0111-KDIB3-2.4012.395.2020.2.AR - Brak prawa do odliczenia VAT w związku z realizacją projektu zakupu sprzętu stomatologicznego.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 31 lipca 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB3-2.4012.395.2020.2.AR Brak prawa do odliczenia VAT w związku z realizacją projektu zakupu sprzętu stomatologicznego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2020 r. (data wpływu 19 maja 2020 r.) uzupełnionym pismem z 7 lipca 2020 r. (data wpływu 7 lipca 2020 r.) oraz pismem, które wpłynęło do Organu 22 lipca 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do realizowanego projektu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do realizowanego projektu. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 lipca 2020 r. (data wpływu 7 lipca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 16 czerwca 2020 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.395.2020.1.AR oraz pismem, które wpłynęło do Organu 22 lipca 2020 r.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 7 lipca 2020 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka planuje realizację projektu: tytuł projektu "... ". Przedmiot projektu stanowi zakup sprzętu stomatologicznego w celu wprowadzenia nowej na rynku usługi (wyposażenie pracowni RTG, zakup unitu stomatologicznego, aparatu do znieczulania, mikroskopu i innego sprzętu). Projekt realizowany w ramach działania 2.1.3 Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Wnioskodawcą jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność w zakresie usług zdrowotnych (usługi stomatologiczne, dermatologiczne, psychologa). Wnioskodawca nie jest płatnikiem podatku VAT. Spółka prowadzi działalność w wynajmowanych pomieszczeniach o powierzchni ok 114 m2. W maju br. złożony został wniosek o dofinansowanie w ramach działania 2.1.3 Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 Nowe produkty i usługi w MSP na obszarach przygranicznych. Całkowity koszt realizowanego projektu to kwota około 454.000 zł brutto. Projekt dotyczy zakupu nowego i używanego sprzętu i wyposażenia stomatologicznego oraz wykonanie osłon antyradiacyjnych w pracowni RTG celem wprowadzenia nowej usługi sanacji jamy ustnej w znieczuleniu ogólnym (m.in. aparat RTG, wykonanie osłon antyradiacyjnych w pracowni RTG, defibrylator z kardiomonitorem, mikroskop, unit stomatologiczny i inny drobny sprzęt stomatologiczny i anestezjologiczny).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie z 7 lipca 2020 r.):

Czy Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do realizowanego projektu?

Stanowisko Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z 7 lipca 2020 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma możliwości odliczenia i odzyskania części lub całości podatku VAT naliczonego w trakcie realizacji projektu, ponieważ realizacja ww. projektu nie jest związana ze sprzedażą opodatkowaną. Wnioskodawca swoje stanowisko opiera o brzmienie art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on zatem prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do przedmiotowego projektu z uwagi na niespełnienie podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie świadczone usługi mieszczą się w pojęciu usług zdrowotnych i jako takie podlegają zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT. Wszystkie zakupywane w ramach projektu towary i usługi po realizacji projektu będą służyć wykonywaniu czynności podlegających zwolnieniu od podatku VAT. Wnioskodawca jest niezarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Właścicielem zakupionych w ramach projektu środków trwałych, będzie Wnioskodawca i on także będzie zarządzać powyższym po realizacji projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.

nabycia towarów i usług,

b.

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przepis art. 88 ust. 4 ustawy stanowi, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca - niezarejestrowany podatnik podatku VAT jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność w zakresie usług zdrowotnych (usługi stomatologiczne, dermatologiczne, psychologa). Wnioskodawca planuje realizację projektu pn. "....". Przedmiot projektu stanowi zakup sprzętu stomatologicznego w celu wprowadzenia nowej na rynku usługi (wyposażenie pracowni RTG, zakup unitu stomatologicznego, aparatu do znieczulania, mikroskopu i innego sprzętu).

Na tle powyższego wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do ww. projektu.

Jak już wyjaśniono, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jednakże, jak wskazano wcześniej, przepis art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów niebędących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT.

W omawianej sprawie podstawowy warunek uprawniający do odliczenia nie będzie spełniony, gdyż Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ponadto wszystkie nabywane w ramach projektu towary i usługi - jak wynika z okoliczności sprawy - po realizacji projektu będą służyć wykonywaniu czynności zwolnionych od podatku VAT. Tym samym, w analizowanym przypadku nie będzie spełniona również przesłanka wykorzystywania towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do realizowanego projektu.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Informuje się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz stanowisku własnym, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w...., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl