretacjach indywidualnych, finansowany jest przez powiat. Zgodnie z art. 9 ust. 2c ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przekazane z budżetu państwa samorządom powiatowym kwoty środków, z przeznaczeniem na finansowanie kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenia społeczne pracowników powiatowego urzędu pracy stanowią dochód powiatu, o którym mowa w art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 198). Niemniej jednak sposób finansowania podmiotu nie jest kryterium oceny jego samodzielnej podmiotowości w zakresie podatku VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, powiatowe urzędy pracy, a zatem i..... Urząd Pracy wnioskodawcy nie spełniają kryteriów samodzielnego podatnika VAT.

Dla.... Urzędu Pracy aktualne jest zatem stanowisko wyrażone w wyroku TSUE. Skoro jako jednostka organizacyjna samorządu nie ponosi ona ryzyka gospodarczego związanego z potencjalną działalnością gospodarczą (np. potencjalnym wynajmem pomieszczeń) oraz nie odpowiada za szkody spowodowane tą działalnością (odpowiedzialność tą ponosi wyłącznie gmina/powiat), nie dysponuje własnym majątkiem, nie osiąga własnych dochodów i nie ponosi kosztów dotyczących takiej działalności, uzyskane dochody są wpłacane do budżetu gminy (powiatu), a wydatki są pokrywane bezpośrednio z tego budżetu, to w konsekwencji jednostka taka nie posiada odrębności podatkowej na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług.

Zatem wszelkie czynności wykonywane przez taką jednostkę na podstawie umów cywilnoprawnych, które mogą być opodatkowane podatkiem od towarów i usług powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która ją utworzyła, a czynności dokonywane w ramach samorządu (pomiędzy jej jednostkami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny.

Oczywiście we wskazanym stanie faktycznym należy uwzględnić, że wnioskodawca jest miastem na prawach powiatu, a zgodnie z art. 92 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie powiatowym, funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje:

1. rada miasta;

2. prezydent miasta.

Miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie.

Organy podatkowe wydające interpretacje indywidualne w zakresie prawa podatkowego, stosują często niewłaściwe kryteria oceny podmiotowości dla podatku VAT. M.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w interpretacji indywidualnej z dnia 28 października 2016 r., o sygn. ITPP1/45I2-509/I6-2/MN, stwierdził, że: "Utworzenie ww. jednostki (powiatowego urzędu pracy) nie jest uzależnione od woli samorządowego organu administracji. Tworzona jest ona na podstawie przepisów prawa i zadania przez nią realizowane wynikają z przepisów ustawowych. Powiatowy Urząd Pracy, wchodząc w skład powiatowej administracji zespolonej, powołany jest na podstawie art. 9 ust. 2 ustaw o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy do realizacji zadań określonych w art. 9 ust. 1 tejże ustawy."

Należy stanowczo skrytykować powyższy wywód. Organ tworzy przesłankę podmiotowości dla podatku VAT opartą na sposobie tworzenia danej jednostki, której nie wskazały ani sądy krajowe ani sąd europejski. Oczywiście fakt ten może mieć znaczenie podczas identyfikowania, czy rozliczenia podatku VAT takiej jednostki obejmuje regulacja ustawy centralizacyjnej, ale pozostaje bez znaczenia dla identyfikacji podmiotowości tej jednostki dla podatku VAT.

W tej samej interpretacji organ kontynuuje wywód: "Zatem, mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa na tle przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że jednostki wchodzące w skład administracji zespolonej, pomimo ich zespolenia ze starostą, pozostają organami administracji rządowej, a wykonując zadania powiatu, czynią to we własnym imieniu."

Ponownie błędne stanowisko organu - powiatowe urzędy pracy nie stanowią organów administracji rządowej (i to od 2000 r.), a powołane są do wykonywania zadań samorządu powiatowego (art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy o sam. pow. oraz art. 9 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zgodnie z którym PUP przewidziany jest do realizacji zadań samorządu powiatu w zakresie polityki rynku pracy).

