0111-KDIB3-2.4012.450.2020.1.KK - Rozliczanie VAT przez gminę w związku z inwestycją w zakresie instalacji do uzdatniania wody.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2020 r. (data wpływu 9 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

* możliwości odliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z faktur VAT w związku z realizacją inwestycji pn. "...",

* prawa do zastosowania proporcji wyliczonej dla Zakładu O. w S. - jest prawidłowe.

W dniu 9 czerwca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

* możliwości odliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z faktur VAT w związku z realizacją inwestycji pn. "...",

* prawa do zastosowania proporcji wyliczonej dla Zakładu O. w S.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina S. jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W 2020 r. przystępuje do realizacji inwestycji w systemie "Zaprojektuj i wybuduj" polegającej na przebudowie Stacji Uzdatniania Wody w S. Inwestycja ta jest dofinansowana w ramach Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Prace wykonywane w ramach inwestycji mają obejmować roboty budowlane - demontaż starych urządzeń i instalacji do uzdatniania wody, a w ich miejsce montaż nowych urządzeń i wykonanie niezbędnych podłączeń.

Gmina jest właścicielem budynku hydroforni i to Gmina ponosi koszty związane z inwestycją. Administratorem majątku Gminy w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę jest jednostka organizacyjna Gminy - Zakład (...) w S. Jednostka ta między innymi prowadzi sprzedaż wody.

Gmina dokonała centralizacji rozliczeń VAT Gminy i jej jednostek organizacyjnych i rozlicza się dla potrzeb VAT wspólnie ze swoimi jednostkami organizacyjnymi. Na podstawie art. 7 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 z późn. zm.), który określa zadania własne. Gmina wykonuje zadania samodzielnie oraz poprzez powołane samorządowe jednostki budżetowe. Centralizacją rozliczeń VAT objęto następujące jednostki: Szkoła Podstawowa w S., Szkoła Podstawowa w J., Szkoła Podstawowa w M., Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, Urząd Gminy, Zakład (...) w S. Zakres działalności jednostek określają statuty organizacyjne a ich działalność mieści się w ramach ustawy o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 869 z późn. zm.).

Opisana na wstępie inwestycja "..." zostanie przekazana do wykorzystywania w zakresie działalności gospodarczej dla Zakładu (...) w S. w drodze decyzji administracyjnej w zarząd. Gmina ponosi i ponosić będzie wydatki inwestycyjne, jak również wydatki bieżące związane z eksploatacją inwestycji, powstałe po oddaniu jej do użytkowania.

Zakład (...) będzie wykorzystywał inwestycję do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej, jak i do działalności gospodarczej poza VAT - zaopatrzenie w wodę innych jednostek organizacyjnych Gminy na potrzeby własne.

W tej sytuacji trudno jest przyporządkować wydatki inwestycyjne i bieżące bezpośrednio do konkretnego rodzaju działalności tj. opodatkowanej VAT i niepodlegającej VAT. Wyliczając proporcję - "prewspółczynnik" dla każdej z gminnych jednostek organizacyjnych (§ 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r.) Gmina powzięła wątpliwość czy po dokonaniu centralizacji rozliczeń VAT może stosować prewspółczynnik obliczony na bazie danych jednostki organizacyjnej której zostanie przekazana inwestycja w zarząd.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy Gmina ponosząc wydatki na realizację inwestycji "..." ma możliwość odliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z faktur VAT ?

2. Czy z tytułu ponoszonych przez Gminę wydatków na infrastrukturę wykorzystywaną przez jednostkę budżetową tj. Zakład (...), Gminie przysługuje prawo zastosowania proporcji wyliczonej dla Zakładu do odliczenia VAT naliczonego?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przy rozliczeniu podatku VAT naliczonego od faktur dokumentujących poniesienie kosztów inwestycyjnych Gminie przysługuje prawo odliczenia podatku VAT, przy czym należy zastosować proporcję obliczoną dla jednostki zarządzającej infrastrukturą służącą zaopatrzeniu w wodę.

Od momentu scentralizowania rozliczeń VAT Gminy i jej jednostek organizacyjnych, przy wykorzystywaniu infrastruktury do działalności gospodarczej za pośrednictwem jednostek organizacyjnych, przy braku bezpośredniej możliwości przyporządkowania wydatków inwestycyjnych i wydatków bieżących do działalności gospodarczej innej niż gospodarcza, Gmina powinna zastosować prewspółczynnik właściwy dla jednostki wykorzystującej zakupione towary i usługi.