Organ dalej wywodzi w tej samej interpretacji: "Zwierzchnictwo starosty nie jest zwierzchnictwem służbowym, bowiem przysługują mu jedynie określone ustawowo uprawnienia, uzgadnianie ich wspólnych działań na terenie powiatu, zatwierdzenie programów działania, kierowanie wspólnymi działaniami w sytuacjach szczególnych oraz zlecenie przeprowadzenia kontroli w uzasadnionych przypadkach. Nie są one organami powiatu. Dodatkowo należy wskazać, że działalność Powiatowego Urzędu Pracy może obejmować więcej niż jeden powiat, na co wskazuje treść art. 9a ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Powyższe przemawia za brakiem uzasadnienia, aby podmiot ten objąć centralizacją rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług.

Podsumowując, w procesie centralizacji rozliczeń, który zostanie wdrożony w Powiecie z dniem 1 stycznia 2017 r., nie należy uwzględnić Powiatowego Urzędu Pracy."

Jak to wykazano, dyrektor powiatowego urzędu pracy jest kierownikiem jednostki, którego bezpośrednim zwierzchnikiem starosta. Co więcej w art. 2 ust. 1 pkt 36 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zdefiniowano iż posługując się w ustawie pojęciem starosty - oznacza to starostę powiatu lub prezydenta miasta na prawach powiatu, sprawującego zwierzchnictwo nad powiatowym urzędem pracy.

Niezrozumiałe jest badanie, czy dana jednostka jest organem powiatu (samorządu). Żadna jednostka organizacyjna nigdy nie będzie organem powiatu ponieważ te zostały zdefiniowane w ustawie. Zgodnie z ustawą o samorządzie powiatowym (art. 8. ust. 2.) organami powiatu są:

Natomiast jak to już wskazywano, funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje (art. 92 usta o sam. pow.);

Natomiast uprawnienie do tworzenia między powiatowych jednostek w żaden sposób nie może przesądzać z góry o ich odrębności podatkowej. W wypadku każdej jednostki należy ponownie określić jej status jako podatnika VAT, ale korzystając z kryteriów sformułowanych w uchwałach NSA oraz wyroku TSUE.

Biorąc pod uwagę powyższe wywody, należy uznać, że powiatowe urzędy pracy, a w szczególności......Urząd Pracy wnioskodawcy:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym

(Dz. U. z 2017 r. poz. 935, z późn. zm.), powiat jako osoba prawna wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Gmina na prawach powiatu, której działanie określa art. 91 i art. 92 ustawy o samorządzie powiatowym jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 91 ustawy o samorządzie powiatowym prawa powiatu przysługują miastu, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100.000 mieszkańców, a także miastom, które z tym dniem przestały być siedzibami wojewodów, chyba że na wniosek właściwej rady miejskiej odstąpiono od nadania miastu praw powiatu, oraz tym, którym nadano status miasta na prawach powiatu, przy dokonywaniu pierwszego podziału administracyjnego kraju na powiaty.

Stosownie do art. 92 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje:

Miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie (art. 92 ust. 2 ustawy). Ustrój i działanie organów miasta na prawach powiatu, w tym nazwę, skład, liczebność oraz ich powoływanie i odwoływanie, a także zasady sprawowania nadzoru określa ustawa o samorządzie gminnym (art. 92 ust. 3 ww. ustawy).

W celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami (art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym).

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 17 cyt. ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie przeciwdziałania bezrobociu oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ww. ustawy o samorządzie powiatowym, organami powiatu są rada powiatu i zarząd. Zarząd jest organem wykonawczym powiatu (art. 26 ust. 1 powołanej ustawy), który - w myśl art. 33 tej ustawy - wykonuje zadania powiatu przy pomocy starostwa powiatowego oraz jednostek organizacyjnych powiatu, w tym powiatowego urzędu pracy. Starostwo powiatowe jest zatem aparatem pomocniczym, służącym zarządowi do wykonania zadań powiatu oraz obsługi techniczno-organizacyjnej powiatu. Tak rozumiane starostwo powiatowe jest wyspecjalizowanym biurem o pewnym zespole pracowników oraz zasobie środków materialnych, danych do pomocy organowi w celu realizacji jego zadań i kompetencji.

Natomiast art. 12 ust. 9c powołanej ustawy stanowi, że do wyłącznej właściwości rady powiatu należy uchwalanie powiatowego programu przeciwdziałania bezrobociu oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy.

Na podstawie art. 33b ustawy o samorządzie powiatowym, powiatową administrację zespoloną stanowią:

Z przepisu art. 34 ust. 1 ww. ustawy wynika, że starosta organizuje pracę zarządu powiatu i starostwa powiatowego, kieruje bieżącymi sprawami powiatu oraz reprezentuje powiat na zewnątrz.

Zgodnie natomiast z art. 35 ust. 1-2 cyt. ustawy, organizację i zasady funkcjonowania starostwa powiatowego określa regulamin organizacyjny. Starosta jest kierownikiem starostwa powiatowego oraz zwierzchnikiem służbowym pracowników starostwa i kierowników jednostek organizacyjnych powiatu oraz zwierzchnikiem powiatowych służb, inspekcji i straży.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów ustawy o samorządzie powiatowym, samorządowa osoba prawna - jaką jest powiat - jest jednostką podziału terytorialnego, posiadającą osobowość prawną, a zatem i zdolność do działania we własnym imieniu i na własny rachunek. Nie ma jednak własnych struktur organizacyjnych, a nałożone na nią zadania wykonuje za pośrednictwem urzędu (starostwa powiatowego). Urząd ten realizując zadania spoczywające na powiecie (samorządowej osobie prawnej), a skutkujące obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług, występuje wyłącznie jako jednostka organizacyjna działająca w imieniu i na rzecz ww. osoby prawnej. Jednocześnie - jak już wspomniano wyżej - starosta jako organ jednostki samorządu terytorialnego działa jedynie jako organ tej jednostki, a zatem wszelkie podejmowane przez niego działania są w istocie działaniami podejmowanymi przez jednostkę samorządu terytorialnego.

Jak stanowi art. 6a ustawy o samorządzie powiatowym, powiat może zapewnić wspólną obsługę, w szczególności administracyjną, finansową i organizacyjną:

- zwanym dalej "jednostkami obsługiwanymi".

Zauważyć należy, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu "jednostka budżetowa" czy "samorządowy zakład budżetowy", wobec czego należy posiłkować się definicjami legalnymi zawartymi w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1870, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady gospodarki finansowej określone w niniejszej ustawie.

W świetle natomiast art. 11 ust. 1-3 cyt. wyżej ustawy, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Jednostka budżetowa działa na podstawie statutu określającego w szczególności jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności. Podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej "planem finansowym jednostki budżetowej".

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT oraz miastem na prawach powiatu. Wnioskodawca, wykonując zadania powiatu, prowadzi..... Urząd Pracy (powiatowy urząd pracy). Status oraz zasady funkcjonowania tej jednostki zostały określone w ustawie o samorządzie powiatowym oraz w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Wnioskodawca od 1 stycznia 2017 r. dokonuje rozliczeń podatku wraz ze swoimi jednostkami.

W związku z powyższym opisem, Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące kwestii, czy zasada centralizacji rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług jednostek organizacyjnych obejmuje..... Urząd Pracy.

Z treści wyżej powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że jednostka organizacyjna wykonująca we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 ustawy, może działać w charakterze podatnika.

Należy wskazać, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegające opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Podkreślić przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny - niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osobie fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Ponadto zwrócić należy uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwaną dalej Dyrektywą. Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Określenie samodzielności w tym znaczeniu ma charakter obiektywny, co oznacza, że ustalenia, czy dana jednostka działa "samodzielnie", należy dokonać na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie w sposób o charakterze uznaniowym przez jednostkę nadrzędną dla danego podmiotu. Ponadto należy wskazać, że ustaleń tych należy dokonywać na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych w oderwaniu od skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego i przepisów samorządowych.

Jednym z kryteriów jest przede wszystkim ustalenie, czy dana jednostka ponosi ryzyko gospodarcze, czy też to ryzyko ponosi jednostka nadrzędna (por. pkt 35 wyroku TSUE w sprawie C-210/04). Kolejnym kryterium, według TSUE, decydującym o ustaleniu samodzielności, jest odpowiedzialność za szkody poniesione wobec osób trzecich (por. wyrok w sprawie C-202/90 pkt 15).