Z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku VAT, w sytuacji gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zdaniem Gminy, warunek umożliwiający podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od podatku VAT należnego, jest spełniony. Jednakże, z uwagi, że Gmina nie jest w stanie dokonać bezpośredniego przyporządkowania ponoszonych wydatków do poszczególnych rodzajów wykonywanej działalności tj. do czynności opodatkowanych VAT lub niepodlegającej ustawie o VAT, Gmina nie będzie mogła odliczyć całego VAT naliczonego z wydatków, a wyłącznie jego część. W tym celu - określić proporcję. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników - § 3 ust. 1 dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego proporcję ustala się odrębnie. W konkluzji powyższego niniejsza proporcja jest ustalona odrębnie dla Zakładu (...). Jak wskazano w niniejszym wystąpieniu, to ta jednostka faktycznie wykorzystuje nabyte towary i usługi do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Przy kalkulacji prewspółczynnika, który został przewidziany dla urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, jak i dla jednostki budżetowej, należy zastosować dane jednostki budżetowej zgodnie ze wzorem:

X=Ax100/D

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A -roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowanej przez jednostkę budżetową, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

D - dochody wykonane jednostki budżetowej.

Stosownie do przepisów art. 86 ust. 2a i 2b sposób ustalenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice prowadzonej działalności i dokonywanych nabyć.

Zdaniem Gminy zastosowanie proporcji Zakładu (...) jest najbardziej reprezentatywne. W tym przypadku inwestycja przekazana jednostce będzie przez tę jednostkę wykorzystywana. Będzie ona korzystała z wydatków bieżących, pomimo że ponosi je Gmina. W ocenie Wnioskodawcy, gdy Gmina ponosi bądź będzie ponosiła wydatki inwestycyjne lub wydatki bieżące dotyczące inwestycji, która następnie będzie przekazana na rzecz jednostki organizacyjnej, przy jednoczesnym braku możliwości bezpośredniego przyporządkowania wydatków do działalności gospodarczej i innej niż gospodarcza, dokonując odliczenia VAT, powinien zostać zastosowany prewspółczynnik jednostki organizacyjnej Gminy, której zostanie przekazana inwestycja.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z przywołanych przepisów prawa wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h.

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Na podstawie delegacji zawartej art. 86 ust. 22 ustawy, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193 z późn. zm.).

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej "sposobem określenia proporcji" oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden "całościowy" sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

W § 3 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 rozporządzenia ustawodawca podał ustalony według wzoru sposób określania proporcji w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, w przypadku jednostki budżetowej oraz zakładu budżetowego.

W myśl § 3 ust. 3 rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się, w przypadku jednostki budżetowej, sposób ustalony według wzoru:

X=Ax100/D

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez jednostkę budżetową, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

D - dochody wykonane jednostki budżetowej.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o samorządzie gminnym do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 powołanej ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina przystępuje do realizacji inwestycji pn. "..." w ramach PROW. Gmina jest właścicielem budynku hydroforni i to Gmina ponosi koszty związane z inwestycją. Administratorem majątku Gminy w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę jest Zakład (...) - zakład budżetowy, który m.in. prowadzi sprzedaż wody. Opisana inwestycja zostanie przekazana do wykorzystywania w zakresie działalności gospodarczej dla Zakładu (...) w S. w drodze decyzji administracyjnej w zarząd. Gmina ponosi i ponosić będzie wydatki inwestycyjne, jak również wydatki bieżące związane z eksploatacją inwestycji, powstałe po oddaniu jej do użytkowania. Wnioskodawca nie może przyporządkować wydatków inwestycyjnych i bieżących bezpośrednio do konkretnego rodzaju działalności tj. opodatkowanej VAT i niepodlegającej VAT (zaopatrzenie w wodę innych jednostek organizacyjnych Gminy na potrzeby własne).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z faktur VAT w związku z realizacją inwestycji pn. "...".

Jak wskazano na wstępie, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione dwa warunki - odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Odnosząc się do prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od wydatków związanych z realizacją projektu pn. "..." należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że przebudowana stacja uzdatniania wody wykorzystywana jest przez Gminę za pośrednictwem jednostki organizacyjnej Gminy - Zakładu (...) do czynności opodatkowanych oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. W przypadku przedmiotowej inwestycji Gmina nie ma możliwości bezpośredniego przyporządkowania tego typu wydatków do konkretnego rodzaju działalności (opodatkowanej VAT lub niepodlegającej VAT).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w przypadku nabycia towarów i usług w związku z realizacją inwestycji dotyczącej przebudowy stacji uzdatniania wody, które są wykorzystywane przez jednostkę organizacyjną Gminy do działalności gospodarczej oraz do czynności pozostających poza działalnością gospodarczą, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi służą do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych zawartych w art. 88 ustawy.

W tym miejscu podkreślić raz jeszcze należy, że zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia - w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane powyżej przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że przy dokonywaniu częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących przebudowę stacji uzdatniania wody wykorzystywanej przez Zakład (...) do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej i poza działalnością gospodarczą (w sytuacji, gdy nie jest możliwe przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej), Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego według sposobu określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy, przy uwzględnieniu § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r., wyliczonego dla ww. jednostki organizacyjnej Gminy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.