Stosownie do treści orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/I4, gminna jednostka organizacyjna, której działalność nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi. Ponadto, dnia 26 października 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów (sygn. akt I FSP 4/15) wskazał na orzeczenie TSUE z 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 i podkreślił, że w wyroku tym TSUE udzielił bardzo szczegółowych wskazówek dotyczących warunków, jakie muszą spełniać publiczne jednostki organizacyjne, aby mogły one być uznane za podatników VAT czynnych, tj. działanie we własnym imieniu i na własny rachunek, ponoszenie ryzyka gospodarczego, brak hierarchicznego podporządkowania, itp. NSA wskazał, że pomimo większego niż jednostki budżetowe stopnia samodzielności zakładu budżetowego, nie może on być uznany za odrębnego od Gminy podatnika VAT, nie spełnia bowiem ww. warunków - nie jest wystarczająco samodzielny. Podatnikiem i stroną w kontaktach na zewnątrz jest wyłącznie Gmina. Zatem to Gmina świadczy usługi opodatkowane i z tego powodu ma prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Jednostki budżetowe jak i zakłady budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów w zakresie podatku od towarów i usług. Zatem wszelkie czynności przez nie wykonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła i czynności dokonywane w ramach tej jednostki (zarówno pomiędzy jednostkami budżetowymi, jak i zakładami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny.

Okoliczności uwzględnione przez TSUE w zapadłym wyroku to:

* charakter statusu podatnika (organy publiczne wykonujące działalność gospodarczą),

* wykonywanie samodzielnej działalności gospodarczej, tj. we własnym imieniu, na własny rachunek, na własną odpowiedzialność wraz z ponoszeniem ryzyka gospodarczego związanego z tą działalnością.

Centralizacji rozliczeń VAT podlegają jednostki organizacyjne (jednostki budżetowe, zakłady budżetowe) utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego w celu wykonywania zadań publicznych przypisanych tej właśnie jednostce samorządu terytorialnego. Jeżeli jednak konieczność utworzenia danej jednostki organizacyjnej jednostki samorządu terytorialnego wynika z mocy prawa lub też jednostka samorządu terytorialnego utworzyła (powołała) inną jednostkę, która będzie w oparciu o inne przepisy posiadała osobowość prawną, takie jednostki nie będą podlegały centralizacji.

Zatem aby określić, czy dana jednostka organizacyjna funkcjonująca w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy będzie podlegała centralizacji rozliczeń VAT, należy dokonać analizy zasad jej działalności pod kątem wykonywania samodzielnej działalności gospodarczej, tj. we własnym imieniu, na własny rachunek, na własną odpowiedzialność wraz z ponoszeniem ryzyka gospodarczego związanego z tą działalnością.

W odniesieniu do działalności Powiatowego Urzędu Pracy wskazać należy, co następuje:

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2017 r. poz. 1065, z późn. zm.), do zadań samorządu powiatu w zakresie polityki rynku pracy należy m.in.:

Zgodnie z art. 9 ust. 2 powołanej ustawy, zadania, o których mowa w ust. 1, są wykonywane przez powiatowe urzędy pracy wchodzące w skład powiatowej administracji zespolonej.

Stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, utworzenie, likwidacja lub zmiana obszaru działania powiatowego urzędu pracy wymaga zgody ministra właściwego do spraw pracy.

W myśl art. 9 ust. 5 tej ustawy, starosta powołuje dyrektora powiatowego urzędu pracy wyłonionego w drodze konkursu spośród osób posiadających wykształcenie wyższe oraz co najmniej 3-letni staż pracy w publicznych służbach zatrudnienia lub co najmniej 5-letni staż pracy w innych instytucjach rynku pracy. Starosta odwołuje dyrektora powiatowego urzędu pracy po uzyskaniu opinii powiatowej rady rynku pracy. Opinia powiatowej rady rynku pracy nie jest wymagana w przypadkach, o których mowa w art. 52 i art. 53 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, oraz w przypadku odwołania dyrektora powiatowego urzędu pracy na jego wniosek.

Natomiast art. 9 ust. 5a cyt. ustawy stanowi, że dyrektora powiatowego urzędu pracy, o którym mowa w art. 9a, wyłonionego w drodze konkursu spośród osób spełniających warunki określone w ust. 5 powołują i odwołują w porozumieniu właściwi starostowie i prezydenci miast na prawach powiatu. Organ właściwy do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy ustalają w porozumieniu właściwi starostowie i prezydenci miast na prawach powiatu.

Starosta może, w formie pisemnej, upoważnić dyrektora powiatowego urzędu pracy lub na jego wniosek innych pracowników tego urzędu do załatwiania w imieniu starosty spraw, w tym do wydawania decyzji, postanowień oraz zaświadczeń w trybie przepisów o postępowaniu administracyjnym (art. 9 ust. 7 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, powiatowy urząd pracy realizujący zadania, o których mowa w art. 9 ust. 1, obejmujący obszarem swojego działania kilka powiatów, jest współfinansowany z budżetów tych powiatów.

Powiat, którego jednostką organizacyjną jest powiatowy urząd pracy, o którym mowa w ust. 1, zwany dalej "powiatem prowadzącym", otrzymuje dotacje celowe na wydatki bieżące z budżetów innych powiatów, których zadania realizuje, zwanych dalej "powiatami dotującymi" (art. 9a ust. 2 powołanej ustawy).

Stosownie do art. 9a ust. 3 cyt. ustawy, powiaty dotujące oraz powiaty prowadzące zawierają dwustronne porozumienia określające wysokość, terminy i zasady przekazywania dotacji celowej na współfinansowanie kosztów funkcjonowania powiatowego urzędu pracy z uwzględnieniem zmniejszenia dotacji o kwotę refundacji ze środków Funduszu Pracy, o której mowa w art. 9 ust. 2d, na realizację przez powiat prowadzący projektów współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Pracy dotyczących powiatu dotującego.

Natomiast ust. 4 wyżej powołanego artykułu stanowi, że w przypadku niezawarcia porozumienia, o którym mowa w ust. 3, wysokość roszczenia przysługującego powiatowi prowadzącemu jest ustalana jako udział w całości poniesionych kosztów, w tym inwestycji i zakupów inwestycyjnych, równy ilorazowi liczby mieszkańców z terenu powiatu dotującego do łącznej liczby mieszkańców z całego obszaru działania powiatowego urzędu pracy według stanu na koniec roku poprzedzającego rok budżetowy, w którym koszty zostały poniesione - pomniejszony o kwotę refundacji, o której mowa w art. 9 ust. 2d, na realizację przez powiat prowadzący projektów współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Pracy dotyczących powiatu dotującego.

Zgodnie z art. 109 ust. 1 powołanej ustawy, minister właściwy do spraw pracy przekazuje, na wyodrębniony rachunek bankowy, samorządom województw i powiatów środki Funduszu Pracy na finansowanie zadań realizowanych w województwie do wysokości kwot ustalonych zgodnie z ust. 2-11.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że podstawę działania Powiatowego Urzędu Pracy regulują przepisy ustawowe. Organ ten ma umocowanie ustawowe do działania i wykonuje zadania wskazane w przepisach ustawowych.

Utworzenie ww. jednostki nie jest uzależnione od woli samorządowego organu administracji. Tworzona jest ona na podstawie przepisów prawa i zadania przez nią realizowane wynikają z przepisów ustawowych. Powiatowy Urząd Pracy, wchodzący w skład powiatowej administracji zespolonej, powołany jest na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy do realizacji zadań określonych w tejże ustawie.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa na tle przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że.... Urząd Pracy, jest organem administracji rządowej i wykonuje ustawowe zadania we własnym imieniu. Zatem należy stwierdzić, że.... Urząd Pracy wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku nie będzie objęty centralizacją w zakresie rozliczeń podatku od towarów i usług wraz z Wnioskodawcą i należy go uznać za odrębnego, samodzielnego podatnika VAT. Wszelkie czynności wykonywane przez tę jednostkę na podstawie umów cywilnoprawnych, które mogą być opodatkowane podatkiem od towarów i usług nie powinny być rozliczane przez..... Urząd Pracy, a nie przez jednostkę samorządu terytorialnego, która go utworzyła.

Ponadto w związku z powyższym - wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca - nie mógł on rozpocząć rozliczania się w zakresie podatku VAT także z..... Urzędem Pracy najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017. r. Zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty rozliczeń dokonanych przed datą rozpoczęcia wspólnego rozliczenia z.... Urzędem Pracy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy. jest nieprawidłowe.

Końcowo zauważyć należy, że stanowisko prezentowane przez Organu potwierdzone jest prawomocnym wyrokiem WSA we W. z dnia 6 czerwca 2017 r. o sygn. I SA/Wr 198/17.

W zakresie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 października 2016 r. o sygn. ITPP1/4512-509/16-2/MN należy wskazać, że została ona wydana w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa i tutejszy organ nie jest nią związany. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.